Titel: Ik ook van jou Schrijver: Ronald Giphart Aantal bladzijden: 182 bladzijden Plaats van eerste uitgave: Amsterdam Jaar van eerste uitgave: 1992 Gelezen druk: 1992 Samenvatting: Ronald en Eddy (Fraser) zijn beste vrienden.Die Nederlands studeren. Samen vertrekken ze naar de Dordogne om op korte vakantie te gaan. Ronald wil schrijver worden en onderweg vertelt Fraser over zijn visie op het leven. Fraser heeft een vriendin Samarinde, aan wie hij voor dat ze vertrokken beloofd heeft trouw te blijven. Ronald kan zijn ex-vriendin maar niet uit zijn hoofd krijgen. Reza was zijn eerste en enige vriendin. Hij is bezig met een boek te schrijven over haar. Hij is ook in bezit van een soort dagboek waarin hij alle mooie momenten met Reza beschrijft. Hij noemt het dagboek ‘het boek ik ook van jou’. Ronald en Fraser noemen hun vakantie: 'Dordogne 1990, Grote Queeste naar Literatuur en Seks', want liefde en geluk is samen seks.Op een dag besluiten ze kano’s te huren en een tocht te maken over de Dordogne. Onderweg krijgen ze twee meisjes in het oog, die hen erg aan spreken. Het zijn Nadine een Franse, en Silke een Duitse, dat Ronald een van de mooiste negerinnen ter wereld noemt. Het kanoen gaat best onhandig en daardoor raken ze helaas de meisjes kwijt. Ze besluiten die nacht te overnachten op een eilandje langs de rivier. Veel te eten hebben ze niet het enige wat ze hebben is, chips en drank. Ze worden helemaal dronken en dan beseft Fraser dat hij Samarinde erg mist, maar eigenlijk alleen maar omdat hij naar seks verlangt. Als ze de volgende dag aan het rusten zijn op een brugpijler komen de 2 meisjes weer in zicht. Het kanoen gaat niet echt geweldig en ze slaan om. Dit is de perfecte kans voor Ronald en Fraser om in contact met ze te komen, door hun te redden. Fraser gaat op Nadine af en Ronald op Silke.Vanaf dat moment zijn ze geïnteresseerd in elkaar. ’s Avonds nemen de mannen de twee meisjes mee uit eten in het dorp. Het klikt steeds beter tussen hun. Tijdens het eten hebben ze het veel over seks en Fraser vertelt allerlei vieze verhaaltjes. De meisjes moeten erg om hem lachen en de sfeer zit er goed in. Later na gegeten en gedanst te hebben gaat het viertal op zoek naar de camping. Silke en Ronald raken achter en bij een splitsing zien ze Nadine en Fräser niet meer. Silke en Ronald komen terecht bij een maïsveld en zoenen elkaar.Ronald wil graag seks hebben maar omdat ze geen condoom hebben doen ze het niet . Ze gaan terug naar de camping en kruipen in Silkes tent, daar Nadine en Fräser in Nadine's tent liggen. De volgende ochtend vertelt Fräser dat hij met Nadine naar bed is geweest en dat hij er heel veel spijt van heeft, hij heeft tenslotte al met Samarinde. Fräser wil hierom weg, hij vreest dat wanneer hij langer blijft hij nog een keer met Nadine zal slapen. Het viertal vaart met de kano's verder. Dan is het moment dat de meisjes verder gaan en de jongens achter moeten blijven. Ronald vindt het niet leuk om afscheid van Silke te moeten nemen. Nu dat ie na al die tijd weer eens een leuk meisje ontmoet heeft moet hij daar weer afscheid van nemen. Maar toch heeft hij tijdens de vakantie heel vaak aan Reza moeten denken. Reza was altijd erg jaloers, zelfs op de lelijkste vrouwen. Ze beschuldigde Ronald er altijd van dat hij vreemd ging terwijl dat helemaal niet zo was. Ronald maakt zich wel zorgen over haar omdat ze in zichzelf snijdt. Ondanks al die dingen hielden ze toch veel van elkaar en waren ze allebei erg geobsedeerd door seks. Tijdens de terug rit flitsen er allerlei gedachten door Ronalds hoofd. Hij beseft nu dat het eigenlijk voorgoed over is tussen Reza en hem en wil nu volledig voor Silke gaan. Fraser ligt te slapen en dan beslist hij om terug te rijden naar Silke. Als ze weer terug gekomen zijn bij het dorpje Souillac vraagt Fraser als hij wakker wordt wat dit te betekenen heeft. Ronald zegt dat hij zich de hele vakantie heeft aangepast aan hem en dat het nu zijn beurt is en dat hij Silke nu niet wil laten gaan. Hij gaat naar haar opzoek en als hij haar gevonden heeft is ze heel blij hem te zien. Ze vraagt: wat betekent “ik hou van jou” in het Nederlands? Dan antwoordt Ronald: ik ook van jou. Personages: In het boek is Ronald eigenlijk de belangrijkste, het is de ik-persoon, over hem kom je bijna alles te weten.
Ronald: Hij heeft net een relatie met de onmogelijke Reza achter de rug. Hij is een 24-jarige letterkundestudent en wil later schrijver worden. Hij leeft voor de literatuur. Hij is met zijn vriend Fraser in de Dordogne opzoek gegaan naar liefde en literatuur, want liefde en literatuur is samen seks.Hij is erg geobsedeerd door seks en in het boek beleef je ook al zijn seks ervaringen met zijn ex Reza. Het is een heel afwachtend persoon en hij luistert altijd naar zijn vriend Fraser. Tijdens zijn vakantie kan hij Reza maar niet uit z'n hoofd zetten. Je ziet ook dat hij nooit initiatief neemt omdat hij bijvoorbeeld tijdens de relatie met Reza zich helemaal aan haar heeft aangepast. Edgar Fräser: is een goede vriend van Ronald. Ook hij wil ‘groot schrijver’ worden. Hij studeert Nederlands en is ook 24 jaar. Uit het verhaal blijkt dat hij een goede prater is. Meestal vertelt hij slappe verhalen, maar brengt ze met humor. Ook hij is erg geobsedeerd door seks. Eddy heeft een vriendin, Samarinde, die hij zijn ‘grote verovering’ noemt. Tijdens zijn vakantie gaat hij vreemd met Nadine waar hij achteraf veel spijt van heeft. Je komt eigenlijk niet zo heel te weten over hem, hoewel hij wel een belangrijke rol speelt in het verhaal. Reza: Is een erg mysterieus en jaloers meisje.In het verhaal beleef je haar alleen maar in de flashbacks en door de ogen van Ronald, haar ex. Ze heeft een groot minderwaardigheidscomplex en snijdt in zichzelf. Ze is arrogant, oversext en niet echt gelukkig. Het ziet er ook niet naar uit dat ze Ronald erg mist, nu het uit is. Een heel onaangenaam meisje dus. Soort boek: Het is een liefdesroman, een erg realistisch boek.Het gaat alleen maar over verliefdheid en relaties. Tijd en ruimte: Het verhaal speelt zich af in 1990 en speelde zich af in de Dordogne.Het speelde zich ook wel es af in Utrecht in de flashbacks, wanneer Ronald terug dacht aan zijn ex Reza. Het verhaal speelt zich chronologisch af, de vakantie wordt namelijk chronologisch beschreven. Ook de flashbacks zijn chronologisch; ze beginnen bij de eerste ontmoeting, en eindigen bij het verbreken van de relatie.De verteltijd duurt ongeveer een week, omdat ze een week op vakantie gaan. Perspectief: Het verhaal beleef je via de ik-persoon, Ronald, met hem ga je veel terug in de tijd, wanneer hij aan Reza denkt, je ziet hoe hij zich voelt en wat hoe hij over bepaalde dingen denkt, bijvoorbeeld over hoe Nederlanders zich gedragen als ze in Frankrijk zijn.
Opbouw: Het verhaal is eigenlijk opgebouwd met hoofdstukken zonder titels. Het bevat een gesloten einde omdat je ziet dat Ronald na veel twijfelen toch beslist om Reza echt te vergeten en om voor Silke te gaan. Thema: Liefde en literatuur spelen een grote rol, bijvoorbeeld die relatie tussen Reza en Ronald. Verder gaat het over het trouw en het ontrouw zijn aan elkaar en over macht en onmacht. Taalgebruik: Er werd ongelooflijk veel over seks gepraat. Ronald en Fraser hadden allebei een heel aparte manier van praten, omdat de schrijver gewoon schreef zoals jongens onder elkaar praten, hij brak zinnen af, gooide er lossen woorden tussen, of gebruikte woorden van andere talen, heel leuk om te lezen! Verder werd er ook wel veel gescholden, maar er zaten ook leuke taalspelletjes in, hier een kenmerkend citaat: Ronald leest in Turks Fruit. Monique van de Ven speelt in Turks Fruit. Ronald wil in Monique van de Ven spelen. Op zich best grappig, maar hier zie je dus dat het erg veel met seks te maken heeft. En dan is dit nog wel een heel softe. In het boek werden nog wel meer van dit soort dingen beschreven. Titelverklaring: Ik ook van jou betekent in het verhaal, het boek dat hij over zijn ex-vriendin gaat schrijven. Dit had hij Reza ooit beloofd te doen. En het eindigt ook met deze regel, als Silke vraagt: hoe zeg je ‘ik hou van jou’? dan antwoordt Ronald met: ‘Ik ook van jou’ Eigen mening: Het was een heel komisch boek, hoewel er eigenlijk niks spannends gebeurde was het toch leuk om te lezen, doordat er zoveel humor in zat. Bijvoorbeeld dat stukje in die kano: “Fräser inspecteert de boot en zag dat het goed was. ‘Navigare necesse est, vivere non est!’ schreeuwt bonvivant Edgar Fräser op het moment dat hij als kapitein van onze kano welgemikt aan boord stapt. Op twee meter afstand van de vertrekplaats hebben tientallen camping- en dorpsbewoners zich hoopvol opgesteld. We slaan niet om. We slaan echt niet om. We slaan toch om.” Er zat een goede opbouw in omdat het ondanks de flashbacks gewoon makkelijk te lezen was. De grote lijn is het contact van Ronald en Fräser met die twee Duitse meiden en tussendoor krijg je flashbacks van de verhouding van Ronald met Reza, dat is allemaal makkelijk te volgen. Er werden soms wel moeilijke, of gekke woorden (die vast met seks te maken hadden) gebruikt maar door de context van dat woord kon je ongeveer wel opmaken wat ze betekenden. Er werd dus wel erg grof taalgebruik gebruikt maar daar stoorde ik me totaal niet aan, af en toe vond ik het wel een beetje teveel worden, met al die seks, maar over het algemeen heb ik niets te klagen. Ronald was wel een leuk persoon en volgens mij wel realistisch beschreven. Vorige week ben ik naar de lezing van Ronald Giphart geweest en hij vertelde dat hij alles waar hij over schrijft wel ongeveer heeft meegemaakt, maar natuurlijk niet precies zoals het in zijn boeken staat. Hij fantaseert er gewoon op los en daardoor worden gewone belevenissen uit zijn dagelijks leven een stuk grappiger. Alle karakters zijn daardoor dus ook erg realistisch omdat ze beschreven worden in gewone situaties. Alleen Fräser zal in werkelijkheid wel anders zijn, want ik kan me moeilijk voorstellen dat iemand zo grappig is en steeds zulke snelle opmerkingen maakt. De manier waarop Ronald Reza langzamerhand vergat vond ik erg goed en het leuke is dat hij er nu een lieve vriendin voor in de plaats heeft gekregen, want die Reza vond ik maar niks. Het onderwerp op zich sprak mij niet zo erg aan, het was eigenlijk gewoon een heel normaal verhaal over twee jongens die op vakantie zijn in Frankrijk en de manier waarop zij over meisjes denken, maar ik vond gewoon het taalgebruik van het boek erg leuk, je leest bijvoorbeeld hoe hij een Frans woord op z’n Nederlands zei, bijvoorbeeld heeft Ronald het er altijd over dat al die Nederlanders een “pain du stock” bestellen bij de bakker. Daar moest ik erg om lachen. Het was ook erg herkenbaar want zelf kwam ik vroeger zowat elk jaar in de Dordogne en je herkent al die plaatsjes en bijvoorbeeld wat Ronald vindt van die Franse plees, echt geinig! Citaat: ‘Neem bij voorbeeld de Franse toiletten; dat zijn toch geen toiletten voor een beschaafd land? Een mislukte douchecel met een gat in het midden en twee voetstappen eromheen.” Er stond nog iets meer goors maar dat durfde ik niet op te schrijven. Vorige week heb ik mijn boek meegenomen om het te laten signeren en toen heeft hij er speciaal voor mij een Franse plee in getekend met twee van die voetjes naast het gat. Ik snapte niet waarom Ronald zo lang bij Reza gebleven is. Dat leek me nou dus echt geen leuke relatie, die Reza was zo’n irritant meisje, leek me, omdat ze Ronald nooit iets leuks gunde en ze beschuldigde hem van alles en nog wat, dat hij overspel pleegde en zo en dat hij niet genoeg van haar hield. Wel zielig was dat ze zo’n minderwaardigheidscomplex had, als je in je zelf snijdt ben je nooit gelukkig. Het leek wel of ze dus een beetje ziek in haar hoofd was! Dit boek is gewoon een echte aanrader voor wie een boek wil lezen waar je niet zo bij na hoeft te denken. Het is makkelijk en leuk om te lezen en je hebt niet steeds het gevoel dat er iets staat wat een diepere betekenis heeft en het is ook veel leuker geworden doordat ik Ronald Giphart er zelf over heb horen en zien vertellen. Informatie over de schrijver: Ronald Giphart werd geboren op 17 december 1965 in Dordrecht. Zijn moeder Wijnie Jabaai († 1995) was een geruchtmakend kamerlid voor de PvdA. Giphart studeerde Nederlands en was jarenlang nachtportier in een Utrechts ziekenhuis. Tijdens dit werk schreef hij zijn debuutroman Ik ook van jou (1992), bekroond met het Gouden Ezelsoor voor het best verkochte debuut en in 2001 verfilmd. In zijn tweede roman Giph (1993) vervolgt hij zijn ‘grote queeste naar literatuur en seks’. In met vaart en bijtende humor geschreven brieven vertelt hij hierin een verhaal dat zich afspeelt in het studentenmilieu en waarin met een literaire vaderfiguur wordt afgerekend. Giphart noemde dit boek laatst ergens zijn ‘Avonden’.Behalve de verhalenbundel Het feest der liefde (1995), waarvan net zo veel exemplaren verkocht werden als zijn romans (gem. 150.000 exemplaren), publiceerde Giphart het literaire ‘winterboek’ Planeet literatuur, het even vrolijke als leerzame non-fictieboek Ten liefde! en de romans Phileine zegt sorry (1996), De Voorzitter (1999) en Ik omhels je met duizend armen (2000). De laatste roman zal ook vanwege het euthanasie-thema in de komende Boekenweek een voorname rol spelen. Zijn fictie-werken verschijnen t.g.v. de Boekenweek 2003 in nieuwe edities, vormgegeven door Ron van Roon, die ook de Boekenweek-novelle Gala verzorgde. De film naar Phileine zegt sorry door Robert Jan Westdijk, met Kim van Kooten in de hoofdrol heeft in oktober 2003 zijn première beleefd. Rond die tijd verscheen ook een tekst/fotoboek van Ronald Giphart i.s.m. de fotograaf Eric van den Elsen. In 2004 of 2005 verschijnt Gipharts nieuwe roman.