Loverboy door Theo Hoogstraaten

Auteur: Theo Hoogstraten
Titel: Loverboy
Uitgeverij: Sjaloom
Plaats van uitgave: Amsterdam
Jaar van uitgave: 2003

Ik heb dit boek gekozen omdat ik al eerder boeken van Theo Hoogstraten had gelezen (blind date) en het een goede schrijver vond. Op de achterkant van het boek staat ook dat het een vervolg is op blind date en hot spot. Er worden dezelfde personen gebruikt in dit boek, alleen is de verdeling tussen hoofdrolspelers en bij personen nu anders verdeeld.

Samenvatting.

Op de straat naast het schoolplein stopt op een dag een mooie BMW. De volumeknop wordt opengedraaid en de vriendinnen Floor, Joke, Marlene en Ellen staan nog wat te kletsen voordat ze naar huis gaan. Wie zijn die jongens? En waar halen ze die dure auto vandaan die zullen ze wel niet eerlijk verdiend hebben. Het zijn ook nog allochtonen zeiden Joke, Floor en Ellen tegen elkaar. Maar Marlene niet, ze doet niet mee aan al die discriminatie. Als dan de bestuurder uitstapt, zegt hij dat hij Anwar heet en hij vraagt hen een vuurtje. Floor, Ellen en Joke hebben de truc meteen door maar Marlene vind de jongen wel leuk en ze rijd met hen mee in de mooie auto. Rechercheur Tom Speelman buigt zich over de badkuip in hotel Breevoorts en bestudeerde het koord waarmee de plastic tas om de hals van het dode meisje was gebonden. Mart Frederiks de vader van Joke heeft het moeilijk met de situatie omdat het dode meisje van dezelfde leeftijd is als zijn dochter. Zou de Hotelbaas hier meer van weten? Hotel Breevoort is een familie bedrijf en verhuurt ook kamers aan bedrijven zoals leisure Holding. Ze betalen vooruit en de namen van de gasten komen niet in het gastenboek. Marlene wordt weer opgehaald door Anwar. Hij scheurt met zijn auto door de bochten. Ze moeten naar Amsterdam iets ophalen en dat doen ze door middel van de vluchtstrook en de rode stoplichten. Mart Frederiks kan niet begrijpen dat er geen ouders zijn die het meisje als vermist hebben opgegeven. Er moet die avond iets gebeurt zijn zou er een ruzie uit de hand gelopen zijn? Ze moeten snel de dader vinden voordat er meer slachtoffers vallen. Marlene is bij Anwar ze voelt zich helemaal bij hem op haar gemak en hij geeft haar allemaal leuke cadeautjes. Als ze bij zijn appartement komen ontdekt Marlene de luxe van de badkamer en ondertussen dat Anwar een pizza haalt neemt ze een bad. Als ze in bad zit komt er in eens een vreemd meisje binnen. Ze stapt bij haar in bad en vertelt haar dat ze Ebru heet en dat ze de zus van Anwar is. Dan vraagt Ebru haar of ze zin heeft in een mix. Ze stapt uit bad, na het drinken van de mix wordt ze duizelig en valt ze flauw. Nadat ze is bijgekomen stelt ze tot haar verbijstering vast dat Erbu haar bewust heeft gedrogeerd. Overstuur verlaat zij het appartement. Wat Marlene niet weet is dat Anwar (zijn echte naam is Achmed), Fouad en Erbu handelen in opdracht van een crimineel. En dat is de werkelijke eigenaar van het appartement. Die heeft onder de fictieve naam van Leisure Holding in een hotel een dubbele kamer ingericht waar in het geheim, via doorkijkspiegels opnames worden gemaakt van seksuele escapades. De eigenaar van het hotel, de heer Breevoort zit in het complot. Anwar en Achmed proberen het vertrouwen te winnen van jonge meisjes die zij vervolgens door sturen naar het pornocircuit van hun opdrachtgever. Het modellenbureau van hun zus dient daarbij als dekmantel. Als Anwar haar rozen stuurt, ontdooit Marlene en ze besluit hem persoonlijk te bedanken. Aangekomen bij diens appartement, treft ze echter een vreemd meisje aan. Anwar is haar niet bekend. Diezelfde nacht treffen ambulancemedewerkers, na een anonieme melding, in de lift van het appartementencomplex het lichaam van het meisje aan. In comateuze toestand wordt ze overgebracht naar het ziekenhuis. De combinatie van alcohol en pillen is de vijftienjarige Natascha Stelling, het vriendinnetje van Fouad teveel geworden. De politie stelt een onderzoek in ook deze wordt geleid door Mart Frederiks en zijn collega Tom Speelmaan.Mart Frederiks raadt Marlene telefonisch aan op haar hoede te zijn voor Fouad en Anwar. Marlene besluit eigenhandig op onderzoek uit te gaan. Ze achterhaalt het adres van Anwar en zoekt hem op in een flatgebouw. Fouad doet open. Met een list lokt hij haar mee naar de kelderverdieping en sluit haar op in een geluidsdichte ruimte. Ze slaagt erin met haar mobieltje Frederiks te bereiken, maar voordat ze haar verblijfplaats kan onthullen, is de batterij van het toestel leeg. Fouad toont Marlene een naaktfoto die gemaakt is op het moment dat zij in het appartement buiten bewustzijn verkeerde. Hij dreigt de foto openbaar te maken, tenzij Marlene hem helpt de politie op een dwaalspoor te zetten. Via Samir, een vriend van Joke, komen Frederiks en Speelman aan het adres van de familie van Anwar. Daar aangekomen wordt Fouad na een mislukte vluchtpoging in de boeien geslagen. Op het bureau slaat hij door en bekent in opdracht samen met zijn broer jonge meisje af te leveren bij het hotel van Breevoort. Op verzoek van de politie bevrijd Fouad Marlene.


