A Leesverslag
1.1 Samenvatting
De joodse familie Minco in de 2e Wereldoorlog. In het eerste oorlogsjaar wordt Marga ziek en moet naar het ziekenhuis. Haar ouders verhuizen van Breda, naar haar broer Dave en zijn vrouw Lotte in Amersfoort. Als Marga beter is gaat ze ook daarheen. Ze moeten allemaal een joden ster dragen. Ze krijgen oproepen dat ze naar werkkampen moeten maar maken zich ongeschikt met drankjes. Marga’s zus Bettie is met haar man Hans opgepikt door een overvalwagen. Marga en Dave hoeven zich niet te melden, omdat ze van de dokter een attest krijgen. Lotte blijft om te verzorgen. Vader en Moeder moeten naar Amsterdam. Na een tijd gaat Marga naar Amsterdam. Als Marga gaat winkelen, wordt ze aantallen keren aangehouden. Gelukkig komt ze er steeds onderuit. Terwijl Marga een keer aan het tennissen is in de tuin ontdekt ze een smalle geul, wat een goede verstopplaats kan zijn. De volgende dag komen mannen hen ophalen, Marga vlucht door de geul de straat op naar Dave en Lotte. Ze gaan apart naar Utrecht. Dan denkt ze aan het verhaal van de uittocht uit Egypte aan het eten van de ongezuurde broden en het bittere kruid. Dave en Lotte worden opgepakt. Marja komt terecht bij een boerengezin. Daar blijft ze niet lang, omdat ze erg arm zijn. Tenslotte gaat ze naar een adres in Heemstede en krijgt een nieuw persoonsbewijs en blijft hier tot de bevrijding. (epiloog) Na de bevrijding blijken Vader, Moeder, Dave, Lotte, Bettie en Hans niet meer te leven. Aantal woorden: 249. 1.2 De schrijver en zijn werk
Marga Minco is zelf ook een jood ze heeft het verhaal als kind meegemaakt en de rest van het gezin is omgekomen. 1.3 Verhaalanalyse

1.3.1 Tijd - Het verhaal speelt rond 1940-1945 - het maakt uit in welke tijd het verhaal speelt, want het moet in de 2e wereldoorlog, toen was er jodenvervolging. - De tijd die verstreken is ongeveer 5 jaar. ( tussen het eind en de epiloog zit ook wel een jaar (?) ). 1.3.2 Plaats - Het verhaal speelt zich af in steden en op onderduikadressen, de steden maken niet uit wel dat ze op onderduikadressen was. - Het had wel in Nederland moeten spelen, maar niet in een speciale plaats. 1.3.3 Perspectief - Marga vertelt het verhaal, je beleeft het door haar ogen. 1.3.4
Het thema gaat over het leven van een joods meisje in de oorlog. Omdat daar alles omdraait en als ze niet joods was zou het dat niet het thema zijn geweest, dan zou het boek vast niet geschreven zijn. 1.3.5
De titel van het boek slaat op het stuk dat Marga met de trein naar Utrecht gaat en ze denkt aan het verhaal van de uittocht uit Egypte aan het eten van de ongezuurde broden en het bittere kruid. Ik vind de titel wel goed gekozen, omdat de bittere kruiden de herinnering oproepen aan de verdrukking van het joodse volk. 1.3.6 - De hoofdpersoon is Marga het is onbekend hoe oud ze is en hoe ze eruit ziet. waarschijnlijk bruin haar en bruine ogen. Ze is erg nieuwsgierig en doeltreffend. Ze is vriendelijk en eerlijk. Ze is Joods. Ze heeft veel ideeën die ook graag uitvoert. - een andere belangrijke persoon is haar broer Dave. Hij steunt haar en trekt veel met haar op. Hij is aardig en behulpzaam. Hij heeft iets voor anderen over en wil zijn leven daar soms voor wagen. Hij is ook Joods. Hij heeft ook wel ideeën die belangrijk of nodig zijn. - De persoon die ik het liefst zou willen zijn is Marga, omdat zij uiteindelijk de oorlog overleeft en de rest niet. - Ik zou een hekel hebben aan de mensen die een hekel aan die joden hadden en
verraadden. - Nee, de persoon is niet echt veranderd. Ze heeft wel geleerd dat ze niet iedereen
kan vertrouwen en hoe erg oorlog is. B Mening over het boek
4.1 fragment
Het fragment wat mij erg aansprak: ‘Zie je ons?’ riep mijn vader. ‘Nee,’ riep ik, ‘ik zie niets.’ Daarop kwamen ze weer te voorschijn. Mijn moeder klopte haar kleren af. ‘Ik ben helemaal vies geworden,’ zei ze. Morgen zal ik er een kuil graven en de bladeren wat wegharken, zodat we beter kunnen zitten’, zei mijn vader. Die avond na het eten, stond ik voor het raam en keek naar buiten. Er liep geen mens op straat. Het was zo stil, dat je de vogels kon horen fluiten. ‘Ga maar bij het raam weg’ zei mijn moeder. ‘Er is niets te zien ’ zei ik. Toch keerde ik me om en ging zitten. Mijn moeder schonk thee. Zacht bewoog ze zich tussen de theetafel en ons. ‘Misschien was het toch beter als we geen thee dronken,’ zei mijn vader. ‘Wanneer ze mochten komen kunnen we vlug naar de tuin gaan.’ ‘Het is zo ongezellig zonder thee, ’ vond mijn moeder. Langzaam werd het donker. Terwijl mijn vader de gordijnen dichtschoof, dreunden de eerste vrachtwagens voorbij. Ik heb dit gekozen, omdat ze hier zich voorbereiden, dat ze gehaald kunnen worden en voor ze het weten worden ze opgepakt. 4.2 Mening - Het slechtste deel vond ik het stuk dat ze van onderduikadres naar onderduikadres werd gestuurd. Dat was langdradig en saai. - Ik was natuurlijk niet echt tevreden met het eind, de rest van het gezin niet levend meer terug kwam. - Ik zou het boek zeker aan andere aanraden. Het is mooi verteld, het geeft een duidelijk voorbeeld van de joden in de 2e wereldoorlog en het is in de ikvorm geschreven dus je beleeft alles nog van dichterbij mee. - Het cijfer voor dit boek is een 9.