A1.

• Bram Mannheim: ook wel Abe of Avi genoemd. Hij woont in Tel Aviv en runt het bedrijfje “De Bank” waarbij hij samen met zijn vriend Ikki Peisman vermiste kinderen opspoort. Zijn eigen zoontje is verdwenen toen hij met zijn vroegere vrouw Rachel in Princeton woonde.
• Jitzchak Balin: hoofd van de Israëlische veiligheidsdienst. Hij heeft vaak discussies met Bram over de joodse staat; hij denkt dat deze een vergissing was.
• Bennie: het zoontje van Bram en Rachel. Op vierjarige leeftijd wordt hij ontvoerd en opgeleid tot extremistische moslim. Hij leeft nu in Amsterdam onder de naam Thaqib. Om daar een aanslag te plegen. Nadat Bram hem heeft opgezocht, wordt hij meegenomen naar Tel Aviv.

B1. Er worden een aantal belangrijke grote beslissingen genomen door Bram, een van die beslissingen is om in Princeton te gaan werken als hoogleraar en Israël te verlaten ookal woont hij daar al sinds zijn jeugd woont. Ik leef het meest mee met Bram omdat hij het meeste meemaakt en je er uiteindelijk ook achter komt wat hij allemaal wel niet heeft moeten verwerken en doorstaan. Hierdoor krijg je sympathie voor deze man.

B2. Ik leefde erg mee met Bram, vooral toen hij in Santa Monica zo de weg kwijt was terwijl hij zichzelf dwingt om zijn zoon te vinden. Ook aan het einde als hij weet dat hij zijn zoon eigenlijk kwijt is omdat deze een vreselijk extremistische opvoeding heeft gehad, heeft hij nog steeds hoop dat zijn zoon naar hem zal terugkeren.

5. Ruimte:

A1. Het verhaal speelt zich deels af in de streng beveiligde stadstaat Tel Aviv die zo streng beveiligd is om zichzelf te beschermen tegen aanslagen van de Arabieren.

B1. Deze omgeving is erg bepalend voor dit verhaal omdat dit de motor is van het hele verhaal. Als het zou hebben afgespeeld in een ander normaal land, zou het verhaal totaal niet relevant zijn omdat er dan geen rede bijvoorbeeld is waarom Bram's zoon een aanslag tegen joden zou plegen.

B2. Het lijkt me een vreselijke situatie om in te leven, omdat je nooit zeker weet of je veilig bent, ik denk dat je bijna niet rustig kan leven met zoveel gevaar voor aanslagen.

6. Spanning:

A1. Het verhaal is bijna de hele tijd spannend, dit is vooral omdat er veel gebeurt in het verhaal en omdat je steeds meer te weten over de geschiedenis van Bram door de flashbacks.

B1. Ik vind dat de schrijver het goed heeft gedaan met betrekking tot de spanning.

7. Stijl:

A1. Leon de Winter gebruikt soms wel aparte moeilijke zinnen die ervoor zorgen dat het verhaal moeilijker worden om rustig te lezen, omdat je eerst goed moet nadenken wat hij nou eigenlijk zegt. Dit is goed te zien in dit stuk.

Na zijn periode in Engeland, en nog even een tijdje in Saoedi-Arabië, ging Israilov naar Afghanistan. In 1988 was dat, Israilov was al eenenvijftig. Werd Mullah Omars lijfarts bij Harakat-i Inqilab-i Islami, vocht tegen de Sovjets. In 1996 zet Israilov in het district Shah Wali Kot een medisch laboratorium op. In the middle of nowhere, ergens in Afghanistan (p. 398)

A2. Vooral ook in het hoofdstuk ‘Santa Monica, Californië Twee jaar later’ houdt De Winter er een eigenaardige taal op na, bijvoorbeeld om de cijfer obsessie van Bram weer te geven.

B. Ik vond het wel een redelijke fijne stijl om te lezen omdat hij niet vaak gebruik maakte van metaforen en vaak korte zinnen gebruikte.

8. Genre:

A. Omdat het boek gaat over de verdwijning van de zoon van Bram, Bennie. Zou je dit een literaire thriller kunnen noemen

B. Je bent nieuwsgierig naar wie het heeft gedaan, waarom het is gebeurd en wat er nou uiteindelijk allemaal aan de hand is.

9. Thema:

A1. Het thema van het boek is terugkeren, dit kun je zien in de situatie van Bram: hij wil dat zijn zoon terugkeert nadat hij is verdwenen. Maar ook in de situatie van Israel en Palestina. Er zijn veel mensen die weg willen gaan uit Israël, maar ze vinden het ook landverraad, de joden mochten immers terugkeren naar Israël na de tweede wereldoorlog omdat het ''hun'' land was.

Een aantal motieven uit dit boek is verbondenheid en een zoektocht.

B1. Ik heb zelf niet echt veel met dit thema, dus dat maakte het wel ''moeilijker'' om te lezen.

10. Titel:

A1. Er is sprake van de terugkeer van de Joden in 1948 naar een staat waaruit ze ooit verdreven werden, waardoor de Palestijnen plaats moesten maken. De Joden maar ook de Palestijnen hebben recht op terugkeer naar hun land. De visie wordt duidelijke gemaakt door de vader van Bram, wanneer hij ook verdedigt dat de Joden daardoor terug moeten slaan tegen de aanvallen en aanslagen van de palestijnen. De tweede verklaring is natuurlijk de terugkeer van Bennie waar Bram zo op hoopt.

11. Vergelijking:

A1. Er zijn niet echt overeenkomsten met boeken die ik al eerder heb gelezen, omdat ik nog geen boek heb gelezen over Israël-Palestina relatie. En ook over jodenvervolging heb ik ook geen boeken gelezen. Wat wel overeenkomt met boeken die ik eerder heb gelezen is de chronologische volgorde, en het motief verbondenheid. Beide vind je ook terug in het boek 'Bint'. Hierin is de klas heel verschillend maar als het moet komen ze wel voor elkaar op. Het motief van dat het hoofdpersoon in het boek op een ''zoektocht'' is komt ook terug in het boek 'Donkere kamer van Damokles'. Hierin is de hoofdpersoon opzoek naar zijn iemand die zijn ''verhaal'' kan bevestigen, ook is hij op zoek naar zijn eigen identiteit. Het op zoek zijn naar een persoon is een heel belangrijk deel van dit boek dus het is erg relevant om deze te vergelijken.

A1. Er zijn niet echt overeenkomsten met boeken die ik al eerder heb gelezen, omdat ik nog geen boek heb gelezen over Israël-Palestina relatie. En ook over jodenvervolging heb ik ook geen boeken gelezen. Wat wel overeenkomt met boeken die ik eerder heb gelezen is de chronologische volgorde, en het motief verbondenheid. Beide vind je ook terug in het boek 'Bint'. Hierin is de klas heel verschillend maar als het moet komen ze wel voor elkaar op. Het motief van dat het hoofdpersoon in het boek op een ''zoektocht'' is komt ook terug in het boek 'Donkere kamer van Damokles'. Hierin is de hoofdpersoon opzoek naar zijn iemand die zijn ''verhaal'' kan bevestigen, ook is hij op zoek naar zijn eigen identiteit. Het op zoek zijn naar een persoon is een heel belangrijk deel van dit boek dus het is erg relevant om deze te vergelijken.

B1. Het meest opvallende van dit boek vind ik wat voor situatie er wordt geschetst, omdat ik dit nog nooit zo had gelezen.

13. Mening:

1. Structurele argumenten

Ik vind het een boek dat goed in elkaar zit, omdat alle personages wel iets met elkaar te maken hebben. Ik vind het onderwerp niet heel aansprekend maar wel interessant wat ervoor zorgt dat het makkelijker te lezen is. De flashbacks in het verhaal waren verduidelijkend waardoor je weer meer snapte. Het zit heel goed in elkaar, elke gebeurtenis valt uit te leggen. Dat vind ik heel goed aan het boek, omdat je merkt dat er echt veel over nagedacht is, en niet uit de losse pols is geschreven.

2. Emotionele argumenten

Ik vond dat je je erg goed kon inleven in Bram omdat je alles ook vanuit zijn perspectief zag waardoor je echt voelde wat hij voelde. Dit zorgde ervoor dat het verhaal me ook meer raakte. Wel heb je door de manier van schrijven een bevooroordeelde blik op het conflict Palestina-Israël. Dit zorgt ervoor dat je anders gaat kijken naar het conflict en wat er precies gebeurd.

3. Intentionele argumenten

Dit boek heeft geen motto, wel een opdracht, gericht aan zijn vrouw en kinderen. Ik denk dat de schrijver wilt laten zien dat elke gebeurtenis een mens heftig kan veranderen en dat niet iedereen hetzelfde blijft. Ik denk dat dit klopt, na een aangrijpende gebeurtenis kom je niet hetzelfde eruit als dat je erin ging.

4. Morele argumenten

Ik vind dat het er in dit vooral over gaat dat Palestijnen en Israëli's in oorlog met elkaar zijn omdat ze allebei vinden dat het hun grondgebied is. Dit is nu ook een geloofskwestie geworden en ik vind dat er voor beide partijen een punt is. Ik snap alleen waarom je ooit een zelfmoordaanslag zou plegen gewoon om aandacht te vragen voor zo'n kwestie en puur om mensen te vermoorden omdat ze een ander geloof hebben. Voor de rest zijn er niet heel veel normen en waarden in dit boek.

5. Realistische argumenten

Ik denk dat dit boek de werkelijkheid wel heel erg verschildert toont, omdat het wel onwaarschijnlijk is dat zo'n land als Israël helemaal is weggevaagd en dat er alleen nog maar een stadstaat over is die een groot gevaar loopt om helemaal verwoest te worden. Het toont dus wel de werkelijkheid maar heel overdreven.

6. Vernieuwingsargumenten

Ik vind dat dit boek niet heel erg vernieuwend aangezien Leon de Winter eigenlijk altijd over de Israël-Palestina relatie schrijft en over Jodenvervolging. Het is ook niet echt een taboedoorbrekend boek.

7. Stilistische argumenten.

Ik vond het boek niet ingewikkeld om te lezen, wel om af en toe te volgen. Door het woordgebruik en de aparte zinnen. Maar ik vond het een prettige schrijfstijl wat ervoor zorgde dat je ondanks dat het een redelijk dik boek was goed doorheen kon lezen.