Voorwoord

Ik heb het boek ‘Komt een vrouw bij de dokter’ gelezen dat geschreven is door Raymond van de Klundert. Het boek gaan over Stijn en Carmen. Zij zijn een jong en gelukkig stel, hebben veel vrienden en een dochter van één, Luna. Ze hebben een rustig leven, allebei een eigen bedrijf en gaan veel uit. In één klap verandert alles. Carmen heeft kanker. Mijn mening over het boek is heel positief, omdat het een waar gebeurd verhaal is. Het boek heeft me erg geraakt.

Samenvatting

Het boek gaat over Carmen en Stijn een jong, gelukkig stel met een dochter van één, Luna, en veel vrienden. Plotseling verandert alles als Carmen te horen krijgt dat ze borstkanker heeft en chemokuren moet krijgen. Stijn steunt zijn vrouw thuis en in het ziekenhuis waar hij kan, maar ondertussen feest hij ook veel en blijft hij maar vreemdgaan. Met Carnaval ontmoet hij Roos en ze krijgen een verhouding.

Met Carmen gaat het steeds slechter. De kanker is uitgezaaid en ze heeft veel pijn, is erg moe en kan steeds minder zelf. Carmen leeft naar het einde toe en ze heeft het met Stijn over euthanasie.
Op haar laatste dag nodigt ze alle familie en goeie vrienden uit om afscheid te nemen. Als Carmen afscheid heeft genomen van Luna, praten zij en Stijn nog een lange tijd met elkaar. Stijn vertelt haar alles over Roos, maar gelukkig kan Carmen het hem vergeven. Dan is het tijd voor een laatste kus en dan overlijdt Carmen.

Hoofdpersonen

Stijn Een van de twee hoofdpersonen is Stijn, een dertiger die alles voor elkaar lijkt te hebben in zijn leven. Getrouwd met Carmen, vader van Luna, een eigen bedrijfje en woonachtig in Amsterdam. In het boek kom je erachter dat Stijn niet trouw is, wel liefdevol en behulpzaam. Hij wil Carmen graag steunen, maar hij slaat juist compleet los in uitgaan en andere vrouwen. Dit is zijn manier om de ziekte van zijn vrouw te verwerken. Ook is Stijn een echte levensgenieter. Hij komt er echter wel achter wat echte liefde inhoudt en hij leert enorm veel over zichzelf.

Carmen De andere hoofdpersoon is Carmen. Carmen is een ijzersterke vrouw, met veel vriendinnen, probeert nog van het leven te genieten nu het nog kan. Carmen vindt het wel moeilijk haar gevoelens te uiten, ze is in de ‘kankertijd’ erg emotioneel en onzeker. Ze accepteert mensen snel, zo accepteert ze ook dat Stijn vreemd ging en kan ze hem vergeven.

Bijpersonen

Luna Luna is de eenjarige dochter van Carmen en Stijn. Luna is een lief en vrolijk meisje en beseft natuurlijk nog niet wat er allemaal aan de hand is met haar moeder, Carmen. Als er bij Carmen borstkanker wordt geconstateerd is Luna één jaar oud. Aan het einde van het boek nemen Luna en Carmen afscheid van elkaar. Ze lijkt het allemaal nog niet zo goed te beseffen, maar op haar manier snapt ze het: ‘Mama wordt een engeltje’. Luna is drie jaar oud als haar moeder overlijdt.

Natasja en Maud Natasja en Maud hebben beiden een affaire gehad met Stijn.

Frenk, Thomas en Ramon zijn allemaal vrienden van Stijn. Ze gaan vaak samen uit en zijn ook met z’n allen naar Miami geweest in de tijd dat Carmen borstkanker had. Ze steunen Stijn erg in de moeilijke 'kankertijd’. Stijn heeft hierdoor erg veel aan zijn vrienden! Ook is Frenk samen met Stijn de eigenaar van hun marketingbureau.

Moeder van Carmen De moeder van Carmen steunt Stijn en Carmen erg. Ze steunt vooral Stijn, die het er erg moeilijk mee heeft. Ze doet wat ze kan doen, terwijl ze eigenlijk afscheid neemt van haar dochter, Carmen.


Anne, Maud Anne, Maud en Toos zijn goede vriendinnen van Carmen. Ze steunen haar wat er ook gebeurd, in voor en tegenspoed. Toos heeft net als Carmen ook kanker. Omdat Toos een lotgenoot van Carmen is, is ze een vriendin van Carmen.

Pim Carmen is één keer vreemd gegaan. Dat was met Pim. Pim kan de vader zijn van Luna. Of dat uiteindelijk zo is, komt niet naar voren in het boek.

Roos Stijn heeft een vaste verhouding met Roos tot het einde van het boek. Ook komt Roos op de begrafenis van Carmen. Zonder Roos was Stijn van binnen helemaal kapot gegaan, want bij Roos kreeg hij hetgeen wat hij thuis miste.

Mijn mening

Onderwerp

Het boek gaat over Carmen met kanker en Stijn die het daar moeilijk mee heeft en regelmatig vreemd gaat. Dit onderwerp vind ik interessant, want zelf zou ik nooit vreemd gaan. Het boek heeft verder niets met mij te maken, omdat er in mijn familie geen dierbare aan kanker overleden is. Het gaat over de verschillende kanten van kanker, waar je niet bij stil staat als je aan kanker denkt. Ik ben door het lezen van ‘Komt een vrouw bij de dokter’ wel anders gaan denken over kanker. Eerst vond ik kanker gewoon "een" van de zware ziektes, en nu zie ik het als een, soms dodelijk, ziekte die veel pijn en stress met zich meebrengt. Het onderwerp gaat heel diep. Je komt van alles te weten over de leuke kanten die er soms zijn, maar het zijn vaak de negatieve kanten waarover wordt gesproken. De auteur van het boek beschrijft zijn eigen levensverhaal; zijn vrouw is overleden aan kanker. Hierdoor is hij vreemd gegaan en aan de drank en drugs begonnen.

Gebeurtenissen

Veel gebeurtenissen hebben erg veel indruk op mij gemaakt, zoals Carmen die zich kaal laat scheren door Stijn, het afscheid, de chemokuren, bestralingen, borstamputatie en de vele ruzies tussen Carmen en Stijn. Zelf denk ik niet dat ook maar iemand dit boek kan lezen zonder tranen. In het begin van het boek zijn er veel emotionele momenten, maar die worden weer ‘opgevangen’ door grappige en leuke stukjes. Het wordt langzamerhand steeds heftiger, wat bij kanker, denk ik, ook het geval is. Hierdoor blijf je aandachtig lezen en wil je niet stoppen. De gebeurtenissen worden duidelijk en uitgebreid beschreven, het boek heeft dan ook drie delen. Bij elke grote gebeurtenis wordt veel verteld zodat het verhaal extra duidelijk wordt. De gebeurtenissen volgen elkaar prima op waardoor de samenhang van het verhaal erg logisch is. De dingen die gebeuren zijn spannend, boeiend, heftig en realistisch. Je leest niet iedere dag een waar gebeurd boek over kanker waarbij de man ook nog eens vreemd gaat. Het boek is realistisch doordat je weet dat de schrijver het zelf ook allemaal heeft meegemaakt. Zelf denk ik dat het schrijven van dit boek voor hem ook een stukje verwerken is. Tevens begrijp ik dat Stijn een verhouding krijgt met Roos. Bij Roos krijgt hij wat hij thuis mist. Hij krijgt steun van Roos en dat heeft hij nodig. Het verhaal blijft boeiend door de verschillende spannende, heftige en grappige gebeurtenissen. Dat Carmen afscheid neemt van iedereen en dan vlak daarna sterft heeft de meeste indruk op mij achtergelaten; dat iemand die zo jong is al sterft dat vind ik echt heel erg, ook voor haar dochtertje en haar man.

Personages


De karaktereigenschappen van de personen zijn duidelijk beschreven. Zo is Carmen altijd erg positief en heel erg sterk, dat laat ze in het boek ook erg duidelijk merken. Stijn is een feestbeest en gaat vaak vreemd. Je gaat van de personen houden en je begrijpt ze goed. Het lijkt me moeilijk om toch positief te blijven tijdens zo een zware ziekte en het lukt Carmen bijna altijd, maar af en toe wordt het haar even iets te veel. Ik kan met heel goed in Carmen verplaatsen. Carmen probeert toch positief te blijven ondanks alles. Het lijkt me heel moeilijk als je hoort dat je kanker hebt en misschien wel dood gaat, maar als je dan positief kan blijven vind ik dat knap! Ook kan ik me wel een beetje verplaatsen in Stijn. Ik zou zelf niet vreemd gaan, maar dat hij het er heel erg moeilijk mee heeft kan ik me wel voorstellen. Thuis mist hij gewoon iets, dat ‘iets’ vindt hij wel bij Roos. Belangrijk vind ik dat je jezelf in een persoon kan verplaatsen, want dan pas kan je het boek echt beleven. Carmen vond ik erg sympathiek.
De handelswijze van Stijn keur ik af: ik vind vreemdgaan niet goed en dat hoort niet, ook al snap ik het wel, nog vind ik het niet netjes. Dat Carmen voor euthanasie kiest snap ik, als je zoveel pijn hebt en met allerlei middeltjes in leven wordt gehouden snap ik dat je er een eind aan wilt maken. De personen reageren niet voorspelbaar; dat Carmen Stijns vreemd gaan zou accepteren had ik nooit verwacht, ik zou het zelf namelijk niet doen.

Bouw

De opbouw van het verhaal is makkelijk te volgen. Het bestaat uit drie delen en die drie delen worden ook aangegeven met bijvoorbeeld ‘deel 1 Stijn en Carmen’ et cetera. In het begin had ik moeite met de tijdsprongetjes, maar als je eenmaal aan het lezen bent stoort het je niet meer. De opbouw past bij het onderwerp van het verhaal, omdat het zo duidelijker wordt, beter leesbaar, je kunt je vast voorbereiden op wat er gaat gebeuren. Ik kijk door de ogen van meerdere personages, het meest door die van Stijn en Carmen, anders zou ik me niet kunnen inleven in het boek. Aan het eind van het boek is alles duidelijk: je weet dat Carmen dood is en dat is waar het in het gehele boek om ging dus je houdt weinig vragen over. Ook heeft het boek sommige stukjes waarin er iets wordt uitgelegd, zoals een naam. In zo een stukje staat dan de naam vetgedrukt en daarbij uitleg, bijvoorbeeld dat het een café is.

Taalgebruik

Het taalgebruik in het boek is niet moeilijk er staan wel woorden in die ik niet helemaal begreep, maar ik kwam er later wel uit. ‘Ik ben een hedonist met zware monofobie. Dat hedonistische vond Carmen prachtig – het schiep meteen een band. Met mijn panische angst om monogaam te zijn, is ze van meet af aan minder gelukkig geweest.’ Dit stuk, meteen op de eerste bladzijde, snapte ik helemaal niet. Later in het boek kom je erachter wat monogaam is en kun je dat weer gebruiken.
Ook wordt ‘onze taal’ gebruikt en er komen woorden zoals ‘klote’,’rot dan maar op’ en ’godverdomme’ in voor. De gedachten en gesprekken van de personen zijn goed uit elkaar gehouden. Je kan zien wanneer iets gezegd wordt en wanneer er over iets wordt nagedacht. Het taalgebruik past bij de personages: het is jong en vlot en de personages zijn dat zelf ook. Verder is me niets opgevallen aan het taalgebruik van het boek, ik vond dat het een makkelijk taalgebruik was. Soms lag ik helemaal dubbel om een zin, ‘Wel stoer, mijn eigen chemokar,’ knipoogt Carmen.’ bijvoorbeeld.