Complete titelbeschrijving
Het boek is geschreven door Maarten ’t Hart en het heet Laatste Zomernacht. Het komt van Amsterdam uit het jaar 1987. Het is de 10e druk.
Motivatie boekkeuze
Ik had al eerder meer van deze auteur gelezen. Dat was: Het uur tussen hond en wolf.
Verder heb ik niet speciaal voor dit boek gekozen. Het was nog wel aanbevolen door u. Ik had 2 boeken en u koos deze. En ik koos hem ook vanwege dikte boek.
Samenvatting
(uit: 'uittreksel laatste zomernacht door Maarten 't Hart:
http://www.scholieren.com/uittreksels)
Het verhaal begint als Anton en George richting het moeras lopen. Anton merkt op dat Ingeborg en Pieter iets hebben. Dan wordt meteen duidelijk dat George het een tijd terug heeft uitgemaakt met Ingeborg. Anton is op zoek naar vuurbuiken. George kijkt met Jakob naar een paring van twee vlinders. Jakob merkt op George en Ingeborg absoluut bij elkaar horen. Jakob vraagt waarom George het heeft uitgemaakt, maar George wil hier geen antwoord op geven. Hij komt nu Marijke tegen en al snel blijkt dat hij een zwak voor haar heeft. Ook zij vraagt waarom
hij het heeft uitgemaakt met Ingeborg. George wil er niets over zeggen. George begint met haar te flirten, maar Marijke stelt het niet op prijs. Marijke verteld dat ze Anton misleid heeft om zo te voorkomen dat hij vuurbuiken vindt. Als George en Marijke op de pont terug staan, zien ze een bloeiend waterdrieblad. Marijke vindt het erg mooi. George flirt met Marijke. Hij is er zelf verbaasd over. Op de boerderij gaat hij naar Anton. Deze heeft geen vuurbuiken, maar gewone padjes gevangen. Hij vraagt of George even op de padjes wil letten tot Ingeborg komt. Dan kan zij ze zien, want zelf gaat hij nog even zoeken naar vuurbuiken. Als Ingeborg komt, doen ze een wedstrijdje. Wie het verste een padje kan laten springen. Marijke wint. Dan komt Pieter binnen, en begint zomaar George te slaan. George doet niets terug. Later bedenkt hij dat hij Ingeborg toch nog wel terug wil. Hij gaat weer naar het moeras. Daar komt hij Marijke tegen met wie hij over Nijhoff's poëzie praat. Anton gaat weer vuurbuiken zoeken en Marijke en George doen een wedstrijdje. George moet vanaf de pont Anton in de richting van de vuurbuiken dirigeren en Marijke moet Anton van de vuurbuiken afleiden. Het lukt George niet om Anton te helpen, hij ligt te denken aan hem en Ingeborg. Uiteindelijk valt hij in slaap. 's Ochtends vroeg wordt hij door Marijke wakker geschreeuwd. Ze gaan samen op een hek achter de boerderij naar de zonsopgang kijken. George vertelt aan Marijke waarom hij het heeft uitgemaakt met Ingeborg. Zijn vader was vermoordt door de Duitsers, en Marijke's vader was een Duitse officier. Toen ze dat aan hem vertelde heeft hij het uitgemaakt. Ingeborg komt aanlopen. Marijke loopt erop af. Samen lopen ze weg. Dit betekent voor George, dat hij nu beide meisje kwijt zal zijn. George gaat naar het moeras. Daar ziet hij Anton. Anton heeft nog steeds geen vuurbuiken gevonden. Samen gaan ze terug. Ze hadden allebei gefaald. Omdat ze allebei niks hadden. Eerste persoonlijke reactie Ik vind het soms wel onwerkelijk, zoals bij het voorbeeld hieronder. Want vrijen is niet zomaar iets dus vind ik het raar als George zo’n uitspraak maakt. 'Iets geks ondernemen wiens aanwezigheid je zo gelukkig maakt en bovendien doen alsof het heel waardig is, dat is het mooiste wat er voor mij bestaat. Vrijen valt daar niet onder want doel en betekenis van de handelingen die je dan uitvoert zijn te duidelijk en te bekend.'