Probleem van de hoofdpersoon De hoofdpersoon (Fransje Hermans) zit in een rolstoel. Hij kan niet meer praten en is bijna volledig verlamd. Fransje kan alleen zijn rechterarm nog bewegen. Fransje is verlamd geraakt door een ongeluk met een grasmaaier, waarschijnlijk omdat hij zelfmoord wilde plegen. Fransje vertelt namelijk dat hij op een mooie dag in een weiland lag te slapen toen het gemaaid werd. Hij moet de maaier hebben horen aankomen, want een grasmaaier met een 190PK motor maakt zoveel lawaai, dat je daar wakker van moet worden. Hij beseft dat hij het ongeluk aan zichzelf te wijten heeft, want wie gaat er nou in een weiland slapen als het gemaaid wordt? Waarom had Fransje zelfmoord willen plegen? Waar zat hij mee? Fransje had altijd ontzettend veel vragen. Hij voelde dat het leven hem meer moest kunnen bieden, dan hoe het leven nu voor hem was. Hij kon niet accepteren, dat mensen genoegen namen met het leven en sterven zoals ze deden. Hij had gewoon het gevoel dat er iets voor hem achtergehouden werd. Volgens de filosofie begint alles met de vraag: waarom? Fransje vroeg alles dus aan iedereen, elke keer weer de vraag; Waarom? Maar niemand gaf antwoord op zijn vragen. Inmiddels zat hij op de basisschool en daar werd hem voorgehouden dat er op de middelbare school verteld zou worden wat nu nog “onzichtbaar” voor hem was. Van de brugklas verwachtte hij erg veel, in de hoop nu wel antwoorden te krijgen op zijn vragen, maar er werd hem nog steeds niet verteld wat hij wilde horen. Aan het einde van het tweede jaar was hij woedend dat er nog steeds geen antwoord was. Als het waar was, dat alles is zoals het is, dan was er voor hem geen reden om op verlossing te hopen. Hij had gewoon het gevoel dat hij in een verkeerd lichaam was geboren, in een verkeerd gezin, in een verkeerd dorp, in een verkeerd land, et cetera. Hij voelde zich niet thuis op deze wereld. Dat is waarschijnlijk de reden geweest dat hij zelfmoord wilde plegen, en daardoor nu in een rolstoel zit. Ontwikkelingen Fransje ligt na zijn zelfmoordpoging in coma in het ziekenhuis. Nadat hij uit zijn coma ontwaakt, blijkt dat hij voorgoed niet meer zal kunnen spreken. Zijn rechterarm is het enige lichaamsdeel waar hij nog controle over heeft. Hiermee zal hij dus voortaan verder moeten leven. Fransje leest en schrijft veel, omdat hij nauwelijks nog iets kan doen. Hij schrijft een heel uitgebreid dagboek, met werkelijk alle gebeurtenissen die er in zijn dorpje plaatsvinden, ook al zijn het geen bijzondere. Verder krijgt hij een rolstoel, die hij met zijn rechterarm kan besturen. Hiermee rijdt hij vaak rondjes door het dorp. Op deze manieren probeert hij toch een beetje zijn tijd te verdrijven nu hij in de rolstoel zit. Hij heeft uiteindelijk wel leren leven met de rolstoel, maar zijn rolstoel zorgt wel voor een probleempje. Er woont sinds kort een meisje in het dorp. Ze heet PJ. Ze is het knapste meisje dat hij ooit heeft gekend, maar door zijn handicap kan hij moeilijk in contact met haar komen. In zijn dagboek schrijft hij over zijn liefde voor haar. Na de middelbare school vraagt zijn vader of hij briketten (papieren blokken als brandhout voor de kachel) wil gaan produceren. Zijn vader zal deze verkopen aan klanten in zijn bedrijf. Om blokken te kunnen persen is veel kracht nodig. Aangezien Fransje tegenwoordig alles met zijn rechterarm doet, heeft hij ontzettend veel kracht. Hij produceert de briketten aan de lopende band en heeft voor zichzelf besloten dat hij hier de rest van zijn leven mee door wil gaan. Met dit werk heeft hij weer een nieuwe manier gevonden om met zijn probleem om te gaan. Zo pakt Fransje het leven steeds beter op. Hij kan steeds beter omgaan met zijn zware handicap. Na een tijd komt Fransje er achter, dat zijn vader nog nooit een briket heeft verkocht. Hij is erg boos. Hij stopt direct met de productie en gaat meedoen aan armworstelwedstrijden. Joe is zijn coach, want het was het idee van Joe. Hierbij komt de sterke arm van Fransje weer van pas. Na het persen van de briketten heeft Fransje een nieuwe manier gevonden om met zijn handicap om te gaan. Op een gegeven moment raakt Joe bevriend met PJ. Ze krijgen verkering. Omdat Joe soms samen met PJ op bezoek komt bij Fransje, leert Fransje PJ ook beter kennen. Joe heeft plannen om mee te doen aan de Dakar rally. De week voordat de rally begint vertrekt Joe naar de plaats waar gestart zal worden. In de tijd dat Joe weg is, komt PJ Fransje wat vaker opzoeken. PJ vraagt of ze de dagboeken van Fransje mag lezen. Fransje geeft haar toestemming en PJ begint. Na een tijdje komt ze aan bij het stuk waarin staat dat Fransje haar leuk vind. PJ vraagt dan of dat nog steeds zo is. Fransje antwoord hier ja op. Ze gaat dichter bij Frans zitten en hebben seks met elkaar. Zo krijgen de verhalen in zijn dagboeken een onverwacht vervolg.
Commentaar Het is moeilijk te begrijpen dat Fransje zelfmoord heeft willen plegen. Aan de ene kant begrijp ik wel dat hij met moeilijke levensvragen worstelde en dat het heel moeilijk voor hem was dat hij geen antwoorden kreeg. Maar dat hij hierdoor zo erg in de knoop zit met zichzelf, dat hij echt overgaat tot zelfmoord is moeilijk voor te stellen. De angst voor de dood is bij mensen zo groot. Fransje moet echt geen oplossing meer gezien hebben. Zelfmoord was de enige oplossing die hij nog zag. Hij voelde zich nergens thuis en kon het leven zoals het was niet accepteren. Hij dacht dat er veel meer moest zijn. Ik kan me voorstellen dat niet de wanhoop de doorslag heeft gegeven om zelfmoord te plegen, maar de nieuwsgierigheid naar een ander leven na de dood. De manier waarop hij zelfmoord heeft proberen te plegen, is erg bijzonder. Het lijkt erop dat Fransje zijn ouders niet wilde teleurstellen door te doen alsof het een ongeluk met een grasmaaier was. Ik vind het wel vreemd dat hij toch verder wil leven als hij eenmaal uit coma is. Hij voelde zich namelijk al niet thuis op deze wereld en nu zit hij ook nog eens door zijn zware handicap in een rolstoel. Het lijkt erop dat de komst van Joe Speedboot in hun dorp voor Fransje een soort positieve energie heeft gegeven. Joe was er net nadat Fransje uit coma kwam. Dat gaf Fransje nieuwe hoop. Ik vind het knap hoe Fransje met zijn handicap omgaat. Hoewel de meeste mensen juist alleen maar de dingen zouden benadrukken die ze ineens niet meer kunnen, zoekt Fransje juist naar dingen die hij wel kan met zijn ene arm. Dit lukt hem ook en hij hervat zo zijn leven. Misschien wordt hij zelfs wel een van de gelukkigste mensen op aarde, want hij weet zelfs het knapste en leukste meisje dat hij ooit gekend heeft aan de haak te slaan. Toen hij nog geen handicap had en alle mogelijkheden had om iets moois van het leven te maken, was hij erg ongelukkig. Na zijn zelfmoordpoging is hij zwaar gehandicapt. Hij kan bijna niets meer. Dan leert hij Joe Speedboot kennen. Joe is impulsief en doet alles zonder echt na te denken. Niets lijkt onmogelijk voor hem. Fransje voelt veel energie vrijkomen als hij dicht bij Joe is en bewondert hem heel erg. Waarschijnlijk ziet Fransje bij Joe de eigenschappen die hij zelf altijd graag had willen hebben. Na de zelfmoordpoging is het verschil tussen Fransje en Joe extreem groot. Hiervan moet Fransje zich zeer bewust zijn. Je zou verwachten dat hij hierdoor nog veel ongelukkiger zou moeten zijn. Het lijkt er echter op dat zijn zelfmoordpoging heeft hem uiteindelijk gelukkiger heeft gemaakt. Dat vind ik erg fascinerend en begrijp ik nog steeds niet goed. Leerervaringen Ik heb geleerd dat je nooit in een grasveld moet gaan liggen als er gemaaid wordt….. Voor de zelfmoordpoging had Fransje een hoge verwachting over het leven. Omdat hij geen antwoord kon vinden op zijn vragen kwamen de verwachtingen niet uit. Dit maakte hem ongelukkig. Na de zelfmoordpoging kon Fransje bijna niets meer. Hij had geen enkele verwachting meer van het leven. Maar dankzij Joe vond hij dingen die invulling aan zijn leven gaven. Deze dingen waren boven zijn verwachting. Dit maakte hem gelukkig. Ik heb geleerd dat je eigenlijk veel bewuster moet zijn van de talenten die je hebt meegekregen. Omdat alles zo vanzelfsprekend is, vergeet je wel eens hoe gelukkig je eigenlijk moet zijn. Ik heb geleerd dat je kennelijk ook gelukkig kan worden als je zwaar gehandicapt bent, als je maar blijft zoeken naar dingen die je wel kunt en niet vast blijft zitten in de dingen die je niet meer kunt. Ook heb ik geleerd dat veel dromen eigenlijk alleen maar desillusies zijn. Dromen beginnen altijd goed en aardig maar lopen uiteindelijk toch over in tegenslagen. Te beginnen met Joe speedboot. Hij is een avontuurlijke jongen, en ontzettend handig. Hij bouwt in zijn eentje een vliegtuig die hij ook in de lucht krijgt, en hij gaat dus een goede toekomst tegemoet. Toch eindigt hij als werknemer bij een asfaltfabriek. Hij heeft het dus uiteindelijk niet zo ver geschopt als dat iedereen dacht. Ook wilde Joe dat niemand ooit zijn echte naam te weten zou komen, maar het lukt hem ook niet om die geheim te houden. Als Joe verkering heeft met PJ verlaat zij hem na een tijdje voor een van zijn beste vrienden. Allemaal tegenslagen, en geen droom die waarheid wordt. Dan Fransje. Hij denkt dat hij gelukkig wordt met het persen van papierbriketten. Na een tijdje blijkt echter dat zijn vader nog nooit een enkele papierbriket verkocht heeft. Dan komt het armworstelen. Daarbij gaat het allemaal goed, totdat Fransje op een dag zijn arm breekt. Weer een droom die verloren gaat. De enige droom die wel enigszins uitkomt, is dat Fransje aan het einde een relatie met PJ heeft. Maar deze is ook weer niet volledig uitgekomen omdat ze tegelijkertijd ook nog een relatie met Christof had. Zo is het ook vaak in het echte leven; dromen die vaak toch niet zo prettig uitlopen als dat je had gedacht.