Titel: Kruistocht in spijkerbroek.
Auteur: Thea Beckman.
Uitgeverij: Lemniscaat
Plaats van uitgave: Rotterdam.
Jaar van uitgave: 1991
Hoeveelste druk: Niet bekend
Aantal bladzijden: 307 bladzijden

Korte samenvatting:
De zestienjarige Dolf uit Amstelveen geeft zich op als proefkonijn: jij zal door een marerie-transmitter teruggeflitst worden naar de Middeleeuwen om daar een middag een kijkje te nemen. Maar door een foute berekening komt hij in het jaar 1212 terecht in een Kinderkruistocht die net uit Keulen is vertrokken en niet op het riddertoernooi in Montgevray in Midden- Frankrijk dat hij zo graag wilde bijwonen. Verbijsterd ziet hij duizenden gelovigen vooral goedgelovige kinderen, aan wie wonderen zij beloofd, zingend aan hem voorbijtrekken. Zij zijn van plan met hun blote handen het Heilige Land van de Saracenen te bevrijden. Om vijf uur diezelfde middag moet Dolf weer op de afgesproken plek staan om teruggeflitst te worden naar de twintigste eeuw, ten minste, als er niets fout gaat.

Uitleg titel:
De titel Kruistocht in spijkerbroek slaat op dolf die in zijn spijkerbroek uit de twintigste eeuw meeloopt in een kinderkruistocht.


Genre:
Historie.

Hoofdpersonage:
Dolf (Rudolf) Wega:
15 jaar. Dolf is een zeer sociale en behulpzame jongen hij doet veel voor anderen en vraagt er weinig voor terug. Dolf is voor de mensen in 1212 een best grote Jongen. Hij heeft blond haar en blauwe ogen. Hij is stevig gebouwd en in de loop van het verhaal wordt hij nog steviger. Op het begin is hij nog erg wit van huidskleur maar gedurende het verhaal wordt hij toch
bruiner van huidskleur. Dolf neemt graag de leiding en in het verhaal voelt hij zich verantwoordelijk om de kinderen veilig de kruistocht te laten doorstaan. Iedereen is vrij goed bevriend met Dolf.

Bijpersonages:
Leonardo:
Behulpzaam. Hij was de rechterhand van Dolf. Ook was hij leider van de knokploeg.

Mariecke:
Ze was erg naïef. Ze was een persoon waarop Dolf kon vertrouwen.

Nicolaas:
Hij was erg naïef. Hij was eigenlijk gewoon een grote last hij hield zich niet met andere bezig want dat zou god wel doen het enige waar hij zich mee bezig hield was bidden.

Dom Anslemus:
Een slechte man. Hij was een grote verrader en een dief hij zou nergens spijt voor tonen.

Perspectief:
Het wordt door de ogen van meerdere personen beleeft.


Plaats:
Ze zijn ergens in Europa op weg naar het Heilige land van de Saracenen.

Opbouw:
Het begint met een inleiding.

Hoogtepunt:
Het hoogtepunt van het verhaal is toch wel dat Dolf door de tijdmachine naar de foute plaats wordt gezonden, want als dit niet was gebeurt dan had heel het boek niet kunnen bestaan.

Open of gesloten einde:
Gesloten, want Dolf keert terug en het verhaal zou eigenlijk niet echt verder kunnen gaan zonder de enige echte hoofdpersoon die je in het boek hebt leren kennen.

Tijd:
-Het grootste deel speelt zich af in 1212. Je komt het te weten als je de flaptekst leest en anders kom je het wel te weten in het boek na de fout met de tijdmachine.

Vertelde tijd:
Het verhaal duurt ongeveer 2½ maand en het wordt in ongeveer 300 bladzijden verteld dus er is sprake van een lange verteltijd. De vertelde tijd is niet zolang er wordt maar heel soms de vertelde tijd toegepast. Ja na de fout met de tijdmachine gaat Dolf ineens een paar honderd jaar terug in de tijd en komt hij terecht in het jaar 1212.

Chronologisch?
Niet chronologisch. Want hij gaat ineens terug naar het jaar 1212.


Eigen mening:
Er zaten erg spannende en boeiende gebeurtenissen bij waardoor ik het boek heel erg leuk vond. De personages dat waren er een hoop met allemaal hun eigen ’ding’ en dat maakte het lezen van het boek erg leuk.

Ik houd erg van geschiedenis en ik vond Kruistocht in spijkerbroek daarom erg leuk om te lezen omdat je hier de sfeer rondom zo’n kruistocht beleeft.
De opbouw was wel goed alleen ik vond het een beetje dom om het verhaal zo modern te maken met de tijdmachine en dat hij daardoor terug in de tijd ging.
Het taalgebruik was wel goed te begrijpen, maar soms zaten er toch een paar lastige woorden bij.

Samenvatting:
Het was erg leuk om dit boek gelezen te hebben. Ik houd eigenlijk helemaal niet van lezen, maar nu ik dit boek gelezen heb krijg ik meteen zin om nog een boek van Thea Beckman te gaan lezen om te kijken of de andere boeken van haar net zo spannend en leuk zijn. Er zaten wel niet zo heel veel plaatjes in maar daardoor werd het boek zeker niet saaier om te lezen, ik denk eigenlijk dat het daardoor nog leuker werd, want je kon zelf fantaseren over de personen hoe ze eruit zouden zien. Hierdoor kun jezelf indenken in de hoofdpersoon en je soms dan stond ik even stil en dan dacht ik even over wat ik zou hebben gedaan als ik op dat moment Dolf was. Maar natuurlijk heb ik dit ook wel eens gedaan toen een bijpersoon aan het woord was. Je kunt een eigen beeld vormen over het verhaal en dat maakt het zo leuk. En natuurlijk moet je de sfeer in het boek niet vergeten, want het was echt een boeiend boek. Het enige wat ik wel erg moeilijk vond was dat het boek zoveel bladzijden had en toen ik voor het eerst het boek zag dacht ik meteen waar ben ik aan begonnen maar nu ik het uitgelezen heb, heb ik geen spijt dat ik het boek heb gelezen. Het taalgebruik was ook goed te begrijpen en daardoor is het boek natuurlijk ook fijner om te lezen dan dat je allemaal van die moeilijke woorden op je bord krijgt. Dit alles maakt het boek voor mij tot een van de beste die ik tot nu toe heb gelezen. Als ik een cijfer zou moeten geven dan kon het wel eens een 9 worden omdat het zo’n leuk boek was. Maar nu heb ik mijn mening gegeven en moet ik er weer vandoor om nog zo’n leuk boek van Thea Beckman bij de bibliotheek te gaan halen.