Herfstlied
Simone van der Vlugt
Samenvatting
Nadine zorgt alleen voor haar dochter, doordat hij man is verongelukt 5 jaar geleden. Ze werkt als journalist bij het Leidsch dagblad en ze droomt ervan om zelf een boek te publiceren, ze is hier dan ook druk mee bezig. Haar liefdesleven is niet meer succesvol geweest tot ze Eelco ontmoet, maar dan maakt hij het om mysterieuze reden uit. Ondertussen beseft zij dat de moorden in haar omgeving geen toeval zijn maar dat de dader het heeft gemunt op haar en misschien ook wel op haar dochter en Eelco.
Opbouw en perspectief
Het boek is opgebouwd uit totaal 59 hoofdstukken. Daar heb je 49 hoofdstukken vanuit de hij- zij persoon geschreven, je kijkt vanuit het perspectief van Nadine. Ook heb je 10 aparte hoofdstukken die vanuit de ik- persoon geschreven zijn, je kijkt dan vanuit het perspectief van de dader. De dader blijkt later een goede vriendin, Sigrid, te zijn. Je kijkt dus via twee personen je zou zeggen dat het dus objectief is. Dit is echter niet zo het is subjectief want je maakt nooit mee dat dezelfde gebeurtenis door beide wordt beschreven beiden beschrijven iets anders.
Titelverklaring+ motto
Gebruik om dit beter te begrijpen het motto van het boek voorin en de vertaling hiervan erbij.
De titel is herfstlied dit kan je verklaren door het motto “Chanson d’automne” van Paul Verlaine, de letterlijke betekenis hiervan is herfstlied. Dit gedicht komt Nadine ook samen met Arnout tegen tijdens een wandelroute in Leiden langs Muurgedichten zij raakt hier erg geroerd door: “Waarom voelt ze tranen opwellen? Wat is het dat haar het gedicht zo ontroert?”
Uit het motto kun je vele dingen halen zoals: De eerste strofe: Gaat over Sigrid, zij werd door haar moeder in de herfst achter gelaten bij alleen haar vader, daardoor heeft zij het borderline- persoonlijkheidstoornis en hierdoor denkt zij bij het minste en geringste in de steek gelaten te worden en verlangt ze constant naar Nadine voor haar alleen.
De tweede strofe: Gaat weer over Sigrid die de kelen snoert van de slachtoffers, ze wurgt en ze belet om de waarheid over haar naar buiten te brengen. “als de klokken luiden en denk ik wat is gegaan en wil ik huilen”. Dit slaat er waarschijnlijk op dat als ze de slachtoffers eenmaal gedood heeft spijt krijgt en ze handelt in impulsen door het borderline- syndroom. In de derdestrofe: Gaat het over Nadine die telkens over een boos pad moet telkens omgeven door moorden in haar omgeving. Ook kan je zeggen dat het gaat over Sigrid die als een blad door de wind wordt gevoerd, bij haar is dit echter het borderline- syndroom dat is de wind en zij het blad.
Stijl
Het is afwisselend geschreven met in de hoofdstukken van Sigrid vooral gedachtes waar ze terug denkt aan gebeurtenis, daar wordt dus ook veel omschreven. Wel zijn er twee uitzonderingen namelijk bij de moord op Joëlla en de bedreiging op Eelco zitten er ook dialogen in. De andere hoofdstukken zijn erg afwisselend, met veel gedachtes en omschrijvingen en hier en daar een dialoog die je meer te weten laten komen over wat de andere personen denken of voelen. Voor de rest wordt alles erg uitvoerig beschreven dus tijd van de dag, ruimte, weer etc. Archaïsme is hier niet aan de orde alles is geschreven in fristaalgebruik. Beeldspraak is er niet echt veel maar wat er is zijn bijna geen cliché. Net zoals Froukje hen op het hart drukte bij de schrijfcursus.
Hoofdpersonen
Je hebt twee echte hoofdpersonen namelijk Nadine en de ik- persoon/ de dader van de moorden wat later Sigrid blijkt te zijn.
Nadine is 36 jaar oud, ze leeft in een huis in Leiden samen met haar dochter Mariëlle. Ze is weduwenaar doordat haar man, Christiaan vijf jaar geleden is overleden na een auto-ongeluk. Een eigenschap van haar is trouw, omdat ze nog elke dag Christiaan mist, terwijl hij al 5 jaar dood is. Ook merk je het op het waarin ze in een interview na de moordpoging waarin ze vertelt dat ze er een boek over gaat schrijven zegt: “Uitgeverij Aurora heeft me de kans gegeven om te debuteren. Het zou wel van grote ondankbaarheid getuigen als ik mijn uitgever nu de rug zou toekeren.”
Een andere eigenschap die Nadine heeft is vastberadenheid, want ze droomt al vanaf haar 8e om later schrijfster te worden. Dit houdt ze vol en het lukt haar uiteindelijk ook om deze wens in vervulling te laten gaan. Nadine is ook erg emotioneel dit merk je vooral op het einde. Het ergste is het bij de aanrijding van Mariëlle en de dood van Eelco als ze het hoort gebeurt dit: “Het verdriet stuwt in haar op, vult haar keel en haar ogen.’Nadine…’zegt Arnout zacht en troostend. Met moeite houdt Nadine haar emoties in bedwang.” In het boek merk je ook een ontwikkeling in emotie want begin is ze niet verliefd en nog steeds er somber van de dood, maar na een tijdje is ze smoorverliefd, dit blijft zo ook nadat Eelco het uitmaakt. Als hij het uitmaakt wordt Nadine wel onzekerder, want ze denkt dat het aan haar ligt dat de mannen niks van haar willen weten. Ook sluit ze zich weer van de wereld af net als bij Christiaan waardoor ze niet merkt wat er om haar heen gebeurt. Nadine is echter ook creatief dit merk aan het boeken schrijven en op het einde het mee spelen met Sigrid dat ze van haar houdt.
Sigrid is een actrice die Nadine leerde kennen door een interview van de krant en ze bleven contact houden. De Sigrid die je via Nadine leert kennen is eigenlijk de hele tijd aan het acteren. Zij doet zich voor als vrouw die het niet ziet zitten om een langdurige relatie te hebben. Ook komt ze daar redelijk bezorgt, behulpzaam en zorgzaam over en ook wel bezitterig. Daarbij is een spontaan en leuke vriendin. Door de hersenspinsel zie je de echte haar: Ze heeft het borderline- syndroom en is dus in een relatie veel te snel serieus. Dit komt doordat ze in haar jeugd achtergelaten is bij haar vader en haar moeder wegging. Ze heeft ook regelmatig drift aanvallen, maar die heeft ze onder controle. Ze is ook erg eenzaam, dat komt omdat ze om zich heen een dunne en kwetsbare muur heeft opgetrokken. De enige die haar echte ik zou mogen zien is Nadine, dit doet ze op het einde maar dit loopt slecht af. Dit heeft ze gedaan nadat haar moeder haar verlaten had. Zelfkennis heeft ze genoeg, ze weet namelijk waarom ze de moorden pleegt niet uit haat maar uit liefde voor Nadine. Ze is ook erg onzeker en twijfelt vaak aan zichzelf, als ze haar moeder 20 jaar later terugziet vermoordt ze haar als een gevoelloos iemand. Na een moord of bedreiging voelt ze vaak euforie, dit komt omdat ze denkt zo door het verdriet dichter bij Nadine te komen. Bij maar bij Mariëlle genoot ze er niet van want ze weet hoeveel pijn dit Nadine zal doen. Wel is ze zeker van haar zaak dat ze zo nader tot elkaar komen. Na de aanrijding en Eelco die contact blijft zoeken wordt ze bang om de grip te verliezen. Op het einde blijft ze verbaasd onbegrijpend achter waarom Nadine niks meer laat horen want de aanrijding en de steek op haar was een daad van liefde.
Het boekverslag gaat verder na deze boodschap.
Verder lezen
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden