Personagebeschrijving.

Dorien: Dorien is een jonge vrouw die op haar vijfendertigste beseft dat ze nog niet toe is aan settelen met de aardige Joost. Ze verbreekt de relatie en gaat met haar bruisende vriendin Ellen een week vakantie vieren op Ibiza. Ze wil haar vrijheid vieren en ze stort zich in drank, drugs en seks. Maar ze is toch anders ingesteld dan Ellen die er echt helemaal voor gaat. Dorien wil het liefst geen drugs gebruiken. Als ze de weg is kwijtgeraakt na één dag al, wil ze op zoek naar Ellen, voor wie ze zorg draagt. Ze doet dat samen met de healer Nick, die ze eerst vreemd vindt maar wie ze erg gaat bewonderen om wat hij voor haar doet. Hij is een rustbrengende factor in het overgekookte Ibiza. Maar Dorien blijft wat naïef als ze Ricardo ontmoet. Pas later beseft ze dat ze er in getuind is. Dan blijkt ze wel slim te kunnen reageren. Ze overleeft gelukkig het avontuur op Ibiza en beseft dan dat een man die rust brengt in je leven van groter belang is dan iemand die er maar op los leeft. Pas als je de rust en de liefde hebt gevonden, kun je werkelijk genieten van de schoonheid van een land (Ibiza) en het leven.

Ellen: Ellen is een bruisende vrouw die niets van settelen wil weten en haar vriendin Dorien de ogen opent. Zodra ze op Ibiza zijn, gaat ze los en stort ze zich in de armen van mannen, drank en drugs. Dat kan natuurlijk alleen maar fout aflopen. Diep in haar hart wil ze wel echter iemand zijn die tot rust is gekomen. In de moeilijke uren op de boot denkt ze aan haar ouders die haar levenswandel afkeuren. Ze wonen in het strenge dorpje Puttershoek, terwijl de ouders van Dorien vroeger nota bene een hippieachtige periode op Ibiza hebben beleefd. Het zit bij beide meisjes dus omgekeerd in de genen. Maar Ellen heeft van het avontuur op Ibiza wel geleerd. Ze ziet hoe gelukkig Dorien en Nick zijn en in de liefde zal ze er ook voor gaan om hetzelfde te bereiken.

Nick: Nick is de rustbrengende factor in het leven van Dorien. Hij is de overgebleven spirituele hippie van de jaren zeventig. Hij kan dat gevoel overigens pas opbrengen als hij werkelijk iets in Dorien ziet. Toen zijn vrouw gestorven was, had hij zich ook op het terrein van het hedonisme begeven. Zoveel mogelijk seks ervaren met vrouwen die ook graag seks wilden beleven. Daar doe je niemand kwaad mee, is zijn stelregel. Maar hij raakt meer en meer doordrongen van de (innerlijke) schoonheid van Dorien en hij gaat haar helpen Ellen terug te vinden.

Ricardo: Ricardo is precies het tegenovergestelde van Nick: hij kan niet meer leven zonder pillen . De leegte van zijn bestaan moet met steeds meer genotsmiddelen worden opgevuld. Daarna gaat hij experimenteren met vrouwen die ook een leeg bestaan hebben: die kun je gewoon doden. Het is de wraak van een psychopaat op de leegte van zijn bestaan.

Titelverklaring.

“Koorts” verwijst naar de hitsige toestand die Dorien en Ellen meemaken op het Spaanse eiland Ibiza. Mensen genieten er van drank, drugs en seks en komen daardoor in een toestand van extase enerzijds en onverschilligheid anderzijds. Het lijkt alsof ze door koorts bezeten zijn.

Genre.

Literaire thriller.

De tijd van het verhaal.

De tijdsduur van het verhaal is heel kort. Wanneer ze aankomen op het eiland gebeurt er meteen al van alles. Na de eerste nacht is Ellen al vermist, en de 24 uur daarna is de zoektocht. Aan het einde van dag 2 is Ellen gevonden en wordt de dader opgepakt. 

De plaats van het verhaal.

