Ben jij 16 jaar of ouder? Doe dan mee aan dit leuke testje voor het CBR. In een paar minuten moet je steeds kiezen tussen 2 personen.

Meedoen

Het onzichtbare licht door Evert Hartman

Beoordeling 7
Foto van een scholier
Boekcover Het onzichtbare licht
Shadow
  • Boekverslag door een scholier
  • 3e klas vwo | 2057 woorden
  • 19 juni 2007
  • 12 keer beoordeeld
Cijfer 7
12 keer beoordeeld

Boekcover Het onzichtbare licht
Shadow
Het onzichtbare licht door Evert Hartman
Shadow
ADVERTENTIE
Overweeg jij om Politicologie te gaan studeren? Meld je nu aan vóór 1 mei!

Misschien is de studie Politicologie wel wat voor jou! Tijdens deze bachelor ga je aan de slag met grote en kleine vraagstukken en bestudeer je politieke machtsverhoudingen. Wil jij erachter komen of deze studie bij je past? Stel al je vragen aan student Wouter. 

Meer informatie
Zakelijke gegevens Naam: Het onzichtbare licht
Auteur: Evert Hartman
Uitgever: Wolters-Noordhoff BV, Groningen, 1993 Titelverklaring: “Het onzichtbare licht” is afgeleid van de lichtstralen die van mensen afkomt en Leny kan zien. Alleen Leny ziet dit licht en voor de mensen om haar heen is het een onzichtbaar licht. Dit licht dat van mensen afkomt heet de aura. Samenvatting: Het boek begint met Leny Mulder en haar vrienden van school naar huis fietsen. Ze fietsen in een grote groep en komen allemaal van het platteland. Op een gegeven moment gaat Leny’s band lek. Wim de Leeuw, die ook mee fietst, vraagt of ze achterop wil, maar ze besluit naar huis te gaan lopen. De anderen fietsen door. Leny besluit om binnendoor te gaan lopen via de Koetenplas naar haar boerderij toe. Al gauw komt ze bij de Koetenplas aan en voelt ze een vreemd gevoel. Een soort stem zegt tegen haar dat ze naar de plas moet gaan. Als ze bij de plas is komt er een hand met een mes uit het water. Leny schrikt en loopt zo hard als ze kan naar huis. Als ze thuis aan komt is Leny overstuur en lopen de tranen over haar wangen. Als haar moeder vraagt wat er is verteld Leny het verhaal. Haar ouders denken dat ze het ingebeeld heeft omdat ze het druk op school heeft. Haar vader is boos op haar, omdat hij verboden had om de route via de koetenplas te nemen, omdat daar altijd vreemde dingen gebeuren. De avond daarop gaat ze vroeg naar bed, maar als ze wakker word ziet ze een man in haar kamer staan. De man lacht vriendelijk naar Leny en is dan weg, niet door het raam of een deur, maar opgelost. Als Leny dit tegen haar ouders vertelt geloven haar ouders d’r weer niet. Leny vertelt het verhaal ook aan Esther, haar beste vriendin, die het maar raar vind. Dan begint Leny over straling, de aura om mensen heen die ze ziet. Esther moet er om lachen, maar Leny is bloedserieus. Ze vraagt zich af waarom zei die dingen wel ziet en andere mensen niet. Als ze na die dag van school thuis komt hoort ze van haar vader dat er iets met Bertha 12, hun beste koe. Leny gaat mee met haar vader kijken naar Bertha. Als Leny bij Bertha is ziet Leny een lichtgevende vlek bij Bertha in de buurt. In die vlek ziet Leny een scherp metaal, wat op een spijker lijkt. Leny zegt tegen haar vader dat de koe het scherp heeft. Haar vader belt de dierenarts op. Als hij Bertha onderzocht heeft komt de dierenarts tot de zelfde conclusie. Haar vader is verbaasd, maar Leny is alleen maar ongeruster geworden. Als ze die nacht droomt over een ongeluk van haar broer Marco die in de messen van de cyclomaaier valt, is ze bang dat ook dit echt zal gebeuren. De volgende dag als ze op school is voelt ze bij meester Althena een soort pijn. Als ze naar hem kijkt, ziet zij zijn aura en ziet ze dat hij ziek is. Aan het einde van de les zegt Leny tegen hem dat hij ziek is en dat het zijn maag is, daarna rent ze de klas uit. De dag daarop is meester Althena afwezig op school omdat hij ziek is. Leny blijft ’s nachts enge dromen houden over bekenden die verongelukken, ook Esther verongelukt in een van haar dromen. Ze verzwijgt dit, maar ze heeft het er wel moeilijk mee. Een leraar van Leny, meneer Galenkamp, merkt dat ze niet lekker in haar vel zit en gaat met haar praten. Leny vertelt het verhaal tegen meneer Galenkamp. Meneer Galenkamp gelooft de dingen die Leny ziet, hoort en voelt. Meneer Galenkamp kan Leny hier meer over vertellen en denkt dat ze Helderziend is. Als Leny dit allemaal tegen haar moeder zegt begint ze toch wel Leny een beetje te geloven. Haar vader vind het nog steeds onzin en krijgt zo ruzie met mevrouw Mulder. Als ze de volgende morgen wakker wordt hoort ze van haar ouders dat ze een tijdje weg gaan. Ook de ouders van Esther gaan een paar dagen weg. Als Leny en Esther plannen maken voor die dagen vindt Esther een gouden tientje. Als Leny het vasthoudt ziet ze een soort film voor zich. Ze ziet een man die Joden expres overhandigt aan de Duitsers tijdens de tweede wereldoorlog. Na wat onderzoek blijkt deze man Geldermalse te zijn. Ze praat hier over met meneer Galenkamp en hij vindt dat ze naar een Helderziende toe moet gaan. Leny vind dat oké en maakt een afspraak. Na een paar dagen komen meneer en mevrouw Mulder weer thuis. Als ze net thuis zijn gaat de telefoon. Het is Mevrouw Wiegman, de moeder van Esther. De vader van Esther blijkt spoorloos verdwenen te zijn. Esther is ongerust en wil daar naartoe komen. Ze gaan naar Esther’s huis om foto’s te halen van meneer Wiegman. Als Leny een foto met meneer Wiegman erop vasthoudt voelt de foto warm aan. Dan ziet ze opeens een beeld, net als met het gouden tientje. Ze ziet caravans, tenten, gras met witte strepen en een paaltje met 128 erop. Ze geven deze informatie aan de politie door. Na een paar uur wordt meneer Mulder gevonden op een camping en de attributen die Leny opnoemde waren er allemaal aanwezig. Een paar dagen daarna is de afspraak met de helderziende die haar meer vertelt over haar helderziendheid. Hij vertelt haar over de goede en de slechte geesten. De avond na de ontmoeting hoort Leny een stem. Het is een geest Stella, maar Leny weet niet of ze met goede of slechte bedoelingen is gekomen, maar haar stem stelt haar gerust. Esther komt overstuur op de boerderij aan. Ze vertelt dat ze niet meer met Leny mag omgaan, omdat Leny met geesten kan praten. De dominee van hun kerk had het verboden, omdat Leny duivels zou zijn. Als ze erover gepraat hebben komt mevrouw Mulder overstuur binnen. Marco is spoorloos verdwenen. Als ze op de boerderij zoeken wordt hij niet gevonden. Dan hoort Leny van Stella dat ze bij de koetenplas moeten gaan kijken. Ze splitsen op en Leny en haar vader gaan bij de koetenplas kijken. Als ze bij de koetenplas zijn zien ze Marco op een vlot zitten op de koetenplas. Marco wordt van het vlot afgehaald en naar huis gebracht. Als ze daar aankomen zijn Esthers ouders er ook en praten ze de ruzie uit. Na dit avontuur hebben Esther en Leny besloten dat hun vriendschap nog sterker is geworden en nooit op zal houden. Thema’s en motieven: Thema: Ze heeft iets waar veel mensen niet in geloven, maar waar ze wel mee moet leren leven.
Motieven: ongeloofwaardig: Als Leny iets had meegemaakt en dat tegen de vader vertelde kwamen de verhalen ongeloofwaardig over bij hem. Daarom dacht meneer Mulder ook dat ze het verbeelde. Jaloers: Tijdens de periode dat Leny dingen ging zien werd haar moeder heel erg bezorgt om Leny. Hierdoor had ze minder tijd voor Marco, het jongste broertje van Leny. Marco werd hierdoor Jaloers op Leny omdat zij wel de aandacht kreeg en hij niet. Dit kwam elke keer weer terug als Leny iets nieuws had gezien. Personen: Hoofdpersonen: Leny: is een karakter. Het is een nieuwsgierig meisje die dingen wilt ontdekken van haar gave. Op de meeste tijden vind ze het niet leuk dat ze die gave heeft. In het boek piekert ze ook over veel dingen, waarom ze de gave heeft en niemand anders. Ze heeft het ook moeilijk om haar school en privé leven te combineren want ze haalt de laatste tijd te lage cijfers. Esther: is een karakter. Ze is de beste vriendin van Leny en woont op de boerderij vlakbij Leny in de buurt. Esther vertouwt Leny helemaal, ze liet Leny zoeken naar haar vader met haar gave. Als Leny een geheim wilde vertellen kan dat altijd bij Esther. Ze werden omschreven als hartsvriendinnen voor het leven. Mvr. Mulder: is een karakter. Ze merkt het gelijk als het niet goed gaat met Leny. Als ze ergens mee zit vraagt mevrouw mulder gelijk wat er is. In veel gevallen is een tegenpool van haar man. Als hij iets niet vind kunnen dan vindt zij dat het wel kan. Zo zijn er veel situaties ontstaan in het boek met als oorzaak een meningsverschil. Mr. Mulder: is een karakter. Hij is een man die nog van de ouwe garde komt. Heel ouderwets. Hij heeft zijn kinderen er stevig onder. Hij gelooft in de “normale” wereld en de rest is allemaal flauwekul. Hij vindt het ook niet geweldig dat zijn dochter geesten kan zien. Bijpersonen: Mr. & Mvr. Wiegman: zijn types. Het zijn strenge christelijke mensen die niks van duivelse praktijken willen weten. Daarom hadden ze Esther verboden om nog naar Leny te gaan.
Marco: is een type. Hij is het jonge broertje van Leny, dat veel aandacht nodig heeft. Als hij zijn aandacht niet krijgt gaat hij vervelend doen of zoals in het boek geschreven loopt hij weg om aandacht te krijgen. Mr. Galenkamp: is een karakter. Meneer Galenkamp is moeilijk te beschrijven als type en karakter. Toch ben ik voor karakter gegaan omdat hij een leerling helpt als het niet heel goed gaat. En gaat zo ver dat hij een persoonlijke band met ze krijgt. Perspectief en verteller: Perspectief: In dit verhaal lag het perspectief duidelijk bij Leny. Er was geen bladzijde waarin zij niet voorkwam. Waar Leny naartoe ging, ging het verhaal met haar mee. Bijvoorbeeld toen ze op het einde van het boek gingen opsplitsen om te zoeken ging het verhaal met Leny mee en niet met de anderen. Verteller: het verhaal is geschreven in de derde persoon. Je kon geen gedachten lezen van Leny. Alles werd verteld door een extra personage die alles zag gebeuren. Spanning: Het verhaal werd geschreven in een chronologische tijdsvolgorde. Er zaten in het verhaal geen flashbacks en in het verhaal sprong je niet van de hak op de tak, maar beleefde je netjes dag voor dag. Het verhaal speelt zich in een tijd af van 10 jaar geleden. Omdat je merkt dat ze geen mobiele telefoons of dergelijke elektronische apparatuur hadden. In het verhaal werd ook gebruik gemaakt van tijdverdichtingen. Bijvoorbeeld wanneer Leny met Esther en meneer Galenkamp naar de waarzegger gingen. Ze gingen met de auto en praatte wat en na een paar minuten waren ze al op bestemming terwijl je in het verhaal kon merken dat het langer duurde. Waardering: Toen ik het boek ging lezen had ik geen speciale verwachtingen van het boek want ik kende het boek niet. Maar als ik naar de titel keek had ik al een idee dat het een mysterieuze kant op zou gaan. Zelf vond ik de inhoud boeiend. Want ik geloof niet echt in zulke dingen dus ik vond het wel leuk om zo’n boek te lezen en te kijken of het boek me zou kunnen beïnvloede. Er zaten geen herkenbare situaties in. Vooral niet omdat ik deze situaties niet opzoek of wil vinden, zoals glaasje draaien enz. De personen kwamen wel goed over. Er was niet echt een persoon bij waarvan ik dacht die bestaat niet. Want iedereen had wel een apart iets, maar dat heeft iedereen. De gebeurtenissen vond ik de ene keer wel geloofwaardig overkomen en de andere keer niet. Als er een geest kwam of het gedoe met de aura, dat vond ik niet echt. Dat komt waarschijnlijk ook omdat ik daar niet in geloof. Maar een paar gebeurtenissen vond ik juist heel realistisch. Zoals het weglopen van Marco. Als klein kind zou ik het wel snappen, want je denkt dan dat je geen aandacht meer krijgt omdat ze genoeg van je hebben gehad. Dus loop je dan weg om er voor te zorgen dat ze je gaan missen. Het verhaal was niet heel spannend want het gebeuren met geesten maakt bij mij geen spanning los. Maar ik hoefde mezelf niet te dwingen om verder te lezen het boek ging er best wel snel doorheen. Het taalgebruik is gewoon nog steeds als die van nu. Het is wel tien jaar geleden geschreven maar de woorden zijn niet veel verandert. Het was wel een leuk boek en je leert wel wat van een “andere wereld” maar ik vind het geen aanrader.

REACTIES

Log in om een reactie te plaatsen of maak een profiel aan.

Andere verslagen van "Het onzichtbare licht door Evert Hartman"