Korte motivatie boekkeuze. Het boek was me aangeraden door een nichtje van me. Zij vond het een zeer leuk boek. Ik had er ook al eens een fragment van gelezen, wat me erg aansprak. Eerste persoonlijke reactie. Het was een makkelijk boek, waar weinig moeilijke woorden in voorkwamen, de zinsopbouw was ook niet al te moeilijk. Ook was het zeer grappig geschreven ik heb vaak moeten lachen om onverwachte grapjes in de tekst. Ook was het toch wel een vreemd boek. Niet zoals andere literaire boeken. Veel gepraat over Seks en het was eigenlijk best wel oppervlakkig. De schrijver ging wel op emoties in, maar niet op een manier die je normaal zou verwachten. Samenvatting. I. Fräser heeft me overgehaald om mee te naar de Dorrrrrrdogne te gaan. Hij neemt afscheid van z’n eeuwige liefde Samarine. Ik dek terug aan de reis naar Parijs samen met Reza, sinds kort m’n ex vriendin
II. In de Dordogne aangekomen, springen we in het verkwikkende water. We praten over literatuur. Beide zijn we schrijver. Fräser klaagt over dat hij niets heeft om over te schrijven. Ik kan tenminste nog over Reza schrijven. Mijn Reza… III. De rest van de tocht zullen we voortzetten in een kano, want we laten de auto de auto. Natuurlijk slaan we al snel om en gaan we rusten op een zandstrandje. Ik denk weer terug aan Reza, ze vertelde me dat ze ging verhuizen.. Naar een kibboets. We zien verder bij de kanotocht geen meidenmeisjes, zoals Fräser dat zegt. Weer gaan m’n gedachten terug naar Reza. Ze vertelde me dat ze van me hield toen ze mij ontmaagde. IV. We zijn weer aangemeerd, op een onbewust bebost eiland, omdat we volgens de Franse wet meer na 6 uur mogen kanoen. We eten zelf gevangen Forel. We zitten bij het kampvuur en voelen ons volwassen. Fräser staat op en roept: SAMARINDE, IK HOU VAN JE! KOM NAAR ME TOE! NU! NEEM ME! HIER! IK WIL JE! Reza vond dat ze verliefder op mij was dan ik op haar was. V. Ik word wakker. Shit, een erectie. En Fräser heeft m’n rode balletjes boxershort aan. De eerste boxershort die ik van Reza heb gehad. Alweer moet ik aan Reza denken. Aan al de spelletjes die we met elkaar deden. Fräser en ik beloven elkaar plechtig dat we vannacht en de andere dagen óf in een hotel slapen, óf in een tent bij 2 mooie vrouwen. We noemen deze tocht: Dordogne 1990, Grote Queeste naar Literatuur en Seks. Want liefde en geluk samen is Seks. VI. We zijn weer in de Kano gestapt. DAN: 2 meisjes in en gele kano. 2 mooie jonge vrouwen. Ik val voor de negerin. Een vlaag van onverwachte schoonheid. Dit meisje. Ik vind haar. Ze is de allermooiste negerin van de hele wereld. Ze kanoen gewoon voorbij. We pakken snel de kano en gaan ze achterna. Ze zijn nergens meer bekennen. Fräser heeft het moeilijk. Hij vindt het blonde meisje leuk, maar Samarinde heeft hem beloofd dat ze hem trouw blijft. VII. Fräser ligt wat te schrijven. Ik ben even heel snel naar het dichtstbijzijnde dorpje gevaren om mijn vriend Dani te bellen. Hun baby kan ieder moment geboren worden. Alweer moet ik denken aan Reza. En aan Kafka, de liefdescavia van Reza en mij. Fräser vraagt me hoe het met Reza gaat. Ik weet niet hoe het met Reza gaat. We komen de 2 meisjes tegen. Ik ga op in de negerin. We maken contact met ze. De negerin heet Silke en is Duits. Het blonde meisje is Française en heet Nadine. VIII. Reza was altijd onvoorstelbaar jaloers. Iedere vrouw was een bedreiging voor haar. Fräser en ik praten over seks, terwijl allemaal gelukkige Nederlandse gezinnetjes ons voorbij varen. We proberen Silke en Nadine nog in te halen. Maar we stoppen even om wat te eten. Natuurlijk gaat het al snel over seks. We gaan weer varen. We zien de meisjes. We roepen ze, ze draaien om en slaan om. Ze hebben geen zwemvesten aan… Nadine is zo gered. Ik moet achter Silke aan. Ik red haar. We kussen. IX. Waarom staan we te zoenen? Van schrik? Omdat ik haar min of meer gered heb? Uit Liefde? We zeggen er niets meer over tegen elkaar. We hebben gewoon even teder gezoend. Ik kom tot de conclusie dat een natuurlijk naakt meisje misschien wel het mooiste wat er is. Ik kan er niets aan doen maar ik moet weer aan Reza denken. Het was al een half jaar uit, maar ze woonde nog bij mij. Ze was nog niet naar Israël vertrokken. We gaan toch nog met elkaar naar bed. Ik kijk naar Silke, zij kijkt naar mij. Ik wil alles van haar weten. Nadine en Silke gaan hun spullen ophalen van de camping. Ik en Fräser gaan lullen. X. Reza vraagt me welk meisje ik het aardigst vind van het werk. Met tegenzin zeg ik dat ik Caroliene het aardigste meisje vind. Plotseling schreeuwt ze: BEN JE AL MET HAAR NAAR BED GEWEEST??? Toen ik nog bij Reza was handelde ik ook naar haar jaloezie. Ik herinner me dat we samen in Frankrijk waren. Snikheet was het. Maar Reza had haar bontgevoerde jas aan. Ze wilde hem ook niet uit doen. Silke en Nadine gooien over met een frisbee. Fräser komt erachter dat literatuur een speeltuin is. Dit is een mooi moment. En zij besluiten dat we hen mee uit eten mogen nemen. X. We eten. En we praten. We lachen. We hebben het eigenlijk over niets. We zijn het er allemaal over eens dat er maar 1 universele taal is. De taal der liefde. Ik kan er niets aan doen. Ze zit nog in mijn hoofd. Reza. Ik moet aan haar borsten denken. Ze hield er niet van. Ze heeft ze zelfs een keer met haar nagels geschramd. Ik was het daar niet mee eens. Silke en ik kijken elkaar aan. Ik zie alles. Fräser en Nadine praten over Geil. XI. Het leven is mooi. We zwalken door een oud-Frans laantje met Silke en Nadine aan onze armen. We gaan naar het dorpsfeest. Het maakt een overweldigende indruk op ons. Silke en ik gaan in elkaar op. We hebben het erover dat de Dordogne maar een saaie rivier is. We maken er een dolle boel van, zei Reza. We gingen naar een discotheek die helemaal in was. Wij waren de enige gasten. Ze vertelde me dat ze overspel had gepleegd. Ze was met 2 andere jongens naar bed geweest. Ik was verontwaardigd. Silke en ik dansen op de muziek van Madonna. We gaan terug naar de camping. Silke gaat op de grond liggen om de sterren beter te kunnen zien. We lopen verder, we verdwalen. We kussen ergens midden in een weiland. XII. We worden wakker naast elkaar. We klimmen in een boom. We zingen. Reza en ik keken televisie. We streelden elkaar. Silke zoent mij, we zitten nog steeds in de boom. We kleden elkaar uit. Silke komt klaar. Silke is nog nooit in een boom klaargekomen. We willen wel neuken, maar we hebben geen condoom. Dus neuken we niet. We gaan naar Silkes tent. Maar we neuken niet. XIII. We worden wakker naast elkaar in de tent. De bakker staat buiten. Fräser staat buiten. Fräser is met Nadine naar bed geweest, Nadine had condooms. Fräser moet aan Samarinde denken. Zijn uiteindelijke geliefde. Silke heeft een ochtendhumeur. Fräser wil zo snel mogelijk weg. Het is afgelopen. Ze kanoen weg. Op zo’n moment moet ik aan Reza denken. Ik maakte het uit toen ze uitgebreid uitlegde hoe ze met Rocco had gevreeën. Kafka ging dood op de dag dat ik het uitmaakte met Reza. Fräser en ik gaan kanoen. We komen de meisjes weer tegen. Fräser is op het eind niet zo aardig tegen Nadine geweest. We plukken wat bloemetjes. En gevieren varen we verder. XIV. We varen even mee, en we slaan om. We kunnen geen houvast vinden aan de bodem van de rivier. We worden meegesleurd. De meisjes redden ons. We hebben het laatste middagmaal samen met ze. En we nemen afscheid. Fräser denkt aan Samarinde en Nadine en ik denk aan Silke en Reza. We hebben nog net genoeg geld voor de benzine en tol. XV. Ik rij verder. We stoppen bij een restaurant. Ik bel Dani. Z’n vrouw is bevallen. Er is iets met Reza.. Kut. Geld op. Wat zou er zijn met Reza? En toch moet ik aan Silke denken. Fräser slaapt. Ik draai de Suzuki een vluchtstrook op en keer om. XVI. Zoektocht naar de allermooiste negerin van de hele wereld. Ik kom in de buurt van Souillac en zie een bord een aankondiging van de safaraid camping. Ik denk aan Reza, ik denk aan Silke. Ik ga naar het centrum. Fräser wordt wakker en is boos dat we zijn omgekeerd. Ik vind Silke. Personages. Ronald ( Giphart?? ) : Hoofdpersoon. Waarschijnlijk een student letterkunde. Hij is door zijn vriend Edgar Fräser overgehaald om mee te gaan op een tocht door de Dordogne. Hij moet steeds denken aan Reza, sinds kort zijn ex-vriendin. Silke is de eerste vrouw waar hij daarna echt verliefd op wordt. Hij verandert niet echt in het verloop van het verhaal. Hij wordt wel verliefd. Ik kon niet echt in de hoofdpersoon verplaatsen, het is een typische man. Edgar Fräser: hoofdpersoon. Beste vriend van Ronald (hij zegt ook: als ik homo was, zou ik op jou vallen Ronald.). Samarinde is z’n grote liefde. Toch gaat hij vreemd. Hij wil later een groot schrijver worden. Zijn favoriete onderwerp is dan ook literatuur. Hij wordt niet verliefd op Nadine. Hij heeft er spijt van

Tegenover Samarinde. Silke : Hoofdpersoon. Het meisje waarop Ronald helemaal verliefd op wordt. Zo erg dat hij zelfs op het laatst terugrijdt. Nadine: Hoofdpersoon. Het meisje waarmee Fräser vreemdgaat. Beste vriendin van Silke. Reza: Bijpersoon. De ex vriendin van Ronald. Hij blijft met behulp van flashbacks heel de tijd aan haar denken. Leeservaring gedetailleerd beschrijven. Onderwerp
Het onderwerp is niet echt duidelijk. Verliefdheid zou ik zeggen. Het onderwerp is wel interessant, het spreekt me wel aan. Mijn verwachtingen die ik van het boek had zijn uitgekomen, maar ik vond het wel te seksistisch. Het boek heeft me geen nieuwe kanten van het onderwerp laten zien. En toch was het vernieuwend. Ik had totaal niet verwacht dat het zo zou worden uitgewerkt. Ik had meer gevoelens verwacht en minder gelul over seks. Er kwam niet echt een mening uit het boek. De gebeurtenissen
De belangrijkste gebeurtenis uit het boek is dat Ronald verliefd wordt op Silke, de eerste echte liefde na Reza. De nadruk ligt hier toch wel op de gedachten achter alles wat gebeurt. Het boek bevat genoeg (te veel?) gebeurtenissen om te blijven boeien. Het zit allemaal best logisch in elkaar, alleen is het heel irritant als het ene verhaal (Silke en Ronald) wel chronologisch verloopt en het andere verhaal ( Reza en Ronald) totaal niet chronologisch verloopt. De meeste gebeurtenissen waren verrassend, en humoristisch. De gebeurtenissen maakten niet echt indruk op me moet ik zeggen. Personages
De hoofdpersoon is totaal geen held waar ik op zou willen lijken. Het is gewoon een oversekst mannetje. Ik kon me daarom totaal niet in hem verplaatsen. Ze leken allemaal wel echte mensen op uitzondering van Reza, dat vond ik meer een typetje. Ik bewonderde niet iemand in dit boek. Het merendeel waren “gewone” mensen. Ik vind Ronald best sympathiek, maar Fräser totaal niet. Hij was veel te dominant. Bouw
De bouw was op zich niet ingewikkeld. Eigenlijk best wel makkelijk. Maar het vervelende was dat Reza er heel de tijd tussen kwam in de vorm van flashbacks. En dat werd dan ook niet helemaal chronologisch gedaan. Het verhaal kwam maar langzaam op gang. Alles hing wel met elkaar samen verhaal is niet zozeer spannend, meer boeiend. Het blijft je boeien. Het is dan ook meer een beschreven soap. De bouw past er wel heel goed bij. Je ziet Ronald als het ware heel de tijd terugkijken naar de tijd die hij met Reza heeft doorgebracht. Het zijn allemaal herinneringen. Taalgebruik
Het taalgebruik was vaak heel simpel. Soms ging hij wel eens met moeilijke woorden “smijten”, maar hij verklaarde zo dan ook vaak wel. En anders kon je het vaak aan het zinsgebruik zien. Er waren niet echt eigenaardigheden, tenminste, er zijn mij geen eigenaardigheden opgevallen. Het taalgebruik hoorde echt bij de personages uit het boek. Eindoordeel
Ik vond het een leuk boek, ik had iets compleet anders verwacht van het boek. Meer literair zal ik maar zeggen. Ik ben op geen problemen gestuit. Ik vind het wel zinvol om die verdiepings opdrachten te doen, maar ik schiet er niet echt veel mee op. Maar je gaat je inderdaad wel meer verdiepen in het hoe en waarom achter zo’n boek.