De plaats waar het verhaal zich afspeelt is op het Spaanse eiland Ibiza, dit eiland lijkt een droom voor de twee vrouwen totdat ze de donkere kant ontdekken en het helemaal uit de hand loopt. Het verhaal speelt zich voornamelijk af op feesten en op de boot van Ricardo.

Informatie over de schrijver.

Saskia Noort is 47 jaar geworden. Ze heeft twee kinderen van 19 en 17 jaar. Recent verhuisde ze van het kunstenaarsdorp Bergen (N-H) naar Amsterdam. Van haar boeken zijn heel veel exemplaren over de toonbank gegaan Nederland, meer dan twee miljoen. In een interview met Volkskrant Magazine gaf ze aan in haar jeugd verkracht te zijn. Misschien wel de oorzaak van haar onzekerheid. Maar misschien ook wel de motor om later spannende thrillers te schrijven.

Enkele andere boeken van Saskia Noort zijn:

• De eetclub
• De verbouwing
• Terug naar de kust
• Debet

Thema.

- Relatieproblemen: Dorien heeft problemen met haar partner Joost, die erg aardig voor haar is en met wie ze op het punt staat een kind te nemen. Dan slaat de schrik haar om het hart en wil ze haar vrijheid terug. Ze laat Joost barsten en gaat zich begeven in de wereld van het toerisme: Ibiza. Even gaat ze onder invloed van drank en drugs flink los, maar ze is te nuchter om zich helemaal aan vreemde mannen en seks over te leveren. Rust is ook van belang en ze vindt die ten slotte toch bij Nick.

- De zin van het bestaan : je zou kunnen zeggen dat Dorien op een keerpunt in haar leven (35 jaar) na gaat denken over de zin van haar leven. Ze wil zich niet settelen en in saaiheid worden ondergedompeld. Ze neemt een break om zich te bezinnen.

- Hedonisme is het streven naar het opperste genot. Dat uit zich vaak in materiële zaken als eten, drinken, drugs en seks. Op Ibiza kun je van alles wat krijgen. Toch laat de vertelster zien dat hedonisme ook een grote leegte kan betekenen : Ricardo weet niet veel anders meer te doen dan vrouwen te doden; andere mensen op Ibiza geven zich helemaal over aan drugs en seks, maar in hun ogen kun je wel de leegte ervaren.

- Drank en drugs: daarvan is volop aanwezig op Ibiza

- Escapisme: drank, drugs en seksualiteit zijn in de ze thriller vormen van escapisme

- Queeste : het boek kent ook het klassieke motief van de queeste: de zoektocht naar iets of iemand. Dorien is op zoek naar de zin van het bestaan en concreet naar haar vriendin Ellen die ze al na één dag Ibiza kwijt is.

Eerste recensie.

NRC Handelsblad.

‘Soms ontdek je in een roman een zin die zo goed is dat het een staande uitdrukking zou moeten worden. En soms ook in een boek waarvan je het niet bij voorbaat verwacht, zoals Koorts, de nieuwe thriller van Saskia Noort. We zijn op pagina 15, de 35-jarige ik-figuur Dorien is net bezig haar brave borst Joost de bons te geven uit een nog ongearticuleerd verlangen naar avontuur. Ruzie volgt, en Noort laat haar heldin denken: ‘Ik stond met mijn rug tegen het kookeiland.’

Met mijn rug tegen het kookeiland – in zes woorden wordt een leven vastgelegd. Het kan geen toeval zijn. Het gevoel van opgeslotenheid, de materiële welstand (kookeiland = ruimte = duur huis) en de kortzichtigheid van de klacht. Want een kookeiland is de muur niet, je loopt er in een paar stappen omheen!

Dat is dan ook wat Dorien doet. Ze vertrekt met haar vriendin Ellen (die haar tot opstandigheid had opgestookt), voor twee weken ontspanning op Ibiza. Daarmee voegt Koorts zich in de mal van eerdere Noort- thrillers, waarin bedaagde vrouwen hun veilige leventje opgeven om te ontdekken dat wat heerlijk en avontuurlijk oogt, levensgevaarlijk kan zijn. Zo ook Ibiza, vertelt een zekere Nick aan Dorien: ‘Neem dit feestje. Het oogt als een paradijs. Alles is mooi. De gasten, de baai, het personeel, de muziek […] Maar daaronder… Daaronder ligt een dikke laag duisternis. Drugs. Criminaliteit. Seksuele uitspattingen waar mensen kapot aan gaan.’

Ellen gaat voor in het feesten, Dorien volgt schoorvoetend, maar ook zij vindt zichzelf terug op een toilet, flikflooiend met een zekere Jordi. De vrouwen verliezen elkaar uit het oog en de volgende morgen moet Dorien het eiland over om haar vriendin te zoeken. Door een reeks perspectiefwisselingen weet de lezer dan al dat er een seriemoordenaar actief is. Doriens zoektocht voert langs platgetreden paden: de gevaarlijke wezenloosheid van de party- en drugsscene op Ibiza wordt breed uitgemeten – alsof een zinnig mens werkelijk zou denken dat er meer waarheid schuilt in een partytent dan in een vinexwijk.

Vermoeiend aan Koorts zijn Noorts aanhoudende hengelen naar herkenbaarheid en de steeds weer gearticuleerde twijfels en het zelfverwijt van Dorien over haar onverantwoordelijkheid – klachten die trouwens feitelijk overeenstemmen met de misogyne tirades van de seriemoordenaar. Intussen verandert de hoofdpersoon eens per tien minuten radicaal van stemming (angst vs. moed, weerzin vs. aanhankelijkheid), wat de geloofwaardigheid van het geheel niet ten goede komt.

Maar het einde is spannend genoeg. Niet alleen door wat je een lang uitgesponnen ‘altaarhanger’ zou kunnen noemen – er wordt getrouwd, maar wie doet het met wie? – maar vooral omdat zich een cruciale scène tussen het keukengerei afspeelt, waarbij gelukkig niemand meer met zijn rug tegen het kookeiland hoeft te staan.’ (ARJEN FORTUIN).

Samenvatting van de eerste recensie.

In het boek staat een zin die zo goed is dat het een uitdrukking zou moeten worden. Dit was eigenlijk niet te verwachten van de nieuwe literaire thriller van Saskia Noort. In het begin liet ze haar hoofdpersoon denken: ‘Ik stond met mijn rug tegen het kookeiland’.

Met deze zin wordt een heel leven vastgelegd. Het gaat om een gevoel van opgeslotenheid en materiële welstand.

Koorts lijkt op de eerdere Noort-thrillers waarin vrouwen hun veilige leventje opgeven om nieuwe dingen te gaan ontdekken en avonturen te beleven.

Onder het leuke imago van Ibiza blijkt een duistere laag te zitten.

Het vervelende aan het verhaal is dat de hoofdpersoon zichzelf constant dingen verwijt en blijft twijfelen  aan zichzelf. Dit is ook het geval bij de seriemoordenaar. Bovendien verandert de hoofdpersoon steeds van stemming. Dit maakt het niet erg geloofwaardig.

Maar het einde is wel spannend, onder andere doordat Dorien gaat trouwen, maar de vraag ‘met wie?’ pas in het allerlaatste stukje van het boek beantwoord wordt.

Mijn mening over de eerste recensie.

Ik ben het met de recensent eens dat ‘ik stond met mijn rug tegen het kookeiland’ een goede uitdrukking is. Eigenlijk paste deze zin helemaal niet bij de schrijfstijl van Saskia Noort. De schrijfstijl was vlot en makkelijk. Je hoefde nergens bij na te denken. Bij deze zin moest je wel nadenken om het te begrijpen.

Ik heb geen andere thrillers van Saskia Noort gelezen, dus ik kan geen oordeel geven over of de andere thrillers van Noort lijken op dit boek.

Hoe de hoofdpersoon over zichzelf denkt is inderdaad erg irritant. Bij de seriemoordenaar is mij dit minder opgevallen.

Tweede recensie.

Crimezone.

‘Saskia Noort  
In Koorts heeft Dorien net een punt gezet achter haar vijftienjarige relatie met Joost en gaat zij met haar vriendin Ellen op vakantie naar Ibiza. Direct bij aankomst storten ze zich in de feesten. Het is één groot drank- en drugsfestijn en op een gegeven moment verliezen ze elkaar uit het oog. Wanneer Dorien met een fikse kater ontwaakt, is Ellen van de aardbodem verdwenen. 
Hoewel het boek in de kenmerkende vlotte en meeslepende schrijfstijl van Noort is geschreven is Koorts een flinterdun verhaal en het krijgt helaas ook nergens body. De eerste hoofdstukken zijn de boeiendste, omdat zich daar een logisch en voorstelbaar verhaal ontvouwt wanneer de lezer ontdekt wat de beide vrouwen, die elkaars complete tegenpolen zijn, in elkaar aantrekt en waarom ze samen op vakantie gaan. Ze hebben nauwelijks een voet op Ibiza gezet, wanneer ze verzeild raken in de ene na de andere party. Vanaf dat moment verliest het verhaal alle inhoud en samenhang en zakt de verwachting van suspense als een kaartenhuis in elkaar. Door middel van korte, cursieve tussenstukken en een onduidelijke misdaad wordt de illusie van een spanningsboog gecreëerd, maar ook hiermee slaagt de auteur er niet in het thrillergehalte op te krikken. Het blijft tot het voorspelbare eind allemaal zeer marginaal en het lijkt meer op een chicklit dan op een thriller. Slechts een enkele keer drijft er kortstondig wat moois boven, zoals prachtige beschrijvingen van de natuur of de bewoners van Ibiza. Maar, zoals gezegd, is de schrijfstijl zoals we van Saskia Noort gewend zijn: vlot en meeslepend. Daardoor leest het boek ondanks alles als een trein, en heb je het zo uit. 
Naar mijn gevoel had er veel meer in gezeten als de karakters beter waren uitgediept. Alleen de hoofdpersoon Dorien krijgt iets meer inkleuring, waardoor de lezer zich nog enigszins met haar kan identificeren. Maar andere personages blijven praktisch volledig onderbelicht waardoor hun beweegredenen niet te volgen zijn en het verhaal aan alle kanten rammelt. Het hangt, net als het strand van Ibiza, als los zand aan elkaar. 
De filmrechten voor Koorts zijn al verkocht en dat kan ik me dan wel weer voorstellen: het zal er zeer flitsend uitzien en een publiek trekken dat vooral vermaakt wil worden.’ (Janneke Bouwman).

‘Saskia Noort  
In Koorts heeft Dorien net een punt gezet achter haar vijftienjarige relatie met Joost en gaat zij met haar vriendin Ellen op vakantie naar Ibiza. Direct bij aankomst storten ze zich in de feesten. Het is één groot drank- en drugsfestijn en op een gegeven moment verliezen ze elkaar uit het oog. Wanneer Dorien met een fikse kater ontwaakt, is Ellen van de aardbodem verdwenen. 
Hoewel het boek in de kenmerkende vlotte en meeslepende schrijfstijl van Noort is geschreven is Koorts een flinterdun verhaal en het krijgt helaas ook nergens body. De eerste hoofdstukken zijn de boeiendste, omdat zich daar een logisch en voorstelbaar verhaal ontvouwt wanneer de lezer ontdekt wat de beide vrouwen, die elkaars complete tegenpolen zijn, in elkaar aantrekt en waarom ze samen op vakantie gaan. Ze hebben nauwelijks een voet op Ibiza gezet, wanneer ze verzeild raken in de ene na de andere party. Vanaf dat moment verliest het verhaal alle inhoud en samenhang en zakt de verwachting van suspense als een kaartenhuis in elkaar. Door middel van korte, cursieve tussenstukken en een onduidelijke misdaad wordt de illusie van een spanningsboog gecreëerd, maar ook hiermee slaagt de auteur er niet in het thrillergehalte op te krikken. Het blijft tot het voorspelbare eind allemaal zeer marginaal en het lijkt meer op een chicklit dan op een thriller. Slechts een enkele keer drijft er kortstondig wat moois boven, zoals prachtige beschrijvingen van de natuur of de bewoners van Ibiza. Maar, zoals gezegd, is de schrijfstijl zoals we van Saskia Noort gewend zijn: vlot en meeslepend. Daardoor leest het boek ondanks alles als een trein, en heb je het zo uit. 
Naar mijn gevoel had er veel meer in gezeten als de karakters beter waren uitgediept. Alleen de hoofdpersoon Dorien krijgt iets meer inkleuring, waardoor de lezer zich nog enigszins met haar kan identificeren. Maar andere personages blijven praktisch volledig onderbelicht waardoor hun beweegredenen niet te volgen zijn en het verhaal aan alle kanten rammelt. Het hangt, net als het strand van Ibiza, als los zand aan elkaar. 
De filmrechten voor Koorts zijn al verkocht en dat kan ik me dan wel weer voorstellen: het zal er zeer flitsend uitzien en een publiek trekken dat vooral vermaakt wil worden.’ (Janneke Bouwman).

Samenvatting van de tweede recensie.

Noort heeft een vlotte en meeslepende schrijfstijl, maar toch is ‘Koorts’ een flinterdun verhaal zonder ‘body’. In de eerste hoofdstukken zit nog een logisch en voorspelbaar verhaal. Deze hoofdstukken zijn ook het boeiendste. Vanaf dat ze op Ibiza zijn verliest het verhaal alle inhoud en samenhang. De cursieve stukken tekst van de seriemoordenaar proberen het verhaal spannend te maken, maar het thrillergehalte wordt niet beter. Het verhaal is meer een chicklit dan een literaire thriller. Door de schrijfstijl van Saskia Noort is het verhaal toch makkelijk en snel te lezen.

Als de karakters (op de hoofdpersoon na) beter waren uitgediept was het verhaal beter geweest. De lezer zou zich hebben kunnen identificeren met meerdere personages.

Mijn mening over de tweede recensie.

Ik heb bewust als tweede recensie een negatieve recensie gekozen, omdat de eerste recensie positief was. Dat de recensent de schrijfstijl van Saskia Noort vlot, meeslepend en makkelijk vindt begrijp ik volkomen. Het is inderdaad een boek dat makkelijk te lezen is.  Ik ben het niet met de recensent eens dat het verhaal meer een chicklit dan een literaire thriller is. Ik vond het verhaal wel spannend. Het boek had wel wat trekjes van een chicklit, maar er zat voor mijn gevoel te veel spanning in om het een chicklit te noemen. Wel vind ik ook dat de recensent de andere personages beter had moeten uitdiepen om interesse voor de andere personages op te wekken bij de lezer.

Mijn mening over het boek.

Dit boek heb ik gekozen, omdat het bij ons thuis in de boekenkast stond. Op de voorkant stond ‘literaire thriller’ en ik had dit jaar nog geen literaire thriller voor school gelezen.

Het boek was het vlot en makkelijk om te lezen. Na twee middagen lezen had ik het boek al uit. Ook vond ik het erg spannend.  Ik denk dat de cursieve stukjes van de seriemoordenaar het verhaal spannend maakten. Dit maakte de lezer benieuwd naar het verband tussen de seriemoordenaar en Ellen. Het meest benieuwd was ik naar hoe het zou aflopen met Dorien, Ellen en Star.

Ik vind het fijn dat het boek een ‘leuk’ einde heeft. Als een boek een slecht/niet leuk einde heeft vind ik dat dat het boek eigenlijk een beetje verpest. Het is zonde als een leuk boek een slecht einde heeft. Als het einde niet leuk is, heb ik het gevoel dat ik het boek voor niets heb gelezen.

Het enige punt van kritiek dat ik op het boek heb is dat de personages (op de hoofdpersoon na) beter uitgediept hadden moeten worden. De lezer wist eigenlijk bijna niets over de personages. Dit zorgt er niet voor dat ze zich voor deze personages gaan interesseren.