Gebeurtenissen.

1. Kwamen de beschreven gebeurtenissen ‘echt’ op je over, of maakte alles een nogal onwaarschijnlijke ondruk – en vind je dat goed, of juist niet?
De beschreven gebeurtenissen in dit boek kwamen erg echt op me over, dat komt denk ik omdat het een erg realistisch verhaal is, dat echt waar zou kunnen zijn. Er zijn bijvoorbeeld in het echt ook zulke jongens, als Anwar en er worden ook meisjes vermoord omdat ze niet meer willen meewerken aan zoiets. Ik vind dit juist goed in een boek, maar het hoeft niet perse. Een leuk realistisch verhaal is altijd leuk en je kunt je er goed in inleven, maar een fantasie verhaal kan ook erg leuk zijn.
2. Lijkt de beschrijving van de gebeurtenissen veel op die uit andere boeken, of wijkt die er veel van af?
Ik had nog niet eerder een boek gelezen over loverboys. Ik vond het wel een leuk onderwerp voor een boek. Dit boek was een vervolg op blind date, dus ik had wel zo’n problemen boek verwacht. Er worden dezelfde personages gebruikt als in blind date, alleen de hoofd, - en bijrollen zijn anders verdeeld.
3. Heb je de beschrijving van bepaalde gebeurtenissen als schokkend ervaren? Welke waren dat? Waarom?
Ja, sommige gebeurtenissen waren wel realistisch omschreven en die waren een beetje schokkend. Bijvoorbeeld hoe het omschreven werd dat ze het meisje dood vonden in die badkuip. Ook toen ze vertelde dat er een gat in de muur zat tussen die hotelkamers en hoe dat in zijn werk ging dan.
4. Is dit een boek dat je aan het denken heeft gezet over een bepaald probleem?
Ja, eigenlijk wel. Je gaat denken over wat er allemaal is in deze wereld en dat zulke dingen echt gebeuren. Dat je er zelf ook wel een keer in aanraking mee kan komen en dat je goed moet oppassen tegenwoordig.

Personen.

1. Waren het personen van ‘vlees en bloed’ of waren het (te veel) types?
Het waren echt personen, dat kwam omdat het een realistisch verhaal was. Er waren wel veel personages, wat soms wel verwarrend was. Maar ze waren wel allemaal erg ‘echt’ en je kon je goed inleven.

2. Kon je je goed inleven in de hoofdpersoon, of raakten zijn lotgevallen je totaal niet?

Ik kon me zeer goed inleven in de hoofdpersoon, het is een realistisch verhaal en goed geschreven. Zo goed geschreven dat je echt mee leeft met de hoofdpersoon. Het is geen ik persoon verhaal, dat vind ik wel jammer eigenlijk. Bij een verhaal met een ik persoon, waarbij je alle gedachten kan lezen van de hoofdpersoon kan je je wel beter inleven. Maar bij dit verhaal ging het ook best goed vond ik.
3. herken je bepaalde gedachten/angsten/vreugden/emoties van de hoofdpersoon?
Niet echt, wat Marlene mee maakt heb ik nog nooit mee gemaakt. Ze denkt wel aan dingen waar ik ook wel aan denk, net zoals elk meisje van ongeveer mijn leeftijd. Ze vindt hem natuurlijk stoer met zijn mooie auto en dat denk ik ook weleens over leuke jongens.
4. Op welke momenten nam de hoofdpersoon andere beslissingen dan jij genomen zou hebben?
Ik zou me wel kunnen voorstellen dat ik hetzelfde zou denken over de meeste dingen. Maar toen ze erachter kwam dat Anwar eigenlijk helemaal geen Anwar heette en Samir al die dingen vertelde over hem, toen bleef ze toch wel in Anwar geloven. Ik zou dat denk ik echt niet gedaan hebben. Meestal wil je niet alles geloven wat andere mensen zeggen, maar als het over iets best belangrijks gaat en veel mensen zeggen hetzelfde moet je er toch wel goed over na gaan denken.

Opbouw.

1. Was het verhaal lastig te lezen of niet? Zo ja, wat waren dan de lastige gedeelten? Kwam dat door het gebruik van allerlei flashbacks of de toepassing van een niet-chronologische vertelwijze?
Het was niet echt een moeilijk verhaal om te lezen. Er waren el ene paar lastige gedeeltes in. Er werden bijna geen flashbacks gebruikt, maar het verhaal had eigenlijk twee verhaallijnen. Aan de ene kant had je de politieagent Mart Frederiks en aan de andere kant had je Marlene. In het begin snapte ik dat even niet, maar hoe verder je in het boek en verhaal komt hoe beter je het gaat begrijpen. Er werd wel gebruik gemaakt van een chronologische volgorde, wat ik er fijn vond en het verhaal makkelijk houdt.
2. Vond je het verhaal spannend of niet? Zat dat in de aard van de gebeurtenissen of in de opbouw van het verhaal?

Ik vond het een erg spannend boek. Ik denk dat het te maken had met de gebeurtenissen. Er gebeuren veel spannende dingen in en er zitten ook een aantal onverwachte wendingen in het verhaal, zoals toen er een bijna dood meisje werd gevonden. Wat wel erg leuk was, was dat er wel twee verhaallijnen waren, maar die natuurlijk met elkaar verbonden waren. In dit verhaal vond ik dat erg goed gedaan, het zat hem echt in de kleine dingen elke keer. Ik vind dat dit verhaal zeer goed opgebouwd was. Vooral als er iets ging gebeuren, dan was de opbouw zo goed dat je niet meer kon ophouden met lezen totdat je wist wat er gebeuren ging. Ik heb dit boek dan ook in twee dagen uitgelezen.
3. Houd je meer van verhalen met een ikverteller of een onzichtbare vertellen?
Ik houd meer van verhalen met een ikverteller. Dit verhaal was niet geschreven met een ikverteller, wat in dit boek niet zo erg was, want de schrijver had het zo goed geschreven met een onzichtbare verteller dat het bijna net zo spannend was. Maar in boeken met een ikverteller is het toch wel iets beter altijd, want dan kan je alle gedachten lezen van de hoofdpersoon en weet je goed hoe diegene over alle gebeurtenissen denkt en het meemaakt.
4. Houd je niet van verhalen met een open eind, of juist wel?
Ik houd niet echt van verhalen met een open eind. Het is altijd wel leuk als er veel word overgelaten aan de fantasie van de lezer, maar echt leuk om zelf verder te gaan fantaseren nadat je een boek hebt uitgelezen vind ik niet. Bij een gesloten einde weet ik tenminste hoe het met alle personen in dat boek is afgelopen en dat vind ik toch fijner.

Analyse opdracht.

Schrijf een einde aan het boek dat je gelezen hebt, van ongeveer 300 woorden.
Het einde van mijn boek;
Terwijl ze een slaap T-shirt aantrok, viel haar oog op haar telefoontje, dat in de houder stond op de laden. Er knipperde een envelop in het schermpje. Ze pakte het mobieltje uit de houder en drukte een toets in. Het sms-je was van vanmiddag 13.20 uur.

Kan niet stappen vanavond. Sorry.
Ik leg het je wel uit. Zelfde afspraak,
Zelfde tijd volgende week?
Ik verlang heel erg naar je,
Liefs,

Anwar

Stiekem moest ze lachen, de sukkel, volgende week dezelfde tijd. Dan zat hij al in de gevangenis. Ze moesten denken aan vanmiddag, toen ze hem ging opzoeken. Wat was ze toch dom geweest. Ze wiste het sms-je en ging in bed liggen. Ze staarde naar haar plafond en dacht aan de afgelopen week, wat er wel niet kan gebeuren in een weekje. Ze draaide zich om, ze zag de bloemen staan in de emmer. Ze stapte uit bed en liep naar de ander kant van haar kamer, ze pakte de emmer met bloemen en liep naar beneden, naar buiten. Ze gooide de bloemen met het water en al in de groen container. Weer terug binnen stond haar moeder in de kamer. ‘Waarom gooi je die mooie bloemen toch weg lieverd?’ vroeg haar moeder. ‘O, gewoon, ik vond ze niet meer zo mooi’, zei Marlene. Ze liep langs haar moeder de trap op en ging weer naar bed. Die nacht sliep Marlene nauwelijks. De volgende ochtend stond haar moeder naast haar toen ze wakker werd. ‘Er is een agent voor je, om je verklaring verder af te nemen. Waarom heb je niets gezegd?’. ‘Het spijt me, maar jullie hadden niet eens gemerkt dat ik weg was’. Marlene stapte uit bed en deed de badjes van haar moeder aan, die op dezelfde plaats lag waar ze hem gister had neer gegooid. Ze liep naar beneden, op de bank in de kamer zat Mart Frederiks, hij keek haar aan en stond op. ‘Lekker geslapen Marlene?’ vroeg hij. ‘Ja hoor, heerlijk’. ‘Ik wilde je vragen om nog een keer mee te gaan na het bureau, om je verklaring officieel op papier te zetten’. ‘Ok, ik moet me alleen wel nog even aan gaan kleden’, zei Marlene.