Het witte feest door Lulu Wang

Titel: Het witte feest Auteur: Lulu Wang Uitgeverij: Vassallucci Plaats van uitgave: Amsterdam Het verhaal: Vierde presidentiele residentie, 1934 Xingrong en Xingshun leven met hun ouders in een klein kamertje in de kelder van een huis. Niet zomaar een huis, het huis van de vierde mevrouw van de president van China. Xingrong en Xingshun’s vader is chauffeur van de vierde mevrouw. Ze hebben elke dag te eten. Maar vader blijft soms lange dagen weg en maakt kennis met opium. Waardoor het economisch soms minder goed met het gezin gaat. Met de vierde mevrouw gaat het ook niet goed. Ze is eenzaam en eist soms het gezelschap van Xingrong en zijn moeder op. Hiervoor krijgt ze geld en Xingrong laat zich vernederen. Totdat de president afgezet wordt. De vierde mevrouw moet het huis uit en ook het personeel word op straat gezet. Vader is zijn baan kwijt. Boven de doodskistenwinkel Gelukkig heeft moeder nog familie en kunnen ze bij tante song gaan wonen. Haar man is baas van een doodskistenwinkel en ze krijgen een klein kamertje aangewezen naast die van een student. Ze hebben geen inkomen en moeten het doen met het geld van een verkocht jade armband. Vader raakt steeds verder verslaafd aan de opium en maakt al het geld op. Hij komt ook steeds minder vaak thuis. Xingshun kan niet meer naar school. Dan mag hij naar de avondschool, dat is een stuk goedkoper. Hier maakt hij kennis met het nationalisme, alles wat met Japan te maken heeft moet verbannen worden. Als wensheng, de student naast hun, hem vraagt een brief te bezorgen bij de Japanse naast hun doet hij dat wel. De baas van de doodskistenwinkel heeft in de gaten dat Shun kan lezen en schrijven en neemt hem aan in de doodskistenwinkel. Rong mag zijn koeriersbaantje dan overnemen. Hij maakt kennis met de liefde en gevoelens. Hij vraagt zich af of zijn vader wel van hem houd, omdat hij er nooit is. Moeder mag ook komen werken in de doodskistenwinkel en Xingrong blijft brieven bezorgen bij alle minnaressen van Wensheng, zo maakt hij kennis met verschillende culturen, zoals de Engelsen. Xingrong is een slim ventje en vraagt zich van alles af. Maar er is niemand aan wie hij zijn vragen kan stellen of die ze wil beantwoorden. Uiteindelijk mag ook hij in de doodskistenwinkel werken en maakt hij kennis de met dood weer een nieuw fenomeen voor hem.
Tent van het witte feest De rijke, welvarende heer Qui ligt op sterven en komt te overlijden. Zijn vrouw komt naar de doodskistenwinkel en wilde het duurste van het duurste. Rong en Shun moeten er heen om dingen te vragen voor de begrafenis. Dan ziet Rong hoe meneer Qui begeleidt word naar de hemelpoort door een paar monniken. Na zijn dood wordt er een groot feest gegeven met veel eten. Ongemerkt eet Rong lekker mee, hij heeft nog nooit zulke lekkere dingen geproefd. Hij gaat er vaker heen. Tot op een dag de bakker binnenstormt. Ze moeten meekomen. Het gaat om hun vader. Er daar lag vader dan in de oven versmolen tot as. Met als enige overblijfselen wat botten. Rong wil rouwen maar hij mag niet, hij snapt er niets van. Heeft ie nou verdriet of niet en hield zijn vader nou wel of niet van hem. Ze hebben geen geld voor een kist. Voor 15 jaar werk van Shun, krijgen ze er toch eentje. En geven ze vader toch nog een waardige begrafenis terwijl die dat nou niet echt verdiende. Volgens mij. Het verhaal heeft een gesloten einde. Xingrong heeft dan nog wel een heel leven voor zich. Dus echt afgelopen is het niet. Maar het is wel het einde van alle gebeurtenissen. Vader is dood. Xingshun zal geen vrouw krijgen en heeft zijn leven verkocht. Meneer Qui is begraven. Alles is afgelopen. Belangrijke personages: Xingshun Xingshun is de eerste zoon van het gezin. Het is een slimme jongen, hij kan lezen en schrijven en als het gezin meer geld had gehad had hij vast dokter of ingenieur kunnen worden. Hij is makkelijk te beïnvloeden en gauw jaloers. Xingshun groeit zeker door het boek heen. Eerst is hij een beetje naïef en vooral braaf. Later wordt hij toch wat brutaler en ook een beetje dominant over zijn broertje, wat hij eerst niet durfde toen zijn kleine broertje zo geliefd was bij de vierde mevrouw. Dat hij makkelijk te beïnvloeden is zien we terug als hij het belang van China belangrijker vind dan dat van zijn broertje. Hij heeft alleen maar op school gehoord dat als ze niet alles verbannen wat met Japan te maken heeft, dat er dan vreselijke dingen gaan gebeuren. Hij weet niet eens of dat wel zo is en wat er dan precies gaat gebeuren. Zijn moeder vind het maar overdreven en maakt het niet zo veel uit als ze maar te eten hebben. Xingshun betekent bloeit naar wens. Xingrong Na Xingshun word Xingrong geboren dat betekent bloeit in voorspoed. Hij is de hoofdpersoon van het verhaal het draait steeds om hem en je kan bij hem ook in zijn gedachten kijken wat bij de eerst niet kan. Het is een echte ontdekkingsreiziger hij is erg nieuwsgierig en wil graag van alles weten. Hij is erg klein, wat soms goed van pas komt en kan die ergens tussendoor kruipen. Hij heeft veel gevoelens en emoties maar hij weet niet wat hij er mee aan moet, hij kan er ook met niemand over praten. Het enige gevoelen dat hij echt goed kent is vernedering. Vernederd door de vierde mevrouw. Langzaamaan leert hij de liefde kennen door de student Wengsheng, die naast hun woont en steeds een ander liefje heeft. Zelf heeft ie nooit echt liefde gevoeld, en vraagt ie zich af of hij wel van zijn vader houd. Rouw en verdriet komen ook langzaam aan bod. Xingrong kijkt toch wel een beetje op tegen zijn oudere broer. Moeder Moeder is erg trouw aan haar man en kinderen, ze zorgt goed voor haar kinderen. Echt veel moederliefde kent ze niet. Ze geeft wel om ze. Maar het is niet zo, dat ze gewoon af en toe eens lekker knuffelt. Ze geeft ze te eten. Moeder houd van mahjong spelen met de andere vrouwen. Moeder is ook erg pienter, ze weet dat vader al het geld verbrast en zij houd dan steeds wat achter, om te zorgen dat ze nog geld heeft om eten te kopen. Vader Vader was eerst chauffeur van de vierde mevrouw van de heerser van China. Ze hadden een regelmatig inkomen en goed bestaan. Maar vader maakte kennis met opium en raakte verslaafd ook gaat hij naar de hoeren van zijn salaris. Zijn gezin kan hem niet zoveel meer schelen. Vader is vaak heel lang weg met de vierde mevrouw. De kinderen groeien op zonder vader en als hij dan een keer thuis komt is het een totaal vreemde voor hen. Uiteindelijk raakt vader zijn baan kwijt en hebben ze helemaal geen inkomen meer. Door de opium veranderd vader dusdanig en domineert het hele gezin. Waarschijnlijk heeft shun dit dus ook wel een beetje van hem. Omdat vader moeder mishandeld snapt rong niet wat liefde en trouwen nou eigenlijk allemaal inhoudt.
Bazin van vader De vierde mevrouw is de bazin van vader. het is een mooie vrouw met grote borsten in mooie jurken van dure stoffen. Ze leeft een eenzaam bestaan met al haar dienstbodes en meisjes. De president, haar man, zoekt er nooit meer op en gaat vaker naar zijn andere vrouwen. Ze betaalt moeder om met haar kind langs te komen. Ze had dolgraag ook kinderen gewild. Je merkt hoe ze verligt en hoe ze een soort moeder wil spelen voor Xingrong. Terwijl rong zich eigenlijk vernederd voelt, vindt hij de liefde en aandacht die hij krijgt toch ook wel fijn. De vierde mevrouw is een echt typische rijkeluisvrouw. Ze is welvarend en neemt het ervan. Naar de opera luxe kleren en vooral haar personeel lekker commanderen. Perspectief: Je ziet alles de gebeurtenissen door de ogen van een persoon, dat is Xingrong. Meteen als baby kijk je mee naar wat er gebeurt in het gezin. Het perspectief ligt dan ook vast bij hem, alleen zijn gevoelens en gedachtes krijg je te lezen, de andere personages zie je meer van buitenaf en door zijn ogen heen. Het perspectief is eenzijdig. Je krijgt maar een kant te zien van het verhaal. Maar dan nog lijkt het me erg betrouwbaar omdat je het ziet door de ogen van een kind. Kinderen spreken altijd de waarheid en kunnen op zo’n vroege leeftijd nog niet liegen. Ze zien het zoals ze het zien. Tijdstructuur: Het verhaal en de gebeurtenissen worden chronologisch verteld. Heel soms kijkt de hoofdpersoon even terug op kleine dingetjes uit het verleden dan denkt hij daar even aan. Er zijn wel tijden dat er niet veel gebeurt in het leven van het gezin en dan gaat de tijd wat sneller en soms als er iets belangrijks gebeurt word dat uitgebreid beschreven en is de vertelde tijd dus langer dan de verteltijd. Ironie: Lulu wang heeft een luchtige schrijfstijl, er komen een heleboel ernstige zaken aan bod. Zoals de dood en armoede. Maar door al dit lijden van de hoofdpersonages lees je zo doorheen. Dingen worden soms ook gewoon grappig gebracht. Er zitten een hoop grapjes in. Waar je soms wel even over moet denken, voordat je het door hebt. Thematiek: Het is een zeer veelzijdig boek. Met haar onstuimige schrijfstijl, snijdt ze in een hoofdstuk een heleboel kwesties aan. De hoofdpersoon krijgt dan ook een heleboel te verwerken, als kleine kleuter. Zo leeft het gezin in armoede. Raakt zijn vader langzaam verslaafd aan opium. Krijgt hij te maken met het nationalisme door zijn broer. De dood en rouw, door het wonen boven de doodskistenwinkel en het werk van zijn broer. Zijn eigen baantje als koerier voor de student, die hem kennis laat maken met andere culturen en buitenlanders, maar voornamelijk met de liefde en liefdesverdriet. Ik denk dat er wel dingen in zitten die herkenbaar kunnen zijn. Maar het zijn toch de individuele ervaringen van een klein chinees jongetje. Hij komt uit een bepaalde groep en een tijd waar we nu niet meer in leven. Het witte feest als titel heeft naar mijn inziens een dubbele betekenis. Zo dacht ik namelijk eerst dat ze daarmee opium bedoelde. Heel ironisch natuurlijk, omdat het gezin toch wel ten onder gaat, door hun aan opium verslaafde vader. Maar aan de andere kant, kan het ook slaan op de begrafenis. Aan het eind van het boek, overlijd de welvarende, rijke meneer Qui. Xingrong is erbij. Het is een groot feest met veel eten en in China is wit, de kleur van de rouw. In een grote witte tent word het feest gegeven Informatie over de auteur: De Nederlandse schrijfster Lulu Wang werd in 1960 in Beijing (Peking) geboren. Haar voornaam betekent 'twee druppels ochtenddauw' en Wang is een veelvoorkomende naam in China en kan worden vertaald als 'koning'.Al als kind verzon ze verhalen en in 1973 schreef ze haar eerste cabaretstuk. Aan de universiteit van Beijing studeerde ze Engelse taal, linguïstiek en letterkunde en begon haar carrière als vertaler. Voor haar eerste volwassen prozawerk, Ogen, ontving ze een literaire prijs. In 1986 verhuisde Lulu Wang naar Nederland en werd docent Chinees aan de Hogeschool van Maastricht. Ze sprak binnen een jaar Nederlands en begon in het Nederlands te schrijven. Eerst korte verhalen. Zeven jaar later verscheen haar eerste boek: Het lelietheater, waarvan een half miljoen exemplaren zijn verkocht en waarvoor zij werd onderscheiden met het Gouden Ezelsoor 1998 voor het best verkochte literaire debuut. Daarna volgenden: Een Brief aan mijn lezers(1998), Het witte feest(1999), Het tedere kind (1999), Seringendroom (2001), Het rode feest en Bedwelmd. Lulu Wang woont en werkt in Den Haag. Ze werkt momenteel aan een roman over een beroemde Chinese zakenman en zijn minnares, die 300 jaar voor Christus leefden. Wang schrijft in een uitermate lyrische stijl. Omdat het Nederlands haar moedertaal niet is, maakt zij gebruik van woorden en uitdrukkingen die een bloemrijke en vaak archaïsche toon hebben en die in combinatie met elkaar voor een erg apart resultaat zorgen; de zinnen vormen samen als het ware een stemmige melodie, die grillig is maar in geen geval dissonant. Het boek is gebaseerd op de jeugd van haar vader. Als puber en jong volwassene sprak ze maar weinig met haar vader, ze groeide op met haar moeder. Tijdens de culturele revolutie mochten intellectuele paren niet samenwonen, ze zag haar vader twee keer per jaar. Nadat ze tien jaar in Nederland had gewoond, nodigde ze haar vader uit. En sprak met hem, hij vertelde haar over zijn jeugd en zijn aan opium verslaafde vader.
Evaluatie: Het onderwerp China dat we in de les behandelde vond ik zeer interessant. Vooral de verhalen over het gezinsleven en hoe het alledaagse leven er in die tijd daar in China uitzag. De ideeën over een begrafenis vond ik zeer vreemd. Maar ik vind het interessant hoe mensen aan de andere kant van de wereld zo anders over dingen kunnen denken dan wij doen. Zo zal menig persoon in Nederland niet blij worden als zijn doodskist in de huiskamer staat. Doordat ze boven een doodskistenwinkel wonen. Krijg je die ideeën over de dood goed mee. Het boek was zeer goed te lezen. Lulu wang, heeft een vlotte schrijf stijl. Die toch ook wel een beetje onstuimig genoemd kan worden. Met de thema’s liefde gezin en dood is het zeer onberekenbaar en veranderlijk een zeer creatieve schrijfvorm. Bovendien past de fantasierijke en aangrijpende karaktertekening van de hoofdfiguur Xingrong perfect bij deze creatieve vorm. Xingrong wordt gevolgd van het moment waarop hij zijn eerste levensadem uitblaast tot zijn kleutertijd. Wonderlijk aan deze jongen is dat hij reeds van de eerste levensmomenten kan redeneren als een volwassene; hoewel hij nog niet van alle woorden de betekenis kent. Zo weet hij meteen wie zijn moeder is en zijn broertje. In het verdere verhaal worden de waarnemingen en gedachten van deze jongen beschreven; we volgen de evolutie in zijn gevoelens voor de andere gezinsleden en we nemen waar hoe de kleine Xingrong de langzame ondergang van het kansarme gezin benadert en verwerkt. Zijn blik is rijp maar op cruciale momenten wordt hij overmand door naïeve emotionaliteit. En dat vind ik dan ook wel weer erg mooi aan dit boek.