(blz. 51) Ik vond het ook geen interessant boek, vanwege al diepzinnige gedoe over liefde. Ik vond het ook geen goed einde hebben voor een romantisch boek. Dus ik vond het boek gewoon saai. Uitgewerkte persoonlijke reactie Gebeurtenissen Ik vond het belangrijkste van het boek dat Marijke zei: 'Als je jullie maar zag werd je al vrolijk. Jullie hadden samen iets waardoor je het gevoel kreeg: ze kunnen de hele wereld aan, ze kunnen samen alles trotseren. Ik vind het ontzettend naar dat het nu uit is en ik begrijp het niet.' (blz. 25) George antwoord hierop: 'Er valt niets te begrijpen'. Dat vind ik omdat het hele verhaal eigenlijk alleen daarop gebaseerd is. Ik vind eigenlijk wel dat de gevoelens van de personages het belangrijkste waren in het boek. Omdat het over liefdesgevoelens gaat van bijna iedereen. Soms is het moeilijk te verklaren hoe alles op chronologische volgorde loopt, vanwege de terugblikken van George. Ik vind de gebeurtenissen onwaarschijnlijk, zoals ik al zei bij mijn 1e persoonlijke reactie. Ik vond het ook wel verrassend. Omdat er geen goed einde aan zat. De gebeurtenis die de meeste indruk op me heeft gemaakt is nog steeds die van Marijke (1e persoonlijke reactie). Geen enkele gebeurtenis heeft me echt aan het denken gezet, zodat ik het ook geen echt leuk boek vond. Dus had ik ook vaak dat ik dacht om het boek geen eens uit te lezen. En zo was het ook wel eens moeilijk om het boek uit te krijgen, maar dan wel alles onthoudend. Meestal moet je zelf verbanden gaan leggen, maar later leggen ze het toch uit. Dat maakt het boek wel iets boeiender. Ik kan eigenlijk ook geen enkel boek met dit boek vergelijken. Ik lees ook niet veel boeken, maar ik herken dit boek ook niet in films. Personages Ik vind de hoofdpersoon overkomen als een normaal mens, die niet al te ijverig is. Dus is het al zeker geen held voor mij, wat je wel eens hebt met een boek. Je leert de hoofdpersoon aardig goed kennen en dat vind ik ook wel belangrijk. Zo kun je je een beetje inleven in de situatie. De hoofdpersoon vind ik wel herkenbaar, maar dat geldt niet voor alle personages, omdat je de meeste niet echt kan leren kennen. Bij de hoofdpersoon kan ik me inleven, vanwege het realisme in hem. Dat vind ik ook goed bij een boek anders kan het bij mij wel zijn dat als ik het boek uit heb er dan nog niks van snap. Ik vind Marijke wel symphatiek, vanwege het feit dat ze veel voor andere mensen over heeft. In tegenstelling tot haar vind ik Ingeborg onsymphatiek, die zich voordoet als een rustige vrouw, maar die bij mij krengerig overkomt. Het gedrag van de hoofdpersoon vind ik in zijn situatie begrijpelijk en logisch, omdat het echt zou kunnen gebeuren. Bij andere personages blijft het beperkt met de informatie, maar ik zal hieronder een personage-analisering geven. Dus bij deze: George is zoals alle personages in het boek een eerstejaars student biologie. Hij onderscheidt zich van zijn medestudenten door het feit dat hij helemaal niet zozeer geïnteresseerd is in de biologie zelf; hij gaat niet op in het vinden en vangen van dieren, terwijl de anderen dan wel doen. George loopt een beetje heen en weer en denkt na; over de liefde en het leven in het algemeen, maar vooral over zijn relatie met Ingeborg en over het verleden (zijn liefde en zijn leven). Hij is meer dichter en denker, dan bioloog. Jacob zegt hierover: 'jij, die geen enkele belangstelling hebt voor het vak dat je studeert, jij die iedereen gek maakt met gedichten'(blz 16) Ondanks het feit dat de biologie hem niet zozeer interesseert, ziet hij de planten en dieren wel degelijk; hij is een echte kijker; hij beschrijft zijn omgeving zeer uitvoerig. Hij is de ik-persoon van het verschaal, dus als lezer 'kijk je mee' bij deze beschrijvingen. De vader van George is in de tweede wereldoorlog geëxecuteerd door de Duitsers. George heeft zich voorgenomen om zijn hele leven trouw te blijven aan zijn vader. Het lijkt alsof George verheven voelt boven zijn jaargenoten, behalve boven Ingeborg. Hij ergert zich aan het feit dat ze zo ongenuanceerd praten over 'het is uit', 'het is aan', 'op elkaar vallen', enzovoorts. Marijke: Marijke is een klein meisje. Ze lijkt kwetsbaar, althans zo beschrijft George haar. 'van zo'n klein meisje hoef ik geen bescherming te verwachten'(blz 24). Marijke is, net als George ook geïnteresseerd in poëzie. George zegt: 'eindelijk iemand die iets van poëzie afweet' (blz 22). Marijke is, in tegenstelling tot George, wel geïnteresseerd in de biologie. Ze wordt gefascineerd door kranswieren. 'Bloeiend waterdrieblad!' Ze staarde in verrukking naar de roerloos in het maanlicht op het water staande bloemen.'(blz 23) Marijke probeert te koppelen tussen Ingeborg en Pieter. Dit is niet geheel zonder eigenbelang, want zij is verliefd op Pieter. Ingeborg: Ingeborg is de jeugdliefde van George. Ze hebben het afgelopen jaar een liefdesrelatie gehad. Ingeborg lijkt veel op George. Verder wordt ze niet echt beschreven, dit komt omdat ze vrijwel niet actief in het plot voorkomt; er worden alleen dingen over haar gezegd. Anton: Anton stottert. Omdat George spottend over hem doet lijkt Anton een beetje zielig. George zegt: 'Ton, ook voor jou is er nog hoop, jij wekt stellig medelijden op.' (blz 8) Anton is naïef; hij gelooft alles wat George zegt. 'Hij nam alles wat ik zei serieus. Terwijl de anderen van mijn jaar alleen cynisme of leugen meenden te bespeuren.' (blz 8) Deze bijfiguur is geïnteresseerd in de vuurbuik (een bepaald soort pad) Hij zoekt er de hele nacht naar. Jacob: George beschrijft hem als volgt: 'een vreemde norse jongen, altijd erop uit je te treiteren en niettemin mateloos geïnteresseerd in alles met brede vleugels: vogels en vlinders' (blz 45) . Dus ook Jacob is een bioloog met een passie. Pieter: Piet is de nieuwe liefde van Ingeborg. Niemand lijkt hem te mogen. Jacob zegt over hem: 'die schizofrene grassengek' (blz 16) Ook hij dus heeft een biologische passie: de grassen. Beschrijving van de relatie tussen George en Ingeborg, zoals die was: Ingeborg en George waren één jaar bij elkaar geweest. Ze hadden elkaar bij het eerste college ontmoet en waren samen uitgescholden door de hoogleraar. Dit had hun bij elkaar gebracht; sindsdien waren ze onlosmakelijk met elkaar verbonden. 'We waren een monocultuur, taai wortelend riet dat, gelijk opgroeiend, niets meer naast zich duldt.' (blz 54) Ik zou in de meeste van de situaties van de personen ook zom hebben gehandeld denk ik. De persongaes reageren bijna altijd voorspelbaar, dat vind ik niet interessanter voor het boek, maar wel begrijpelijker.
Verdiepingsopdracht
Lezersverwachtingen
De verwachtingen die ik had van dit boek waren niet al te hoog, maar ook niet laag. Ik had er redelijk veel van verwacht, omdat Maarten ’t Hart het boek geschreven had. Maar omdat ik wist dat het iets met liefde te maken had, leek het me niet een erg interessant boek. Dat het een goed boek was, ben ik niet helemaal mee eens. Dat komt misschien ook omdat het een boek was waar je je moet in kunnen leven. Dat kan wel bij deze, maar het is toch een moeilijke situatie. Dus de verwachtingen die ik had van het boek zijn aardig uitgekomen.
Open plekken
Er zijn best veel open plekken, omdat je het gevoel hebt, dat je midden in het verhaal begint. En zo eindigt het boek ook een beetje. Dat zijn ook de belangrijkste open plekken. Zo worden de personages achteraf allemaal duidelijk en waar het zich afspeelt wordt ook pas later duidelijk. De open plek in het begin van het boek wordt langzaamaan opgevuld met informatie. Maar die van het slot niet. Die open plekken van het slot heb ik met mijn eigen fantasie ingevuld.
Spanning
Er zit niet veel spanning in dit boek, dus zijn er eigenlijk ook helemaal geen spanningsbogen. Je zou kunnen zeggen dat het een beetje spannend is hoe het afloopt als Marijke en George samen zijn. Door de weinige spanningsbogen vind ik het boek ook helemaal niet spannend. Soms wordt er ene manipulatietechniek gebruikt, maar dat komt nooit verder dan een versterking van een zelfstandig naamwoord. Zoals ik al eerder zei heeft het slot een open einde, wat ik niet echt waardeer. Daardoor blijft het boek een nog grotere mysterie dan het al is. Dit boek is toch literatuur, vanwege de schrijfmethode.
Evaluatie
Ik vond het een boek die voor mijn leeftijd niet echt leuk is om te lezen. Ik vond het niet echt makkelijk om mijn aandacht bij het boek te houden, wanneer ik het aan het lezen was. Ik vond het onduidelijk wat er na het verhaal gebeurt met de personages. Ik weet niet wat ik van deze opdracht voor het leesdossier moet denken. Ik weet niet of ik voldoende informatie heb gegeven en of ik duidelijk genoeg was. Dus weet ik ook nog niet of ik volgende keer iets anders ga doen met een boekverslag.
hij het heeft uitgemaakt met Ingeborg. George wil er niets over zeggen. George begint met haar te flirten, maar Marijke stelt het niet op prijs. Marijke verteld dat ze Anton misleid heeft om zo te voorkomen dat hij vuurbuiken vindt. Als George en Marijke op de pont terug staan, zien ze een bloeiend waterdrieblad. Marijke vindt het erg mooi. George flirt met Marijke. Hij is er zelf verbaasd over. Op de boerderij gaat hij naar Anton. Deze heeft geen vuurbuiken, maar gewone padjes gevangen. Hij vraagt of George even op de padjes wil letten tot Ingeborg komt. Dan kan zij ze zien, want zelf gaat hij nog even zoeken naar vuurbuiken. Als Ingeborg komt, doen ze een wedstrijdje. Wie het verste een padje kan laten springen. Marijke wint. Dan komt Pieter binnen, en begint zomaar George te slaan. George doet niets terug. Later bedenkt hij dat hij Ingeborg toch nog wel terug wil. Hij gaat weer naar het moeras. Daar komt hij Marijke tegen met wie hij over Nijhoff's poëzie praat. Anton gaat weer vuurbuiken zoeken en Marijke en George doen een wedstrijdje. George moet vanaf de pont Anton in de richting van de vuurbuiken dirigeren en Marijke moet Anton van de vuurbuiken afleiden. Het lukt George niet om Anton te helpen, hij ligt te denken aan hem en Ingeborg. Uiteindelijk valt hij in slaap. 's Ochtends vroeg wordt hij door Marijke wakker geschreeuwd. Ze gaan samen op een hek achter de boerderij naar de zonsopgang kijken. George vertelt aan Marijke waarom hij het heeft uitgemaakt met Ingeborg. Zijn vader was vermoordt door de Duitsers, en Marijke's vader was een Duitse officier. Toen ze dat aan hem vertelde heeft hij het uitgemaakt. Ingeborg komt aanlopen. Marijke loopt erop af. Samen lopen ze weg. Dit betekent voor George, dat hij nu beide meisje kwijt zal zijn. George gaat naar het moeras. Daar ziet hij Anton. Anton heeft nog steeds geen vuurbuiken gevonden. Samen gaan ze terug. Ze hadden allebei gefaald. Omdat ze allebei niks hadden. Eerste persoonlijke reactie Ik vind het soms wel onwerkelijk, zoals bij het voorbeeld hieronder. Want vrijen is niet zomaar iets dus vind ik het raar als George zo’n uitspraak maakt. 'Iets geks ondernemen wiens aanwezigheid je zo gelukkig maakt en bovendien doen alsof het heel waardig is, dat is het mooiste wat er voor mij bestaat. Vrijen valt daar niet onder want doel en betekenis van de handelingen die je dan uitvoert zijn te duidelijk en te bekend.'(blz. 51) Ik vond het ook geen interessant boek, vanwege al diepzinnige gedoe over liefde. Ik vond het ook geen goed einde hebben voor een romantisch boek. Dus ik vond het boek gewoon saai. Uitgewerkte persoonlijke reactie Gebeurtenissen Ik vond het belangrijkste van het boek dat Marijke zei: 'Als je jullie maar zag werd je al vrolijk. Jullie hadden samen iets waardoor je het gevoel kreeg: ze kunnen de hele wereld aan, ze kunnen samen alles trotseren. Ik vind het ontzettend naar dat het nu uit is en ik begrijp het niet.' (blz. 25) George antwoord hierop: 'Er valt niets te begrijpen'. Dat vind ik omdat het hele verhaal eigenlijk alleen daarop gebaseerd is. Ik vind eigenlijk wel dat de gevoelens van de personages het belangrijkste waren in het boek. Omdat het over liefdesgevoelens gaat van bijna iedereen. Soms is het moeilijk te verklaren hoe alles op chronologische volgorde loopt, vanwege de terugblikken van George. Ik vind de gebeurtenissen onwaarschijnlijk, zoals ik al zei bij mijn 1e persoonlijke reactie. Ik vond het ook wel verrassend. Omdat er geen goed einde aan zat. De gebeurtenis die de meeste indruk op me heeft gemaakt is nog steeds die van Marijke (1e persoonlijke reactie). Geen enkele gebeurtenis heeft me echt aan het denken gezet, zodat ik het ook geen echt leuk boek vond. Dus had ik ook vaak dat ik dacht om het boek geen eens uit te lezen. En zo was het ook wel eens moeilijk om het boek uit te krijgen, maar dan wel alles onthoudend. Meestal moet je zelf verbanden gaan leggen, maar later leggen ze het toch uit. Dat maakt het boek wel iets boeiender. Ik kan eigenlijk ook geen enkel boek met dit boek vergelijken. Ik lees ook niet veel boeken, maar ik herken dit boek ook niet in films. Personages Ik vind de hoofdpersoon overkomen als een normaal mens, die niet al te ijverig is. Dus is het al zeker geen held voor mij, wat je wel eens hebt met een boek. Je leert de hoofdpersoon aardig goed kennen en dat vind ik ook wel belangrijk. Zo kun je je een beetje inleven in de situatie. De hoofdpersoon vind ik wel herkenbaar, maar dat geldt niet voor alle personages, omdat je de meeste niet echt kan leren kennen. Bij de hoofdpersoon kan ik me inleven, vanwege het realisme in hem. Dat vind ik ook goed bij een boek anders kan het bij mij wel zijn dat als ik het boek uit heb er dan nog niks van snap. Ik vind Marijke wel symphatiek, vanwege het feit dat ze veel voor andere mensen over heeft. In tegenstelling tot haar vind ik Ingeborg onsymphatiek, die zich voordoet als een rustige vrouw, maar die bij mij krengerig overkomt. Het gedrag van de hoofdpersoon vind ik in zijn situatie begrijpelijk en logisch, omdat het echt zou kunnen gebeuren. Bij andere personages blijft het beperkt met de informatie, maar ik zal hieronder een personage-analisering geven. Dus bij deze: George is zoals alle personages in het boek een eerstejaars student biologie. Hij onderscheidt zich van zijn medestudenten door het feit dat hij helemaal niet zozeer geïnteresseerd is in de biologie zelf; hij gaat niet op in het vinden en vangen van dieren, terwijl de