Korte motivatie van je boekkeuze: Ik heb eerst thuis gekeken voor een boek dat me aansprak. Dit boek sprak me wel aan. De titel is kort en krachtig en het onderwerp leek me ook wel wat. Ik lees graag boeken waarin beschreven wordt hoe iemand zich van onder af probeert op te werken naar een aansprekend beroep. De kaft sprak me niet zo aan, maar was (achteraf) wel toepasselijk. Maar het belangrijkste: ik had de film al een keer gezien. Die film vond ik mooi, en vooral dát was voor mij de reden om dit boek te lezen. Het boek stond trouwens ook bij de tips voor m’n boekenlijst, maar daar kwam ik pas later achter. Een samenvatting van de inhoud: Juffrouw Katadreuffe werkte als dienstbode bij de gevreesde deurwaarder A.B. Dreverhaven. Nadat zij zwanger van hem was geworden ging zij bij hem weg. Dreverhaven stuurde verschillende keren – kort achter elkaar – een briefje naar haar met de woorden: “Wanneer trouwen we?” Tevens stuurde hij geld mee. Juffrouw Katadreuffe weigerde echter te trouwen en stuurde iedere keer het geld terug. Ze was een sterke en koppige vrouw. Koppig zou ze altijd blijven, maar veel van haar kracht verloor ze bij de moeizame bevalling. Ze bracht (in 1903) een jongen ter wereld: Jacob Willem. Hij kreeg de achternaam van z’n moeder. De jeugd was moeilijk. Ze leefden in – meerdere – arme buurten in Rotterdam en ‘zij’(zo wordt juffrouw Katadreuffe in het boek vaak genoemd) moest in haar eentje voor geld en eten zorgen. In het begin werkte ze nog als dienstbode, later ging ze met handwerkjes de kost verdienen. Jacob Willem Katadreuffe werkte als loopjongen in de fabrieken, waar zijn gezondheid snel verslechterde. ‘Zij’ vond het tijd worden dat Katadreuffe op eigen benen ging staan. Hij ging eerst werken als magazijnknecht en was daarna 6 weken werkloos. Toen ontwaakte er iets in hem. Hij zag zijn toekomst voor zich: armoede, slechte baantjes, etc. Daarvoor was hij toch niet op de wereld? Om zijn ambities om te zetten in daden kocht hij meteen voor 300 gulden een sigarenzaak in Den Haag. Omdat de zaak totaal niet liep was hij snel weer in Rotterdam bij z’n moeder. Z’n ambities bleven. De mislukking van deze handel was het begin van een carrière. Twee weken later ontving hij namelijk een briefje van de Maatschappij voor Volkskrediet waarin zij een faillissement aan vroegen. Toen hij voor het advocatenkantoor stond was hij vastbesloten. Hier wilde hij ook gaan werken. Hij meldde zich bij z’n curator De Gankelaar. Deze verklaarde dat het bezit van Katadreuffe te klein was voor een faillissement. Katadreuffe verzamelde al zijn moed en vroeg aan De Gankelaar of er voor hem op dit kantoor werk te krijgen was. De Gankelaar – onder de indruk van die ambitie – nam Katadreuffe in dienst als zijn typist. Hij begon met een maandsalaris van 60 gulden. Katadreuffe ging inwonen bij meneer Graanoogst, iemand die ook op dat kantoor werkt. Hij ging helemaal op in z’n nieuwe baan. Hij kocht boeken en leerde zich in stenotypografie en enkele moderne talen. Hij overtrof ieders verwachtingen en kreeg een salaris van 85 gulden in de maand. Maar aan de voorspoed kwam een eind. Katadreuffe had er namelijk totaal geen rekening me gehouden dat de schuld bleef staan. Hij kreeg opnieuw een aanvraag voor een faillissement. Hij kwam er achter dat zijn eigen vader, Dreverhaven, onder de naam van Maatschappij voor Volkskrediet, zijn faillissement aanvroeg. Nog diezelfde avond ging hij naar z’n vader toe. Hij vond dat een vader dit z’n zoon niet kon aandoen, maar Dreverhaven dacht daar anders over. Woedend liep Katadreuffe weg. Na een gesprek met Stroomkoning, de grote baas van het kantoor, kreeg hij te horen dat hij ondanks een faillissement op het kantoor mocht blijven werken. Hij zou zelfs meer gaan verdienen (100 gulden). Hij verscheen voor de rechtbank en werd gefailleerd. Hij zou de schuld in termijnen afbetalen. Nadat de schuld was afbetaald ging hij opnieuw naar z’n vader. Hij sloot een lening af van 2000 gulden waarmee hij z’n studie (Latijn, Grieks, wiskunde en geschiedenis) wilde financieren. Met deze lening wilde hij tevens laten zien dat hij niet bang was voor z’n vader. Deze kon immers de schuld in z’n geheel vorderen en zo opnieuw een faillissement aanvragen. Met de studie van Katadreuffe vorderde het goed. Rentenstein, bureauchef op het kantoor, wordt ontslagen wegens fraude. Katadreuffe wordt door Stroomkoning benoemd tot zijn opvolger en krijgt voortaan een maandsalaris van 2000 gulden. Niet veel later ontving hij een briefje van de Maatschappij voor Volkskrediet. Deze wilde binnen 3 dagen de lening volledig afbetaald hebben, anders werd er een faillissement aangevraagd. Deze keer was Katadreuffe er totaal niet van geschrokken, want hij kende de wet inmiddels en wist dat bij één schuld een faillissement onmogelijk was. Hij verschijnt weer voor de rechtbank, maar wordt deze keer niet failliet verklaard. Katadreuffe gaat opnieuw naar Dreverhaven om te vertellen dat ditmaal híj de overwinnaar is. Sindsdien kende hij alleen wat problemen met z’n gezondheid. Hij haalde z’n examen en z’n doctoraal en werd advocaat. Nu stond ook zijn naam op het bord voor het kantoor. Een eerste persoonlijke reactie: Het boek las lekker weg. Ik denk dat dat komt doordat je door de tijd heen vliegt (vooral in het begin). Het hele verhaal is interessant, er zitten geen saaie of onbelangrijke fragmenten in. Er zit geen spanning in het boek. Dat lijkt ook niet z’n bedoeling omdat alle spanning die opgewekt zou kunnen worden teniet wordt gedaan doordat er meteen een antwoord of oplossing gegeven wordt. De sfeer is overigens wel somber. Zowel vader, moeder als zoon praten nauwelijks. Alleen het kantoor en vriend Jan Maan geven wat gezelligheid. Er zit ook wel wat humor in. Vooral wanneer de hulp van Dreverhaven, Kolengrijper, wordt beschreven. Het is een mooi en goed te volgen boek. Verdiepingsopdracht
Welke verwachtingen had je voor je het boek ging lezen en welke zijn uitgekomen? Ik verwachtte vooral een verhaal met grote vijandigheid tussen vader en zoon, Dreverhaven en Katadreuffe. Die verwachting is wel uitgekomen, maar speelde toch een kleinere rol dan ik had verwacht. Het boek ging toch vooral over het maken van carrière door Katadreuffe. In welke historische tijd speelt het verhaal? Tussen 1903 (de geboorte van Jacob Willem Katadreuffe) tot 1931. Dat kun je eigenlijk alleen merken aan de beschrijving van buurten en standen. Er wordt duidelijk verschil gemaakt tussen arm en rijk. Uit de beschrijving van de oude Maasstad kun je opmerken dat het zich vóór het bombardement in 1940 afspeelt (de kenners althans). Karakterisering van de belangrijkste personages: De karakters worden in dit boek heel duidelijk naar voren gebracht: - Joba Katadreuffe is een koppige en trotse vrouw. Ze weigert te trouwen en wil ook geen geld aannemen. Ze praat bijna nooit. - Arend Barend Dreverhaven is een rots van een kerel. Is berucht in heel Rotterdam (als deurwaarder). Ook hij is een man van weinig woorden, en is keihard tegenover z’n zoon. - Jacob Willem Dreverhaven is een knappe, stille en ambitieuze jongen. Hij werkt hard om hogerop te komen, maar dat komt niet ten goede aan z’n sociale contacten. Hij heeft maar één vriend: de communist Jan Maan. Relaties tussen de belangrijkste personages - Joba Katadreuffe heeft een zwak voor Dreverhaven, maar zal nooit met hem trouwen. Waarom is mij zelf nog steeds onduidelijk. - Joba Katadreuffe is de moeder van Jacob Willem. Omdat ze (qua karakter) zo op elkaar

lijken, liggen ze elkaar niet zo. Ze respecteren elkaar, maar als ze lang samen zijn gaan ze zich aan elkaar irriteren. - Dreverhaven is de vader van Jacob Willem, maar werkt hem zoveel mogelijk (uit woede
omdat Joba niet wil trouwen, of omdat hij niet wil dat z’n zoon hem voorbijstreeft?) tegen. Deze twee voeren een hevige strijd met elkaar. Beschrijf of de hoofdpersoon zijn doel bereikt: Jacob Willem Katadreuffe bereikt zijn doel: hij wordt advocaat en overtreft daarmee zijn vader. Geef aan of de belangrijkste personages karakters of typen zijn: Het zijn overduidelijk karakters ze maken duidelijk een ontwikkeling door. Ze worden ouder, hun gezondheid gaat achteruit en sommigen gaan zelfs dood. Evaluatie: Ik vond het een mooi boek omdat het lekker vlot las en vooral de manier van schrijven me beviel. Aan mijn mening is niks veranderd na de verdiepingsopdracht, ze waren eerder een bevestiging. Ik ben tevreden over de uitvoering van de beschrijving, ik hoefde er niet lang over na te denken. Ook de verdiepingsopdracht liep lekker. Ik had namelijk geluk dat ze vroegen naar de beschrijvingen van de karakters, want die zitten heel duidelijk in het verhaal. Het liep allemaal lekker. Of ik de volgende keer een andere aanpak neem hangt af van de fouten die er in zitten en die weet ik nog niet.