Hoffman's honger door Leon de Winter

Titel: Hoffman’s Honger - geen vertaling
Auteur: Leon De Winter - 290 pagina’s
Genre: spionageroman - Thema en motieven: filosofie, levensvragen, geheimen
Tijd: van 21 juni 1989 tot 31 december 1989, hedendaags verhaal
Ruimte: deels in Europa (reis), deels in Tsjechië, Praag (werk), deels in Nederland (thuis) Verklaring titel: Felix Hoffman heeft honger naar enkele levensvragen en leest filosofie, zich daarbij volproppend met eten. Graag gelezen: neen, het boek gaat vooral over filosofie, wat me niet echt interesseert en het is nogal moeilijk geschreven. 2. Samenvatting John Marks, lid van de FBI, merkt op dat de Tsjechische dubbelspion ‘Carla’ namen heeft doorgespeeld van drie nieuwe diplomaten in Praag die de Tsjechen geschikt achten voor een ‘werving’. Één van hen is Felix Hoffman, een man die op zoek is naar enkele levensvragen in Spinoza en zich gefrustreerd elke avond volpropt. Hij is sinds een half jaar ambassadeur van Nederland in Tsjecho-Slowakije en moet hij naar een receptie. Daar krijgt hij een hartaanval en valt in elkaar. Een Tsjechische journaliste, Irena Novà, helpt hem naar zijn auto en hij komt in het ziekenhuis terecht. Daarna zoekt hem daar op voor een interview voor haar krant. Hoffman zet na dat gesprek zijn oude vriend Hein Daamen aan tot spionage en laat hem de gevraagde informatie doorspelen aan Irena. Hierna trekt hij zich terug in zijn zomerhuisje met het boek van Spinoza, maar zijn vrouw Marian vindt hem. Uiteindelijk wordt hij eervol ontslagen. De zaak wordt in de doofpot gestopt en als tegenprestatie ziet Hoffman af van het financiële pensioen.
3. Leeservaring * Ik vind het boek tamelijk oninteressant omdat het genre me niet boeit. Het boek is volgens mij nogal koud, sommige gebeurtenissen gebeuren emotieloos, zoals uit een stuk wanneer Felix en zijn vrouw ruziemaken blijkt, dat ik niet genoeg uit het boek opmaak hoe de nevenpersonages hierop reageren, hoe ze zich hierbij voelen. Over het hoofdpersonage kennen we genoeg gevoelens. Het is ook moeilijk leesbaar omdat er grote woorden gebruikt worden om iets uit te leggen, bv.: “Niet alleen de verbeelding en het geheugen konden onware ideeën voortbrengen en twijfel verspreiden, daarmee dus de weg naar rust en geluk met valkuilen ondergravend, ook de omgangstaal leverde dwalingen op.”Aan de andere kant is het wel realistisch geschreven, want spionagepraktijken gebeuren in het dagelijkse leven ook. * Het thema filosofie, levensvragen of geheimen spreekt me eigenlijk niet aan omdat het nogal moeilijk is om te begrijpen. Vooral de manier waarop het gepresenteerd wordt, is nogal vreemd. Zo werd het boek gegoten in een soort van politieke spionageroman, wat totaal niet lijkt te passen bij het thema. * De gevoelens van de hoofdpersoon (Felix) zijn echt, je begrijpt hoe hij zich voelt en hoe hij denkt, hij heeft zijn twee dochters verloren en hij is zijn vrouw kwijt en je kan je inbeelden hoe moeilijk hij het hiermee heeft. Je leert de hoofdpersoon van binnenuit kennen, het verhaal wordt grotendeels vanuit zijn standpunt verteld, maar er zijn ook stukken dat het verteld wordt vanuit een ander personage. De nevenpersonages daarentegen zijn maar ‘pionnen’ in het boek, ze handelen volgens mij zonder dat de lezer hun emoties begrijpt. * Ik kan me moeilijk inbeelden dat zo’n verhaal kan gebeuren. Waarschijnlijk zou het wel kunnen, maar ik leef niet in de politieke wereld, en weet daardoor ook niet hoe het er daar aan toe gaat. De scène waarin Freddy vermoord wordt, heeft iets fictiefs, en lijkt me nogal vreemd om in het dagelijkse leven te gebeuren, buiten bij maffiapraktijken. * Het boek is heel goed opgebouwd, alle delen hangen chronologisch aan elkaar, buiten enkele flashbacks. Alles is met elkaar verweven en de achtergronden worden pas gaandeweg onthuld. We weten bv. niet dat John een relatie heeft met Marian, totdat het stuk komt waarin hij haar bezoekt. Het heeft een geslaagd einde, omdat ik hou van “happy endings”, wat dit boek dus heeft. Iets minder zijn de beschrijvingen, sommige zijn te langdradig en daardoor saai, en andere zijn wat kort en daardoor koel. * Sommige momenten worden goed bedacht geschreven zoals “De hond in zijn maag had zich vastgebeten. Het beest probeerde een gat in zijn middenrif te scheuren opdat het zijn kaken in Freddy’s vette hart kon zetten.” Bij sommige zinsconstructies moet je wel eens gaan doordenken wat er eigenlijk mee bedoeld wordt (zie *1) * Het verhaal is tamelijk origineel, omdat ik nog nooit zo’n boek heb gelezen. Alleen de manier al waarop sommige scènes beschreven worden, betuigt al van heel wat originaliteit. (zie *6) Het is een soort mengeling van een clichéverhaal (kinderen kwijt, in de put, werk is enige toevlucht) en een origineel verhaal (politiek verraad, moord). * Eerder heb ik al vernoemd dat ik het boek niet goed kan beoordelen op geloofbaarheid (zie *4), maar toch zijn er enkele overeenkomsten met mijn wereld. Een figuur die mij sterk aanspreekt is Freddy, een man wiens honger nooit verzadigd raakt, het letterlijke evenbeeld van de figuurlijke honger van Felix. Sommige emotieloze gedragingen vind ik niet realistisch (zie *1) en ik denk dat het hoofdpersonage iemand is die je niet vaak zult tegenkomen, een uniek iemand, doordat hij zich onderscheidt met zijn doen en denken.