Het aapje dat geluk pakt door Arnon Grunberg

Zakelijke gegevens Boek: Het aapje dat geluk pakt
Schrijver: Arnon Grunberg
Uitgeverij: Nijgh & Van Ditmar, Amsterdam © 2005 Samenvatting: Warnke werkt op de Nederlandse Ambassade in Lima, hij woont ook in Lima met zijn gezin; zijn vrouw, en zijn 2 dochters. Hij ontmoet in een café waar hij dagelijks komt een meisje, Malena. Hij krijgt een stiekeme relatie met haar, Malena blijkt een soort ‘terrorist’ te zijn en wordt vermoord op een Japanse Ambassade. Warnke is hier zo overstuur van, dat hij zichzelf ook vermoord, niet alleen zichzelf, hij blaast zichzelf op, op het vliegveld in Lima. Hoofd- en bijpersonen: Jean Baptist Warnke: Is in het begin van het boek nog een gelukkige man, hij is gelukkig met zijn vrouw, zijn 2 lieve dochters, het huis waar ze wonen en zijn baan. Hij is heel lang, en is een beetje een perfectionist, hij vindt dat hij er altijd perfect uit moet zien. Hij laat iedere dag zijn schoenen poetsen door een klein jongetje, Roberto. Hij heeft altijd zijn kleren netjes, alles moet schoon en strak zitten bij hem. Hij ziet er echt uit als een diplomaat. Blz 28, regels 23-26

Echt charmant zou je Warnke niet kunnen noemen. Hij is vooral degelijk, betrouwbaar, leuk o te zien, misschien ook dat. Lang, en donkerblond, een effen huid. Een bril met een zilverkleurig montuur. Malena: Malena versiert Warnke met opzet, om het later te willen terug pakken. Ze laat foto’s maken van haar en Warnke samen, en laat die op de Nederlandse ambassade bezorgen. Ze is slecht, ze is ook betrokken bij de gijzeling op de Japanse ambassade, waar ze ook wordt doodgeschoten door de politie. Ze heeft wel een beetje gevoel voor Warnke want ze waarschuwt hem wel dat hij niet naar de Japanse ambassade moet gaan, ze zegt niet waarom, alleen maar dat hij niet moet gaan. Blz 92, regels 5-10 ‘Ben jij eigenlijk uitgenodigd voor het kerstfeest van de Japanse ambassade?’ ‘Die receptie bedoel je? Ja, ik geloof van wel.’ ‘Ik zou er niet heen gaan,’ zegt ze. Hij kijkt haar aan, zijn geliefde, zijn bestaansrecht, de veroorzaakster van ruim vijf dozijn gedichten, zij door wie zijn leven is opgehouden een vergissing te zijn. ‘Waarom niet?’ ‘Gewoon,’ zegt ze en ze lacht, ‘ik zou er niet heen gaan.’ Catherina Warnke: Is een lieve, dunne vrouw, veel mensen denken dat ze anorexia heeft zo dun is ze. Ze heeft een hobby waar ze druk mee is, ze ontwerpt kleding en tassen, en laat dat vervolgens maken in een atelier in Lima. Ze heeft geen idee van de relatie van haar man en Malena. Ze is druk met haar ontwerpen, en haar kinderen. Warnke liegt haar ook voor, hij zegt dat hij moet overwerken terwijl hij naar Malena gaat, dus eigenlijk heeft ze ook geen redenen om te denken dat hij wat anders doet. Blz 6, regels 3-5
Ze werkt veel met leer en is zo slank als een dennetje. Dat wekt wel eens wrevel bij andere vrouwen van diplomaten wier buiken en dijen door het zware leven in het buitenland aardig gevuld zijn geraakt. Tijdens borrels wordt er gefluisterd dat mevrouw Warnke aan een eetzieke zou lijden, maar dergelijke roddels drukt haar man de kop in. Perspectief: Het is een auctoriaal verhaal, de schrijver is de alwetende verteller. Hij vertelt dus het verhaal aan de lezer, maar komt er zelf niet in voor. Titelverklaring: De titel van het boek is terug te vinden in het verhaal. Warnke en Malena zijn samen in de stad aan het wandelen totdat ze op een pleintje komen. Blz 81, regels 13-15
Op Plaza San Martín staat een oude man met een kleine kar waarop een aapje aan een ketting zit. ‘Kijk,’ zegt Malena, ‘een aapje dat geluk pakt.’ Ze gaan dichterbij staan. ‘Wat doet hij?’ vraagt Warnke. Het aapje draagt een rood pak. ‘Geluk pakken,’ zegt Malena. ‘Als je hem geld geeft, pakt hij een kaart waarop je toekomst staat, je geluk, daarom heet hij zo.’ Tijd en ruimte: Het hele verhaal speelt zich in Lima (Peru) af. Wel op verschillende plaatsen, op de Nederlandse ambassade, bij Warnke thuis, op straat, bij El Corner. De vertelde tijd is ongeveer 2 jaar denk ik. Blz 97, regels 11-12

Het oude jaar eindigt, nog een paar uur en dan begint 1997. Blz 121, regel 5
Februari 1998, ruim een jaar na het begin van de gijzeling op de Japanse ambassade, zit Warnke in een auto op weg naar het vliegveld in Lima. Als Warnke in die auto zit, gaat hij zichzelf opblazen op het vliegveld, daar eindigt het verhaal. Mijn mening: Ik vond het een interessant boek, het verbaasde me dat een diplomaat zich zo laat inpalmen door zo’n meisje. Als hij een beetje na had gedacht dan had hij het ook wel geweten dat ze dat niet zomaar deed. Ik had het einde totaal niet verwacht, dat hij zo van haar in de ban was, dat hij zich op een vliegveld opblaast. Hij vergeet zijn kinderen en zijn vrouw, zijn baan. Hij denkt alleen maar aan haar terwijl ze dood is, maar hij denk echt dat ze soulmates waren. Ik denk niet dat inziet dat hij gebruikt is door haar, hij denkt echt dat ze van hem hield.