Feitelijke gegevens over het boek
Verschijningsdatum 1e druk: eind februari 2011
Gebruikte druk: 1e
Aantal bladzijden: 204
Uitgeverij: L.J. Veen

Genre
“Lieve Céline” is een psychologische roman over mensen die ondanks hun goede wil hun noodlot niet kunnen ontlopen. In enkele kranten werd de roman gezien als een jeugdroman, maar het verhaal is wel degelijk geschikt om te lezen voor volwassenen.

Cover
Op de voorkant staat naast de titel in lichtgevende letters een meisje met een dik, uitgezakt figuur in een rood truitje en een spijkerbroek. Ze kan zo doorgaan voor Brooke die in de roman ook een dik, onaantrekkelijk meisje is.


De flaptekst
Brooke is een jonge, laagbegaafde vrouw uit Amsterdam-Noord met een passie voor zangeres Celine Dion. Na een reeks dramatische gebeurtenissen heeft Brooke nog maar een doel in haar leven: Celine zien optreden. Dus reist ze in haar eentje naar Las Vegas. Op Schiphol, en later ook in het vliegtuig, schrijft ze achttien brieven aan haar idool. Daarin vertelt Brooke over het leven in Amsterdam-Noord. Over haar moeder, haar zus, het huis op de Waddenweg, de Canta. Stap voor stap onthult ze haar grootste geheim.

Samenvatting van de inhoud

Deel I Wachten
Brooke zit op Schiphol en wacht op haar vlucht naar Las Vegas, waar ze haar grote idool Céline Dion hoopt te ontmoeten. Ze begint met het schrijven van brieven aan haar idool en ze begint met de aanhef `Lieve Céline.` In die brieven trekt ze steeds een lijn naar haar eigen leven en dat wordt dan na een deel van de brief aan de lezer onthuld. Er is blijkbaar die dag iets gebeurd, maar de verteller onthult nog niet wat.

Het vliegtuig blijkt in de loop van de middag vertraging te hebben, waardoor de titel van dit deel[ “Wachten”] erg toepasselijk is.

Ze heeft een moeder die zich later Pamela is gaan noemen en een zus die Sue heet ( naar Sue Ellen uit de soapserie Dallas) Zelf heet ze Brooke naar de hoofdfiguur van “The Bold and the Beautiful “ Ze wonen met het gezin in Amsterdam-Noord en haar moeder rijdt in een Canta (zo’n autootje dat met een geringe snelheid op het fietspad mag en waarvoor je geen rijbewijs nodig hebt.) Sue werkt bij de Etos, eerst als verkoopster , nu als “bedrijfsleidster.” Brooke onthult dat Sue en haar vriend Johan op dat moment niet weten waar ze zich bevindt. Maar er is iets spannends aan vooraf gegaan.

Brooke voelt zich erg verwant met Céline en zo spreekt ze haar idool ook in haar brieven toe. Ze werd vroeger erg gepest op school, bleef een drietal keer zitten en symbool voor haar positie in de klas is dat ze bij het uitdelen in de klas de verkeerde chips heeft gepakt, waardoor ze in de problemen komt. Sue redt haar dan. Brooke is dom (laag begaafd) en moet eigenlijk naar een speciale school, wat haar moeder weigert. Daarna wordt Brooke op school aan haar lot overgelaten.

Sue is op een bepaald moment minder tevreden met hun bestaan. Ze wil net als de kinderen van de klas naar Frankrijk op de camping. Haar moeder Pamela is het zat en ze rijdt de kinderen in haar Canta naar een plek waar ze kunnen zwemmen. Wanneer Sue niet in het vieze meertje wil zwemmen, gaat Pamela dat juist heel lang doen. Ze blijft lange tijd weg en de kinderen denken dat ze weggezwommen is. De kinderen voelen zich in de steek gelaten. Eindelijk komt ze “boven water.” In de puberteit krijgt Sue veel belangstelling van jongens en ze is “er niet vies van” om seks met hen te hebben. Brooke daarentegen ziet geen enkele jongen naar haar kijken. Ze moet na de lagere school naar een speciale school, maar ze is dan al zestien jaar. Ze wil niet naar school en zegt dat het veel te koud is. Haar moeder gaat dan met haar samen naar de Bijenkorf om een pashmina (shawl) te kopen. Die wordt later door een vervelend klasgenootje in tweeën geknipt. Ook in De Bijenkorf heeft haar moeder zich vreemd gedragen. Ze staat op een bepaald moment met haar handen vast aan de reling van een verdieping. Wil ze naar beneden springen?


Daarna gaat Brooke van school en haar dag wordt voortaan gevuld met het kijken naar soaps. Dat doet ze samen met haar moeder. Sue heeft intussen vaste verkering gekregen met Johan die in de “bloemen”zit. Erg veel toekomst heeft ze dus ook niet, maar ja, wie voor een dubbeltje is geboren.

Dan schrijft Brooke over 16 juni 2008. Haar moeder is als ze opstaat, verdwenen en later blijkt dat ze met haar Canta de veerpont gemist heeft en zo in het water is terechtgekomen (tussen wal en schip). ’s Avonds staan twee agenten voor de deur die het nieuws komen vertellen. Johan, de verkering van Sue, gaat hun moeder identificeren. Tijdens de begrafenis ervaart Brooke de enorme steun die van de muziek van Céline Dion uitgaat. Vanaf dat moment wordt ze idolaat van de Canadese zangeres. Ze gaat niet meer naar buiten, draait de gehele tijd muziek van Céline en maakt lijstjes van de hitranglijsten. Daarna zoekt ze op internet alle mogelijke informatie over Céline op. Ze leest de fora die op internet over Céline circuleren, maar schrijft er zelf niet daadwerkelijk op. Ze blijft liever anoniem. Op een bepaald moment komt Johan haar vertellen dat hij bij hen komt inwonen. Hij past daarna een beetje op haar, als een soort oudere broer.

Dan komt op Schiphol het bericht voor Brooke dat de vertraging voorbij is. Brooke mag gaan inchecken.
Lieve Céline, ik kom eraan.!

Deel II Vliegen
Tijdens de vlucht schrijft Brooke verder aan haar brieven voor Céline. Ze vieren in 2008 voor de eerste keer kerst zonder Pamela. Johan woont nu bij Sue en Brooke in huis. In januari 2009 haalt een incassobureau een aantal voorwerpen weg, want Pamela had stiekem een aantal incasso-opdrachten achterwege gehouden. Die werden na haar dood niet meer betaald. Vooral de tv is natuurlijk verschrikkelijk, want Brooke wil immers haar soaps zien.
Een hulpverleenster Masja begint zich over Brooke te ontfermen. Ze moet van Masja een lijstje met wensen maken. Hoog bovenaan komt een ontmoeting met Céline Dion te staan. Daarvoor moet ze gaan werken. In de sociale werkplaats komt het in juni (2009) tot een vervelend incident. Omdat ze met hairspray in vuur spuiten, raakt een van de medewerkers verbrand. Brooke moet echt dit incident verwerken.

Intussen heeft Sue een vakantie via Sunweb geboekt. Op 23 augustus zullen ze naar Egypte vliegen. De vakantie die Bervoets in Egypte beschrijft, moet als een parodie op de Nederlandse toerist worden gelezen. Maar ook de Russen krijgen er in het all inclusive systeem flink van langs. Sue en Johan ontmoeten gelijkgestemden als Susan en een andere Johan. Ze praten zoals Nederlanders betaamt over het eten, de drankjes en de Russen. Ook gaan ze met elkaar snorkelen. Opnieuw komt Brooke in een mooie, nieuwe wereld. De stellen voelen zich tot elkaar aangetrokken en Sue stelt partnerruil voor. Maar Brooke wil maar niet wijken van de zijde van haar zwager Johan, waardoor Susan boos wordt. Op het laatste moment gaat ze dan ook niet mee naar de hotelkamer van Johan, waar ook Brooke slaapt. Die zit de hele avond al whiskycola te drinken en is flink dronken geworden. Wanneer Johan ook al een beetje boos vanwege zijn mislukte partnerruil avontuur, waarbij Sue wel lekker haar gang kan gaan, op zijn hotelkamer is, pakt hij Brooke en verkracht haar. Vanwege haar dronkenschap weet Brooke nauwelijks wat er gebeurd is. Het doet wel een beetje pijn. Midden in de nacht komt Sue terug van haar partnerruil. Het is dus eind augustus 2009 en de gevolgen zijn groot.

Brooke voelt zich later niet zo lekker en Masja vraagt wanneer ze voor het laatst ongesteld is geweest. Dan blijkt dat ze al een flinke tijd zwanger is: (meer dan 25 weken, dus abortus is niet meer mogelijk) dat moet van Johan zijn, maar Sue denkt dat het van de andere Johan is. Haar eigen Johan maakt haar niet wijzer. Dan wordt er na 9 maanden een klein meisje geboren, dat uiteraard de naam Céline krijgt. In de tussentijd beschrijft ze welke moeite de echte Céline Dion zich heeft moeten getroosten om zwanger te raken van haar zoontje. Ook de andere problemen van Céline ( haar man krijgt kanker) worden beschreven en Brooke uit haar bewondering voor de Canadese zangeres.


Brooke is dus niet al te slim en na een maandje geeft ze haar kind al een rozijntje in haar mond, waarin de kleine Céline bijna stikt. Johan heeft de tegenwoordigheid van geest om Céline snel om te keren, waardoor ze alleen maar rood aanloopt maar het leven wel behoudt. Maar omdat hij zo bezorgd om Céline is geweest, snapt Sue nu dat haar eigen Johan de biologische vader van Céline is. Hierdoor besluit ze voortaan te zwijgen tegenover Brooke, die ze het overspel erg kwalijk neemt. Brooke kan daar helemaal niet tegen en voelt zich nu weer (eerst moeder, nu ook Sue) verlaten.

Dan komt het moment dat Johan aankondigt dat hij en Sue naar Almere gaan verhuizen en dat Brooke niet meekan. Masja weet te regelen dat Brooke in een woonbegeleidingsproject met andere meiden kan worden opgenomen. Maar omdat dit niet in de regio van Masja is, kan zij niet blijven begeleiden. Dan voelt Brooke zich helemaal verlaten (moeder, Sue, Johan en nu ook Masja) Wanneer ze naar buiten loop en de eendjes aan het werk ziet, krijgt ze een geweldig plan.

Deel III Las Vegas
Ze stapt uit het vliegtuig op Las Vegas Airport. Eerst lijken er zich nog problemen bij de douane voor te doen, daarna schrijft ze zich in bij een hotel en gaat ze naar een casino.
Ze heeft een aantal berichten op haar voicemail staan en ook een sms’je. Johan vraagt daarin dringend contact met haar op te nemen. Maar ze zet de telefoon definitief uit. Ze wil geen contact meer met Nederland. Ze heeft nu eenmaal een keuze gemaakt.
Ze is nu dicht bij Céline Dion die vlak tegenover het casino optreedt. Ze gaat staan wachten bij de uitgang. Intussen is ze ook al in een internetcafé geweest en op het Céline Dion forum ziet ze een discussie over wat er in Nederland gebeurd is. De fans van Dion vinden het erg vervelend dat Céline Dion en haar fanclub nu de schuld van een familiedrama in haar schoenen geschoven krijgt.

In een korte flashback krijgt de lezer te zien dat Brooke met Céline (de baby) in een reistas naar de Bijenkorf gaat en daar de tas met baby van de bovenste verdieping naar beneden kiepert. “Fly little wing”

Daarna gaat ze in Las Vegas weer naar een concert van Céline Dion. Ze gaat staan wachten bij de artiestenuitgang om haar grote wens in vervulling te zien gaan. Dat gevoel beschrijft ze enthousiast en in de laatste regel van het boek komt eindelijk Céline in haar leven.

Titelverklaring
“Lieve Céline” verwijst naar de aanhef van de brieven die Céline-fan Brooke stuurt aan Céline Dion. Ze wil de maar liefst 18 brieven het liefst zelf overhandigen aan de zangeres zelf en vliegt daarom naar Las Vegas.

Motto
Het kan bijna niet anders of het motto van deze roman is afkomstig van een liedje van Céline Dion zelf. Het is de Engelse tekst van “You and I “.

You and I, were meant to fly , higher than the clouds …..”

Aanleiding voor de roman
In een interview in “Boek”(maart 2011) zegt Hanna dat ze het idee voor de roman heeft gekregen toen ze voor De Volkskrant een aantal dagen een zogenaamde VIP-spotter had gevolgd. Dat zijn mensen die staan te wachten op bekende mensen om samen met hen op de foto te gaan. Toen ze met een meisje in contact kwam, bleek dat een laag begaafde vrouw te zijn. Dat meisje heeft model gestaan voor Brooke. Het zijn vaak mensen die in een schijnwereldje leven.

Structuur
De roman heeft drie delen:
I Wachten ( Brooke wacht op Schiphol op haar vertraagde vlucht naar las Vegas)
II Vliegen (Brooke zit in het vliegtuig naar Las Vegas)
III Las Vegas (Brooke komt aan in Las Vegas)
De eerste twee delen zijn ongeveer even lang. Het laatste hoofdstuk telt maar drie hoofdstukken (brieven) In totaal schrijft Brooke 18 brieven aan Céline Dion, die ze van plan is te overhandigen na de concertuitvoering in Las Vegas.

De hoofdstukken van de delen beginnen steeds met een aanduiding waar en hoe laat Brooke is. Ze beginnen alle met een brief die de aanhef heeft “ Lieve Céline” . Daarin vertelt Brooke wat ze weet van Céline en legt dan meestal een link naar haar eigen situatie.
Dan wordt in een personale vertelwijze verteld (door de ogen van Brooke) wat er in de werkelijkheid vanaf haar jeugd tot haar vlucht naar las Vegas is gebeurd.

De hoofdstukken vormen dus een afwisseling van verleden en heden.
De helft van deze roman heeft de structuur van een aantal brieven die gericht zijn aan de zangeres Céline Dion.

Perspectief
Door de structuur die Bervoets heeft gebruikt, krijg je als lezer te maken met twee soorten vertellers. In de brieven aan lieve Céline, is er sprake van de ik-verteller Brooke die natuurlijk in de o.t.t. vertelt aan Céline. In de stukjes daarna is er sprake van een personale verteller Brooke, die vertelt wat ze in de brief aan Céline Dion heeft aangegeven. Dat gebeurt een groot aantal keer in de o.v.t. omdat die passages al achter de rug liggen (bijvoorbeeld de reis naar Egypte) Het stukje in Las Vegas (deel III) is wel in de o.t.t.
Brooke is een 23-jarige laag begaafde jonge vrouw die zich geheel in de fantasiewereld van Céline Dion begeeft. Dat was na de muziek die tijdens de begrafenis van haar moeder werd gespeeld. Daarvoor leefde ze zich vooral in de wereld van de soaps in.

De tijdlagen van het verhaal
Het heden (de reis naar Las Vegas) speelt zich af in de laatste week van juni 2010.
Dat valt uit diverse tekstgegevens op te maken. Pamela, de moeder van Brooke sterft op noodlottige wijze op 16 juni 2008. (Er is kort daarna ook het Ek-voetbal) In augustus van het jaar daarna (de 23e) vertrekken ze naar Egypte. Daar wordt Brooke zwanger van Johan, haar zwager. Het kind moet dan ongeveer eind mei 2010 zijn geboren.
Wanneer Brooke in het vliegtuigzit, zegt ze dat het een week na het midzomernachtfeest is. Het moet daarom eind juni 2010 zijn. Dat klopt ook wel met het tekstgegeven dat het kind van Céline Dion ongeveer tien jaar moet zijn. Dat schrijft Brooke in een van haar laatste brieven. Het kind is in 2000 geboren.

Het decor van de handeling
Het decor van het heden in de roman is Schiphol (waar Brooke op haar vlucht naar Las Vegas wacht) , het vliegtuig van de KLM (onderweg naar las Vegas) en Las Vegas ( waar Brooke een concert van Céline wil bezoeken)


In het verleden dat ze aan de lezer vertelt, gaat het over haar leven in het armzalige Amsterdam-Noord. In haar huis kijkt ze voornamelijk met haar moeder Pamela naar allerlei soorten soaps (natuurlijk The Bold and the Beautiful)

Uitgewerkte thematiek
De leegheid van het bestaan is een mogelijk thema van de nieuwe roman van Hanna Bervoets. Ze wilde een roman schrijver over personen die belangrijke mensen in hun leven bewonderen, nalopen en idealiseren. Dat is vaak om de leegheid in hun eigen bestaan te camoufleren. Sommige mensen bijten zich vast in de ideale wereld van de soaps: het zijn de 15 “minutes of fame” die elk mens in zijn leven wil/kan krijgen.

De dikke, onaantrekkelijke Brooke krijgt geen belangstelling van jongens, is laagbegaafd (zelfs op de basisschool blijft ze een aantal keer zitten) en op de speciale school houdt ze het niet langer uit, omdat ze daar ook al wordt gepest. Met haar moeder Pamela vlucht ze dan in de droomwereld van de soaps. Maar wanneer ook haar moeder haar in de steek laat,(ze rijdt met haar Cantaatje in het water) richt ze zich op het leven van haar grote idool Céline Dion. Alles wat er te verzamelen van de zangeres valt, spaart ze op. De hulpverleenster Masja probeert haar een nieuw doel in haar leven voor te schotelen en krijgt haar weer het huis in als Hema-medewerkster, waardoor ze geld kan sparen voor een reis naar las Vegas.

Wanneer haar leven door een verkrachting een ongewenste wending neemt (ze krijgt een kind van haar zwager tijdens de vakantie in Egypte en haar zus Sue neemt haar dat zeker niet in dank af) besluit ze ook de tweede wereld waarin ze nu leeft (die van het moederschap) vaarwel te zeggen. Ze kiest voor een leven waarin een ontmoeting met haar grote idool Céline Dion haar levensdoel wordt. Daarvoor moet de laatste belemmering (haar eigen kind Céline) het veld ruimen. Die wordt in De Bijenkorf geloosd, waarna ze naar Las Vegas vlucht. Terwijl ze op Schiphol en tijdens de vlucht brieven aan Céline schrijft, komt haar grote levenswens steeds dichter bij. Terwijl in Nederland iedereen in haar naaste omgeving (Johan, Sue en Masja) naarstig naar haar op zoek is, komt zij in de laatste zin van het boek tegenover haar idool te staan. Haar grote wens wordt ingewilligd. Daarom is Lieve Céline naast een boek over de leegheid van het menselijk bestaan ook een boek over hoop, maar dan wel gelardeerd met een grote portie cynisme, die het boek overigens uiterst leesbaar maken.

Beoordeling scholieren.com
Hanna Bervoets schrijft een onderhoudende roman over een laag begaafde vrouw die niets liever doet dan de hele dag met haar moeder naar soaps kijken. Haar moeder heeft haar de naam Brooke gegeven en dat schept identificatiemogelijkheden om lekker in een virtuele wereld rond te scharrelen. Wanneer haar moeder dood is, vindt Brooke steun bij het muzikale werk van Céline Dion. Deze leegheid van bestaan (een onafwendbaar noodlot voor iemand die in een dergelijk milieu en onder dergelijke omstandigheden opgroeit) wordt fantastisch leuk beschreven. Tragisch maar ook met humor op een afstandje wordt het verhaal nooit melodramatisch en dat is een grote verdienste van de schrijfster. Daarmee wordt ‘Lieve Céline”ook voor scholieren een leuke roman om te lezen. Er zit bovendien een flinke portie spanning in het verhaal. Al vanaf het begin weet je dat er iets gebeurd is, maar het wordt een hele toer om uit te zoeken wat het is. Het einde is natuurlijk schokkend.

Het verhaal is gebaseerd op een voorval dat enkele jaren geleden in De Bijenkorf in Amsterdam is geschied. In 2007 sprong een vrouw met kind van de vierde verdieping naar beneden. Ook baseerde Bervoets het verhaal op een jeugdige BN-spotter die ze tijdens haar werk als journaliste ontmoette. Sommige mensen weten in hun leven vaak niets beter te doen dan zich te storten op een fictieve wereld.

