Het leven is vurrukkulluk Auteur: Remco Campert
Titel; het leven is vurrukkulluk
Uitgever; De Bezige Bij, Amsterdam
Jaar van 1e druk uitgave; 1961
Aantal bladzijde; 139
Dit boek was een uitgave van Wegener Dagbladen BV. Winnaars Collectie
Op een zomerse, zonnige zondag speelt het verhaal zich af. Er zit eigenlijk geen plot in het verhaal, je leest namelijk een dagje mee met jongeren uit de jaren 50. Het boek begint meteen met de hoofdpersonen; Mees en Boelie, die zijn al rond de 25, ook het zestienjarige meisje Panda speelt mee. Ze slenteren wat rond in het park en leren elkaar kennen. Ze komen een grijsaard tegen die hen volgt. Als ze op een terras zitten spreekt panda met Rosa Overbeek. Later gaat ze met de jongens mee na het Vondelpark waar hun huizen staan. Mees probeert ondertussen panda te versieren. Dan komt Boelie erachter dat hij een afspraak heeft met een journalist. Mees en Panda staan op het moment om samen te bed te gaan, maar op dat moment komen de buren thuis. Even later geven ze samen een groot feest. Ze gaan naar de drankwinkel van Jens. Op het feest word Etta ,die stom dronken is, door Boelie naar bed op de zolder meegenomen. Als er iemand door het zolderraam veilig naar beneden komt met een paraplu heeft Mees een ongekend gevoel van geluk dat door zijn lichaam stroomt. De titelverklaring is best makkelijk. Het hele boek gaat namelijk over dat je moet genieten van het leven. Flirten, geld stelen, vrijen, feesten, drinken etc. Vooral Panda heeft het helemaal goed in de hand. Dat blijkt al uit de eerste zin van het boek. ‘Het leven is vurrukkulluk’, zie Panda. Men vind het ook wel een soort wanhoopskreet. De kreet word voornamelijk gebruikt door Mees, Panda en een beetje door Boellie. In het boek merk je wel dat ze in het echt niet zo gelukkig zijn, maar dat ze de kreet gebruiken om te laten denken dat ze het zijn. Ik vind dit wel een geschikte titel
Ik vond het eerste hoofdstuk het leukst. Omdat daar alles heel luchtig en netjes wordt verteld. Iedereen word voorgesteld en men loopt rond in het park. Dit vind ik ook de leukste gebeurtenis in het boek. Want ze leren elkaar dan kennen. Het middenstuk is een beetje aan de saaie kant. Ik moest heel goed lezen want het was ook allemaal een beetje chaotisch. Men deed elke gebeurtenis in een apart hoofdstuk en las van de ene gebeurtenis in de andere en zo verder. Als je dan aan het einde bent snap je het wel. Maar als je in het midden bent is het soms een beetje raar. De eerste 6 hoofdstukken gaan over het goede leven van de hoofdrolspelers, waar dus ook de titel op slaat. In hoofdstuk 7 en 8 verandert dat. In deze hoofdstukken vertelt Mees Panda over zijn jeugd en dat hij altijd in asociale kroegen werkte. Hoofdstuk 9, 10en 11 zijn naar mijn mening een beetje neutraal, omdat er niet echt iets vrolijks of iets verdrietigs gebeurt. Vanaf hoofdstuk 12 wordt het verhaal weer vrolijk, drank en feesten en zelfs Boelie die Etta (succesvol) versiert. Aan het einde van het verhaal is iedereen eigenlijk weer tevreden met zijn eigen leven. Het boek zelf was natuurlijk niet spannend, de gebeurtenissen zijn namelijk alleen maar vrolijk bedoeld. De levenslust en de levensonlust wisselen best vaak onder de jongeren. De ene dag denkt men dit de andere dag dit. Ik zou helemaal geen een persoon willen zijn in het boek. Ze zijn allemaal iets te arrogant naar me zin en ze veranderen van mening om de haverklap. Ik ben meer van een standpunt en niet zo uitbundig. Gewoon aardig zijn. Ik heb eigenlijk aan geen een persoon een echte hekel. Maar ze zijn allemaal wel een beetje arrogant. Het boek speelt zich af in de stad. Het zijn op allemaal verschillende locaties, zoals het park, de openbaar toilet, het huis van Mees en Boelie, het huis van Etta en Ernst-jan het huis van de buren van Etta en Ernst-jan en de drankwinkel van Jens. Het is best belangrijk om dit te weten. Want anders snap je het verhaal niet helemaal. Ik denk ook dat in dit boek er een goede verhouding is gemaakt tussen actie en gedachte. In het begin draai het boek voornamelijk om actie ( het gaat hier over elkaar ontmoeten, iemand beroven en met elkaar slapen). Dan volgt een stuk waarin het gevoel aan bod komt. In het midden van het boek gaat het namelijk om het verleden van Mees en de gevoelens daarbij en het verleden van Etta word verteld met haar gevoelens. Daarna springt men weer over tot actie zoals feesten drinken en vrijen. Het boek eindigt dan weer met ene gevoel. Hier gaat het over het gevoel van mees na zijn sprong. Dit is dus een mooie opbouw van de tekst. Het einde heeft een overheersend gevoel. De gebeurtenissen zijn redelijk geloofwaardig. Het boek is best boeiend. Dat kwam volgens mij door de afwisseling van gevoel en actie. Het was ook best een makkelijk boek om te lezen. De afloop vond ik wel een beetje vreemd. Maar toen ik het nog eens overlas vond ik het wel een mooi einde. Het feit dat door een gebeurtenis (van het dak springen) iemand zo enorm gelukkig maakt van binnen is best een mooi eind. (ik hou sowieso wel van een happy end). Het verhaal is volgens mij wel chronologisch verteld. Het speelt zich af in de jaren 50. Af en toe komt er een flashback na voren(hoofdstuk 7,8 en 11). Het leuke van het boek is dat het maar 1 dag beschrijft, namelijk een zondag van ’s morgens tot s’ nachts. Het perspectief ligt bij de eerste 6 hoofdstukken bij de schrijver. Hij verteldt over de gebeurtenissen die de personen meemaken. Dat verandert in hoofdstuk 7 en 8. Deze hoofdstukken worden verteld in de ik-vorm geschreven vanuit Mees. Hij vertelt hier namelijk over zijn verleden, hier leer je gevoelens van hem kennen. Dit is ook het geval in hoofdstuk 11, maar dan vanuit Etta. Het perspectief wisselt dus de hele tijd en die wisseling wordt benadrukt door het verschillende taalgebruik van de personages. Het verhaal is een roman. Het heeft een stadse sfeer. Veel humor en beeldende plaatsen zijn belangrijk. Het gaat vooral om het leven van jongeren rond de jaren 50. De gebeurtenissen vormen samen een lang verhaal. Volgens mij wil de schrijver laten zie hoe heerlijk het leven kan zijn. Iedereen maakt wel eens verrukkulijke dingen mee maar dit is meestal van korte duur. Volgens mij is dit dan ook meteen het motto van het boek. Ik vond het boek niet geweldig maar zou het toch aanraden aan anderen. Ik had namelijk nog nooit een boek gelezen met zo veel verschillende perspectieven en verschillende meningen en gebeurtenissen. Het boeide me echt. Dat maakte het boek ook. Je leert er best veel van. Stukje secundaire literatuur van Remco Campert

Zijn doopnaam is Remco Wouter, hij is geboren in den Haag op 28-7-1929. Remco is een zoon van de dichter Jan Campert. Zijn grootvader was ook dichter, toneelschrijver en toneelrecensent. Zijn ouders zijn gescheiden toen hij drie jaar was. Remco woonde tot zijn 12 bij zijn moeder, afgewistelt ment zijn grootouders. En vanaf 1942 werd hij opgenomen in een pleeggezin. Zijn pleegfamilie verhuisde vanuit den Haag naar Epe. Hier hoorde hij in 1943 dat zijn vader was overleden. Na de tweede wereldoorlog ging hij weer bij zijn moeder wonen en ging naar het gymnasium. Hij besloot schrijver te worden. In 1951 trouwde Remco met Freddie Rutgers. Zij had een rijke vader die er volkomen niet mee eens was. Even later gaat dit uit en trouwt hij met Lucia van der Berg. Zij krijgen een baby. Eind 1961 debuteert Remco als romanschrijver met ‘het leven is vurrukkulluk’. Het leuke is dat hij als kleine jongen heel erg geïnteresseerd was in het boek ‘Kees de jongen’. Dit was zijn favoriete boek. Dit boek is geschreven door Theo Thijssen. Dit is heel leuk want dit boek heb ik ook gelezen.