- Stroming in de 19de eeuw als rectie op het realisme en naturalsime
- Vluchten in droom en fantasie en het verlangen naar geluk en belangstelling voor het mysterieuze is erg belangrijk
- De verhalen spelen vaak in verre landen en in andere tijden, maar hebben niets te maken met de werkelijkheid
- Poëzie van Slauerhoff is vooral romantisch:
- Sterk autobiografisch
- Rusteloosheid
- Onvreden het leven
- Heimwee naar onbereikbare verten en hartstochtelijke tijden (ontdekkers, piraten)
- Sterk sociaal gevoel
- Verwijzen naar zijn zwervend bestaan: ‘Macao’ etc...
- Later schreef hij proza, die elementen bevatten als:
- Verlangen
- Verbeelding
- Avontuur
- Exotische inspiratie: China en Zuid-Amerika
Vitalisme
- Nadruk op het leven, waarbji men zo intens mogelijk probeert te leven
- Daarnaast is er heel veel angst voor de dood
- Het leven kan worden beschouwd als grondbeginsel waaruit alles wordt afgeleid
- De wereld wordt gezien als een groot levend wezen
Samenvatting
In 1540 werd Farria door een Chinese gezant bedreigd. Toen Farria de Chinese eisen niet inwilligde, werd Lian Po verwoest. Farria vertrok met vier schepen, vele Portugezen waren gedood. Het was, volgens Farria, de schuld van de machthebbers in Portugal. Hij wilde uit wraak een betere kolonie stichten en dit werd Macao.
Camoës houdt van Diana, die voor de koning bestemd was. De koning stuurt hem weg naar de Portugese kolonie Goa in Indie. Diana weigerde de koning en ging in een klooster.
In Macao wilde Campos, de opvolger van Farria, zijn dochter Pilar laten trouwen met kapitein Ronquilho. Zij had echter meer belangstelling voor de godsdienst. Pilar had in een visioen gezien dat de vloot waar men in Macao al lang op wachtte, was vergaan. En zij had een man zien zwemmen met een staaf of een rol. Ondertussen bedachten Campos en Ronquilho plannen om de installatie van een nieuwe senator, de koopman Petro Velho, te dwarsbomen. Aan Velho was voorspeld dat hij zou sterven als zijn wijn hem bitter en zuur zou smaken. Dit wist Ronquilho. Zo kwam het, dat Velho bittere wijn te drinken kreeg. Hij schrok zo erg dat hij meteen vertrekt uit Macao. Pilar ging ook op de vlucht, zij ging op de vlucht voor Ronquilho.
Als Camoës aan het varen is, krijgt hij rare dromen. Het schip moest ineens niet naar Goa, maar Macao. Camoës moest reizen als gevangene en in het vieze ruim werkte hij aan zijn gedichten. Camoës vertelt later hoe het schip verging dichtbij Macao en hoe hij nog net aan land kon komen met zijn gedicht. Na een zwerftocht belandde hij in een wonderlijke dichtbegroeide tuin. Daar vond hij een vervallen gebouw, dat hij aanzag voor een jachthuis waar hij Diana eens had ontmoet. En hij zag haar zelfs buiten staan, maar dan met scheve ogen, als een Chinese. Het bleek Pilar te zijn. Ze verzorgde hem en vertelde hem over haar situatie.
Op een nacht zag Camoës rook in Macao. Toen hij ging kijken wat er aan de hand was (het klooster was in brand gestoken) werd hij gevangengenomen.
Dan komt iemand anders aan het woord, in een andere tijd. Een 20e eeuwse marconist vertelt zijn geschiedenis. Hij kwam uit een Iers dorp, waarop zijn familie werd neergekeken. Zijn naam blijft ongenoemd.
Campos leek te voelen dat Camoës iets van zijn dochter Pilar afwist, hij martelde hem om iets los te krijgen, maar Camoës zweeg. Hij werkte verder aan zijn gedicht en dit werd zijn ondergang. In wat hij geschreven had, las Campos de verblijfplaats van Pilar. Camos werd met gezanten naar Peking gestuurd. Uiteindelijk bleef Camoës alleen over.
De marconist wandelde in een tuin, waar hij eerder geweest moest zijn. Hij herinnerde zich allerlei dingen die -voor de lezer- direct naar Camoës verwijzen. Hij wilde terug. Maanden later werd zijn schip overvallen door zeerovers en werd hijzelf het binnenland ingebracht. In dit hoofdstuk wordt het de lezer duidelijk dat de marconist en Camoës een persoon zijn geworden.
Dan is het weer de 16e eeuw. De Portugezen hadden een groot invasieleger verslagen, doordat de doodgewaande Camoës hen te hulp kwam. De dichter vluchtte naar een rotshol, waar Pilar hem zijn gedicht terugbracht, maar Campos stuurde hem na een tijdje weg met het slechtste schip dat er was. Hij wilde vanuit Sjanghai recht het land intrekken, waar misschien het geluk te vinden was.
Samenvatting II
De historische dichter Camoës, uit Portugal verbannen, reist als gevangene naar Macao, China. In het donkere, vieze ruim van het schip schrijft Camoës zijn gedicht.
Zijn schip lijdt schipbreuk, maar toch komt Camoës met zijn gedicht in Macao aan. Eerst bij Pilar, die op de vlucht is voor haar vader, Campos, die haar wilt uithuwelijken aan de kapitein Ronquilho. Zij verzorgt de uitgeputte Camoës. Als hij van Pilar naar het vasteland moet gaan om te kijken naar het klooster wat in brand staat, omdat Campos denkt dat de gelovige Pilar zich daar schuil houdt, wordt hij gevangen genomen. De martelingen doorstaat hij, maar als hij weer verder schrijft aan zijn gedicht leest Campos daaruit de schuilplaats van zijn dochter.
Een 20e eeuwse marconist vertelt zijn geschiedenis. Hij voelt zich overal van buitengesloten en gaat met een schip mee, op zoek naar het geluk. Als hij een keer aan land is, wandelt hij in een tuin, waar hij eerder geweest moest zijn. Hij herinnerde zich allerlei dingen die direct naar Camoës verwijzen.
Maanden later werd zijn schip overvallen door zeerovers en werd hijzelf het binnenland ingebracht. De marconist en Camoës zijn één persoon geworden.
Dan is het weer de 16e eeuw. De Portugezen hadden een groot invasieleger verslagen, doordat de doodgewaande Camoës hen te hulp kwam. Hij vluchtte naar een rotshol, waar Pilar hem zijn gedicht terugbracht, maar Campos stuurde hem na een tijdje weg met het slechtste schip dat er was. Hij wilde vanuit Sjanghai recht het land intrekken, waar misschien het geluk te vinden was.
Het boekverslag gaat verder na deze boodschap.
Verder lezen
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden