Het huis van de moskee
Auteur : Kader Abdolah
Titel: Het huis van de moskee
Uitgever: De Geus
Jaar van eerste druk: 2005

Keuze motivatie:
Ik koos deze boek omdat ik nog nooit een boek heb gelezen over de sjiieten. De sjiieten zijn een van de twee stromingen van de islam en ik zelf ben een soennieten.15-20% zijn sjiieten van de islamitische bevolking en soennieten zijn 75-80% van de bevolking. Daarom koos ik deze boek ik wou wel eens wat lezen over sjiieten.

Personages:
Het hoofd van de moskee en zijn familie:

Aga Djan – het hoofd van het huis van de moskee en de bazaar (tapijthandelaar).
Fagri Sadat – de vrouw van Aga Djan.
Djawad - de zoon van Aga Djan en Fagri Sadat.
Nasrin - de dochter van Aga Djan en Fagri Sadat.
Ensi - de dochter van Aga Djan en Fagri Sadat.
Nosrat - de broer van Aga Djan (een levensgenieter).
Shahbal –de zoon van Moazen en de man die later het verhaal van de moskee vertelt .
Aga Shodja(Moazen)-de vader van Shahbal en de omroeper van de moskee.

De imam en zijn familie:
Alsaberi - de imam van de moskee
Zinat - de vrouw van Alasberi en de vrouw die verhalen vertelt
Sediq - de dochter van Zinat, getrouwd met Galgal.
Sejjed Mohammed(oftewel Hagedis) – de zoon van Sediq en Galgal
Ahmad - de zoon van Alsaberi en de nieuwe imam van Senedjan
Abbas – de overleden zoon van Alasberi en Zinat
Galgal - de rebellerende invalimam die later de rechterhand van Khomeini wordt


De knechten:
Am Ramazan- de knecht en de man die later zijn
Golbanoe & Golebeh – de grootmoeders en degene die werk in huis deden voor dat ze naar Mekka gingen.
Zara- eenentwintig jarige vrouw die naar de grootmoeders de werk deed in het huis van de moskee verricht.

Samenvatting van het boek:
In Iran staat het huis van de moskee waar Aga Djan en zijn familie wonen. De mensen in het huis zijn trouw aan de tradities die de islam met zich mee brengt. Als de imam Alsaberi sterft neemt de familie een nieuwe imam aan: Galgal. Galgals preken zijn erg politiek geladen.
De Sjah wil Galgal laten oppakken en Galgal vlucht naar een andere stad. De Sjah heeft de macht in Iran en Galgal sluit zich aan Ayatollah Khomeini . Aga Djan ziet dat de Amerikanen steeds meer macht in Iran krijgen. Sommige vrouwen uit zijn huis krijgen zelfs buitenechtelijke relaties. Steeds meer familieleden verlaten het huis van de moskee om carrière te maken in grotere steden.
Als reactie op het vrije leven neemt een anti-Amerikaanse groep, onder leiding van Khomeini de macht over. Alle mensen die niet aan de Islam gehoorzamen zoals deze groep dit wil worden geëxecuteerd. Sommige familieleden sluiten zich aan bij Khomeini, anderen worden door hun eigen familie omgebracht, omdat ze zich in het verleden misdragen hebben. Aga Djan ziet het leven zeer somber in, maar als hij aan het einde van het boek een vriend tegen komt die hem zijn zoon z’n graf laat zien voelt hij het leven weer in zich stromen.

Soort boek:
Het boek is een roman over de Islam en de samenleving in Iran. Het is bedoeld om mensen te laten nadenken over de Islam en de oorlogen tussen Amerika/Iran/Irak.


De tijd:
Het boek speelt zich af tijdens de opkomst van Amerika met als eerste datum 19 juli 1969, de landing van Neil Armstrong op de maan. Het boek eindigt ongeveer in 1990. Soms werden er grote sprongen in de tijd gemaakt. Dit zie je aan het begin van sommige hoofdstukken: ‘’een paar jaar later’’ of ‘’de tijd verstreek en…’’ Het boek heeft 415 bladzijden.

Vertelperspectief:
De verteller is echter niet duidelijk aanwezig, je hebt het idee dat Aga Djan het verhaal vertelt.

Ruimte:
Het verhaal speelt zich af in een klein dorpje in Iran, Senedjan. Het is een doorsnee islamitisch dorp in Iran. De belangrijkste ruimte in het boek is het huis van de moskee, omdat de meeste dingen uit het boek zich hier

Thema:
Het belangrijkste thema van dit boek is de Islam (als levenswijze). Op de flaptekst staat ook een stukje van de schrijver. “Ik heb dit boek voor de westerse wereld geschreven. Het boek gaat over mensen, over kunst, over religie, over seks, over film en het belang van radio en televisie. Ik heb geprobeerd de gordijnen opzij te schuiven en de islam als levenswijze te laten zien ” afspelen.

Informatie over de schrijver:
Kader Abdolah groeide op in een streek waar de islam streng werd nagevolgd. Omdat hij hoopte ooit zijn betovergrootvader Qhaem Megham Ferahni na te volgen en schrijver te worden, ging hij zich vanaf zijn twaalfde jaar verdiepen in de westerse literatuur. Daardoor raakte zijn interesse in de westerse samenleving gewekt. Om die interesse te voeden luisterde hij in het geheim naar westerse radiostations en naar verzetszenders. Aan de universiteit van Teheran studeerde hij natuurkunde. In die periode sloot hij zich aan bij een linkse partij die zich verzette tegen het bewind van de sjah en later tegen dat van de ayatollahs. Hij schreef voor een illegaal blad en publiceerde twee clandestiene verhalenbundels onder de naam Kader Abdolah. Deze naam nam hij aan als eerbetoon aan twee studiegenoten en door de overheid geëxecuteerde partijleden: Kader en Abdolah. Na zijn opleiding werkte hij als directeur van een emballagefabriek, en zette hij zijn politieke activiteiten voort. Deze activiteiten resulteerden er in dat hij in 1985 uit Iran moest vluchten. Op uitnodiging van de Verenigde Naties kwam hij als politiek vluchteling naar Nederland. Hij belandde in 1988 in een asielzoekerscentrum in Apeldoorn en kreeg vervolgens een huis in Zwolle toegewezen. Daar ging Abdolah werken in een natuurhistorisch museum en in een conservenfabriek. In 2003 verhuisde hij naar Delft.Kader Abdolah maakte zich de Nederlandse taal eigen met behulp van onder meer de kinderboeken van Annie M.G. Schmidt en van Nederlandstalige poëzie. Worstelend met de taal begon hij zijn verhalen in het Nederlands te schrijven. In 1993 debuteerde hij met de verhalenbundel De adelaars, die meteen bekroond werd met de belangrijke debutantenprijs Het Gouden Ezelsoor. Kader Abdolah schrijft wekelijks een column in de Volkskrant onder het pseudoniem Mirza. Mirza is in het Perzisch 'kroniekschrijver' én het is de naam van zijn overleden vader. Zijn werken gaan over het leven in en tussen twee culturen en over het leven in de diaspora. In 2006 wordt Kader Abdolah gastschrijver aan de Universiteit Leiden, en geeft hij een werkcollege; onder meer over literaire aspecten van de Koran.



Mijn menig:
Ik vind dit een heel goeie boek een van de beste boeken die ik heb gelezen.De schrijver schrijft duidelijk de gebeurtenissen en emoties van de oorlog. Aan het begin dacht ik dit word niks maar toen ik op de helft was werd ie steeds beter. En ik raad iedereen aan om deze boek te lezen