Het andere gezicht door Mensje van Keulen

Het andere gezicht is een verhalenbundel met daarin 11 mysterieuze verhalen, maar ook weergaloze uitsneden uit het dagelijkse leven. De verhalen gaan bijna altijd over normale, dagdagelijkse dingen zoals een ongeval ( het andere gezicht ), een begrafenis ( lelijk ), bejaardenhulp ( de hulp ) en dergelijke. Alleen zijn deze dagelijkse dingen niet altijd voorgesteld zoals wij ze kennen, maar dan net iets erger of harder. Het is de kant die men liever verborgen houdt voor anderen die de auteur hier weergeeft. Ze weet steeds kort en bondig de benarde situatie van de hoofdpersoon voor te stellen en het verhaal te vertellen zonder al te veel details zodat je je op het einde dus niet te veel vragen stelt. Het boek bevat weinig beeldspraak, hier en daar zijn er wel uitzonderingen natuurlijk (vb.: de bloedeloze inhoud van een droom). Ook het verhaal “De lepel en de bal” is hier een uitzondering op, want het verhaal is één grote verpersoonlijking. Alle voorwerpen leiden er een eigen leven. (vb.: De hark verzuchtte dat hij graag naar buiten wilde om zijn tanden met aarde te poetsen. De schop, de schoffel en de kruiwagen snakten er ook naar om een luchtje te scheppen. Een oude deur zei met krakende stem dat hij zo graag weer eens open en dicht zou gaan. Maar het hoogste woord had een lepel. Hij was als eerste wakker geworden en wist van geen ophouden.) Ritme is er wel aanwezig: opsommingen (vb.: Philip legt zijn spullen op de kale tafel. Pen, potlood, gum, een blokje gele, zelfklevende papiertjes om te indexeren, laptop, kopieën van houtsneden, tekeningen en etsen, en boeken.)(vb.: Even later gaat hij weer aan tafel zitten en bladert door wat boeken en catalogi. De bizarre realiteit in zwarte, vette inkt en scherp wit. Hoekige vlakken. Silhouetten. Een schip, een landschap, soldaten met gasmaskers, een fabriek, een wachtkamer, een wurging, een steekpartij, een aanranding, een slachtoffer, een doodskist, een witte kat op een zwarte trap die, telkens als Philip naar hem kijkt, ergens in zijn hoofd verandert in een zwarte kat op een witte trap.), veel leestekens, en herhaling (vb.: Je doet je ogen dicht en haalt langzaam adem. Heel, heel langzaam haal je diep adem.)(vb.: ‘Het kan niet, ik heb hem aan mijn leraar beloofd.’ ‘Hoe heet die leraar van je ook alweer?’ ‘Julian Beaufort.’ ‘Dan koop ik hem van Julian Beaufort.’). Er zijn ook veel tijdselementen aanwezig.(vb.: De wodka die ik die avond dronk, was de eerste alcohol die ik proefde sinds de avond van het ongeluk.)(vb.: Tegen twaalven kleedde ik me om.)(vb.: Haar dochter Wiesje was al meer dan twintig jaar het huis uit en drie jaar geleden had ze Jan Willem, haar man, verloren.) Ik vond het een zeer goed boek, vooral dan omdat het zo vlot leest en nooit ingewikkeld is ( dit komt natuurlijk doordat de verhaaltjes zo kort zijn). Het zijn leuke verhaaltjes over toffe onderwerpen.