Lancelot en het hert met de witte voet
Op het kasteel van koning Arthur is de hofdag net voorbij als er een jonkvrouw aan komt rijden met een wit hondje bij haar. Ze zegt dat er in het mooie groene dal in de streek een bos is, ingesloten tussen twee bergen, met daar omheen hoge muren. Het is moeilijk om in het bos te komen, behalve op één plaats in het bos waar een heel klein poortje is. Een hert met een witte voet is heer en meester over de rivier en over het bos in het dal. Het hert wordt bewaakt door reusachtige leeuwen. De jonkvrouw is een gezante van een koningin. De koningin, mooi en jong, heeft gezworen dat de man die haar de witte voet van het hert kan brengen met haar zou trouwen. Het hondje dat de jonkvrouw bij zich heeft kan de weg naar het bos leiden waar het hert zich bevindt. Keye, ridder van koning Arthur, wil zijn geluk beproeven en neemt het hondje mee. Te paard gaat hij achter het hondje aan, tot ze bij een brede rivier komen. Het hondje is al aan de overkant, wanneer Keye besluit terug te keren als er geen oversteekplaats te vinden is. Het hondje zwom even snel weer terug en samen keren ze terug naar het kasteel van Arthur. Heer Walewein komt hij tegemoet en hij zegt dat hij niet verder durfde. Ondertussen heeft Lancelot het verhaal over het hert met de witte voet ook gehoord en hij besluit de opdracht uit te voeren. Te paard volgt Lancelot het hondje totdat ze bij het poortje van het bos komen. Het poortje wordt bewaakt door zeven leeuwen, oorspronkelijk waren het er tien maar die zijn vermoord door een vorige geluksbeproever die het onderspit moest delven. Lancelot vecht wat hij kan en na een heftige strijd zijn alle leeuwen dood. Hierbij is Lancelot erg verwond geraakt en stapt op het paard om het hert te zoeken. Het hondje heeft het gezien, rent er achteraan en vermoord het hert. Lancelot stapt af en sneed de witte voet eraf en valt op de grond neer. Op dat moment komt er een ridder aanrijden op een mooi paard. Lancelot vroeg aan de ridder of hij wilde beloven dat hij de witte voet naar de jonkvrouw wilde brengen en haar ook zeggen dat hij zeer zwaar verwond in het bos lag. Hij zou komen zodra hij kon en zij moest beslist niemand tot man nemen voor hij bij haar zou zijn. De ridder nam de witte voet en sloeg met zijn zwaard Lancelot. Nadat Lancelot zo verwond was ging de ridder naar het kasteel van de koningin. De jonkvrouw was erg verbaasd toen de onbekende ridder met de witte voet aankwam. Ze zou er over nadenken. Eigenlijk vindt ze hem lelijk en slecht, het maakt haar ongelukkig. Ze wil raad van de andere jonkvrouwen en daarop besluit ze dat al haar ridders naar het kasteel moeten komen. De volgende morgen zijn al haar ridders en drie koningen met hun ridders in de ridderzaal die het verhaal van de koningin aanhoren. Ze laten de ridder komen die de witte voet had veroverd. Het huwelijk wordt veertien dagen uitgesteld, dit ten ongunste van de ridder. In Kardole was Walewein met Guenevere, de vrouw van koning Arthur. De koning was er niet. Walewein besluit op zoek te gaan naar Lancelot die erg lang wegbleef. Hij reed tot aan het bos en vond Lancelot erg verwond. Walewein hoorde wat er gebeurd was en bracht Lancelot naar een arts. Hijzelf ging naar de koningin als inmiddels het huwelijk is aangebroken. Walewein bevindt zich in de menigte en komt naar voren. De ridder zegt dat Walewein liegt. Hij zegt dat hij haar op rechtmatige wijze heeft verworven. Dan komt er een tweekamp, waarin de ridder het onderspit moet delven tegen Walewein. Walewein deelt mee dat hij naar zijn vriend Lancelot moet, maar van de koningin moet hij blijven overnachten. De volgende morgen gaat Walewein naar Lancelot. Toen Lancelot genezen was gingen hij en Walewein naar de koningin. Lancelot wilde eigenlijk haar niet tot vrouw nemen, omdat hij koningin Guenevere al beminde. Eigenlijk wilde de jonkvrouw al dat het huwelijk was voltooid. Na drie dagen keren Walewein en Lancelot terug naar het kasteel van koning Arthur en koningin Guenevere en vertelden wat ze hadden meegemaakt.