De amusementswaarde is hoog. De literaire waarde is twee punten.

Recensies
Op de website van
www.8Weekly.nl is Elisabeth ten Wolde op 8 maart 2011 heel positief over de roman . Voor Bervoets ongecompliceerde schrijfstijl is ook haar gevoel voor humor een belangrijke factor. Ondanks de aangrijpende situatie, weet de schrijfster de roman grappige tintjes te geven als zij Brookes herinneringen beschrijft over hypes in haar kindertijd. Wie had ze niet, de klaparmbanden en de strakke wielrennersbroekjes in fluorescerende kleuren? En wie deelde ze niet uit, de populaire paprikachipszakjes van Croky, als ze jarig waren? Het levert genoeg 'o ja, dat was toen helemaal in'-momentjes op.
De combinatie van de lichte en zware ingrediënten leveren samen een sterke roman op. Geen tranentrekker, maar een verhaal dat onverwachts eindigt als een thriller, de vraag is wel wie er het slachtoffer is. De bitterzoete nasmaak blijft zeker nog lang hangen.

Op de website van www.cultuurbewust.nl is Marjolein Theunissen ook positief over de structuur van de roman. Veel van de informatie die je krijgt over het leven van Brooke lijkt op het eerste gezicht onbelangrijk. Maar Bervoets brengt alles uiteindelijk bij elkaar. Als een echte detective probeer je uit te vogelen wat er gebeurd kan zijn, maar tegelijkertijd geloof je niet dat Brooke tot datgene in staat is waarvan je haar verdenkt.
Concreter dan dat kun je als recensent niet worden. Als je tenminste niet de vakkundig opgezette opbouw naar de ontknoping geweld aan wil doen. Geloof me, je gaat googelen als je het boek hebt gelezen. En ja, dan ontdek je dat het verhaal gebaseerd is op een ware gebeurtenis. Wat precies? Daar kom je maar op één manier achter: snel gaan lezen!

In het NRC van 25 februari 2011 schrijft Sebastiaan Kort hert volgende: Toegankelijke, korte zinnen, grappige maar tamelijk onschuldige observaties over deze tijd: het hapt allemaal erg makkelijk weg maar veel lijkt er niet op het spel te staan. Gaandeweg wordt duidelijk dat Bervoets met Brooke een karakter in handen heeft waar ze veel meer mee kan – en wíl – dan entertainen. Door Brookes brieven aan Dion af te wisselen met derde-persoonsvertellingen over de proleterige gezinssituatie van haar heldin schept ze een wereld die langzamerhand absurder en ontroerender wordt. Zo buigt Bervoets een beschamend zomers uitstapje van
Brooke met haar moeder en zus kundig om tot een moderne variant op het verhaal van Hans en Grietje, met dat verschil dat dit keer de kinderen zich nu niet zonder ouder zullen redden.[…] Lieve Céline is een roman over mensen die verdoving zoeken om te kunnen vergeten dat ze er zijn. Zo volgen Brooke en haar moeder alle levens in tv-soaps op de voet, omdat ze zelf geen leven hebben en hangen in casinohallen geen klokken ‘omdat ze niet willen dat je weggaat’. ‘Want wie niet weet hoe laat het is, blijft eeuwig’. Brooke aan Dion over de muziek die ze op haar iPod luister: ‘Want met muziek op gaat het wachten sneller. Eigenlijk net als met tv-kijken.’ Het wachten moet sneller. Dit gaat allang niet meer over een verwaarloosd meisje uit Amsterdam-Noord.

Over de schrijfster en eerder gepubliceerde werk
Bron: website auteur

Geboren: 14 februari 1984 (dan is ze nu dus 27), in Amsterdam.
Gestudeerd: bachelor Media & Cultuur en Master Journalistiek aan de UvA, seminar Scriptwriting for Sitcom aan Tisch School of the Arts
Gepubliceerd: Interviews, reportages en verhalen in o.a Volkskrant Magazine, Marie Claire, Elsevier Thema en Next.One, tweewekelijkse column over het Amsterdamse uitgaansleven in stadsblad NL20, litewairrre dingen voor oa Krakatau en Duizendwoorden, romans Of hoe waarom en Lieve Céline, toneelstuk ROES, wekelijkse column in Volkskrant Magazine, e.a.

