De seizoenen kloppen regelmatig met de thematiek. In de herfst stortte David en Terri’s gezin in doordat ze uit elkaar gingen, en in de tweede herfst stortten de relaties van David en Terri in, net zoals het verval van de natuur in herfst. In de winter heerst er een grimmige sfeer in hun gezin doordat Terri en David aan iedereen vertellen dat ze uit elkaar zijn, en Terri nog regelmatig naar ‘huis’ komt, net zoals het in de winter koud en grijs is. In de lente leert David Sev kennen, net zoals lente een nieuw begin symboliseert.

‘Liefde, als dat het is’ speelt zich af in de moderne tijd. Er wordt gebruik gemaakt van mobiele telefoons en dating-apps. Dit kan je zien aan Terri’s regel dat iedereen zijn telefoon in de mand legt voordat ze gaan eten, de dating-app waarop David Sev ontmoet en aan Terri, die regelmatig berichten stuurt aan Lucas. Ik denk niet dat dit boek er heel anders uit zou zien in een andere tijd, omdat echtscheidingen en het stuklopen van relaties al erg oud fenomenen zijn.

De vertelde tijd is ongeveer 5 seizoenen, dus iets minder dan anderhalf jaar, en de verteltijd is 203 bladzijden.

Ruimte & plaats

Het verhaal speelt zich af in een stad in Nederland. David en Terri wonen in het begin in een nieuwbouwhuis in een buitenwijk, en later verhuist Terri naar een appartement in de straat waar ze ook woonde als student. David en Terri wonen beide aan de andere kant van de rivier; dit is ook symbolisch voor de mentale afstand tussen hen in. Het verhaal speelt zich ook regelmatig af in Sev’s huis, een hoog appartement in de binnenstad met mooi uitzicht, en in Lucas’ huis.

(Schrijf)stijl

Het taalgebruik in dit boek is realistisch en informeel. Er komen soms scheldwoorden in voor. De schrijfstijl is inhoudelijk heel gedetailleerd en levensecht; veel activiteiten worden gedetailleerd beschreven, zoals aankleden, wijn inschenken en koken, en de gedachtes worden ook erg gedetailleerd opgeschreven. Hoewel er soms lange zinnen worden gebruikt, komen er geen moeilijke woorden in voor en is het makkelijk te lezen. Elke personage heeft zijn eigen stijl in het boek; erg creatief. Citaat:

"Vroeger dacht Ally soms dat iedereen een rol speelde, dat iedereen haar voor de gek hield, dat mevrouw Brakema eigenlijk een heks was vermomd als een lieve buurvrouw, dat soort dingen. Deze ontmaskering van haar moeder als moeder, onthuld als niet-moeder, als speler die de rol beu is, lijkt verdacht veel op haar kinderangst."

Vertelwijze/ perspectief

Het boek heeft een wisselend personaal perspectief met alwetende aspecten. Oftewel, het is een mengsel van het personale perspectief, de wisselende perspectieven en de alwetende verteller. Het is een wisselend perspectief doordat het verhaal afwisselend wordt verteld door David, Terri, Ally, Krista, Lucas en Sev. Het perspectief van het verhaal verandert heel vlot; op één pagina kunnen wel drie verschillende perspectieven voorkomen. Je merkt het soms pas na een paar zinnen. Je kan meestal aan de manier van denken zien vanuit wiens gedachtewereld er geschreven wordt. Het boek blijft het hele verhaal lang het hij/zij perspectief aanhouden. Als laatste worden er heel soms uitspraken gedaan door de alwetende verteller, zoals in het citaat hieronder.

“Die middag is ze begonnen aan de tweede brief aan Krista, die de genadeklap zal zijn, maar dat weet ze nu nog niet, ze denkt nu nog dat het een goede zet zal zijn haar vijftienjarige dochter alles uit te leggen.”

Thematiek

De abstracte motieven zijn geheimen, echtscheiding, liefde, identiteit, ouder-kindrelaties, overspel, verliefdheid, gezin, huwelijk, en vriendschap.

 Het thema is een echtscheiding tussen twee mensen en de gevolgen ervan.

De titel is ‘Liefde, als dat het is’ doordat Terri en David beide teleurgesteld zijn in de liefde en een alternatieve relatie zoeken.

De thematiek van de seizoenen die elkaar afwisselen zijn zoals de verschillende fases in liefde. Het blijft terugkeren. Aan het einde zijn ze feitelijk weer terug bij af, een man een vrouw en twee dochters, alleen met veel verdriet en geleden pijn. David vlucht in koken, om niet te hoeven denken aan alle ellende en onzekerheden.

Auteur

Marijke Schermer is een roman- en toneelschrijfster. Ze is geboren in 1975, in Amsterdam. Hoewel ze oorspronkelijk actrice wilde worden, en naar de Arnhemse toneelschool is gegaan, is ze toch schrijfster geworden. ‘Liefde, als dat het is’ is de derde roman die ze heeft geschreven. Haar twee andere boeken zijn ‘Noodweer’ en ‘Mensen in de zon’.

Bronnen:

https://www.marijkeschermer.nl/
https://www.trouw.nl/nieuws/libris-genomineerde-schrijver-marijke-schermer-succes-zegt-niets-over-mij-als-mens~bfaff9e5/?referrer=https%3A%2F%2Fwww.google.com%2F

Mening

Om eerlijk te zijn vond ik dit boek niet zo goed; het is niet voor mij weggelegd. Het gaat vooral over de gedachten van alle hoofdpersonen, en er gebeuren niet zoveel dingen in het boek. Ik las hierdoor gewoon over stukken tekst heen omdat het mij niet genoeg boeide en ik aan het wachten was tot er iets gebeurde. Ook had het een open einde, wat ik persoonlijk niet zo fijn vind. David en Terri waren beide weer net zo verloren als in het begin. Wel vond ik de wisselende perspectieven interessant en de manier dat de schrijfster het heeft gedaan. Het geeft je een beetje het gevoel dat je boven de stad zweeft en steeds weer in iemand anders huis/hoofd zit. Ook laat het je dingen van verschillende perspectieven zien. Ik heb geen problemen met het thema en zou het niet erg vinden om nog een keer een boek over een echtscheiding te hebben. Ik vind het niet erg dat het niet over een tienermeisje zoals ik gaat, het is wel verfrissend om een keer een boek vanuit heel andere personen te lezen. Kortom, ikzelf vond dit niet zo’n leuk boek om te lezen, maar ik zou het wel aan iemand kunnen aanraden.

Om eerlijk te zijn vond ik dit boek niet zo goed; het is niet voor mij weggelegd. Het gaat vooral over de gedachten van alle hoofdpersonen, en er gebeuren niet zoveel dingen in het boek. Ik las hierdoor gewoon over stukken tekst heen omdat het mij niet genoeg boeide en ik aan het wachten was tot er iets gebeurde. Ook had het een open einde, wat ik persoonlijk niet zo fijn vind. David en Terri waren beide weer net zo verloren als in het begin. Wel vond ik de wisselende perspectieven interessant en de manier dat de schrijfster het heeft gedaan. Het geeft je een beetje het gevoel dat je boven de stad zweeft en steeds weer in iemand anders huis/hoofd zit. Ook laat het je dingen van verschillende perspectieven zien. Ik heb geen problemen met het thema en zou het niet erg vinden om nog een keer een boek over een echtscheiding te hebben. Ik vind het niet erg dat het niet over een tienermeisje zoals ik gaat, het is wel verfrissend om een keer een boek vanuit heel andere personen te lezen. Kortom, ikzelf vond dit niet zo’n leuk boek om te lezen, maar ik zou het wel aan iemand kunnen aanraden.