Liefst verliefd door Renate Rubinstein

1. Titel: Liefst verliefd
Auteur: Renate Rubinstein
Jaar van uitgave: 1989
Uitgeverij: Rubinstein bv, Amsterdam
2. Motivatie van je keuze: Het is volwassen literatuur en het is een luister cd. Dat is makkelijker. Dan hoef ik niet zelf te lezen want ik merk dat ik veel moeite heb met het lezen van volwassen literatuur vandaar dat ik nu een luister cd heb gekozen om dan te kijken of ik het verhaal beter begrijp. 3. Thema: Het is een romantisch verhaal. Motieven: het gaat over de liefde en dat er niets mooier is dan het gevoel van verliefdheid. 4. Personen: er zijn eigenlijk niet veel verschillende personen het is niet echt een verhaal. Het zijn meer verschillende stukjes die verteld worden over liefde
5. Plaats en ruimte: is er niet. Het gaat over hele verschillende plaatsen. Eigenlijk overal wel waar dat liefde is. 6. Tijd: het speelt zich in deze tijd af

7. Open of gesloten einde: elk verhaaltje eindigt eigenlijk zo maar ergens ik denk dat de meeste wel een open einde hebben. 8. Titel verklaring: liefst verliefd; het gaat de hele tijd over verliefdheid en de voor en na delen er van. 9. Inhoud: Verliefd: voor verliefdheid moet een aanknopingspunt zijn. en vaak is dat niet anders dan een kleinigheidje die leid tot vorige liefdes, sommige mensen worden alleen verliefd op mensen van een bepaalde leeftijd. Van je eerste liefde bijvoorbeeld of vader figuur. Of mensen worden alleen verliefd op mensen die onbereikbaar zijn of op de verkeerde mensen. Een half woord is dan al genoeg om alles te vertellen tegen elkaar. Verliefde ogen zijn niet blind ze zien juist beter maar ze leggen alles anders uit. Om mysterieuze redenen denk je dat alles dat een beetje verkeerd aan iemand is niet bij hem past. Je moet van je zelf kunnen houden en dan moet je ook van andere houden. De mensen die zeggen je bent te goed voor mij daar moet je voor uitkijken. Of ze menen het en kunnen niet van je houden. Of ze menen het niet en willen je voorberijden. Na een tijdje wil je hem altijd wel een klein beetje veranderen. Bijvoorbeeld zijn woordkeus, zijn feestjes of hij praat te veel. Je wil het dan proberen te veranderen. Dat lukt meestal niet en kun je ruzie krijgen. Als het wel lukt dan verander je vaak meer dingen dan de bedoeling was. Het volgende stadium gaat de verliefdheid over het kan 2 kanten op genmoedeloosheid of de ware liefde. Er moed worden gedacht aan de carrières, de buiten wereld, de krant moet gelezen worden. Dat hij op het begin een beetje saai lijkt is normaal maar het komt altijd wel goed na een tijdje. Toeval bestaat niet: Als je op het meest verliefd bent werkt het instinkt zo goed dat alle omstandigheden goed uitkomen. Alles zit mee je hebt veel geluk. Het bijgeloof neemt toe. Van alles kan onheil veroorzaken. Je vertrouwd het dan niet meer goed. Leven: Je kunt bang worden om ongelukkig geworden. Er was een man die bang was ongelukkig te worden hij dacht ik kan zeker ongelukkiger worden als hij dat al is dus hij verlaatte zijn vriendin. Hij ging naar een ander land daar leefde hij ongelukkig. Maar hij was tenminste niet meer bang. Andere mensen waren niet ongelukkig. Hij dacht wat griezelig om zo te leven stel je voor altijd de angst. Hij nam een baan en een hond en een kamer vol boeken. Een dag later kreeg hij ontslag ging zijn hond dood en verbrande zijn boeken. Hij was dus toch gelukkig geweest. Want nu was hij ongelukkig. Hij dacht is dit nu alles. hij reisde terug naar zijn land. En besloot om meer reden te krijgen om ongelukkig te zijn. hij kreeg veel vriendinnen en hield van allemaal. Hij treurde om elk van hen en het meest van de laatste. Toen hij dood ging was hij niet tevreden en niet ontevreden. Maar wel dood. Verwijt: Nu moet ik het zeggen dacht het meisje. Ze hadden over van alles gepraat ze verzette het de hele tijd. Bij het kruispunt, bij het dessert of toch maar thuis. Toen ze bijna thuis waren wou ze het perse zeggen. Ze vond hem maar een vreemde vent dat had ze al eens gezegd maar toen had hij gezegd dat het wel weer over zou gaan. maar dat was niet zo ze vond het nog steeds. Maar ze weet echt niet hoe dat ze het moet zeggen. Op een gegeven moment zegt ze ik ben er zeker van dat je me niet aardig vind. En ik ben ook niet aardig. Dat wou ik je al de hele avond zeggen. Ze ging best met een tevreden gevoel naar bed. De volgende dag belde hij op en het was de man weer. Hij vertelde haar dat hij gister moe was en dat hij haar anders wel tegen had gesproken wand hij vond haar toch wel heel leuk. Toen besefte het meisje dat ze het nog steeds niet gezegd had. Echtscheiding: Toen margreet de stoep af liep. Keek ze of harrie niet onder de bomen stond te wachten. Jaren lang had hij daar altijd gestaan als ze ergens van terug kwam. Ze was er aan gewend geraakt. In een etalage keek ze naar de taartjes. Toen ze aan de kassa stond wis ze niet meer waarom ze moorkoppen wou kopen. Ze belde een paar keer maar er werd niet opgenomen. En verlaatte de winkel zonder wat te zeggen. Het trouwboekje had ze een keer gekregen. Alles waar daar maar een gore boel vond ze. Trouwen was wel wat anders dat moes gebeuren met zorg en aandacht. Scheiden werd afgeraffeld in een hoekje van de maatschappij. Haar bed was niet opgemaakt. De kachel was uit ze ruimde wat op en luisterde wat. Toen ze bij de kachel zat dacht ze dat ze bloemen wou voor een zwangerschap. Toen herinnerde ze zich weer. Jaren geleden was ze op kraamvisite geweest en verdwaald geraakt in een buitenlands ziekenhuis. Aan het eind van het gang kwam ze niemand tegen had ze zomaar een deur open gemaakt. Het was een lichte kamer. in verschillende hoekjes waren mensen bezig. In paniek had ze door de gang gerend. In de hal had ze gevragen wat dat mensen daar deden in die kamer. de docter zei dat dar een lijkschouwing was. Er was een arbeidsongeval geweest. Autonome gevoelens: Als iemand om wie ik geef zicht niet amuseert of eenzaam voelt. Dan amuseer ik mij ook niet. Als ik onafhankelijk karakter had dan zou ik me daar niets van aanrekken. Maar dat heb ik niet. Andere mensen besmetten mij. Psychiatrie kunnen vrouwen hun eigen gevoelens terug geven. Theoretisch kan ik het me wel voorstellen. Maar praktisch kan ik het me niet voor stellen. Over de liefde: “You can have him” is een liedje dat ik heel mooi vond. Maar toen ik een keer goed luisterde vond ik het geen mooi lied meer. Het ging niet over knuffelen maar over een vrouw die gewoon een man goed in de kleren hield en zijn stokken stopte. Tuttel & co: Sinds ik niet meer getrouwd ben leef ik in het rijk der vrijheid. Samen leven is betuttelen anders kun je beter een lat relatie hebben. Het betuttelen was ik dus van af. Heerlijk en beslist wel ergens goed voor. Maar niet voor de gezondheid.. ik deed waar ik zin in had ook met het eten. Ik at wat ik lekker vond en wat ik kon betalen. De jongen waarmee ik zou gaan trouwen had ik het mee uitgemaakt. Na twee jaar kreeg ik een maagwandontsteking. Ik moest op een vreselijk dieet. Het was net een strafkamp. Als je niet betuttelt word dan moet je het zelf doen. ik ben vaak moe. Ik moed ‘s avonds geen koffie drinken en niet laat te bed gaan wand anders kan ik niet slapen. En kom ik slaap tekort. Al moed je alles zelf doen is dat moeilijk. Getrouwde mensen hebben het makkelijk. Die worden door andere er op gewezen dat ze er de volgende ochtend weer vroeg uit moet. De echte vrijheid is echt niet zo lang. En het is veel makkelijker om iemand anders de schuld te geven. Boekenkast: Er zijn echtscheidingen. En echtscheidingen. De eerste zijn dus echt. Die voltrekken zich vanzelf. Maar die laatste die komen als een donderslag bij heldere hemel. Je probeert het te geloven maar dat lukt niet. Dat is dan ook niet de echte wereld. Je kunt niet meer zonder elkaar. Je hebt samen een boekenkast vol met boeken. Dan word er gezegd pak je spullen en vertrek. Ja dat is makkelijk gezegd maar welk boek is nou van mij en welke is van jou. De een heb je aan hem gegeven en de ander heeft hij aan jou gegeven. Een boek ben je zeker van dat jij hem zelf hebt gekocht. Maar dan schiet het je weer te binnen dat jullie die dubbel hadden en de dubbele heb je weggegeven. Het gaat dan dus eeuwen duren om alle boeken uit elkaar te halen omdat het van je samen was. Ik ken een stel dat alle boeken altijd twee keer kocht. Een keer voor zijn boekenkast en een keer voor haar boeken kast. Rechtvaardigheidsgevoel: ga met een man