Laatste zomernacht door Maarten 't Hart

A. verwachting en eerste reactie. Ik heb dit boek gekozen, omdat ik vind dat Maarten ’t Hart goede boeken schrijft en omdat de tekst op de achterflap mijn aandacht trok. Mijn keuze om dit boek te lezen bleek een goede te zijn; Laatste zomernacht is een leuk boek die je snel uitleest. Laatste zomernacht is een boek waarbij je je volledig ontspant; er zit niet zo’n spanning in dat je zelf ook helemaal gespannen wordt, maar het heeft een verhaal waarbij je lekker onderuit kan zitten lezen en het verhaal dan makkelijk kan volgen. Dat vond ik erg fijn. Ik vond het eerlijk gezegd wel een beetje apart dat het boek maar één hoofdstuk heeft; de meeste boeken hebben namelijk altijd wel een paar hoofdstukken. B. beknopte samenvatting en analyse. Het boek gaat over een groep biologen, vooral George en Ingeborg, die de laatste avond van hun excursie hebben. George en Ingeborg hebben een relatie gehad, maar die is nu over. De andere mensen van de groep willen weten waarom het uit is gegaan, omdat ze vonden dat ze zo goed bij elkaar pasten. De avond begint als George met Anton op zoek gaat naar Vuurbuiken. Ze gaan met het pontje naar de overkant van het water naar het moeras. Daar is Jakob en even later komt Marijke er ook bij. Marijke is de beste vriendin van Ingeborg en zij vindt dan ook dat George haar een verklaring schuldig is. Hoe later het die avond wordt, hoe meer George zich tot Marijke aangetrokken voelt. Ze kijken samen naar de zonsopgang, maar dan zien ze Ingeborg en gaat Marijke naar hem toe. Het verhaal eindigt zoals het begonnen was met George en Anton die op zoek gaan naar Vuurbuiken.
Motieven: Volgens mij is het motief van het boek Romeo en Julia; want Laatste zomernacht is een variant op dat verhaal; de verboden liefde tussen George en Marijke. Waarom Marijke en niet Ingeborg? Omdat Marijke eigenlijk niets met hem mag hebben, omdat ze de vriendin van Ingeborg is en het dus niet kan maken om met haar ex, die ze nog steeds leuk vind, te gaan. Op het eind van het verhaal komt George er pas achter dat Marijke zich ook tot hem voelt aangetrokken, maar dan is het al te laat. Personages: De hoofdpersoon van het boek is George en de belangrijkste bijpersonen zijn Ingeborg, Marijke en Anton. Van al deze personages is alleen George een karakter, omdat je zijn gedachten en gevoelens wel kan lezen en die van de andere niet. George: George is een man die zijn vader nooit heeft gekend en daar heeft hij het nog steeds moeilijk mee. Verder voelt hij veel voor Ingeborg, maar hij heeft toch met haar uitgemaakt, omdat haar vader voor de Duitsers werkte en zijn vader door de Duitsers is vermoord. Gaandeweg het boek gaat George steeds meer voor Marijke voelen. Anton: Anton is zo’n beetje de beste vriend van George, voor zover je dat uit het verhaal kan halen. Hij is helemaal geobsedeerd door Vuurbuiken en hij wil ze dan ook koste wat het kost zien en vangen. Jammer genoeg voor hem vindt hij ze niet. Ingeborg: Ingeborg is degene met wie George een relatie had van een jaar. Je komt in het verhaal niet echt veel over haar te weten, eigenlijk bijna niks en alles wat je te weten krijgt, komt uit de herinneringen van George. Zo is ze daarin bijvoorbeeld spontaan en heeft ze dezelfde interesses als George. Marijke: Marijke is de (beste) vriendin van Ingeborg en ze komt zoals een echte vriendin dan ook voor haar op en eist als het ware dat George Ingeborg vertelt waarom hij het heeft uitgemaakt. Verder is het een aardig en rustig iemand. Zo iemand die je altijd in vertrouwen wat kunt vertellen zonder dat de dag daarna meteen iedereen het dan weet. Op het eind van het verhaal lijkt het net alsof ze George