Ik zal de belangrijkste personen omschrijven:

Maria Zachea Koelemeijer: Ze is een stevige vrouw die al op jonge leeftijd kinderen kreeg. Ze is getrouwd met Tinus koelemeijer een streng gelovige man, die het erg belanrijk vind dat zijn kinderen  doen wat de kerk zegt. Ze houd veel van haar kinderen ook al laat ze dat niet merken. Ze nam het altijd voor hen op als hun vader weer eens boos op hen was. In het begin van het boek is ze een betrokken moeder. Later word ze losser als haar jongste kinderen opgroeien. Als ze een brief schrijft naar haar kinderen vertelt ze nooit hoe het met zichzelf gaat maar altijd hoe met de andere kinderen gaat.

“Ze roddelde niet, ze zette hen niet tegen elkaar op. Ze hield zich in. Ze was van nature goed. Of had het haar soms moeite gekost om haar mening in te slikken? Misschien hadden ze haar slecht gekend. Moe hield zich altijd op de achtergrond. “

Dit is een citaat over moeder Koelemeijer door  een van haar kinderen. Misschien omschrijft dit kleine stukje wel hoe zij als persoon was. Dat ze van nature slim was zal zeker kloppen, maar ik denk dat ze zeker wel een mening had. Alleen ze heeft denk altijd geleerd om niet haar mening te uiten. Ik denk dat ze veel slimmer is dan alle andere. Door haar zwijgzaamheid en onopvallendheid heeft ze twaalf kinderen kunnen opvoeden zonder ergen problemen. Ze heeft het gezin bij elkaar gehouden tot ze dood ging. Misschien dacht ze toen wel dat haar kinderen er klaar voor waren.

Vroeger zorgde zij altijd voor al haar kinderen ze wist precies wie waar naar toe moest en ze zorgde dat iedereen brood had en af en toe stopte ze stiekem wat lekkers in hun tas. Ze heeft altijd alles voor haar kinderen gedaan en dacht weinig aan zichzelf.  Op het einde van haar leven zorgden de kinderen voor haar. Net alsof ze wouw zeggen: nu is het mijn buurt.  Een zoon had uitgerekend dat elk kind precies 9 maanden voor haar had gezorgd.

Jo Koelemeijer: Dit is de oudste van het gezin. Ze hield enorm van de gezelligheid van het grote gezin. Ze vond het dan ook geen probleem dat ze niet door mocht leren maar haar moeder moest helpen bij het huishouden. 

Toos Koeleijer: Toos vond het jammer dat ze niet mocht door leren. Ze is later naar de naaischool gegaan. Ze is heel zorgelijk en kon het met veel kinderen goed vinden. Toen haar moeder ziek was zorgde zij dat haar broertjes en zusjes goed voor moeder zorgde.

Maarten Koelemeijer: Hij is de oudste jongen van het gezin. Hij was de eerste van het dorp die door ging leren. Hij nam zijn studie heel serieus en hield niet van uitgaan. Later is hij Grieks en Latijn gaan geven (zelf nog aan zijn jongste broertjes). Hij is heel rationeel en gaat veel discussies aan.

Jan Koelemeijer: Jan is de eerste die in het bedrijf van hun vader gaat werken. Al op zijn 13de gaat hij elke dag mee met vader. Hij kon het als een van de weinig nog goed vinden met hun vader. Hij hield veel van uitgaan. Hij heeft later het bedrijf van zijn vader samen met zijn broer Piet overgenomen.

Piet Koelemeijer: Piet ging net als Jan zijn vader helpen met het tuinders bedrijf. Hij is minder hard dan zijn broer Jan  maar drufde in de kroeg alles als hij een paar biertjes op had. De jongere kinderen konden het ook altijd goed met hem vinden.  Piet hield veel van de kroeg en muziek.

Nico Koelemeijer: Nico was als kind altijd heel zwijgzaam omdat het thuis zo druk was. Hij kon erg goed leren en mocht dan ook gaan studeren in Amsterdam. Daar liep hij het liefst alleen over straat en keek hij naar de  mensen. Hij was eerst gelovige maar door de komst van de tv en de indrukkingen die hij in Amsterdam opdeed veranderde zijn denkbeeld over de kerk het huwelijk en seks.

Gerard Koelemeijer: Gerard was bang dat hij priester zou moeten worden. Uit alle grote gezinnen werd er wel 1 jongen opgeleid als priester. Maar tot zijn grote opluchting moest hij niet naar het seminarie. Hij vond dat het zijn roeping was om zielen te redden, hij moest opkomen voor het recht van de gewone man. Hij ging rechten studeren. Hij genoot van zijn studie tijd en de onrustigheid in de stad door de provo’s. Gerard geloofde dat zijn moeder niet meer praatte doordat ze het niet meer kon door de hersenbloeding.

Martien Koelemeijer: Martien was erg onstuimig, hij hield van het rommelerf dat achter hun huis lach. Hij kon daar uren lang spelen. Hij kon goed leren en mocht naar de HBS. Maar hij wilde absoluut niet. Er werden nog pogingen gedaan met bijles van Maarten zijn oudste broer maar hij deed zijn om onvoldoendes te halen zodat hij in het tuinders bedrijf kon werken. En uiteindelijke lukte het. Op een dag kwam zijn vader met het plan om in de Zuidoostbeemster een tuincentrum te beginnen. Dat heeft hij de rest van zijn leven gedaan. Later kwam Guus hem helpen.

Marjan Koelemeijer: Na zes jongens was Marjan weer het eerste meisje. Ze was erg stil en had geen maatje in het gezin zoals Toos Jo had en Jan Piet had. Op school werd ze veel gepest. En ook thuis plaagde haar broers haar vaak. Toch genoot ze wel van de drukte thuis. Ze sliep Bij Jo en Toos op de kamer en leerde ook veel van hun. Ze trouwde met een niet-katholieke jongen waar haar vader het absoluut niet mee een was. Ze was de laatste die nog enigszins gelovig was de drie na haar waren fel tegen de kerk. Ze had er moeite mee dat haar broers en zussen euthanasie wilde plegen en was er niet bij de avonddat haar moeder stierf.

Frans Koelemeijer: Frans had het gevoel dat hij niets meer hoefde te bereiken van zijn ouders. Hij ging ook studeren en ging tegen de wil van zijn vader in eerst samenwonen en daarna pas trouwen, ook nog met een niet-katholiek meisje. Frans kwam tijdens zijn vakantie met Lucie en Guus terecht in een nieuwe wereld van muziek, wiet en de seksuele revolutie.

Lucie Koelemeijer: Lucie ervaarde haar kindertijd als heel vrij. Ze mocht heel veel dat haar oudere broers en zussen niet mochten, zoals gitaarles en gym. Haar vader kende Lucie niet echt die was zeer nors doordat al zijn kinderen niet meer deden wat de kerk zei. Ook Lucie was totaal niet meer gelovig. Lucie kon het als jongste meisje goed vinden met iedereen. Zowel de studerende jongens als de werkende jongens en ook met Jo en Toos. Zij was dan ook de gene die iedereen het voorstel deed om euthanasie bij hun moeder te plegen.

Guus Koelemeijer: Guus was de jongste van het gezin. Niemand bemoeide zich met hem. Hij mocht doen wat hij wilde. Hij ging studeren. Toen zijn vader en moeder in Heiloo gingen wonen, bleef hij thuiswonend en nam hij immigranten in huis. Guus zag zijn moeder als degene die de familie bijeen hield en de harmonie bewaarde door te zwijgen.

Mijn Mening

Het zwijgen van Maria Zachea was een boek dat veel indruk op me heeft gemaakt. Ik had eigenlijk geen idee hoe het er in die tijd aan toe ging. Ik had wel wat verhalen gehoord van mijn opa en oma maar door het lezen van het boek heb ik een duidelijker beeld gekregen. Ook heeft het boek veel vragen bij me opgeroepen, Hoe ging het er aan toe in het gezien van mijn grootouders? Uit wat voor familie kom ik eigenlijk? En hoe goed ken ik mijn familie/gezin?

Het boek zelf vond ik erg prettig om te lezen. Het had een duidelijke structuur en de schrijfstijl was voor mij goed te volgen. Niet te moeilijke zinnen en geen ingewikkelde tijdsprongen met personen die je niet kenden. Een bepaalde sfeer of een plaatsen werden erg goed beschreven waardoor ik me soms net voelde of je het zelf had meegemaakt of in een film had gezien.

Het was een idiote competitie, een eeuwig strijd tussen de Koelemeijertjes en de Ruijtertjes. Wie er het eerste was, kon de afgewaaide appels rapen. Je moeder was daar blij mee. Ja, daar deed je het voor: voor de glimlach van je moeder en de zekerheid dat je weer gauw appelmoes zou eten.

Ondanks dit zo ver weg is voor mij, in een hele andere tijd, kan ik het me ergens ook goed voorstellen dat je als klein jochie appels ging rapen. Nu leef ik zo anders dan in het boek beschreven word. Ik denk dat ik graag terug zou willen naar die tijd.

In het begin vond ik het moeilijk om goed vat te krijgen op het boek. Er zat geen duidelijke verhaallijn in, doordat het telkens door een ander persoon word vertelt. Het was voor mij ongedefinieerd en ik kon ook niet echt de gedachte achter het boek vinden. Pas toen ik het boek uit had begreep ik er iets meer van.  Het gaat er denk ik om dat je als familie bij elkaar hoort. Ondanks het allemaal verschillende personen waren was het aan het einde van het boek toch een geheel als familie. Maar echt goed snap ik het boek nog steeds niet. Ik denk dat ik het over 15 jaar nog eens ga lezen om het duidelijker te snappen.

De titel Het zwijgen van Maria Zachea vind ik een mystrieuze titel. Het zegt precies waar het boek over gaat. Een moeder die zwijgzaam haar laaste jaren leeft. Maar waarom ze zwijgt wordt er niet vertelt. Dat kan ook niet want doordat ze zweeg kon ze het niet zeggen. Zelf denk ik dat ze het gezin bij elkaar wouw houden. En misschien omdat ze zich schaamde. Soms kan je met zwijgen meer bereiken dan met spreken.  De jongste zoon zegt : Haar zwijgen was haar liefde geweest”.

Dat geloof ik denk wel.

Al met al vond ik het een mooi en mysterieus boek om te lezen. Het was een soms vaag en onbegrijpelijk voor mij. Maar door de duidelijke schrijfstijl en structuur van het boek bleef ik toch geboeid. Ik ga het zeker nog eens lezen.

Opdracht

De auteur daar ga ik me, in deze opdracht in verdiepen. Ik heb voor opdracht 26 gekozen. Daarbij moet ik vijf vragen stellen aan de auteur van het boek. Ik heb voor deze opdracht gekozen omdat het verhaal van zo dicht bij komt voor de schrijfster.

Vraag 1: Vond je het niet eng om zo’n persoonlijk familie verhaal aan iedereen die het maar wilde te vertellen?

 Ik zou dit willen vragen omdat het mij zelf heel eng lijkt om zoiets als je familiegeschiedenis te publiceren.  En ook omdat je dan veel moet vragen over het verleden in je eigen familie. Stel je nou voor dat er na het schrijven een hele ruzie in de familie zou komen. Ik denk dat je veel moed nodig hebt om zo’n persoonlijk verhaal te schrijven.

Vraag 2: Wat denk je dat je oma van het boek (en het publiceren daarvan)gevonden zou hebben?

Voor deze vraag heb ik gekozen omdat vrijwel het hele boek draait om haar oma. Alles bleef ook altijd binnen de familie. Als de vrouw van Piet zwanger was voordat ze getrouwd was werd er absoluut niet over gepraat het mocht niemand dat weten. Maar in het boek is opeens alles openbaar gemaakt. Ik denk dat haar oma het helemaal niet leuk had gevonden maar wel trots op haar geweest zou zijn.

Voor deze vraag heb ik gekozen omdat vrijwel het hele boek draait om haar oma. Alles bleef ook altijd binnen de familie. Als de vrouw van Piet zwanger was voordat ze getrouwd was werd er absoluut niet over gepraat het mocht niemand dat weten. Maar in het boek is opeens alles openbaar gemaakt. Ik denk dat haar oma het helemaal niet leuk had gevonden maar wel trots op haar geweest zou zijn.

Vraag 3: Hoe ben je op het idee gekomen om dit boek te schrijven?

Eigenlijk is dit een hele standaard vraag maar toch stel ik hem omdat niet iedere schrijver zomaar op het idee komt om een verhaal over je eigen oma te schrijven. Ik ben benieuwd waarom ze opeens zo veel interesse had in haar eigen achtergrond. Er zal vast een moment zijn in je leven dat je denkt: wie ben ik eigenlijk? En misschien dat je dan wel opzoek ga naar waar je vandaan kom.

Vraag 4: Wat vonden je ooms en tantes ervan om de verhalen van hun broers en zussen te lezen?

Dit zou ik graag willen weten omdat veel van de kinderen hun broers en zussen helemaal niet zo goed kende als ze dachten. Veel hadden ook verschillende ideeën over dingen zoals het tuindersbedrijf. Ik ben benieuwd of het boek hun geholpen heeft om elkaar beter te leren kennen. Misschien niet en zijn ze nog steeds enigszins afstandelijk.

Vraag 5: Waarom heb je elk in elk hoofdstuk een ander kind besproken.

Deze vraag wil ik stellen omdat of ze erover heeft nagedacht om het boek op chronologische volgorde te vertellen. Natuurlijk ze begint wel bij het oudste kind en eindigt bij het jongste. Maar toch lopen veel dingen door elkaar. Waardoor het in het begin lastig was om een duidelijk beeld te krijgen van het hele gezin. Ik ben benieuwd of ze meteen al wist dat ze het boek per hoofdstuk per kind wilde schrijven. Ik denk dat ze uiteindelijk heel slim heeft gedaan om elk hoofdstuk over een apart kind te hebben. Zo krijg je een duidelijk beeld van alle kinderen en zie je ook nog hoe elk kind andere opvattingen heeft over bepaalde dingen.