Korte samenvatting:
Loes woont in een vredig dorp, waar ze samen met haar moeder en de Luco’s een oude pastorie bewoond. Loes is erg populair bij de andere kinderen. Iedereen kijkt tegen haar op en ziet haar als een held. Maar daar komt een einde aan als er een onbegrijpelijke moord wordt gepleegd en de moeder van Loes voor jaren de gevangenis in moet. De moord is nog wel op de vader van haar ‘verloofde’ Thomas. Hierna verandert alles. Loes wordt een verlegen en schichtig meisje. Haar vriendjes en vriendinnetjes vinden dit niet leuk. Ze willen de oude Loes terug. Ze denken dit te kunnen bereiken door Loes te pesten. Ze hoopten dat ze dan uit haar schulp zou kruipen en hen zou uitschelden en een knal zou verkopen. Maar dat lukt ze niet. Door al deze kleineringen wordt de kleine Loes alleen maar onzekerder en kruipt ze juist dieper in haar schulp.
Als Loes twaalf jaar is, komt haar moeder plotseling weer vrij. De relatie tussen Loes en haar moeder verloopt niet zo goed. Haar moeder en Loes worden door iedereen gepest vanwege de moord. Het wordt zo erg, dat ze besluiten naar een ander land te vluchten om daar verder te kunnen gaan met hun leven. Ze besluiten naar het eiland Lewis, bij Groot-Brittannië, te gaan. Loes leert Engels en krijgt daar nieuwe vrienden.

Als ze achttien is vertrekt ze naar Amsterdam om te gaan studeren. De Luco’s hebben gezorgd dat Loes haar eigen kamer krijgt die ook volgens hun stijl was ingericht. In de eerste dagen dat ze in Nederland is draait ze door. Ze denkt dat ze allemaal mensen van vroeger tegenkomt en besluit de opleiding niet meer te gaan doen. Ze kan niet slapen en vergrijpt zich dan aan de champagne. Ze beleeft dan de hele vreselijke nacht opnieuw; hoe ze uit het raam ontsnapte, hoe ze de vader van Thomas tegenkwam en hoe hun gesprek verliep. De dag erna blijkt dat ze bijna geen champagne gedronken heeft. Ze besluit haar moeder op te zoeken, hun gesprek verloopt niet vlekkeloos. Tijdens het gesprek gaat haar droom over die verschrikkelijke nacht verder; hoe ze opeens bang werd en haar potlood omhoog stak en hoe toen opeens de Luco’s aan kwamen rennen. En dat de Luco’s het voor haar hadden afgemaakt. Loes maakt haar moeder allemaal verwijten, maar uiteindelijk wordt het toch nog een normaal gesprek en komt alles tussen hen lijkt het weer goed.

Personages:
Loes
Loes is de hoofdpersoon uit het boek. Het boek vertelt over Loes’ leven als zesjarige, twaalfjarige en achttienjarige. Loes woont samen met haar moeder en de twee Luco’s in de oude pastorie in het dorpsgemeenschap dat verder alleen uit standaardgezinnen en nieuwbouwhuizen bestaat.
Als klein meisjes is ze erg populair onder de andere kinderen vanwege haar lef, enthousiasme en haar fantasie. Loes gaat altijd helemaal op in haar fantasie en wilde verhalen en trekt de andere kinderen daarin mee. Als blijkt dat ze woordenblind (dyslectisch) is, neemt haar populariteit af. Na de moord verandert Loes in een meisje dat piekert en stil en teruggetrokken is.

Moeder van Loes
De moeder van Loes is een vrijgevochten type. In het begin van het boek doet ze niets liever dan tarotkaarten leggen en tekenen. De moeder van Loes woont samen met haar twee minnaars de Luco’s. Na haar verblijf in de gevangenis komt de moeder van Loes als een heel ander mens terug. Ze wil dolgraag praten over wat er allemaal gebeurd is. Tijdens haar gevangenisperiode is ze heel hard geworden, ze heeft daar geleerd haar mannetje te staan.

Luco’s
De Luco’s zijn twee vriendelijke mannen. Ze vertonen zich zelden buiten en houden zich voornamelijk bezig met aandelen kopen en verkopen per telefoon. Allebei zijn ze verliefd op de moeder van Loes. Ze gaan ervan uit dat één van de twee officieel de vader is van Loes, ze hoeven verder niet te weten wie van de twee het is.

Plaats, ruimte, sfeer:
et verhaal speelt zich op verschillende plaatsen af. Deel I speelt zich af in het dorp waar Loes opgroeit. Deel II vindt plaats op het eiland Lewis, en de gebeurtenissen in Deel III spelen zich af in Amsterdam.
In Deel I wordt de saaie nieuwbouwwijk beschreven. De mensen die in die wijk wonen, zijn zelf net zo saai als de plek waar ze wonen. Ze passen er perfect bij.

Daarnaast is de nacht waarop Loes van huis wegloopt – en de vader van Thomas wordt vermoord – een woeste nacht. Het stormt die avond heel erg. Als je aan een moord denkt, denk je vaak aan gure, donkere nachten. De beschrijving van deze avond zorgt er dus voor dat het huiveringwekkende effect dat de moord op de lezer heeft wordt versterkt.
Ook in Deel II zijn de ruimtelijke beschrijvingen van belang. Het landschap op Lewis wordt beschreven als erg leeg. Loes voelt zich erg eenzaam op het eiland, de ruimtelijke beschrijving versterkt deze situatie, net als bij de avond van de moord.
Als Loes in Deel III in Amsterdam komt, raakt ze erg verward. Ze is op zoek naar een straat, maar die kan ze niet vinden. Deze verwardheid wordt erger gemaakt doordat wordt beschreven hoe alle mensen steeds bijna tegen elkaar opbotsen, en hoe je van de sokken wordt gereden door de fietsers.

Tijd:
Het duister dat ons scheidt speelt zich af rond het heden, ik zou zeggen in de jaren negentig. Er komt namelijk helemaal nergens een computer in voor, en Loes heeft geen mobiele telefoon.
De historische tijd is niet heel erg belangrijk voor het verhaal. Toch zijn er een aantal dingen die er wel voor zorgen dat het verhaal zich niet eerder zou kunnen afspelen.
Vroeger werkte iedereen nog écht voor zijn geld, maar in dit verhaal verdienen Ludo en Duco hun geld door aandelenhandel. Ook zou je vroeger niet zomaar geëmigreerd zijn, simpelweg omdat dat erg lastig was. In dit verhaal emigreren wel degelijk mensen. Verder wordt er in het boek een Vinex-wijk beschreven, en dat is ook iets van de laatste jaren.
Dit zijn natuurlijk maar details, buiten deze dingen zou dit verhaal zich ook makkelijk in een ander tijdperk kunnen afspelen.
De verteltijd is ongeveer 15 jaar. Het begon toen Loes klein was, en eindigde toen ze 18 was. Wel zijn er een aantal jaren tussenuit gelaten.

Perspectief:
Het verhaal is opgedeeld in 3 delen. Het eerste deel zie je vanuit de ogen van de vriendinnen van Loes. Het 2e en 3e deel zie je vanuit de ogen van Loes zelf.


Thema:
Als je leven door een ingrijpende gebeurtenis plotseling verandert dan, kan dit blijvende gevolgen hebben voor je verdere leven.


Genre:
Het is een psychologische roman.

Titelverklaring:
De titel heeft eigenlijk meerdere betekenissen. “Het duister dat ons scheidt” stelt de geheimen van de mensen voor. Ieder mens draagt geheimen met zich mee en zelfs als je altijd bij iemand zou zijn geweest, heeft die ander toch nog geheimen. Niemand weet precies wat er in de ander om gaat en hoe hij/zij iets beleeft. Deze geheimen staan de relaties tussen Loes en alle anderen - zelfs haar moeder en de Luco’s - in de weg.

Motieven:
Leugens, pesten

Opdracht:
Voor Kika

Stijl en vorm:
Het mag misschien niet echt tot opvallend taalgebruik gerekend worden, maar het leuke aan dit boek is dat het precies 26 hoofdstukken heeft. De hoofdstuktitel van hoofdstuk één is A is een aardbei. Deze titel verwijst dan naar de aardbeien die de kinderen één keer eten. De titel van hoofdstuk twee is B is een brandnetel. Ook deze titel verwijst naar een detail. De rest van de titels gaan steeds op alfabetische volgorde door, dus C is een crisis, D is dood, E is erg enzovoorts

Eigen mening
Ik vind het een leuk verhaal om te lezen. Het was best spannend, en je komt er pas op het einde achter wat er nou precies was gebeurd met die moord.

Er zaten ook wel saaie stukken in. Soms gingen ze echt te lang door op een te klein detail, dat vond ik wel jammer. Ook was ineens de moeder weg toen ze op dat eiland woonden. Dat werd nauwelijks beschreven in het verhaal. Waardoor ik me heel de tijd afvroeg waarom ze weg was. Dat weet ik nu nog steeds niet.
Verder was het niet moeilijk om te lezen. Geen moeilijke woorden enz.