A. Primaire gegevens:
Titel: Kortsluiting
Auteur: Lieneke Dijkzeul
Uitgeverij: Lemniscaat Rotterdam
Verschenen in: 1996
Aantal bladzijden: 169
Leestijd: 1 week
Uitgelezen op: 21 Maart
B. Keuze van het boek:
De titel sprak mij vooral aan. Kortsluiting. Het leek mij een heel leuk boek wat verteld dat er in iemands hoofd kortsluiting is, net zoals op het plaatje wordt afgebeeld.
C. Samenvatting:
Daniël is een jongen van 14 jaar oud. Hij woont in een kindertehuis omdat zijn moeder niet meer voor hem kan zorgen; ze is verslaafd en ze drinkt. Hij heeft al een paar keer in een pleeggezin gezeten, maar dat ging niet goed omdat hij dingen deed die zijn pleegouders niet goed vonden. Nu komt hij in een nieuw pleeggezin bij Jesse en Marja, zijn pleegouders, en Marieke en Pim, zijn pleegzus van 15 en zijn pleegbroertje van 9 jaar oud. Marieke is niet blij dat Daniël bij hun komt wonen omdat ze denkt dat alles dan zal veranderen, ook omdat haar de zolderkamer was beloofd, die Daniël nu kreeg.
Daniël krijgt een eigen kamer, iets wat hij al heel lang niet meer heeft gehad. De eerste middag gaan Marja en Daniël nieuwe kleren kopen, iets wat hij ook al lang niet meer gekregen heeft. 2 Dagen daarna begint hij dan in de 1e klas van de HAVO. ‘s Morgens op het schoolplein ontmoet hij Daniëlle en Floor die bij hem in de klas blijken te zitten. De eerste schooldag gaat langzaam voorbij omdat hij alles helemaal niet snapt, dat komt doordat hij nooit veel op school heeft gezeten. ‘s Middags uit school helpt Marja hem met zijn huiswerk.
Zo gaan de eerste weken bij zijn nieuwe pleeggezin voorbij, tot hij op een middag thuis komt van een voetbalwedstrijd en naar boven gaat. Daar ziet hij Marieke, die in zijn spullen staat te snuffelen, ook in de brieven die hij aan zijn moeder (Rosy) heeft geschreven, maar nooit verstuurd heeft. Daniël wordt heel erg kwaad en loopt naar beneden en slaat de gitaar van Marieke kapot, waar zij heel erg aan gehecht was. Daarna pakt hij zijn spullen en neemt hij de benen.
Hij gaat naar een caravan die ergens op een sloopterrein in de stad staat. Daar brengt hij de nacht door. Als hij de volgende dag na een wandeling in de stad terugkomt bij de caravan hangt daar een briefje van Marieke met daarop “Daniel, kom terug. Marieke”. Ze had hem gevonden! Zo snel als hij kon pakte hij zijn spullen en rende weg naar de rand van de stad. Hij gaat zijn moeder zoeken. Hij besluit om eerst naar Amsterdam te gaan waar hij vroeger gewoond heeft. Hij begint lopend aan de lange tocht.
De eerste nacht slaapt hij in een autowrak langs de kant van de weg. De volgende dag loopt hij weer verder naar het volgende dorp waar hij wat te eten koopt. Hij loopt langs een huis waar een man (Grad) in de tuin aan het werk is. Grad vraagt of hij mee wil helpen om wat geld te verdienen, dat doet hij en hij blijft daar ‘s avonds ook eten. Daarna gaat hij snel weg, maar als hij uit het zicht van Gard verdwenen is loopt hij weer terug en hij gaat slapen in de schuur die Grad hem eerder die dag had laten zien. Die komt een tijdje later kijken omdat hij iets hoorde. Dan zegt Grad dat hij binnen mag komen, dus gaat hij mee naar binnen. Daar biedt Grad hem een bad aan, wat hij afwijst, hij vindt het een beetje raar. Dan gaat hij daar in bed liggen, maar de man blijft maar staan. Dan denkt Daniël “Pech, ik ben bekaf” en probeert hij te slapen. Dan gaat Grad langzaam met zijn hand onder Daniëls shirt en zegt: ‘Voor wat, hoort wat’ Daniël springt uit bed en schopt hem even later in zijn kruis. Hij rent weg, het dorp uit. Ergens langs de weg staat weer een huis, met een schuur. Daar gaat hij naar binnen en gaat daar slapen.
De volgende morgen wordt hij wakker van de twee vrouwen, die in dat huis wonen, die boodschappen gaan doen. Als ze weg zijn gaat hij snel de schuur uit en klimt op het dak naar een zolderraampje dat open staat. Hij komt op een zolder waar allemaal dekens liggen en hij gaat weer slapen. Pas die avond wordt hij weer wakker en dan gaat hij er weer vandoor. Hij besluit dat hij verder met de trein naar Amsterdam gaat want lopen is veel te ver.
In Amsterdam gaat hij naar het café van een oude vriend van zijn moeder. Die vertelt hem dat zijn moeder is vertrokken naar het buitenland en waarschijnlijk niet meer terug komt. Later die dag belt hij naar huis. Marja neemt op en noemt haar naam. ‘Met Daniël.’ Het blijft een ogenblik stil. De lijn kraakt. Dan zegt ze: ‘Je trui is af.’ Als teken dat hij terug kan komen, om verder te leven.
D. Eigen mening:
Het boek leek mij heel spannend en interessant. Maar dit viel behoorlijk tegen.
In het begin had ik het idee dat er nog een verhaallijn moest komen, maar die kwam niet. Dat vond ik wel jammer. Vooral het einde vind ik heel raar. Hij komt aan dan denk je: “Het is hem gelukt, hij is er”, Maar dan is zijn moeder er niet. Dan belt hij Marja en zegt ze dat zijn trui af is. Ik vond het heel droog en raar. Misschien ligt het aan mij maar ik vond dit niet echt een goed boek. Wat ik wel goed vond is dat ze veel emoties en kleine specifieke dingen noemt. Zoals: De zwarte telefoon had één wit stipje, of zo iets. Ook het onderwerp vond ik wel interessant “pleeggezin”, hierdoor krijg je een beetje een beeld hoe het is om in een pleeggezin te wonen. Het zet je aan het denken hoe je het zelf zou vinden in een pleeggezin. Maar toch, door het verhaal zou ik het boek afraden.
E. Informatie over de schrijfster:
Lieneke Dijkzeul
Lieneke Dijkzeul werd op 7 maart 1950 geboren in Sneek, toen heette ze nog Lieneke Damhuis. Ze was het vierde (en laatst geboren) kind in het gezin. Als kind hield zij al van lezen, schrijven en muziek. Ze schreef uitgebreid in haar dagboek en wilde paukeniste worden, maar ze kreeg werk als secretaresse en psychologisch assistente. Ze studeerde ook een jaar Frans, maar vanwege een tekort aan geld hield ze hiermee op. In 1973 kreeg ze een baan op Schiphol en ging in Amsterdam wonen. In 1976 trouwde ze met haar man, Herman Dijkzeul, waar zij nu nog mee samenwoont in Culemborg. Samen hebben zij een dochtertje, Inger, die geboren is in 1979. Toen ze haar dochter begon voor te lezen, kreeg ze het idee om zelf eens een kinderboek te schrijven en haar passie van vroeger kwam terug. Ze begon in 1987 met het schrijven van verhalen voor bladen als Okki, Bobo, Taptoe en Donald Duck. Haar eerste kinderboek (Hou je taai!) verscheen in 1990. In datzelfde jaar begon ze voor de uitgeverij Zwijsen schoolboekjes te schrijven.
Anderen over Lieneke: De boeken van Lieneke Dijkzeul zijn meestal realistisch en spannend. Haar hoofdpersonen hebben herkenbare problemen; ze zijn vaak eenzaam en er zijn thuis vaak problemen. Door de avonturen die ze beleven vinden ze die vriendschap die ze missen. Haar boeken bevatten detectief-achtige elementen, en muziek en bejaarden spelen vaak een belangrijke rol. Naast de boeken voor kinderen vanaf een jaar of 9 schreef Lieneke Dijkzeul een heleboel boeken voor beginnende lezers en thrillers voor volwassenen. Andere boeken van haar: Een muis met klauwen, Bezem in het fietsenrek, De tweede viool, Bevroren tijd.
F. Thema en Spanning:
Het Thema van het boek is gezin/detectieve. Ik kan me niet herinneren ooit eerder een boek met dit thema te hebben gelezen. De titel van het boek: ‘Als Marieke de brieven leest die Daniel heeft geschreven, slaan de knoppen door ( kortsluiting ) en loopt weg’
Volgens mij bedoelt de schrijfster hiermee problemen in het hoofd van een persoon. De spannendste gebeurtenis vond ik dat hij aangerand werd door een oude man. Ik vond dat echt totaal onverwacht en spannend om te lezen hoe dit verliep. De schrijfster zorgde voor spanning in het boek door veel details te vertellen en de gezichtsuitdrukkingen te beschrijven.
G. Personages
Het verhaal is in de hij/zij vorm in verleden tijd geschreven, meestal over Daniël Bax (de hoofdpersoon) Af en toe over Marieke. Verder zijn daar nog zijn pleegmoeder (Marja), pleegvader (Jesse) en pleegbroertje (Pim). Daniël was echt de hoofdpersoon, alles draaide om hem.
Je krijgt info over de personages doordat je het allemaal via Daniël te lezen krijgt. Hij ziet hun ook voor het eerst, net als je als lezer ook voor het eerst over hen leest. Doordat zoals ik net al heb verteld dat Marieke soms ook als zij is, krijg je informatie over de hoofdpersoon Daniël. Ook krijg je informatie over hem doordat zijn gevoelens het meest worden beschreven en je leest hoe hij reageert op de rest van het gezin.
Daniel is een beetje schuw, op zichzelf en snel boos, hij ziet er eerst een beetje verwaarloosd uit ,daarna beter.
Marieke is een puber, voor de rest een beetje gewoon. Zij ziet er goed verzorgd uit.
Pim is heel nieuwsgierig, wil heel veel weten, en houdt super veel van lezen. Hij ziet er ook goed en verzorgd uit. De ouders zijn gewoon, normaal en goed verzorgd.
Het gedrag van de personages is leuk. Ook omdat je leest over hoe ze over elkaar denken. Daniël is erg op zichzelf en Marieke is aan het puberen en heeft vaak ruzie met haar ouders. Pim is nog heel jong, nieuwsgierig en slim. De ouders van het pleeggezin zijn heel vriendelijk.
H.Tijd
Het verhaal speelt zich af in de moderne tijd, zoals nu, maar wordt verteld in de verleden tijd. Dat merk je omdat de mensen gewoon computers hebben en op school zitten, waar er ook wat vervelende jongens zijn. Het verhaal loopt aardig chronologisch, je krijgt alleen wel af en toe terugblikken van vroeger. Flashbacks dus… Het verhaal duurt ongeveer een paar maanden of zo??
I. Ruimte
Het verhaal speelt zich meestal af in het huis van het pleeggezin en de school. Je komt erachter hoe het eruitziet, waar wat is en wat er is. De sfeer in het boek is meestal somber, af en toe ook boos. Bij bepaalde dingen wel zoals dat Marieke de zolderkamer wilde en daarom zo boos was. Ook dat Daniël op school zit en er niks van begrijpt. Voor de rest niet echt.
Titel: Kortsluiting
Auteur: Lieneke Dijkzeul
Uitgeverij: Lemniscaat Rotterdam
Verschenen in: 1996
Aantal bladzijden: 169
Leestijd: 1 week
Uitgelezen op: 21 Maart
B. Keuze van het boek:
De titel sprak mij vooral aan. Kortsluiting. Het leek mij een heel leuk boek wat verteld dat er in iemands hoofd kortsluiting is, net zoals op het plaatje wordt afgebeeld.
C. Samenvatting:
Daniël is een jongen van 14 jaar oud. Hij woont in een kindertehuis omdat zijn moeder niet meer voor hem kan zorgen; ze is verslaafd en ze drinkt. Hij heeft al een paar keer in een pleeggezin gezeten, maar dat ging niet goed omdat hij dingen deed die zijn pleegouders niet goed vonden. Nu komt hij in een nieuw pleeggezin bij Jesse en Marja, zijn pleegouders, en Marieke en Pim, zijn pleegzus van 15 en zijn pleegbroertje van 9 jaar oud. Marieke is niet blij dat Daniël bij hun komt wonen omdat ze denkt dat alles dan zal veranderen, ook omdat haar de zolderkamer was beloofd, die Daniël nu kreeg.
Daniël krijgt een eigen kamer, iets wat hij al heel lang niet meer heeft gehad. De eerste middag gaan Marja en Daniël nieuwe kleren kopen, iets wat hij ook al lang niet meer gekregen heeft. 2 Dagen daarna begint hij dan in de 1e klas van de HAVO. ‘s Morgens op het schoolplein ontmoet hij Daniëlle en Floor die bij hem in de klas blijken te zitten. De eerste schooldag gaat langzaam voorbij omdat hij alles helemaal niet snapt, dat komt doordat hij nooit veel op school heeft gezeten. ‘s Middags uit school helpt Marja hem met zijn huiswerk.
Hij gaat naar een caravan die ergens op een sloopterrein in de stad staat. Daar brengt hij de nacht door. Als hij de volgende dag na een wandeling in de stad terugkomt bij de caravan hangt daar een briefje van Marieke met daarop “Daniel, kom terug. Marieke”. Ze had hem gevonden! Zo snel als hij kon pakte hij zijn spullen en rende weg naar de rand van de stad. Hij gaat zijn moeder zoeken. Hij besluit om eerst naar Amsterdam te gaan waar hij vroeger gewoond heeft. Hij begint lopend aan de lange tocht.
De eerste nacht slaapt hij in een autowrak langs de kant van de weg. De volgende dag loopt hij weer verder naar het volgende dorp waar hij wat te eten koopt. Hij loopt langs een huis waar een man (Grad) in de tuin aan het werk is. Grad vraagt of hij mee wil helpen om wat geld te verdienen, dat doet hij en hij blijft daar ‘s avonds ook eten. Daarna gaat hij snel weg, maar als hij uit het zicht van Gard verdwenen is loopt hij weer terug en hij gaat slapen in de schuur die Grad hem eerder die dag had laten zien. Die komt een tijdje later kijken omdat hij iets hoorde. Dan zegt Grad dat hij binnen mag komen, dus gaat hij mee naar binnen. Daar biedt Grad hem een bad aan, wat hij afwijst, hij vindt het een beetje raar. Dan gaat hij daar in bed liggen, maar de man blijft maar staan. Dan denkt Daniël “Pech, ik ben bekaf” en probeert hij te slapen. Dan gaat Grad langzaam met zijn hand onder Daniëls shirt en zegt: ‘Voor wat, hoort wat’ Daniël springt uit bed en schopt hem even later in zijn kruis. Hij rent weg, het dorp uit. Ergens langs de weg staat weer een huis, met een schuur. Daar gaat hij naar binnen en gaat daar slapen.
De volgende morgen wordt hij wakker van de twee vrouwen, die in dat huis wonen, die boodschappen gaan doen. Als ze weg zijn gaat hij snel de schuur uit en klimt op het dak naar een zolderraampje dat open staat. Hij komt op een zolder waar allemaal dekens liggen en hij gaat weer slapen. Pas die avond wordt hij weer wakker en dan gaat hij er weer vandoor. Hij besluit dat hij verder met de trein naar Amsterdam gaat want lopen is veel te ver.
In Amsterdam gaat hij naar het café van een oude vriend van zijn moeder. Die vertelt hem dat zijn moeder is vertrokken naar het buitenland en waarschijnlijk niet meer terug komt. Later die dag belt hij naar huis. Marja neemt op en noemt haar naam. ‘Met Daniël.’ Het blijft een ogenblik stil. De lijn kraakt. Dan zegt ze: ‘Je trui is af.’ Als teken dat hij terug kan komen, om verder te leven.
D. Eigen mening:
Het boek leek mij heel spannend en interessant. Maar dit viel behoorlijk tegen.
In het begin had ik het idee dat er nog een verhaallijn moest komen, maar die kwam niet. Dat vond ik wel jammer. Vooral het einde vind ik heel raar. Hij komt aan dan denk je: “Het is hem gelukt, hij is er”, Maar dan is zijn moeder er niet. Dan belt hij Marja en zegt ze dat zijn trui af is. Ik vond het heel droog en raar. Misschien ligt het aan mij maar ik vond dit niet echt een goed boek. Wat ik wel goed vond is dat ze veel emoties en kleine specifieke dingen noemt. Zoals: De zwarte telefoon had één wit stipje, of zo iets. Ook het onderwerp vond ik wel interessant “pleeggezin”, hierdoor krijg je een beetje een beeld hoe het is om in een pleeggezin te wonen. Het zet je aan het denken hoe je het zelf zou vinden in een pleeggezin. Maar toch, door het verhaal zou ik het boek afraden.
E. Informatie over de schrijfster:
Lieneke Dijkzeul werd op 7 maart 1950 geboren in Sneek, toen heette ze nog Lieneke Damhuis. Ze was het vierde (en laatst geboren) kind in het gezin. Als kind hield zij al van lezen, schrijven en muziek. Ze schreef uitgebreid in haar dagboek en wilde paukeniste worden, maar ze kreeg werk als secretaresse en psychologisch assistente. Ze studeerde ook een jaar Frans, maar vanwege een tekort aan geld hield ze hiermee op. In 1973 kreeg ze een baan op Schiphol en ging in Amsterdam wonen. In 1976 trouwde ze met haar man, Herman Dijkzeul, waar zij nu nog mee samenwoont in Culemborg. Samen hebben zij een dochtertje, Inger, die geboren is in 1979. Toen ze haar dochter begon voor te lezen, kreeg ze het idee om zelf eens een kinderboek te schrijven en haar passie van vroeger kwam terug. Ze begon in 1987 met het schrijven van verhalen voor bladen als Okki, Bobo, Taptoe en Donald Duck. Haar eerste kinderboek (Hou je taai!) verscheen in 1990. In datzelfde jaar begon ze voor de uitgeverij Zwijsen schoolboekjes te schrijven.
Anderen over Lieneke: De boeken van Lieneke Dijkzeul zijn meestal realistisch en spannend. Haar hoofdpersonen hebben herkenbare problemen; ze zijn vaak eenzaam en er zijn thuis vaak problemen. Door de avonturen die ze beleven vinden ze die vriendschap die ze missen. Haar boeken bevatten detectief-achtige elementen, en muziek en bejaarden spelen vaak een belangrijke rol. Naast de boeken voor kinderen vanaf een jaar of 9 schreef Lieneke Dijkzeul een heleboel boeken voor beginnende lezers en thrillers voor volwassenen. Andere boeken van haar: Een muis met klauwen, Bezem in het fietsenrek, De tweede viool, Bevroren tijd.
F. Thema en Spanning:
Het Thema van het boek is gezin/detectieve. Ik kan me niet herinneren ooit eerder een boek met dit thema te hebben gelezen. De titel van het boek: ‘Als Marieke de brieven leest die Daniel heeft geschreven, slaan de knoppen door ( kortsluiting ) en loopt weg’
Volgens mij bedoelt de schrijfster hiermee problemen in het hoofd van een persoon. De spannendste gebeurtenis vond ik dat hij aangerand werd door een oude man. Ik vond dat echt totaal onverwacht en spannend om te lezen hoe dit verliep. De schrijfster zorgde voor spanning in het boek door veel details te vertellen en de gezichtsuitdrukkingen te beschrijven.
G. Personages
Het verhaal is in de hij/zij vorm in verleden tijd geschreven, meestal over Daniël Bax (de hoofdpersoon) Af en toe over Marieke. Verder zijn daar nog zijn pleegmoeder (Marja), pleegvader (Jesse) en pleegbroertje (Pim). Daniël was echt de hoofdpersoon, alles draaide om hem.
Je krijgt info over de personages doordat je het allemaal via Daniël te lezen krijgt. Hij ziet hun ook voor het eerst, net als je als lezer ook voor het eerst over hen leest. Doordat zoals ik net al heb verteld dat Marieke soms ook als zij is, krijg je informatie over de hoofdpersoon Daniël. Ook krijg je informatie over hem doordat zijn gevoelens het meest worden beschreven en je leest hoe hij reageert op de rest van het gezin.
Daniel is een beetje schuw, op zichzelf en snel boos, hij ziet er eerst een beetje verwaarloosd uit ,daarna beter.
Pim is heel nieuwsgierig, wil heel veel weten, en houdt super veel van lezen. Hij ziet er ook goed en verzorgd uit. De ouders zijn gewoon, normaal en goed verzorgd.
Het gedrag van de personages is leuk. Ook omdat je leest over hoe ze over elkaar denken. Daniël is erg op zichzelf en Marieke is aan het puberen en heeft vaak ruzie met haar ouders. Pim is nog heel jong, nieuwsgierig en slim. De ouders van het pleeggezin zijn heel vriendelijk.
H.Tijd
Het verhaal speelt zich af in de moderne tijd, zoals nu, maar wordt verteld in de verleden tijd. Dat merk je omdat de mensen gewoon computers hebben en op school zitten, waar er ook wat vervelende jongens zijn. Het verhaal loopt aardig chronologisch, je krijgt alleen wel af en toe terugblikken van vroeger. Flashbacks dus… Het verhaal duurt ongeveer een paar maanden of zo??
I. Ruimte
Het verhaal speelt zich meestal af in het huis van het pleeggezin en de school. Je komt erachter hoe het eruitziet, waar wat is en wat er is. De sfeer in het boek is meestal somber, af en toe ook boos. Bij bepaalde dingen wel zoals dat Marieke de zolderkamer wilde en daarom zo boos was. Ook dat Daniël op school zit en er niks van begrijpt. Voor de rest niet echt.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden