Lieve vader, vuile schurk door Lenze L. Bouwers

Titel: Lieve vader, vuile schurk
Auteur: Lenze L. Bouwers
Uitgeverij: Kok Kampen
Uitgave 1e druk: 1988
Dit is Bouwers eerste roman, daarvoor schreef hij voornamelijk gedichtbundels.

Ik heb dit boek gekozen omdat de titel mij erg aansprak. Dit omdat via de titel is af te leiden wat het onderwerp van het boek is. Namelijk seksueel misbruik door een vader. Dit leek mij erg interessant om te lezen omdat ik dit soort boeken interessant vindt en probeer zo misschien meer te weten te komen over hoe die persoon die het doet zich voelt/denkt en hoe het slachtoffer zich voelt/denkt.

Mijn verwachtingen van dit boek zijn best wel hoog. Dit komt omdat ik ook wel eens kinderboeken heb gelezen over dit onderwerp, maar voor mij net iets te soft waren. En aangezien dit een voor volwassenen is verwacht ik er veel meer van. En ook verwacht ik dat het veel meer ingaat op het misbruik en gevoelens en dat het ook niet zo heel erg soft eindigt. Ik bedoel daar mee dat de persoon die misbruikt is niet van de een op de andere dag het opeens weer kan vinden met het leven en alles daaromheen.

De verwachtingen die ik bij dit boek had waren veel te hoog. Het scheelde zo weinig met de kinderboeken die ik gelezen heb, ik heb zelfs nog betere kinderboeken gelezen dan dit boek! Het verhaal ging helemaal niet diep in op de gevoelens en het misbruiken. Het ging gewoon helemaal niet goed op het onderwerp in.

Mijn eerste reactie op die boek is dat het tot nu toe in het begin wel een beetje hectisch is. Ik begrijp het verhaallijn nog niet helemaal en staan er dingen in het begin in die een beetje overbodig zijn voor het verhaal. Pas na 15 bladzijden weet je eigenlijk pas echt waar het over gaat. En ook wel een beetje onsmaakvol: de eerste beschrijving in het boek over de manier waarop de vader Hermien misbruikt vond ik niet erg smakelijk. Toch denk ik niet echt dat dit het boek is wat ik zoek.

Titel: lieve vader, vuile schurk. Hermien mag haar vader aan de ene kat wel maar aan de ene kant vindt ze hem een vieze vuile schurk.

Hermien is een rustig meisje van 16 jaar, ze heeft blauwe ogen, blonde haren en ze zit in 4havo. Hermien wordt seksueel misbruikt door haar vader, dit gebeurt al vanaf haar achtste. Ze moet haar vader altijd wassen en hem dan ook bevredigen en s’avonds komt hij bij haar in bed om met haar te vrijen. De vader van Hermien is een heel onverschillig type hij is niet groot maar ook niet klein, hij is best wel dik. Ook drinkt ie elke dag wel een paar borreltjes en is geestelijk zie; hij misbruikt zijn kind.
Hermien heeft ook een moeder, maar die heeft niks door van wat er in het huis gebeurt. De moeder heeft last van hoofdpijn, moeheid en is slecht te been. Dit zorgt ervoor dat Hermien alles in het huishouden moet doen.
Als Hermien na aandringen meegaat naar het kamp van havo4, gaat ze nadenken over wat haar vader allemaal met haar doet. En komt erachter dat het niet hoort en dat ze het niet meer wil. Als Hermien terugkomt van kamp wil haar vader die zelfde avond nog met haar vrijen, maar als haar vader bij haar in bed komt dan trapt ze hem eruit en dreigt om alles te vertellen en hem aan te geven. Hermien begint vanaf dat moment er serieus over na te denken en denkt na over wat de gevolgen kunnen zijn en of ze dat echt wel wil.
De volgende dag gaat Hermien naar een vertrouwensarts waar ze alles vertelt en die schakelt dan vervolgens weer de politie in. En zo begint het balletje een beetje te rollen, ze wordt overhoord en haar vader wordt opgepakt. Er komt een rechtszaak en de vader van Hermien wordt schuldig bevonden aan het seksueel misbruiken van een minderjarige. Hij krijgt daarbij een gevangenisstraf van 1 jaar en drie maanden. Hermien blijft bij haar moeder wonen.

Het verhaal speelt zich af in een klein dorpje (naam niet gegeven) waar Hermien met haar ouders woont en ze gaat in een dichtbijliggende stad naar school. Het verhaal gaat ongeveer over zo’n 8 weken met enkele flashbacks. En speelt zich af in 1987.

Het verhaal is geschreven uit een ik perspectief, maar kan ook geschreven zijn vanuit een onzichtbare verteller, het is allemaal een beetje onduidelijk.

Het boek is geschreven in alledaagse taal zonder veel moeilijke woorden. Het is met moderne taal geschreven.

Ik had verwacht dat het boek diep in zou gaan op de emoties en gevoelens van de personen die misbruikt werden of die het juist deden maar dat was dus totaal niet zo. Het lijkt wel of de schrijver niet veel tijd voor het boek had en het ook niet goed overdacht heeft. Dit omdat het soms lijkt of je een heel stuk van het verhaal hebt gemist.
Bijvoorbeeld: Hermien pakte een van de boekjes die ze gisteren bij de bibliotheek had gehaald. Welke boekjes? Is ze gisteren naar de bibliotheek geweest dan? Waarom heeft ze opeens besloten om die boekjes te gaan halen? Vond ze het eng om die boekjes te halen?

Ook komt er een persoon in het verhaal voor: Nellie. Hermien gaat naar haar in het begin van het verhaal heen, dat stuk van het verhaal is tevens heel onduidelijk en brengt je in de war. In het begin wordt dan een beetje verteld wie ze is wat ze doet enz. En in het midden van het verhaal pleegt ze zelfmoord, die mislukt. Al die informatie was gewoon overbodig, het haalt je een soort van uit het verhaal.
Dan nog zo’n persoon in het boek Hermien’s broer: Piet. Hij komt eventjes langs, hij mag vader ook niet, is een egoïstisch persoontje punt. Zo overbodig dat ik er gewoon kwaad om kan worden. Ik begrijp heus wel dat bijpersonen belangrijk zijn maar doe het dan niet op zo’n manier. Deze personen voegen niks bij aan het boek.

Dit is misschien wel een van de persoonlijkste meningen van dit verslag. Ik vind dat een man gewoon niet een boek kan schrijven over hoe een meisje, van 16 nog wel dus in de puberteit wordt misbruikt door haar vader. En dat vind ik naarmate je het verhaal verder leest ook steeds meer duidelijk worden. Misschien is dat wel de reden dat de gevoelens van Hermien niet goed naar boven komen en ik me ook totaal niet kan inleven met de hoofdpersoon. Hoe weet hij nou hoe het is om een meisje te zijn? Ik vind het best dat je als mannelijke schrijver schrijft over een meisje maar doe het dan over een meisje dat een hondje heeft.
Als ik nu terugdenk aan het verhaal en ik denk aan Hermien denk ik alleen aan een lege huls dat misbruikt werd.

En als laatst wou ik zeggen dat als ik dit boek een cijfer zou geven het geen voldoende zou zijn. Het is zeker geen aanrader. En dat mijn verwachtingen bij dit boek echt veel te hoog waren.

Ik vond dit boekverslag schrijven net als een opluchting. Omdat ik het geen goed boek vond heb ik me er zo aan geërgerd dat ik er gewoon boos en kwaad om werd. Dat heb ik in dit verlag gewoon allemaal lekker kwijt gekund. Of ik het schrijven van dit verslag moeilijk vond, kan ik nu nog niet echt zeggen want ik weet niet of dit goed is. Maar als dit het gene is wat er van mij werd verwacht vind ik dit wel redelijk op niveau. B vond ik het minst leuk misschien omdat dat wat meer van me vergde.