naar de bioscoop goedkoopste plaatsen. De zaal is half leeg toch wijzen ze je plaatsen ergens vooraan. Na een tijdje pak je de man bij de hand en loop je naar het midden van de zaal. Daar zit je prettiger. Ga met de man naar het buitenland het hotel valt erg tegen. Je komt een ander hotel tegen dat beter is en even duur. Dus wat doe je? Ag die mannen gaan uiteindelijk wel met je mee maar zijn altijd wel een beetje geïrriteerd. Daar is het leuker. Dat geven ze later wel toe. Als er moeiteloos ergens verandering in kan worden gebracht door naar een vrouw worden ze vaak nog geïrriteerd. Uit dat alles kun je concluderen dat mannen zich gemakkelijker laten onderdrukken dan vrouwen. Ze doen het liefst wat de maatschappij doet. Vrouwen zien van veel regels het nut niet. Vrouwen hebben misschien wel minder rechtvaardigheidsgevoel hebben dan mannen. 11. eigen mening: ik vond het nogal vaag omdat het niet een doorlopend verhaal is maar echt veel verschillende kleine verhaaltjes. Ik heb er dan ook lang over gedaan eer dat ik een beetje snapte van de verhalen. Ik snap er nog steeds maar de helft van omdat ik ze erg moeilijk vond. 12. info over de schrijver: Rubinstein werd geboren in Duitsland. Ze moest op jonge leeftijd vluchten, waarna zij via Amsterdam en Londen uiteindelijk weer in Amsterdam terechtkwam. De vlucht van familie Rubinstein mocht niet baten, want de Duitsers arresteerden in 1940 haar Joodse vader en vermoordden hem later in Auschwitz. Deze gebeurtenis zou een bepalende factor worden in Rubinsteins leven en werk. Haar hele leven zou ze blijven zoeken naar een vader-figuur, wat volgens sommigen haar band met de Duits-Britse socioloog Norbert Elias zou verklaren. Rubinstein volgde het Vossius-gymnasium, maar werd van school gestuurd. Ze werkte drie dagen per week bij uitgeverij G.A. van Oorschot, en leefde samen met de jurist Willem Frederik van Leeuwen. Vervolgens werkte ze drie jaar in een kibboets in Israël en studeerde ze twee jaar aan de Hebreeuwse Universiteit van Jeruzalem. Op grond van die studie kon ze in 1955 worden toegelaten als student politieke en sociale wetenschappen aan de Universiteit van Amsterdam. Tijdens haar studie, die ze na twee jaar afbrak, begon ze haar carrière als schrijfster onder andere bij het Nieuw Israëlitisch weekblad en Propria Cures. Later schreef ze voor Vrij Nederland (VN), Het Parool, NRC Handelsblad, Avenue, Hollands Weekblad, Hollands Maandblad en Tirade. In 1966 werd ze veroordeeld tot een geldboete wegens het plakken van leuzen tegen Claus von Amsberg die op het punt stond met Prinses Beatrix te trouwen. Haar woede tegen dat huwelijk slikte ze publiekelijk in toen ze merkte dat Von Amsberg een prima man was. (Het beste bewijs voor het eind van de brouille zou liggen in het feit dat Rubinstein door de RVD werd gevraagd een portret van de kroonprins te maken toen deze achttien jaar werd.) In 1968 speelde ze een belangrijke rol in een poging tot rehabilitatie van Friedrich Weinreb. Haar VN-columns, die vanaf 1962 wekelijks verschenen onder het pseudoniem Tamar, kenden een trouw publiek en waren regelmatig aanleiding voor felle polemieken met andere columnisten, zoals Hugo Brandt Corstius en W.F. Hermans. De laatste verzette zich met name tegen haar onredelijke en ongegronde aanval op Bep Turksma in een polemiek over Collaboratie en verzet, de door Rubinstein geredigeerde driedelige 'autobiografie' van Weinreb. Haar columns omvatten verder zeer uiteenlopende onderwerpen zoals bijstandsmoeders (polemiek met Brandt Corstius over Selma Vrooland), wereldpolitiek, katten en bloemen. In 1977 werd ontdekt dat ze multiple sclerose had. Dit bracht grote veranderingen in haar leven te weeg, die ze te boek stelde in Nee heb je (1985). Rubinstein overleed op 61-jarige leeftijd. Ze werd begraven op de Amsterdamse begraafplaats Zorgvlied. Kort na haar dood verscheen haar boek Mijn beter ik waarin ze onthulde dat ze jarenlang een geheime verhouding had gehad met Simon Carmiggelt. Eerder was ze getrouwd met Aad Nuis en met Jaap van Heerden. 13. Secundaire literatuur: ik heb alles van de cd af gehaald en op het hoesje er van. De info over de schrijver komt van http://nl.wikipedia.org/wiki/Renate_Rubinstein