leuk vind, maar dat weet je niet zeker. Perspectief en verteller: Het boek is in het ik-perspectief en de ik-verteller geschreven. De ik-persoon is George. Eigenlijk kun je niet echt van een ik-verteller spreken, omdat die er eigenlijk niet is; je ziet niet alles vanuit het standpunt van één persoon, maar ook weer niet uit die van verschillende personen. Eigenlijk is er dus een soort van verborgen verteller. Ruimte: Laatste zomernacht speelt zich bij een moeras af die vlakbij het nachtverblijf ligt. Maarten ’t Hart heeft de ruimte heel levendig beschreven; je kunt je echt een beeld vormen van hoe het eruit moet hebben gezien als je daar was. Zijn beschrijvingen zijn ook heel gedetailleerd; waar het nodig was heeft hij zelfs beschreven hoe de planten eruit zagen.. Stijl: In dit boek heeft Maarten ’t Hart niet opvallend lange of korte zinnen gebruikt, terwijl hij in andere boeken van hem vaak lange zinnen gebruikt. Dit is dus wel opvallend. Het boek is verder makkelijk om te lezen; er worden geen moeilijke woorden in gebruikt en als er al ‘moeilijke’ woorden worden gebruikt, zoals vaktermen van biologen, dan worden ze netjes uitgelegd. Verder heeft ’t Hart best wel levendige dialogen geschreven; het is soms net alsof je naast de personen die aan het praten zijn staat. Ook de ruimtebeschrijvingen zijn heel realistisch en gedetailleerd zoals ik hierboven al heb gezegd. Thema: Het thema van het verhaal is liefde, omdat het draait om de liefde die er was / is tussen George en Ingeborg. Maar ook de liefde die George voor Marijke is gaan voelen en die heel misschien ook wederzijds was / is.
Tijd: het verhaal is in chronologische volgorde verteld; alle gebeurtenissen volgen elkaar logisch op. Er zijn echter wel flashbacks, maar die zijn in de vorm van herinneringen weergegeven. Ze hebben dus eigenlijk geen invloed op de chronologische volgorde van het verhaal. Er zijn geen flashforwards en er is ook geen sprake van tijdverdichting; alles lijkt even lang te duren. Er zijn dan dus ook geen tijdsprongen en tijdvertragingen. De vertelde tijd van het boek is sowieso niet langer dan twaalf uur, omdat het verhaal zich over één nacht strekt die in de ochtend met de zonsopgang eindigt. Ik denk dan ook dat het verhaal in het totaal ongeveer twaalf uur duurt. De verteltijd van het boek is 109 bladzijdes. Titelverklaring: Het boek heet Laatste zomernacht, omdat het verhaal zich in de laatste zomernacht van het schooljaar afspeelt. Na deze avond hebben ze zomervakantie en zullen ze elkaar voor een lange tijd niet zien. D. eindoordeel en evaluatie. Mijn eindoordeel over Laatste zomernacht is dat het een leuk en ontspannend boek is. Het boek heeft ook een goed verhaal, omdat het op zich wel een originele manier is om Romeo en Julia opnieuw tot leven te wekken. Het boek is vooral ontspannend, omdat je het verhaal heel goed kan volgen, zelfs als je je niet volledig kunt concentreren. Het boek is ook makkelijk om te lezen en daardoor heb je hem ook snel uit en dat vind ik een belangrijk aspect in het boek. De personen in het boek zijn goed neergezet; je kan ze ook gewoon in het echt tegen komen. Dat houd dus in dat de schrijver dicht bij de werkelijkheid is gebleven en zijn fantasie niet al te veel heeft laten spreken. Daardoor kun je je ook goed in de personen terugvinden. Het werken aan dit boekverslag ging heel snel, omdat de antwoorden op de verschillende aspecten die je moet bespreken duidelijk in het boek worden uitgelegd. Ik ben niet tot een dieper inzicht gekomen door aan dit boekverslag te werken en ik ben het boek ook niet meer gaan waarderen. Natuurlijk snap je nu meer van het boek, maar dat heeft mijn mening erover niet veranderd.