anderen dan wel doen. George loopt een beetje heen en weer en denkt na; over de liefde en het leven in het algemeen, maar vooral over zijn relatie met Ingeborg en over het verleden (zijn liefde en zijn leven). Hij is meer dichter en denker, dan bioloog. Jacob zegt hierover: 'jij, die geen enkele belangstelling hebt voor het vak dat je studeert, jij die iedereen gek maakt met gedichten'(blz 16) Ondanks het feit dat de biologie hem niet zozeer interesseert, ziet hij de planten en dieren wel degelijk; hij is een echte kijker; hij beschrijft zijn omgeving zeer uitvoerig. Hij is de ik-persoon van het verschaal, dus als lezer 'kijk je mee' bij deze beschrijvingen. De vader van George is in de tweede wereldoorlog geëxecuteerd door de Duitsers. George heeft zich voorgenomen om zijn hele leven trouw te blijven aan zijn vader. Het lijkt alsof George verheven voelt boven zijn jaargenoten, behalve boven Ingeborg. Hij ergert zich aan het feit dat ze zo ongenuanceerd praten over 'het is uit', 'het is aan', 'op elkaar vallen', enzovoorts. Marijke: Marijke is een klein meisje. Ze lijkt kwetsbaar, althans zo beschrijft George haar. 'van zo'n klein meisje hoef ik geen bescherming te verwachten'(blz 24). Marijke is, net als George ook geïnteresseerd in poëzie. George zegt: 'eindelijk iemand die iets van poëzie afweet' (blz 22). Marijke is, in tegenstelling tot George, wel geïnteresseerd in de biologie. Ze wordt gefascineerd door kranswieren. 'Bloeiend waterdrieblad!' Ze staarde in verrukking naar de roerloos in het maanlicht op het water staande bloemen.'(blz 23) Marijke probeert te koppelen tussen Ingeborg en Pieter. Dit is niet geheel zonder eigenbelang, want zij is verliefd op Pieter. Ingeborg: Ingeborg is de jeugdliefde van George. Ze hebben het afgelopen jaar een liefdesrelatie gehad. Ingeborg lijkt veel op George. Verder wordt ze niet echt beschreven, dit komt omdat ze vrijwel niet actief in het plot voorkomt; er worden alleen dingen over haar gezegd. Anton: Anton stottert. Omdat George spottend over hem doet lijkt Anton een beetje zielig. George zegt: 'Ton, ook voor jou is er nog hoop, jij wekt stellig medelijden op.' (blz 8) Anton is naïef; hij gelooft alles wat George zegt. 'Hij nam alles wat ik zei serieus. Terwijl de anderen van mijn jaar alleen cynisme of leugen meenden te bespeuren.' (blz 8) Deze bijfiguur is geïnteresseerd in de vuurbuik (een bepaald soort pad) Hij zoekt er de hele nacht naar. Jacob: George beschrijft hem als volgt: 'een vreemde norse jongen, altijd erop uit je te treiteren en niettemin mateloos geïnteresseerd in alles met brede vleugels: vogels en vlinders' (blz 45) . Dus ook Jacob is een bioloog met een passie. Pieter: Piet is de nieuwe liefde van Ingeborg. Niemand lijkt hem te mogen. Jacob zegt over hem: 'die schizofrene grassengek' (blz 16) Ook hij dus heeft een biologische passie: de grassen. Beschrijving van de relatie tussen George en Ingeborg, zoals die was: Ingeborg en George waren één jaar bij elkaar geweest. Ze hadden elkaar bij het eerste college ontmoet en waren samen uitgescholden door de hoogleraar. Dit had hun bij elkaar gebracht; sindsdien waren ze onlosmakelijk met elkaar verbonden. 'We waren een monocultuur, taai wortelend riet dat, gelijk opgroeiend, niets meer naast zich duldt.' (blz 54) Ik zou in de meeste van de situaties van de personen ook zom hebben gehandeld denk ik. De persongaes reageren bijna altijd voorspelbaar, dat vind ik niet interessanter voor het boek, maar wel begrijpelijker.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden