Titel Het Hemelse Gerecht Uitgave 1991 Informatie over de schrijfster Renate Maria Dorrestein wordt op 25 januari 1954 geboren in Amsterdam. Ze groeit op in Amstelveen in het gezin van een advocaat en een voormalige onderwijzeres, samen met een oudere zus en een zusje en broer die jonger zijn. Haar gezinsleven typeert zij als katholiek, maar volstrekt niet orthodox. Schrijven doet ze al aan de lagere school. In Amstelveen volgt ze het gymnasium aan het Keizer Karel College. Na haar gymnasiumdiploma gaat ze bij uitgeverij Spaarnestad werken als proefkonijn voor een opnieuw op te zetten opleiding. Ze wordt verslaggeefster bij "Panorama" en maakt daarmee veel verre reizen. In 1977 begint ze een bureau dat in opdracht journalistieke produkties verzorgt. Twee jaar later wordt ze zelfstandig tekstschrijfster en in 1981 is ze korte tijd hoofdredacteur van het tijdschrift "Mensen van Nu". In dat zelfde jaar maakt haar jongere zusje op 20-jarige leeftijd een einde aan haar leven. Dit zou de "motor" achter haar schrijverschap worden; ze zal jarenlang door haar werken spoken als vage personages. Tussen 1982 en 1987 behoort ze tot de redactie van "Opzij". In 1985 richt ze met een paar mensen de Anna Bijns Stichting op die sinds 1986 de prijs voor beste vrouwelijke auteur weggeeft. Als "writer-in-residence" verblijft ze in de periode 1986-1987 bij de universiteit van Michiglan. Bij terugkeer besluit ze zich helemaal aan het schrijven te gaan wijden en trekt ze zich enkele jaren op de Schotse eilanden terug. De laatste jaren worden sterk bepaald door haar ziekte ME die haar mogelijkheden beperken. In 1991 maakt ze dat bekend na anderhalf jaar stilzwijgen. In 1993 richt ze het ME fonds op die onderzoek naar de ziekte moet stimuleren. Andere literatuurboeken van haar zijn: Buitenstaanders (1983)
Ontaarde moeders (1992) Verborgen gebreken (1996) Titelverklaring "Het Hemelse Gerecht" is allereerst de naam van het restaurant. Een titel die slaat op het restaurant, de gerechten die er worden geserveerd zijn van hoge kwaliteit, en op de samenloop van omstandigheden die worden beschouwt als een beslissing van hemel. Ten tweede komen deze woorden letterlijk in het boek voor als het onweer losbarst. Irthe ziet onweer als een "Hemels Gerecht", de gerechtigheid Gods. De dorpelingen tenslotte, zien het onheil dat hen overvalt ook als een "Hemels Gerecht" en uiteindelijk zien zij zichzelf als vertegenwoordigers van de hemelse gerechtigheid; het restaurant is volgens hen de schuldige van al het onheil en ongeluk van het dorp, dus is het de gerechtigheid "uit de hemel" dat zij het restaurant plat branden. Beschrijving van de hoofdpersonen De hoofdpersonen zijn Ange, Irthe en Gilles. Ange en Irthe zijn zuster van ongeveer dertig jaar. Ange is twee jaar ouder dan Irthe. Ange is een harde vrouw, die alles nuchter en cynisch bekijkt. Irthe is veel gevoeliger en houdt zich vaker met het verleden bezig. Ange is getrouwd met Gilles. Hij slaapt altijd bij Ange, maar onderhoudt ook een seksuele relatie met Irthe. Met z'n drieën werken ze in hun restaurant "Het Hemelse Gerecht". Ange is het culinaire brein en als eerste verantwoordelijk voor de eindprodukten in de keuken. Irthe helpt haar in de keuken en verzorgt de contacten met de leveranciers en met de dorpsbewoners die in het Hemelse Gerecht komen eten. Gilles helpt in de keuken en verricht werkzaamheden in en om het huis. Beschrijving van de bijpersonen Dixie, de dochter uit het vorige huwelijk van Gilles, die komt in het restaurant logeren. Henri, de dorpsdokter die elke vrijdag komt eten. Willemse, de timmerman die een bootje voor Ange en Irthe zal maken. Van de Wetering, de slager die het vlees altijd brengt. Wim Bartels, de postbode die ook regelmatig op bezoek komt bij het brengen van de post.
Perspectief Er is sprake van een wisselend personaal perspectief. De gebeurtenissen worden beschreven door de ogen van Irthe of Ange. Informatie over het verleden wordt de lezer gegeven via de gedachten van de zusters. Als er een uitgebreide beschrijving wordt gegeven van het dorp en zijn bewoners gebeurt dat vanuit de optiek van Ange. De schrijfster uit op dat moment haar eigen ideeën via een hoofdpersoon. Tijd en Ruimte De gebeurtenissen worden in chronologische volgorde gepresenteerd. De lezer wordt ook over het verleden geïnformeerd. Er komen geen zelfstandige flash-backs in voor. De verhaaltijd is in totaal ongeveer anderhalve maand, waarvan drie weken niet beschreven worden. Het verhaal speelt zich af in en om het restaurant en ook wel in het dorpje waar het restaurant bij ligt. De verhaaltijd is te verdelen in drie delen:

• De beginperiode waar Gilles nog (beneden) in het restaurant aanwezig is en alles nog heel normaal is. In deze periode is er zware regenval en het restaurant stroomt bijna over. Het slechte weer geeft aan dat er iets slechts gaat gebeuren; Gilles besluit weg te gaan.
• De periode van de hittegolf (er worden tussen deze periode en de vorige periode drie weken niet beschreven) die een beetje de druk aangeeft die op Irthe en Ange ligt; het is druk in het restaurant, er moet veel gedaan worden nu ze met z'n tweeën zijn, ze moeten op Dixie passen en Gilles zit nog opgesloten op zolder.
• De laatste periode is van het onheil en de wraak van de dorpsbewoners. In die periode is het weer slecht weer dat niet veel goeds aangeeft en er gaat van alles mis; Ange snijdt zich in haar hand, Ange krijgt ruzie op een begrafenis, een pas gekochte motor gaat stuk, Irthe komt in een schuilplaats opgesloten te zitten, de bliksem slaat in het conservenmuseum in en er heerst een ziektegolf over het dorp en er zij zelfs sterfgevallen. De dorpsbewoners zijn er van overtuigd dat "het Hemelse Gerecht" hier van de oorzaak is en ze besluiten het restaurant plat te branden.

Samenvatting "Het Hemels Gerecht" ligt twee kilometer buiten het dorp aan de rivier. Het restaurant is in de omtrek bekend om zijn exclusieve gerechten. De gebeurtenissen beginnen op vrijdag en het is eind maart. Er valt al dagen veel regen en vooral Gilles maakt zich daar druk om, want als dat zo door gaat zal het restaurant onder water komen te staan. De zusters concentreren zich echter op het koken en de avond verloopt zoals gewoonlijk weer goed. Gilles maakt die avond aan Henri, die in het restaurant eet, bekend dat hij op vakantie zal gaan. Dit verbaast de zusters, omdat hij nog nooit op vakantie is gegaan sinds hij bij hen werkt. De volgende ochtend is het water weer flink gestegen. Vooral Irthe betreurt dit, want haar "conservenmuseum" is ondergelopen. Daar bewaart ze al vijftien jaar de gebruikte potten. De volgende dag staat het water al tot de keukendeur. 's Avonds droomt Ange dat alles ondergelopen is. Ze schrikt wakker van Gilles die zegt dat de situatie een wending genomen heeft. Dit vieren ze met z'n drieën, waarbij Gilles aankondigt dat hij vertrekt met als motief dat hij geen echte liefde meer voor hen voelt. Bij het pakken van zijn koffers op zolder sluiten ze hem op. Ze nemen hem net zo lang gevangen tot dat hij besluit te blijven. Door een luikje zullen ze hem te eten en te drinken geven. Drie weken later is er een hittegolf. Ange en Irthe geven een tuinfeest. De zusters zeggen de dorpsbewoners dat Gilles zonder te zeggen op vakantie is. Beiden hebben een slecht humeur. Ze tonen wel interesse voor het pasgeboren kind van Willemse, de timmerman, die voor hen een roeiboot zal maken. De daarop volgende dagen verslechtert de stemming. Ze krijgen wel via een brief van de postbode te horen dat ze een Michelin-ster gekregen hebben, die ze erg verdiend hebben. Een paar dagen later staat Dixie, de dochter van Gilles uit zijn vorige huwelijk voor de deur. Ze moeten op haar passen, omdat haar moeder op vakantie is. Ze logeert in de kelder. Door Anges slechte humeur daarover krijgt ze hevige ruzie met de slager. Een paar dagen later is het kind van de timmerman aan koorts overleden, dus gaan ze naar de begrafenis, maar daar maakt Ange een verkeerde opmerking, en er volgt een ruzie. Ange gaat overstuur naar huis en snijdt zich in haar hand, waardoor Irthe voorlopig het werk in de keuken moet overnemen. Dixie is erg in de war en lijkt ziek. Ange neemt haar mee naar Henrie. De arts zegt dat er wel meer mensen uit het dorp ziek. Henrie vraagt haar daar mee uit. Met tegenzin stemt ze toe. Ondertussen heeft Irthe de buitenboordmotor opgehaald voor de roeiboot, maar op weg naar huis gaat hij kapot en ze moeten verder roeien. Het onweer barst los en ze is nog maar net binnen of de bliksem slaat in het museum. De aantrekkelijke bloemist helpt Irthe en belt de brandweer. Door dit alles krijgt ze ruzie met de bakker, omdat de bestelling niet doorgaat. De postbode heeft allerlei slecht nieuws uit het dorp, dat er steeds meer mensen ziek worden. Intussen zijn Ange en Dixie nog steeds niet terug, omdat ze zijn wezen schuilen en de deur in het slot van die schuilplaats viel. Dixie weet eruit te komen en waarschuwt Irthe die Ange met enige tegenzin zal bevrijden, omdat zij al die tijd Gilles te drinken gegeven heeft, waardoor ze hem niet goed kunnen dwingen te blijven. Dixie blijft allen thuis en raakt overstuur. De voor niks gekomen gasten horen het gegil van Dixie. Irthe en Ange zijn weer thuis en alleen Henrie mag binnen komen. Als Dixie heeft verteld dat er een man op zolder is gaat Henrie kijken en sluit Ange hem ook op. Irthe is intussen weggegaan en in het plaatselijke café beland, waar ze een zeer vijandelijke groep dorpsbewoners aantreft, die er van overtuigd is dat het Hemelse Gerecht de oorzaak van alle ellende, zieken en sterfgevallen is. Ze zijn van plan het restaurant plat te branden. Iemand houdt haar in het café vast, terwijl de anderen met fakkels naar het restaurant gaan. Ange is overstuur om alles en weet geen raad met de twee mannen op zolder. Als de fakkeloptocht nadert, vlucht ze met Dixie in het bootje. Als ze begint te roeien komt Irthe, die wist te ontsnappen, in paniek aanhollen en springt in het water, verdrinkt bijna, maar bereikt de boot. Met z'n drieen varen ze verder...... Thema Een tamelijk overeenstemmende gemeenschap, waarin zowel uiterst bekrompen dorpsbewoners als twee gefrustreerde vrouwen met tamelijk wereldse opvattingen kunnen bloeien, klapt uit wanneer de partner van de beiden vrouwen voor de vrijheid kiest. Vanaf dat moment gaat alles mis: de intermenselijke verhoudingen gaan achteruit, de dorpelingen worden ziek, het conservenmuseum - symbool van de oude, stabiele situatie - brandt af en zelfs een splinternieuwe buitenboordmotor weigert dienst. Met de leveranciers ontstaan plotseling allerlei ruzies en zelfs de oude dorpsdokter probeert de zusters aan de haak te slaan. Het boek is opgedragen aan "alle trouweloze" mannen. De schrijfster probeert het bericht over te brengen: blijf je partner altijd trouw, anders gebeuren er rare dingen. (De opdracht is echter ironisch bedoeld.)