g.     

Het verhaal is in het ik-perspectief geschreven;

• “Onthoud de dag van gisteren, want hij is heel belangrijk in mijn leven.” – bladzijde 236.
• “Ik ben bang voor mezelf, ik ben bang dat ik in mijn verlangen me te gauw weggeef, hoe kan dat later met andere jongens dan goed gaan?” – bladzijde 245.
• “Ik zag haar voor mij, in lompen gekleed met een vervallen en vermagerd gezicht.” – bladzijde 136.

h.     

De vertelde tijd is voor dit boek heel gemakkelijk vast te stellen, het wordt zelfs in de titel genoemd: ‘Het Achterhuis: dagboekbrieven 14 juni 1942 - 1 augustus 1944’ De vertelde tijd is dus 2 jaar en ongeveer 2 maanden.

i.      

Er is maar 1 verhaallijn en dat is die van Anne.

j.      

De opbouw van het boek verloopt zo:

• ‘Over dit boek’ – dit is een soort inleiding van het verhaal en over het boek, hoe het allemaal is geregeld met de publicatie.
• ‘Verhaal’ – ik noem het even ‘verhaal’, maar dan begint gewoon haar dagboek. Elke keer begint ze met de datum van de dag, dan iets met ‘Lieve Kitty,’ of ‘Lieve schat,’, daarna volgt haar dagbeschrijving en als laatste voegt ze ‘Je Anne’ of ‘Anne Frank’ of dergelijke. Natuurlijk zijn er uitzonderingen, aangezien ze soms niet eindigt met ‘Je Anne’, maar gewoon stopt. Maar over het algemeen zijn dat dus de hoofdstukken voor dit boek; elke dag is een nieuw stukje in haar dagboek.
• In het midden van het boek, zijn een paar foto’s geplakt uit Anne’s leven. (een paar hiervan heb ik onderaan mijn boekverslag geplakt!)
• Na haar laatste dagboekfragment, heeft de uitgever ‘Hier eindigt Annes dagboek’ geschreven.
• Daarna volgt er nog een nawoord over hoe ze zijn opgepakt en hoe iedereen is overleden, of juist is overleefd.
• Als slot is er een korte verantwoording, van hoe ze haar dagboek hebben aangepast, en op welke manier het dus nu voor je ligt en of er stukjes uit zijn weggelaten.

k.     

Ik denk dat dit boek een hechte structuur heeft. Alle gebeurtenissen zijn een gevolg van elkaar en alles draait om Anne, aangezien het haar dagboek is.

3. Secundaire literatuur

a.     

"... ik dwaal van de ene naar de andere kamer, de trap af en weer op en heb een gevoel als een zangvogel, wiens vleugels hardhandig uitgerukt zijn en die in een volslagen duisternis tegen de spijlen van zijn nauwe kooi aanvliegt. 'Naar buiten, lucht en lachen', schreeuwt het in me. Ik antwoord niet eens meer, ga op een divan liggen en slaap om de tijd, de stilte, de verschrikkelijke angst ook, te verkorten, want te doden zijn ze niet. "
Toen ik twaalf was, ben ik ooit eens begonnen in dit boek, maar ik vond het toen zo saai dat ik het weggelegd heb na een aantal pagina's.
En eigenlijk is dat ook het schrijnende, het is ook saai. Toch weet dit meisje van dertien jaar, Anne, de saaiheid zo indringend, zo niet-saai te beschrijven. De ruzies, de ongemakken, de 'duik-regels', zoals ze die zelf noemt.
Aan de andere kant is er het verhaal van Anne zelf, van haar gevoelens, van de grote verandering die ze doormaakt als ze twee jaar lang opgesloten zit. Ze heeft zoveel tijd om na te denken dat ze zichzelf feilloos weet te analyseren, en de anderen om haar heen ook. Ze heeft een diep inzicht in zichzelf en haar beweegredenen. Terwijl ik het las, bekroop me ook het gevoel dat het inzicht veel te diep was, ongezond zelfs, veroorzaakt door een opgesloten zijn in haarzelf, niet alleen in het huis.
De hoop op bevrijding, op buiten, lucht en lachen spat van de laatste pagina's af. D-Day is geweest, de grote invasie is begonnen, en Anne ruikt de toekomst al. Ik weet dat hij niet komt voor haar, dat mooie leven, schrijfster of journaliste worden. Voor haar komt Bergen Belsen, de dood. Ik hoopte tot op de laatste bladzijden op een andere afloop. Maar het verhaal is al zo lang geleden geschreven, het fatale einde heeft zich allang voltrokken. Mij rest een zucht. En nog een. En nog enkele, als ik zo gedurende de dag het boek af en toe zie liggen. 'Anne, Anne', zeg ik in mezelf. Ik leg het boek uit het zicht.

b.     

Annelies Marie (Anne) Frank (Frankfurt am Main, 12 juni 1929 – Bergen-Belsen begin maart 1945) was een uit Duitsland afkomstig Joods meisje dat bekend is geworden door het dagboek dat ze schreef tijdens de Tweede Wereldoorlog, toen ze ondergedoken zat in Amsterdam. Zij stierf aan uitputting en/of vlektyfus in het concentratiekamp Bergen-Belsen. Het dagboek is postuum gepubliceerd en later vertaald in vele talen. Het boek heeft inmiddels een oplage van vele miljoenen.

Anne Frank woonde met haar ouders en zus in het achterhuis van 6 juli 1942 tot 4 augustus 1944. Daar zaten in totaal acht mensen ondergedoken: Otto en Edith Frank (Annes ouders), Annes oudere zus Margot, de heer en mevrouw Van Pels met hun zoon Peter (die model stonden voor de familie Van Daan in het dagboek) en naderhand ook Fritz Pfeffer, een Joodse tandarts (die model stond voor het dagboekpersonage Dussel).

In deze jaren hield Anne een dagboek bij, waarin ze onder andere schreef over de angst van het hoofdpersonage 'Anne' tijdens het onderduiken, haar ontluikende gevoelens voor Peter, de ruzies met haar ouders en haar ambities om schrijver te worden. Het enige stukje natuur dat het hoofdpersonage in het boek kon zien vanaf de zolderkamer was de top van een kastanjeboom. Decennia later zou deze boom als Anne Frankboom bestempeld worden. Anne schreef een aantal schriften vol. Na een oproep op radio Oranje in Londen om dagboeken te verzamelen die na de oorlog konden worden gepubliceerd, herschreef ze een groot gedeelte. In tien weken schreef ze 324 vellen vol, maar ze kon het boek niet meer voltooien.

In deze jaren hield Anne een dagboek bij, waarin ze onder andere schreef over de angst van het hoofdpersonage 'Anne' tijdens het onderduiken, haar ontluikende gevoelens voor Peter, de ruzies met haar ouders en haar ambities om schrijver te worden. Het enige stukje natuur dat het hoofdpersonage in het boek kon zien vanaf de zolderkamer was de top van een kastanjeboom. Decennia later zou deze boom als Anne Frankboom bestempeld worden. Anne schreef een aantal schriften vol. Na een oproep op radio Oranje in Londen om dagboeken te verzamelen die na de oorlog konden worden gepubliceerd, herschreef ze een groot gedeelte. In tien weken schreef ze 324 vellen vol, maar ze kon het boek niet meer voltooien.

Het Achterhuis hoort tot de Nederlandse literatuur, het is een bewerking van de werkelijkheid. Zo komen in het boek gebeurtenissen voor die de schrijfster niet zelf kan hebben meegemaakt, zoals razzia's op de Prinsengracht.

4. Literatuuropvatting

a.     

Ik vind dit een mooi boek. Dit komt omdat haar een mooi meisje vindt, ze een beetje dezelfde dromen heeft als ik, omdat ik haar boek echt heel mooi geschreven vindt, ik me kan inleven in haar en ik haar schrijfstijl super vindt.

b.     

Dit boek is goed geschreven. Ik vind het bijzonder knap dat een meisje van mijn leeftijd, zo’n goede literatuur kan schrijven. Het leest goed, niet al te snel, vind ik, maar dat is niet storend. Het is Oudnederlands, wat ik ook erg mooi vindt.

c.      

Anne kon ongelofelijk goed weten hoe het onderduiken is, aangezien ze zelf in deze situatie heeft gezeten. Het is een autobiografisch boek en dus kon ze als geen ander dit verhaal opschrijven.

d.     

De structuur is goed. Hij is overzichtelijk en daar houd ik van.