Primair verslag
Auteur: Boudewijn Buch
Titel: Het geheim van Eberwein
Uitgever: De Arbeidspers
Plaats van uitgave: Amsterdam
Jaar van uitgave: 2003
Druk: 1e
Aantal bladzijden: 195
Genre: Roman Biografie Auteur: Boudewijn Maria Ignatius Büch werd geboren op 14 december 1948 te Den Haag, hij groeide op in Wassenaar met zijn ouders en 5 broers. Zijn ouders hadden een slecht huwelijk waar Boudewijn erg onder leed, en toen Boudewijn ongeveer 16 jaar was, scheidden zijn ouders dan ook. Hij heeft geen makkelijke jeugd gehad, mede daardoor kwam hij later ook in een psychische inrichting, maar ook dat was een goede inspiratiebron voor Boudewijn. Hij schreef veel boeken over zijn jeugd, ook ‘de Kleine Blonde Dood’ Helaas overleed Boudewijn veel te vroeg, op 23 november 2002 op 57-jarige leeftijd. Titelverklaring: De vader van Boudewijn was vroeger helemaal weg van de Duitse componist Eberwein, toen hij een kind kreeg wilde hij ook dolgraag dat zijn kind Eberwein zou gaan heten. Maar in die tijd mocht je sommige namen niet aan je kind geven, de naam moest in een boek staan voor goedgekeurde namen, en Eberwein stond er niet bij. Vader Büch was heel boos, zijn kind moest en zou Eberwein heten. Maar na veel gescheld en getier was hij nog niets verder gekomen, zijn kind mocht echt geen Eberwein heten, dus daarom heeft hij het kind maar Boudewijn genoemd, dat leek er wel een beetje op. Dat was dus zijn geheim van Eberwein, ook wilde vader Büch een pianoversie maken van een toneelstuk van Eberwein, maar dat heeft hij nooit afgekregen. Boudewijn heeft na de dood van zijn vader dat geprobeerd af te krijgen en aan het eind van het boek lees je dat het hem is gelukt. Motivatie boekkeuze: De vorige keer heb ik ook een boek gelezen van Boudewijn Büch en dat is mij goed bevallen, ik vind zijn schrijfstijl leuk om te lezen. Veel mensen vinden zijn schrijfstijl vervelend, maar ik vind van niet. Dus daarom wilde ik nog een boek van hem lezen, de vorige keer heb ik ‘’de kleine blonde dood gelezen’ en nu was er net twee jaar terug een vervolg op dat boek gekomen namelijk ‘Het geheim van Eberwein’, dus mijn keuze was toen snel gemaakt. Thema: Het thema is denk ik de relatie tussen vader en zoon, de broers van Boudewijn vinden hem maar een slijmbal. En Boudewijn was ook wel een beetje een slijmbal, omdat hij eigenlijk bang was voor zijn vader, bang om iets verkeerds te doen. Hij vond alles leuk wat zijn vader ook leuk vond, dezelfde muziek, zelfde verhalen en hij ging overal mee waar zijn vader ook heen ging. Motieven: Boudewijn probeert in het hele boek het werk van zijn vader af te maken. Je leest ook veel over hoe het vroeger was toen zijn vader nog leefde, wat ze allemaal samen deden. Hoofdpersonen: o De hoofdpersoon van dit boek is wederom Boudewijn Büch, je ziet alles door zijn ogen. Boudewijn is een jongen die veel van leren houdt, ook op latere leeftijd zie je dat. Ook opmerkelijk is de hechte band met zijn vader, Boudewijn houdt echt van zijn vader en zijn vader van hem, hij houdt nog meer van Boudewijn als van zijn eigen vrouw omdat hun huwelijk niet zo goed is. o Vader Büch, is een getraumatiseerde joodse man, net zoals in het boek ‘De kleine blonde dood’ merk je dat ook steeds weer. Hij is emotioneel niet zo in orde en mede daardoor gaat het huwelijk niet zo goed met zijn vrouw, daarom zijn ze ook gescheiden. Vader Büch houdt wel veel van Boudewijn en dat blijkt onder andere uit dit citaat toen ze eens een keer samen gingen fietsen: ‘Ik wil hier niet meer weg,’ zei ik’. ‘Ik wil hier altijd blijven, bij u en in het dorp’. ‘Dat zal niet gaan jongen,’ zei mijn vader liefdevol. o Moeder Büch, was geen vrolijke vrouw, zij had ook een boel meegemaakt en dat zie je aan alles wat je doet en vooral hoe ze het doet. Boudewijn had ook geen goede band met haar evenals zijn vader. Dat zie je ook heel goed in het zelfde stukje van net, als Boudewijn met zijn vader is wezen fietsen en ze komen thuis, is Moeder Buch gelijk heel boos omdat ze volgens haar te laat thuis kwamen. ‘Heb ik daarvoor de hele middag boven die hete pannen gestaan? Ik vraag me wel eens af: waar doe ik het allemaal voor,’ klaagde mijn moeder. “Mijn moeder sloeg alles dood. Er was nooit vreugde in haar, want de wereld was haar tot last. “ Dit is een typerende beschrijving van zijn moeder. o Claudine, is bijna altijd vrolijk en een goede vriendin van Boudewijn. Ze reist ook vaak met hem mee de wereld over. Ze is een heel vrij persoon in haar doen en laten, ze is ook niet zo bezig met moeilijke onderwerpen en filosofische ideeën, wat Boudewijn juist weer wel doet. Ze ziet alles heel optimistisch en ze is zo avontuurlijk als maar kan. Plaats van handeling: Het verhaal speelt zich op meerdere plaatsen af, onder andere in Duitsland, in het museum, psychiater.
Tijd van handeling:
Verteltijd: Ongeveer 5 uur
Vertelde tijd: De tijd is best ingewikkeld omdat er veel flashbacks in zitten, het eigenlijke verhaal speelt zich af ongeveer rond deze tijd. Maar het begint gelijk met een flashback, dat Boudewijn met zijn vader loopt en dan lees je dat Boudewijn met Claudine is, dat is dus weer rond deze tijd. Je leest veel herinneringen van Boudewijn omdat die ook van belang zijn in het verhaal, bijvoorbeeld over zijn kindertijd en over zijn zoontje Micky dat overleden is. Perspectief: Het boek is geschreven in een ik-perspectief, je ziet alles door de ogen van de hoofdpersoon. De hoofdpersoon is trouwens niet dezelfde als de auteur in het boek. Het ik-figuur vertelt het verhaal en is dus een vertellend ik. Opbouw: Het boek ‘het geheim van Eberwein’ heeft 195 bladzijden, de bladzijden zijn opgebouwd uit een proloog met twee hoofdstukken. Dan komt de entr‘acte ook met twee hoofdstukken, dan komt een epiloog en een toegift, allebei bestaande uit één hoofdstuk. Alle hoofdstukken zijn weerverdeeld in genummerde paragraven, soms zijn dat er wel 9 maar bijvoorbeeld bij de entr’acte maar één. De proloog en de toegift spelen zich beide op dezelfde plaats af, namelijk in het museum met de grote koe met de grappige, natte bek, maar wel in een andere tijd. In het verhaal worden veel herinneringen verteld, welk gescheiden worden door middel van witregels. Korte inhoud: De proloog gaat over dat Boudewijn op jonge leeftijd
samen met zijn vader een museum bezoekt, het Mauritshuis in Den Haag. Daar zien ze een mooi maar apart schilderij, er staat een kop van een stier op. Dat maakte veel indruk, zelfs de volgende dag praatten ze er nog over, over de stier met de grappige, natte bek, daarop slaat dus de titel van de proloog. Het volgende hoofdstuk van de proloog is nog steeds een flashback en gaat dus wederom over de jeugd van Boudewijn
Het gezin bestond uit vader en moeder Büch en drie jongens, waarvan Boudewijn de jongste was. Je ziet door de ogen van Boudewijn de relatie die hij met zijn moeder heeft, hij zegt dat hij haar haat, terwijl zijn moeder altijd haar best deed om een gezellig gezin te zijn. Doch het lukte haar niet, ‘de mislukking straalde uit haar ogen.’ zo staat het letterlijk in het boek. In het volgende hoofdstuk gaat het ook over vroeger, dus ook een flashback maar dan gaat de tijd maar een paar jaar terug. De vader van Boudewijn is inmiddels al overleden, maar hij denkt nog wel vaak aan zijn vader, hij mist zijn vader. Hij heeft een paar oude brieven gevonden van zijn vader, daar staat dat de componist Eberwein heeft gewoond aan de Rudolstadt. Boudewijn denkt terug aan de tijd dat zijn vader nog leefde, dat hij toen soms iets van Eberwein op de piano speelde. Hij ging toen ook vaak met zijn vader naar de bibliotheek om dingen op te zoeken over Eberwein, Boudewijn probeerde altijd de juiste opmerkingen naar zijn vader te maken. Als hij ook maar iets fout zei, werd zijn vader heel kwaad. Dan begint Boudewijn vertellen over zijn relatie met Claudine, tijdens die relatie werd Boudewijn eigenlijk veel meer terughoudender. “Ik begon me steeds meer terug te trekken, ik leefde steeds intenser in het fotoalbum van mijn eigen jeugd.” Zo staat het letterlijk in het boek. Tijdens een vakantie samen met Claudine zit hij op een avond alleen in het huisje zit hij een stuk van Eberwein ‘das Jahrmarktsfest zu Plundersweilern’ te lezen. Claudine heeft het ook over kinderen, maar Boudewijn is daar nog helemaal niet aan toe, omdat hij natuurlijk ook vroeger zijn zoontje Micky heeft verloren en hij is nog teveel met zijn vader bezig. Misschien kwam het ook wel een beetje daardoor dat de relatie tussen Claudine en Boudewijn over ging, maar de belangrijkste reden was toch wel dat Claudine Boudewijn’s obsessie voor zijn vader niet meer aankon. Claudine wilde juist altijd vrolijk zijn en wilde liever niets met de dood te maken hebben, terwijl Boudewijn best wel veel met de dood bezig was. Boudewijn beschreef ook hoe zijn vader op een oude piano een stuk van Eberwein en Wagner speelde, van Wagner heeft hij voor een paar jaar terug zijn geboorteplaats bezocht, wat nu een museum was geworden. Ook heeft hij een theater bezocht waar Eberwein gespeeld wordt, tijdens dat moment krijgt Boudewijn weer een flashback, hij denkt weer aan vroeger toen zijn vader op de oude piano aan het spelen was. In het volgende hoofdstuk gaat Boudewijn actief op zoek naar zijn vaders verleden. Een vriend van hem helpt hem met het zoeken in het archief naar fragmenten van ‘Das Jahrmarktsfest zu Plundersweilern’. Na even overlegd te hebben, mocht Boudewijn heb document inzien, hij zag dat het document nog een keer door iemand anders was bekeken, door Rainer Büch. Hij wil eerst het hele document kopiëren maar dat mocht toen niet, maar als een paar jaar later de archiefwet wordt gewijzigd, mag het wel. De vriend die hem zou helpen zoeken is dan helaas al overleden. Pas nu begint Boudewijn te vertellen over zijn overleden zoontje Micky en over zijn relatie met Mieke die langzaam kapot liep. Dan begint hij uitvoerig te vertellen over een keer dat hij samen met zijn vader naar Den Haag ging, naar de taptoe kijken. Er werd daar toen een fragment van Eberwein gespeeld. Dan gaat het verhaal ineens weer naar de vakantie van Boudewijn en Claudine. Claudine vraagt Boudewijn of hij haar als een jongens of als een meisje ziet. Hij was geschokt, helemaal sprakeloos, Claudine wist het antwoord al… Dan vertelt Boudewijn ook even over zijn homoseksualiteit. Zijn hele leven al bijna is Boudewijn opzoek naar het geheim van zijn vader, het geheim van Eberwein. Het geheim achter het stuk van Eberwein ‘Das jahrmarktsfest zu Plundersweilern’. Orgelum, orgelei, dudeldumdei betekenen “zwerk, woede aan zee, het landschap als decor”. Ineens wordt het Boudewijn allemaal duidelijk. De toegift gaat over twee kleine meisje die Boudewijn heeft leren kennen. Met deze twee meisjes gaat hij naar het schilderij kijken waar hij vroeger ook samen met zijn vader naar toe is geweest: De stier met de grappige, natte bek.
Eigen mening:
Ik vond dit echt wederom weer een heel mooi boek van Boudewijn Buch.
Het boek vond ik misschien nog wel mooier als ‘De kleine blonde dood’, maar dat komt denk ik ook omdat ik toen nog niet echt wist waar het boek over ging en dan moet je er altijd een beetje inkomen.
Nu wist ik wat voor soort boek ik kon verwachten en ik wist al waar het verhaal een beetje over zou gaan.
Ik kende zeg maar als de achtergrond van Boudewijn, zijn verleden enzovoorts.
Mooi verhaal, fijn taalgebruik, helemaal goed gewoon!
Alleen vond ik wel het eind een beetje vaag, ik snapte niet precies waardoor alles hem ineens duidelijk werd.
Antwoorden op de doelstellingsvragen:
1. “Het geheim van Eberwein” is een vervolg op het boek “De kleine blonde dood”, welk verband bestaat er met de twee boeken en welke verschillen zie je?
Het verband tussen de twee boeken is vrij makkelijk, omdat het eigenlijk gewoon een vervolg is op het vorige boek.
Dus de achtergronden zijn gewoon hetzelfde als “De kleine blonde dood”, een getraumatiseerde vader, overleden zoontje, kapotte relaties, homoseksualiteit enzovoorts.
Doch het is natuurlijk een heel ander verhaal deze keer, echt goed gedaan.
Er zitten ook duidelijke verschillen in het boek, in het boek “De kleine blonde dood” ging het verhaal voornamelijk over zijn zoontje Micky dat was overleden.
Nu in dit boek speelde het op sommige momenten wel mee, maar over Micky werd vrij weinig gesproken.
Ook kreeg je in dit boek meer te zien over de moeder van Boudewijn, in het vorige boek stond zij echt op de achtergrond, terwijl Boudewijn nu vertelt waarom zijn moeder zo was zoals ze was.
“Het was ook niet makkelijk voor haar, een getraumatiseerde man en een zoon die hem overal naartoe achterna loopt”. Zo zegt Boudewijn in zijn boek.
2. Wat is het effect van het gehanteerde perspectief op de geloofwaardigheid daarvan?
Het boek is geschreven in een ik-perspectief, je ziet alles door de ogen van de hoofdpersoon.
Het verwarrende is misschien wel dat de naam van de hoofdpersoon hetzelfde is als de naam van de auteur van het boek, in dit geval dus Boudewijn.
Het verhaal is zeker wel gebaseerd op persoonlijke ervaringen van Boudewijn, hij had vroeger echt een zoontje dat Micky heette en hij is ook helaas echt overleden.
Maar ik denk dat hij het grootste deel wel gewoon verzonnen heeft, hoewel alles wel heel geloofwaardig overkomt.
Want alles wat in het boek verteld wordt, zou ook echt gebeurd kunnen zijn.
Het perspectief vond ik leuk gekozen, ik dacht eerst dat het wel een soort autobiografisch boek was, dat dacht ik bij het boek ‘de kleine blonde dood’’, maar pas later kwam ik erachter dat het toch niet zo was.
3. Hoe luidt de afloop van het verhaal en welk verband bestaat er met het thema?
Het thema van dit boek is de relatie tussen vader en zoon.
Boudewijn vond alles leuk wat zijn vader ook leuk vond, dezelfde muziek, zelfde verhalen en hij ging overal mee waar zijn vader ook heen ging, maar eigenlijk was Boudewijn was eigenlijk bang voor zijn vader, bang om iets verkeerds te doen.
Het verhaal is afgelopen als Boudewijn het geheim van zijn vader dus het geheim van Eberwein heeft opgelost.
Dat heeft weer betrekking tot het thema, de relatie tussen vader en zoon, toen de vader van Boudewijn was overleden, wilde Boudewijn er alles aan doen om achter het geheim van zijn vader te komen.
Zijn vader betekende dus duidelijk veel voor Boudewijn.
Secundair verslag:
Auteur: Ruud Verdonck
Titel artikel: Wie was Eberwein nou weer? Bron: Trouw, 15 februari 2003
Informatie auteur: Ruud Verdonck is mediajournalist en columnist van dagblad Trouw. Hij schrijft columns, commentaren en artikelen over media. Zijn precieze leeftijd kon ik niet vinden maar ik weet wel dat hij ergens in de 50 is. Hij heeft een duidelijke mening en hij houdt die zeker niet voor zich, zo heeft hij ook eens een haarscherpe column geschreven over de herinvoering van de doodstraf. De Trouw-commentator heeft ook een eigen website waar allerlei columns en meningen op staan, het adres is: www.ruudverdonck.nl. Informatie bron: Op 30 januari 1943 werd de illegale krant 'Trouw' opgericht, die tot aan de bevrijding in mei 1945 zou blijven verschijnen. Het huidige 'Trouw' heeft 60 jaar later deze kranten op internet gezet. De krant werd dus opgericht ten tijde van oorlog, omdat juist tijdens de oorlog de media heel belangrijk was. In het begin waren het vooral socialisten en communisten die de krant gebruikte als middel om de mensen voor te lichten, later kwamen er steeds meer bladen uit christelijke hoek. Trouw was daarvan het grootste blad. Het eerste nummer van Trouw is nooit verschenen. Of eigenlijk is het wel verschenen, maar dan onder een andere naam: Oranje-bode. Want op 19 januari 1943 toen Wim Speelman en enkele van zijn kameraden net uit de gevangenis kwamen, werd bekend dat er een prinses geboren was (Prinses Magriet). Dus toen kort daarna gaven Wim Speelman en zijn kameraden de Oranje-bode uit. Zie hier rechts de voorpagina. Aard van artikel: Het is een soort column van Ruud Verdonck maar dan wel iets uitgebreider. Korte inhoud: De resencent heeft veel respect voor Boudewijn Buch, dat blijkt uit de hele tekst. ‘’Tegelijk met zijn nieuwste boek ‘Het geheim van Eberwein’ verscheen ook de 22ste druk van 'De kleine blonde dood', en bij zo'n respectabel aantal mogen ze allemaal over je schrijven wat ze willen.’’ Veronderstelt Ruud Verdonck. Ruud vind dat Boudewijn als hij te ingewikkeld wordt als hij te specifiek wordt. Vooral in het boek ‘Het geheim van Eberwein’ wordt Boudewijn te specifiek volgens Ruud, “Wie was Eberwein nou weer?” vraagt Verdonck zich af, vandaar ook de titel van de recensie. Dat bleek dus een Duitse componist te zijn, maar daar zou je een stuk moeilijker achter komen zonder het internet, vindt Ruud Verdonck. Ook vindt hij dat je in zijn nieuwste roman meer te weten komt over de moeder van Boudewijn, waarom ze zo ongelukkig en depressief deed. En dat ze altijd in te weinig woorden te veel wilt zeggen. Bruikbaarheid: Ik vind dit een goed bruikbaar artikel, er wordt een duidelijke mening gegeven met een duidelijk standpunt. Het gaat alleen niet echt heel veel echt over de inhoud. Maar het is wel een objectieve meningsuiting. Eigen mening: Ruud Verdonck houdt het heel persoonlijk, ik vind dat wel fijn, want hij vergelijkt de dingen in het boek met zichzelf en dat leest gemakkelijk. Hij levert eerlijke kritiek, zonder onbeleefd te worden. Hij vergelijkt het boek “De kleine blonde dood” ook een paar keer met het boek dat daarop volgt “Het geheim van Eberwein”, vond ik ook goed gedaan. Omdat ik ook “De kleine blonde dood” heb gelezen kon ik het goed volgen.
Antwoorden op de doelstellingsvragen:
1. “Het geheim van Eberwein” is een vervolg op het boek “De kleine blonde dood”, welk verband bestaat er met de twee boeken en welke verschillen zie je?
Ook in zijn laatste roman geeft Boudewijn volgens Ruud Verdonck wederom een mooie samenvatting van zijn eigen talent.
Bekende thema’s zoals: zijn vader, de dood, zijn overleden zoontje Micky en de desillusie van de liefde uit het vorige boek komen ook weer terug in het boek “Het geheim van Eberwein.”
Ruud Verdonck vind de laatste roman van Boudewijn Büch wederom heel mooi.
In tegenstelling tot het boek “De kleine blonde dood” worden nu in deze roman wel veel meer dingen duidelijk over zijn diepgehate moeder vindt de recensent.
Haar gebrek was dat ze teveel wilde zeggen met te weinig woorden.
En dat is het grote verschil met deze roman.
2. Wat is het effect van het gehanteerde perspectief op de geloofwaardigheid daarvan?
Boudewijn wilde door middel van zijn manier van schrijven erkenning krijgen van de mensen, in al zijn boeken heeft hij een boeiende manier van schrijven.
In dit boek is het gehanteerde perspectief goed gekozen en fijn om te lezen.
Hij gebruikt veel strenge zinnen, fraaie structuren en grote thema’s om erkenning te krijgen als literator.
Hij zegt dat mensen vaak veel dingen op zijn manier van schrijven hebben aan te merken, maar dat vindt Ruud onterecht, als iemand met een boeken 22 drukken kan halen, hebben ze niets meer te zeggen.
3. Hoe luidt de afloop van het verhaal en welk verband bestaat er met het thema?
Het thema van dit boek is dus de relatie tussen vader en zoon.
De afloop van het verhaal is bekend en verder wordt daar niet over gesproken in de recensie.
Deze vraag is niet van toepassing.
Titel: Het geheim van Eberwein
Uitgever: De Arbeidspers
Plaats van uitgave: Amsterdam
Jaar van uitgave: 2003
Druk: 1e
Aantal bladzijden: 195
Genre: Roman Biografie Auteur: Boudewijn Maria Ignatius Büch werd geboren op 14 december 1948 te Den Haag, hij groeide op in Wassenaar met zijn ouders en 5 broers. Zijn ouders hadden een slecht huwelijk waar Boudewijn erg onder leed, en toen Boudewijn ongeveer 16 jaar was, scheidden zijn ouders dan ook. Hij heeft geen makkelijke jeugd gehad, mede daardoor kwam hij later ook in een psychische inrichting, maar ook dat was een goede inspiratiebron voor Boudewijn. Hij schreef veel boeken over zijn jeugd, ook ‘de Kleine Blonde Dood’ Helaas overleed Boudewijn veel te vroeg, op 23 november 2002 op 57-jarige leeftijd. Titelverklaring: De vader van Boudewijn was vroeger helemaal weg van de Duitse componist Eberwein, toen hij een kind kreeg wilde hij ook dolgraag dat zijn kind Eberwein zou gaan heten. Maar in die tijd mocht je sommige namen niet aan je kind geven, de naam moest in een boek staan voor goedgekeurde namen, en Eberwein stond er niet bij. Vader Büch was heel boos, zijn kind moest en zou Eberwein heten. Maar na veel gescheld en getier was hij nog niets verder gekomen, zijn kind mocht echt geen Eberwein heten, dus daarom heeft hij het kind maar Boudewijn genoemd, dat leek er wel een beetje op. Dat was dus zijn geheim van Eberwein, ook wilde vader Büch een pianoversie maken van een toneelstuk van Eberwein, maar dat heeft hij nooit afgekregen. Boudewijn heeft na de dood van zijn vader dat geprobeerd af te krijgen en aan het eind van het boek lees je dat het hem is gelukt. Motivatie boekkeuze: De vorige keer heb ik ook een boek gelezen van Boudewijn Büch en dat is mij goed bevallen, ik vind zijn schrijfstijl leuk om te lezen. Veel mensen vinden zijn schrijfstijl vervelend, maar ik vind van niet. Dus daarom wilde ik nog een boek van hem lezen, de vorige keer heb ik ‘’de kleine blonde dood gelezen’ en nu was er net twee jaar terug een vervolg op dat boek gekomen namelijk ‘Het geheim van Eberwein’, dus mijn keuze was toen snel gemaakt. Thema: Het thema is denk ik de relatie tussen vader en zoon, de broers van Boudewijn vinden hem maar een slijmbal. En Boudewijn was ook wel een beetje een slijmbal, omdat hij eigenlijk bang was voor zijn vader, bang om iets verkeerds te doen. Hij vond alles leuk wat zijn vader ook leuk vond, dezelfde muziek, zelfde verhalen en hij ging overal mee waar zijn vader ook heen ging. Motieven: Boudewijn probeert in het hele boek het werk van zijn vader af te maken. Je leest ook veel over hoe het vroeger was toen zijn vader nog leefde, wat ze allemaal samen deden. Hoofdpersonen: o De hoofdpersoon van dit boek is wederom Boudewijn Büch, je ziet alles door zijn ogen. Boudewijn is een jongen die veel van leren houdt, ook op latere leeftijd zie je dat. Ook opmerkelijk is de hechte band met zijn vader, Boudewijn houdt echt van zijn vader en zijn vader van hem, hij houdt nog meer van Boudewijn als van zijn eigen vrouw omdat hun huwelijk niet zo goed is. o Vader Büch, is een getraumatiseerde joodse man, net zoals in het boek ‘De kleine blonde dood’ merk je dat ook steeds weer. Hij is emotioneel niet zo in orde en mede daardoor gaat het huwelijk niet zo goed met zijn vrouw, daarom zijn ze ook gescheiden. Vader Büch houdt wel veel van Boudewijn en dat blijkt onder andere uit dit citaat toen ze eens een keer samen gingen fietsen: ‘Ik wil hier niet meer weg,’ zei ik’. ‘Ik wil hier altijd blijven, bij u en in het dorp’. ‘Dat zal niet gaan jongen,’ zei mijn vader liefdevol. o Moeder Büch, was geen vrolijke vrouw, zij had ook een boel meegemaakt en dat zie je aan alles wat je doet en vooral hoe ze het doet. Boudewijn had ook geen goede band met haar evenals zijn vader. Dat zie je ook heel goed in het zelfde stukje van net, als Boudewijn met zijn vader is wezen fietsen en ze komen thuis, is Moeder Buch gelijk heel boos omdat ze volgens haar te laat thuis kwamen. ‘Heb ik daarvoor de hele middag boven die hete pannen gestaan? Ik vraag me wel eens af: waar doe ik het allemaal voor,’ klaagde mijn moeder. “Mijn moeder sloeg alles dood. Er was nooit vreugde in haar, want de wereld was haar tot last. “ Dit is een typerende beschrijving van zijn moeder. o Claudine, is bijna altijd vrolijk en een goede vriendin van Boudewijn. Ze reist ook vaak met hem mee de wereld over. Ze is een heel vrij persoon in haar doen en laten, ze is ook niet zo bezig met moeilijke onderwerpen en filosofische ideeën, wat Boudewijn juist weer wel doet. Ze ziet alles heel optimistisch en ze is zo avontuurlijk als maar kan. Plaats van handeling: Het verhaal speelt zich op meerdere plaatsen af, onder andere in Duitsland, in het museum, psychiater.
Vertelde tijd: De tijd is best ingewikkeld omdat er veel flashbacks in zitten, het eigenlijke verhaal speelt zich af ongeveer rond deze tijd. Maar het begint gelijk met een flashback, dat Boudewijn met zijn vader loopt en dan lees je dat Boudewijn met Claudine is, dat is dus weer rond deze tijd. Je leest veel herinneringen van Boudewijn omdat die ook van belang zijn in het verhaal, bijvoorbeeld over zijn kindertijd en over zijn zoontje Micky dat overleden is. Perspectief: Het boek is geschreven in een ik-perspectief, je ziet alles door de ogen van de hoofdpersoon. De hoofdpersoon is trouwens niet dezelfde als de auteur in het boek. Het ik-figuur vertelt het verhaal en is dus een vertellend ik. Opbouw: Het boek ‘het geheim van Eberwein’ heeft 195 bladzijden, de bladzijden zijn opgebouwd uit een proloog met twee hoofdstukken. Dan komt de entr‘acte ook met twee hoofdstukken, dan komt een epiloog en een toegift, allebei bestaande uit één hoofdstuk. Alle hoofdstukken zijn weerverdeeld in genummerde paragraven, soms zijn dat er wel 9 maar bijvoorbeeld bij de entr’acte maar één. De proloog en de toegift spelen zich beide op dezelfde plaats af, namelijk in het museum met de grote koe met de grappige, natte bek, maar wel in een andere tijd. In het verhaal worden veel herinneringen verteld, welk gescheiden worden door middel van witregels. Korte inhoud: De proloog gaat over dat Boudewijn op jonge leeftijd
samen met zijn vader een museum bezoekt, het Mauritshuis in Den Haag. Daar zien ze een mooi maar apart schilderij, er staat een kop van een stier op. Dat maakte veel indruk, zelfs de volgende dag praatten ze er nog over, over de stier met de grappige, natte bek, daarop slaat dus de titel van de proloog. Het volgende hoofdstuk van de proloog is nog steeds een flashback en gaat dus wederom over de jeugd van Boudewijn
Het gezin bestond uit vader en moeder Büch en drie jongens, waarvan Boudewijn de jongste was. Je ziet door de ogen van Boudewijn de relatie die hij met zijn moeder heeft, hij zegt dat hij haar haat, terwijl zijn moeder altijd haar best deed om een gezellig gezin te zijn. Doch het lukte haar niet, ‘de mislukking straalde uit haar ogen.’ zo staat het letterlijk in het boek. In het volgende hoofdstuk gaat het ook over vroeger, dus ook een flashback maar dan gaat de tijd maar een paar jaar terug. De vader van Boudewijn is inmiddels al overleden, maar hij denkt nog wel vaak aan zijn vader, hij mist zijn vader. Hij heeft een paar oude brieven gevonden van zijn vader, daar staat dat de componist Eberwein heeft gewoond aan de Rudolstadt. Boudewijn denkt terug aan de tijd dat zijn vader nog leefde, dat hij toen soms iets van Eberwein op de piano speelde. Hij ging toen ook vaak met zijn vader naar de bibliotheek om dingen op te zoeken over Eberwein, Boudewijn probeerde altijd de juiste opmerkingen naar zijn vader te maken. Als hij ook maar iets fout zei, werd zijn vader heel kwaad. Dan begint Boudewijn vertellen over zijn relatie met Claudine, tijdens die relatie werd Boudewijn eigenlijk veel meer terughoudender. “Ik begon me steeds meer terug te trekken, ik leefde steeds intenser in het fotoalbum van mijn eigen jeugd.” Zo staat het letterlijk in het boek. Tijdens een vakantie samen met Claudine zit hij op een avond alleen in het huisje zit hij een stuk van Eberwein ‘das Jahrmarktsfest zu Plundersweilern’ te lezen. Claudine heeft het ook over kinderen, maar Boudewijn is daar nog helemaal niet aan toe, omdat hij natuurlijk ook vroeger zijn zoontje Micky heeft verloren en hij is nog teveel met zijn vader bezig. Misschien kwam het ook wel een beetje daardoor dat de relatie tussen Claudine en Boudewijn over ging, maar de belangrijkste reden was toch wel dat Claudine Boudewijn’s obsessie voor zijn vader niet meer aankon. Claudine wilde juist altijd vrolijk zijn en wilde liever niets met de dood te maken hebben, terwijl Boudewijn best wel veel met de dood bezig was. Boudewijn beschreef ook hoe zijn vader op een oude piano een stuk van Eberwein en Wagner speelde, van Wagner heeft hij voor een paar jaar terug zijn geboorteplaats bezocht, wat nu een museum was geworden. Ook heeft hij een theater bezocht waar Eberwein gespeeld wordt, tijdens dat moment krijgt Boudewijn weer een flashback, hij denkt weer aan vroeger toen zijn vader op de oude piano aan het spelen was. In het volgende hoofdstuk gaat Boudewijn actief op zoek naar zijn vaders verleden. Een vriend van hem helpt hem met het zoeken in het archief naar fragmenten van ‘Das Jahrmarktsfest zu Plundersweilern’. Na even overlegd te hebben, mocht Boudewijn heb document inzien, hij zag dat het document nog een keer door iemand anders was bekeken, door Rainer Büch. Hij wil eerst het hele document kopiëren maar dat mocht toen niet, maar als een paar jaar later de archiefwet wordt gewijzigd, mag het wel. De vriend die hem zou helpen zoeken is dan helaas al overleden. Pas nu begint Boudewijn te vertellen over zijn overleden zoontje Micky en over zijn relatie met Mieke die langzaam kapot liep. Dan begint hij uitvoerig te vertellen over een keer dat hij samen met zijn vader naar Den Haag ging, naar de taptoe kijken. Er werd daar toen een fragment van Eberwein gespeeld. Dan gaat het verhaal ineens weer naar de vakantie van Boudewijn en Claudine. Claudine vraagt Boudewijn of hij haar als een jongens of als een meisje ziet. Hij was geschokt, helemaal sprakeloos, Claudine wist het antwoord al… Dan vertelt Boudewijn ook even over zijn homoseksualiteit. Zijn hele leven al bijna is Boudewijn opzoek naar het geheim van zijn vader, het geheim van Eberwein. Het geheim achter het stuk van Eberwein ‘Das jahrmarktsfest zu Plundersweilern’. Orgelum, orgelei, dudeldumdei betekenen “zwerk, woede aan zee, het landschap als decor”. Ineens wordt het Boudewijn allemaal duidelijk. De toegift gaat over twee kleine meisje die Boudewijn heeft leren kennen. Met deze twee meisjes gaat hij naar het schilderij kijken waar hij vroeger ook samen met zijn vader naar toe is geweest: De stier met de grappige, natte bek.
Titel artikel: Wie was Eberwein nou weer? Bron: Trouw, 15 februari 2003
Informatie auteur: Ruud Verdonck is mediajournalist en columnist van dagblad Trouw. Hij schrijft columns, commentaren en artikelen over media. Zijn precieze leeftijd kon ik niet vinden maar ik weet wel dat hij ergens in de 50 is. Hij heeft een duidelijke mening en hij houdt die zeker niet voor zich, zo heeft hij ook eens een haarscherpe column geschreven over de herinvoering van de doodstraf. De Trouw-commentator heeft ook een eigen website waar allerlei columns en meningen op staan, het adres is: www.ruudverdonck.nl. Informatie bron: Op 30 januari 1943 werd de illegale krant 'Trouw' opgericht, die tot aan de bevrijding in mei 1945 zou blijven verschijnen. Het huidige 'Trouw' heeft 60 jaar later deze kranten op internet gezet. De krant werd dus opgericht ten tijde van oorlog, omdat juist tijdens de oorlog de media heel belangrijk was. In het begin waren het vooral socialisten en communisten die de krant gebruikte als middel om de mensen voor te lichten, later kwamen er steeds meer bladen uit christelijke hoek. Trouw was daarvan het grootste blad. Het eerste nummer van Trouw is nooit verschenen. Of eigenlijk is het wel verschenen, maar dan onder een andere naam: Oranje-bode. Want op 19 januari 1943 toen Wim Speelman en enkele van zijn kameraden net uit de gevangenis kwamen, werd bekend dat er een prinses geboren was (Prinses Magriet). Dus toen kort daarna gaven Wim Speelman en zijn kameraden de Oranje-bode uit. Zie hier rechts de voorpagina. Aard van artikel: Het is een soort column van Ruud Verdonck maar dan wel iets uitgebreider. Korte inhoud: De resencent heeft veel respect voor Boudewijn Buch, dat blijkt uit de hele tekst. ‘’Tegelijk met zijn nieuwste boek ‘Het geheim van Eberwein’ verscheen ook de 22ste druk van 'De kleine blonde dood', en bij zo'n respectabel aantal mogen ze allemaal over je schrijven wat ze willen.’’ Veronderstelt Ruud Verdonck. Ruud vind dat Boudewijn als hij te ingewikkeld wordt als hij te specifiek wordt. Vooral in het boek ‘Het geheim van Eberwein’ wordt Boudewijn te specifiek volgens Ruud, “Wie was Eberwein nou weer?” vraagt Verdonck zich af, vandaar ook de titel van de recensie. Dat bleek dus een Duitse componist te zijn, maar daar zou je een stuk moeilijker achter komen zonder het internet, vindt Ruud Verdonck. Ook vindt hij dat je in zijn nieuwste roman meer te weten komt over de moeder van Boudewijn, waarom ze zo ongelukkig en depressief deed. En dat ze altijd in te weinig woorden te veel wilt zeggen. Bruikbaarheid: Ik vind dit een goed bruikbaar artikel, er wordt een duidelijke mening gegeven met een duidelijk standpunt. Het gaat alleen niet echt heel veel echt over de inhoud. Maar het is wel een objectieve meningsuiting. Eigen mening: Ruud Verdonck houdt het heel persoonlijk, ik vind dat wel fijn, want hij vergelijkt de dingen in het boek met zichzelf en dat leest gemakkelijk. Hij levert eerlijke kritiek, zonder onbeleefd te worden. Hij vergelijkt het boek “De kleine blonde dood” ook een paar keer met het boek dat daarop volgt “Het geheim van Eberwein”, vond ik ook goed gedaan. Omdat ik ook “De kleine blonde dood” heb gelezen kon ik het goed volgen.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden