Het verboden rijk door J. Slauerhoff

Verwachtingen en eerste reactie:

Mijn verwachting van het boek was redelijk hoog. Ik was aan het zoeken in de schoolbibliotheek en ik vond geen leuke boeken. Toen kwam ik dit boek tegen en dacht ik dat die boek wel een redelijk leuk boek zou zijn. De titel leek mij ook wel leuk. Die sprak mij wel aan. Het verhaal wat op de achterkant stond leek mij ook wel leuk. Ook toen ik het boek globaal doorkeek, leek het wel een leuk verhaal. Maar achteraf vind ik het een verschrikkelijk saai en lastig boek. Ik vond het boek te vaag en er was geen einde. Er is een vervolg op dit boek. Het taalgebruik was verschrikkelijk lastig.

Samenvatting en beknopte analyse

Het boek gaat over 2 hoofdpersonen. Over een 16e-eeuws Portugees dichter en over een 20e-eeuw marconist. De 16e-eeuws dichter heet Camoes. Van de marconist wordt geen naam genoemd. Het boek begint met een proloog. Daarin wordt een hoop achtergrondinformatie gegeven, maar het verhaal staat los van de rest van het boek. Camoes werkte eerst aan het hof van de koning. Maar als hij verliefd wordt op de bruid van de troonopvolger wordt hij verbannen naar China. Eerst was hij vrij aan boord van het schip maar later werd hij gevangen gezet. Het schip zonk in een hevige storm voor de kust van China. Camoes overleefde de ramp. Camoes kon niet naar het vasteland zwemmen, omdat daar een Portugese vesting was. Als hij in handen van de Portugezen kwam, dan zou hij opnieuw gevangen genomen worden. Daarom besloot hij om naar een eiland te zwemmen, dat dicht in de buurt was. Toen hij daar was, was hij vreselijk uitgeput. Na een tijdje zwerven, kwam hij bij een huisje aan, waar hij een vrouw aantrof. Eerst dacht hij dat het de bruid van de troonopvolger was, waar hij verliefd op was geworden en waardoor hij verbannen was, maar het was iemand anders. Zij zorgde goed voor hem. De vrouw was de dochter van een machtig man in de Portugese kolonie. De Portugese kolonie heette Macao. De dochter van de man heette Pilar. Zij was half chinees. Zij was van huis weggelopen, omdat ze moest trouwen met een man waar zij niet van hield. Men dacht dat ze het klooster was ingevlucht, maar ze was naar het oude huisje gegaan op het eiland, waar ze vroeger veel met haar moeder zat. Haar moeder was gestorven en haar vader Campos ( de machtigste man van Macao) was het huisje allang vergeten.

Op een dag zag Camoes dat er brand was in Macao. Hij zwom erheen en ging kijken. Het klooster stond in brand. Campos had het klooster in brand gestoken en de monniken gevangen genomen. Hij hield niet van de kerk en hij dacht dat zijn dochter het klooster was ingevlucht. Maar dat bleek niet zo. Toen Camoes eens vroeg wat er nu precies was gebeurd, bedacht hij zich ineens dat iedereen elkaar kende en dat hij hier een vreemde was. Helaas bedacht hij dit te laat en werd hij gevangen gezet. Hij zei dat hij een overlevende was van het gezonken schip. Maar toen hij de volgende dag werd overhoord, zat daar ook de kapitein van het schip. Hij zei dat hij een gevangene van de koning was. Daardoor werd hij opnieuw gevangen gezet. Ook werd hij samen met de monniken gemarteld. Campos wou graag van Camoes weten waar zijn dochter was. Hij zei niks. Op een gegeven moment kreeg hij een mooie kamer in de gevangenis en papier en een pen. Omdat hij niks te doen had ging hij gedichten schrijven. Op een dag kwam de bewaker en nam zijn gedichten mee. Toen pas realiseerde hij zich hoe stom hij was geweest. Hij had in de gedichten de omgeving beschreven, waar Pilar zat. Dat was ook het plan geweest van Campos. Camoes zwoer tegen zichzelf dat hij nooit meer gedichten zou schrijven, want hij vond dat je er je diepste geheimen van je ziel mee blootlag en dat het je mannelijkheid zou ontnemen. Later is hij toch weer gedichten gaan schrijven.

Hij werd nu vrijgelaten en moest deelnemen aan het leger dat naar Peking zou vertrekken. Maar het leger raakte uit elkaar. En op een gegeven moment was Camoes het leger kwijt. Hij besloot om maar terug naar Macao te gaan. Hij kon de weg terug vinden aan de hand van de bordjes die onderweg door het leger gemaakt waren.

Het tweede verhaal gaat over het leven van een marconist in de 20e-eeuw. Het was een arme man die geen werk meer had. Hij was ook aan boord aan een schip wat zonk. Hij overleefde het en woonde nu in een hotelkamertje. Op een gegeven moment had een schip nog een radioman nodig en de marconist meldde zich aan. Hij ging mee met het schip dat op weg naar China ging. In het begin deed hij zijn werk matig, maar aan het eind van de reis deed hij zijn werk echt slecht en was de kapitein van plan een ander aan te nemen voor het werk en hem van boord te zetten. Hij kreeg een kleine vergoeding en logeerde in een klein hotel. Hij bleef een tijdje in Singapore.
Hij was van oorsprong een Moor en woonde in Ierland. Zowel in Ierland als in Engeland werden de Moren gemeden en daardoor was hij een erg eenzame man. Maar toevallig trof hij bij een concert in Singapore een Brit. Die Brit kende hij van zijn werk. Hij had berichten aan hem doorverzonden. Van die Brit kreeg hij een nieuw pak. Een paar dagen later kon hij zich aanmonsteren op een klein bootje. Hij zat nu meer op zee dan op land. Hij werd erg eenzaam. In het begin zat hij nog wel eens bij de andere mensen aan boord, maar hij werd steeds meer gemeden. Vaak ging hij als het erg warm weer was, naar eilandjes toe. Op een keer kwam hij bij een eilandje waar hij een oud vervallen huis tegen kwam. Hij kreeg een heel raar gevoel van binnen en dacht dat hij zichzelf in dat huis zag. Hij rende weg en vluchtte weer terug naar het schip.

Later werd datzelfde schip overvallen door rovers. Ze moesten met z’n allen in een kleine hut en werden daar opgesloten. Onderweg kwam er ook nog een storm en daarbij vielen een aantal doden. Toen het schip uiteindelijk de haven bereikte, werden alle kostbaarheden meegenomen. Het schip werd vernield en de bemanningsleden werden ook meegenomen. Ze werden de woestijn in geleid. Daar werden ze achtergelaten. De marconist voelde zich erg eenzaam en had het erg warm. Hij volgde een paar vreemde bordjes waar vreemde letters op stonden. Uiteindelijk bereikte hij een stad. In die stad dacht hij nog een keer een vrouw tegen te komen, van wie hij vroeger hield. Maar dat bleek een ander te zijn. Hij ging daar wonen in een oud hotel. Toen hij een keer buiten de stad liep, kwam hij een grot tegen. Het bleek dat daar vroeger een dichter had gewoond. Zo rond de 16e-eeuw. Later besloot hij het binnenland van China in te trekken, om daar zijn geluk te vinden.

Analyse

Motieven: Er komt telkens eenzaamheid, liefde, vrijheidsdrang in voor. Het draait in het boek elke keer weer om die 3 dingen.

Personages: Er zijn 2 hoofdpersonages. Camoes en de 20e-eeuw marconist. Camoes heeft nog wel een vaderland, maar dat heeft de marconist 4 eeuwen later niet. Hij voelt zich een rasloze van de mensen, een ontwortelde. Hij wordt bijna dezelfde als de zwervende Camoes 4 eeuwen geleden. Dat wordt hij op het nippertje niet. De vrouwen doen wat van ze verwacht wordt ook al willen ze iets anders. De marconist, die in dit boek zelfs geen naam heeft gekregen, besluit om het binnenland van China in te trekken, om daar zijn geluk te vinden.

Perspectief en verteller: Er zijn 3 vertelsituaties. Het begint met iemand die alleen de feiten weergeeft, maar ook niet alles weet. Er wordt ook met de ik-vorm gewerkt. De marconist vertelt alleen maar vanuit de ik-vorm, behalve als hij en Camoes samenkomen. Bij Camoes wordt er personaal verteld.

Ruimte: Het speelt zich af op exotische Aziatische locaties, op zee, en in de woestijn. Door de zee en de woestijn gaan Camoes en de marconist zich eenzaam voelen. De plekken zijn onmetelijk groot en leeg. Dat voelen hun ook van binnen.

Stijl: De auteur gebruikt redelijk lange zinnen. Ook zitten er veel lastige woorden in. En er zitten veel ouderwetse woorden in. Bij de ruimtebeschrijvingen kun je, je wel iets voorstellen. Dat heeft hij wel goed beschreven.

Thema: het draait allemaal om vrijheidsdrang en om je aan iemand te hechten. Beide personen willen vrij zijn. Maar doordat ze zich aan iemand willen hechten, staat dat de vrijheidsdrang in de weg. China ( het verboden rijk) vormt een passende omgeving in dit boek. Het drukt leegte en onthechting uit. Er wordt ook twee keer iemand om de liefde verraden. De bruid van de troonopvolger. Hij wil eigenlijk meer van de wereld zien. En laat de bruid in de steek. En Pilar verraad hij doormiddel van zijn gedichten. Ook het schrijven staat centraal. Doordat Camoes Pilar verraden had door zijn gedichten wil hij niet meer schrijven. Het maakt hem een verrader van zijn eigen innerlijk en het staat zijn zwerflust in de weg.

Tijd: Het speelt zich af in de 16e-eeuw en in de 20e-eeuw. Als de marconist zichzelf lijkt te ontmoeten, dan komen de beide tijden bij elkaar. Tussen beide verhalen zit een tijd van 4 eeuwen.

Titelverklaring: De titel slaat terug op China. Daar gaat het ook over in het verhaal. Letterlijk betekent het dat China onmetelijk groot is en ontoegankelijk voor de rest van de wereld. Het sluit zich af voor de rest van de wereld. Het is het verboden rijk. Figuurlijk slaat het terug op het rijk van geluk, waar Camoes en marconist geen toegang tot hebben.

Eindoordeel en evaluatie

Ik vond het boek niet erg leuk, want het week erg af van een normaal boek. De gebeurtenissen waren erg onwaarschijnlijk. Het boek is erg moeilijk en vaag, maar het zet je wel aan het denken over de zin van het bestaan. De personen waren erg apart. Ze waren niet erg sympathiek. Ze waren meer op zichzelf. Ik irriteerde mij eraan, dat ze alleen maar bezig waren met gevoelens. Niet met de echte wereld. Ik kan mij totaal niet inleven in de hoofdpersonen. Ik zou zo en zo al niet zo ver van huis gaan. Ook was het verhaal zeer lastig te lezen. Het begon met de proloog. Toen kwamen er 3 verhalen door elkaar gemixt. Het verhaal over Pilar. Het verhaal over Camoes. Die 2 verhalen komen samen. En dan nog eens een derde verhaal over de marconist. Ook is er een vervolg, dus weet ik nu het einde nog niet. Ook heeft de schrijver het verhaal niet echt spannend geschreven. Het taalgebruik wat hij gebruikt is erg ouderwets en moeilijk. Daardoor is het wat lastig te lezen.

Evaluatie

Door het maken van het boekverslag ben ik wel iets anders over het boek gaan denken. Het boek heeft vooral een figuurlijke betekenis. Veel dingen zijn niet alleen letterlijk bedoelt, maar ook figuurlijk. Bijvoorbeeld China. Daarbij worden ook de gevoelens van Camoes en de marconist bedoeld. De leegte en onthechting. Het boek heeft een diepe betekenis op het leven. Door het boekverslag ben ik het boek wel wat meer gaan waarderen. Ik snap wat meer wat er mee bedoeld wordt. Maar ik vind het nog steeds een lastig boek. Ook heeft het niet zo veel met de gebeurtenissen dicht bij huis te maken.