Titel: Joe Speedboot

Auteur: Tommy Wieringa

Uitgeverij: De Bezige Bij, Amsterdam

1e druk: 2005

Vijfendertigste druk 2008

447 blz. (kleiner boek)

Op zijn dertiende raakt Fransje in coma doordat hij overreden werd door een grasmaaier. Wanneer hij 220 dagen later wakker wordt (en hij inmiddels veertien is) kan hij enkel zijn rechterarm nog gebruiken. In zijn dorp komt een tijdje na zijn ontwaken een nieuwe jongen met zijn gezin te wonen. Zijn naam is Joe Speedboot. Dit is niet zijn echte naam, maar deze wil hij ook niet vertellen. Fransje raakt bevriend met Joe en tevens met Engel Eleveld en Christof Maandag.

PJ (Picolien Jane) komt met haar gezin in hun dorp Lomark wonen. Zij komt uit Zuid-Afrika en is een erg mooi meisje. Dit zorgt ervoor dat alle jongens, inclusief Fransje, verliefd op haar zijn. Wanneer Joe te horen krijgt dat haar moeder vaak naakt in haar ommuurde tuin loopt, bouwt hij samen met Engel, Christof en Fransje een vliegtuig om haar te bespieden. Joe, erg geinteresseerd in zulke wetenschappen, krijgt dat vliegtuig na enkele maanden zo ver dat het werkelijk opstijgt en vliegt.

Toen Joe aankwam in Lomark overleed zijn vader door een tragisch ongeluk. Zijn moeder hertrouwd echter met een Egyptenaar, wiens naam Mahfouz is. Hij besteed zijn tijd in Lomark aan het bouwen van een boot, gaat deze uitproberen en komt nooit meer terug. Joe’s moeder is ontroostbaar.

Na zijn examen moet Fransje van zijn vader briketten persen. Hier vind hij veel voldoening in, maar hij komt er na een tijd achter dat zijn vader de geperste briketten nooit verkocht heeft en daar altijd over tegen hem gelogen heeft. Op dat moment besluit Fransje om het eerder afgeschoten plan van Joe, namelijk professioneel armworstelaar te worden, toch in uitvoering te brengen.

Tijdens één van zijn toernooien is PJ mee. Het gaat niet goed tussen haar en haar vriend. Een nacht later zijn zij en Joe een stel. Wanneer ze thuiskomen van bovengenoemd toernooi is Engel Eleveld door een ongeluk overleden. PJ’s ex heeft een boek geschreven over het slechte verleden van PJ. Ze zou boulimia hebben gehad en meerdere malen vreemd gaan. Dit blijkt wanneer ze in haar relatie met Joe vreemdgaat met Fransje. Samen komen ze tevens achter Joe’s echte naam, Achiel Stephaan. Niet vreemd dat hij dat verborgen hield, zo vinden zij.

Joe gaat op een verbouwde shovel meedoen aan Paris-Dakar. Wanneer hij weg is gaat PJ nogmaals vreemd met Fransje.

De relatie tussen PJ en Joe duurt niet lang. PJ gaat nogmaals vreemd, ditmaal met Christof en raakt in verwachting van hem. Ze trouwen, maar dit weerhoudt haar er niet van om op haar oude dag nog steeds vreemd te gaan met Fransje.

(bron: http://www.scholieren.com/boekverslag/69319 )

Het thema van het boek is vooral de desillusie. Desillusie betekent teleurgesteld worden/zijn in een verwachting. Dit komt voor bij zowel Joe als Fransje.

De personages in het boek hebben allerlei verwachtingen over de toekomst die heel anders uitlopen. De grootste desillusie van Joe is dat hij zijn echte naam niet geheim kan houden. Ook, dat hij het meisje van zijn dromen, PJ, niet heeft kunnen ‘veroveren’. Aan het einde van het verhaal verlaat hij het dorp, om daarna nooit meer terug te komen.

Een ander voorbeeld van de desillusie is Fransje, die een armworstelaar wilde worden - wat hij maar heel even was - en toen zijn arm brak. Ook dat hij dacht een brikettenmaker te zijn, terwijl zijn vader hem de hele tijd voor de gek hield.

Motieven van het boek zijn vriendschap, leven met een handicap, driehoeksverhoudingen, jaloezie en verlossing.

Het boek is verdeeld in 3 delen, Penseel en Zwaard. Het laatste deel ‘En Toen’ is een aantal jaar na de gebeurtenissen van Penseel en Zwaard verteld. Hoeveel tijd, dat weten we niet.

Er zijn verschillende kleine hoofdstukken in het boek, maar wel zonder titel. Het motto is:

‘’Er wordt gezegd dat de samoerai een tweevoudige Weg heeft, van het penseel en het zwaard’’. – Miyamoto Musashi.  Dit relateert aan de twee belangrijkste delen van het boek.

Het Penseel, het eerste gedeelte van het boek, is dat Fransje alles wat in het boek gebeurt, opschrijft in zijn dagboeken. Het Zwaard, het tweede deel, is dat Fransje zijn arm als wapen gaat gebruiken wanneer hij armworstelaar word. Hij schrijft op dit moment ook niet meer in zijn dagboeken. Ik vind dit wel heel erg slim bedacht, en heel interessant.

De titel, ‘’Joe Speedboot’’ is natuurlijk de Joe Speedboot uit het boek. Hoewel hij niet de hoofdpersoon is, speelt hij een belangrijke rol in het verhaal. Hij heeft het leven van Fransje en het leven van Lomark op zijn kop gezet.

Het boek is erg realistisch; je kunt je goed inleven in het verhaal. Er wordt een goed beeld van de realiteit geschetst. Ik vind het een mooi boek omdat het je laat zien dat je niet persé medelijden hoeft te hebben met een gehandicapte persoon. Want zoals je in het boek leest, redt Fransje zich prima. Hij blijkt tot veel meer in staat te zijn dan hij eerst dacht. Het laat zien hoe het leven van een gehandicapte er aan toe kan gaan, wat er in het hoofd omgaat. Omdat Fransje niet kan praten zijn er geen gesproken dialogen tussen hem en anderen, maar doordat je wel zijn gedachtes kunt lezen in het boek wordt het eigenlijk heel realistisch.

De schrijver is erg vernieuwend naar mijn mening. Het taalgebruik vind ik mooi en niet te ingewikkeld.

Ik vind Joe Speedboot een ontzettend leuk boek. Hij leest heerlijk weg, en het is moeilijk weg te leggen. Ik vond alleen de vertelde tijd een beetje vaag; in het begin is de verteltijd heel lang, maar aan het eind gaat alles opeens heel snel en is de verteltijd van een periode heel kort. Verder heb ik eigenlijk geen negatieve argumenten. Er zitten ook een aantal grappige stukken in het boek. Het boek zit vol enthousiasme en vrolijkheid. Zeker aan te raden!