Bijlage: interview met Hanna Bervoets
Op de website van www.celinedion.nl wordt een uitgebreid interview over het nieuwe boek van Hanna Bervoets geplaatst. Een gedeelte ervan, staat hieronder

CDIP: Deze maand kwam dan eindelijk ‘Lieve Céline’ uit, je 2e roman, kun je ons vertellen hoe dit boek tot stand is gekomen? Wist je na het afronden van je 1e roman waar je daarna over zou schrijven?

HB: Nee, na mijn eerste boek had ik zoiets iets van nu even niet weer. Maar toen kwam ik een meisje tegen waar ik een reportage over heb gemaakt en dat gaf mij een idee voor mijn volgende boek.

CDIP: Wie is het meisje op de cover?

HB: Het moet Brooke voorstellen, maar dit is gewoon een meisje uit een database. Ik heb heel veel foto’s gezien en dan probeer je toch iets te kiezen wat erbij past en uiteindelijk is het deze foto geworden. Ik vond haar perfect als Brooke! Ik heb hiervoor ook nog andere concept covers gehad, maar ik vond ze allemaal niks. Ik wilde er per sé spots op hebben en dat is uiteindelijk gelukt…


CDIP: Van alle artiesten waaruit je kon kiezen, waarom Céline Dion?

HB: Het kwam allemaal een beetje samen. Ik wilde dus een verhaal maken uit de ervaring die ik had van mijn VIP-spotter reportage, wat dus gestalte gaf aan het personage Brooke. Daarbij wilde ik dus dat ze fan was van een artiest en ik wilde absoluut geen Nederlandse artiest, want dat zou te dichtbij zijn. Ik kende Céline eigenlijk alleen van haar hits en ik wist dat ze een boeiend levensverhaal heeft, waar ik bepaalde gebeurtenissen in Brooks leven kon koppelen door middel van die brieven. Daarbij stond Céline in Vegas en ik heb nou eenmaal iets met Vegas; ik vind het fantastisch en dat kwam dus allemaal samen bij de keuze voor Céline. Ik wilde dat Brooke één doel had en dat doel was bij de keuze voor Céline makkelijk omdat ze dus op één plaats stond namelijk Las Vegas.

CDIP: Je kunt het toeval noemen of het lot, maar je hebt in de klas gezeten met één van onze teamleden (Stéphanie), die van kleins af aan al fan was van Céline. Wist je dat ze teamlid van de fanclub was en wat vind je ervan dit boek en natuurlijk het onderwerp Céline, jullie weer bij elkaar gebracht?

HB: Ja een aantal jaar geleden was ik toevallig aan het surfen op het internet en kwam ik op Hyves terecht. Daar kwam ik op het idee om wat oude klasgenoten op te zoeken. Via een ander klasgenootje kwam ik bij Stéphanie terecht en zo kwam ik er achter dat ze fan was van Céline en dat ze geld spaarde om naar Las Vegas te kunnen. Dit bleef altijd in mijn hoofd hangen en kwam bij het schrijven van Lieve Céline weer naar voren en is dat deel uit het boek eigenlijk daar op geïnspireerd. Via Stéphanie kwam ik ook bij het Céline Dion Informatiepunt terecht omdat ik zag dat zij in het team zat. Ik vind het heel leuk dat we na zo’n lange tijd (wel 15 jaar!) weer contact hebben.

CDIP: Zoals elke goede schrijver/ journalist, is het nodig eerst research te doen over het onderwerp waarover je gaat schrijven, in dit geval Céline, hoe ging dit?

HB: Ik heb de hele zomer van 2010 boeken over haar gelezen, YouTube filmpjes bekeken en naar haar muziek geluisterd. Ik heb haar twee belangrijkste biografieën gelezen ‘My Story My Dream’ en ‘Céline Dion de officiële biografie’. Ik heb uiteindelijk ook niet alle feiten letterlijk overgenomen, omdat het wel uit het perspectief van Brooke gezien moest worden. Het is haar verhaal en geen biografie van Céline Dion. Dat vond ik ook heel erg belangrijk.

CDIP: Veel fans zullen zichzelf herkennen in dit boek (het sparen voor en reizen naar Vegas bijvoorbeeld), was dit ook de bedoeling bij het schrijven ervan (om het heel herkenbaar te maken)?

HB: Nee eigenlijk niet. Zoals gezegd is het verhaal geschreven uit het perspectief van Brooke en is zij laagbegaafd. Het was voor mij dan ook geen optie om bijvoorbeeld jullie te benaderen om meer te weten te komen over hoe het fan zijn is, het moest iets zijn wat Brooke zou ontdekken tijdens het fan worden zoals ik het zelf moest ontdekken en als ik al voorkennis had gehad van echte fans zou de puurheid in het fan zijn van het personage een beetje vervagen. Dus ik stond er heel blanco in.

CDIP: Deze vraag moet natuurlijk gesteld worden.. wat is je favoriete Céline nummer?

HB: Wat een vraag… Er waren wel bepaalde nummers die mij specifieke aandacht hadden, ‘Taking Chances’ was daar één van en ‘A New Day Has Come’ was eigenlijk het eerste nummer wat ik had gedownload, maar bijvoorbeeld ook ‘You And I’ waarvan ik weet dat het eigenlijk een heel commercieel nummer is geschreven voor Air Canada, maar de tekst spreekt mij wel enorm aan. Ik heb een deel van die tekst ook voor in het boek gezet.


CDIP: Ben je niet bang dat de mensen zullen zeggen, “oh het boek gaat over Céline Dion, nee dank je” en het dan links laten liggen? Wat heb je tegen die mensen te zeggen… Waarom moeten ze dit boek juist wel lezen?

HB: Ik krijg wel reacties van mensen positieve en negatieve. Sommige mensen zeggen wat doe je de mensen aan waarom Céline. Maar dit was nou eenmaal het boek dat ik wilde schrijven. Het ging mij ook meer om het fenomeen ‘fan zijn’ dan om Céline Dion. Ook voor mensen die Céline Dion niet kennen is het boek dus interessant. En voor mensen die haar wel kennen en leuk vinden, is het extra herkenbaar.

CDIP: Ben je zelf al een keer naar een concert van Céline geweest of misschien zelfs naar Las Vegas?

HB: Nee helaas nog niet. Ik wil haar wel heel graag zien en vooral ook in Las Vegas, maar het is er nog niet van gekomen. Ik hoop dit jaar nog te gaan, misschien in augustus, dan wil ik ook zeker de show gaan!

CDIP: Voor de hoofdpersonage van je vorige boek heb je zelfs profielen op Hyves, Twitter en Facebook aangemaakt, waarom heb je dat voor Brooke niet gedaan?

HB: Bij het vorige boek was het iets nieuws en dat wilde ik niet op dezelfde manier herhalen. Het paste wel bij Flora, maar niet het personage Brooke, die was totaal niet bezig met zoiets. Ze is heel erg op zichzelf en het zou dus niet passen bij het karakter, daar gaat het mij vooral om.

CDIP: Aan het eind van ‘Lieve Céline’ kun je een wachtwoord vinden dat toegang geeft tot een speciale sectie op je site. Heel spannend allemaal… waarom heb je dit gedaan?

HB: Ik vind het altijd leuk om iets extra’s te doen zodat je net iets meer meegeeft aan een boek dan alleen het boek. En ik vind het altijd zonde als bepaalde scenes het niet halen en dacht net als bij DVD’s met deleted scenes waarom zou ik dat niet bij het boek doen. Zo kunnen de mensen zien wat het boek dan niet heeft gehaald om diverse redenen.

CDIP: Waarom zouden de fans ‘Lieve Céline’ moeten lezen?
HB: Omdat het, hoop ik tenminste, een spannend, ontroerend boek is over een meisje met een droom. En oké: omdat er heel veel Céline Dion in staat, haha.