Leesverslag
Titel:Giph
Auteur:Ronald Giphart
Eerste druk: 1993
Aantal bladzijden:279
Soort werk: Roman
Literaire stroming: Moderne Nederlandse literatuur
Motivatie
Ik heb dit boek gekozen, omdat de bibliothecaresse mij dit boek aanbood. Ze zei dat wanneer ik geïnteresseerd was in het studentenleven, ik dit boek wel leuk zou vinden. Mijn verwachtingen zijn dus ook door haar verwekt en waren ook wel best hoog, aangezien het studentenleven me echt gaaf lijkt.
Korte samenvatting:
De hoofdpersoon van dit boek is Giph. Hij beschrijft uitgebreid het studentenleven anno nu. Hij vertelt over literatuur, beschrijft zijn seksavonturen, zijn wintersportvakantie, het Boekenbal, het Nederlandse Toiletteren en vele feestjes. Giph heeft het ook veel over vrouwen. Zo heeft hij tegelijk een affaire met Freanne en haar dochter Noëlle. Dit brengt heel veel moeilijkheden voort. Giph kan hier niet zo goed mee overweg en uit eindelijk praten ze niet meer met hem.
Informatie over het boek
A
De schrijver van het boek maakt deel uit van het boek, want het is een autobiografische roman. Dat betekent dat er elementen in het boek
voorkomen die uit het leven van de schrijver komen. Zo heeft Ronald Giphart ook in Utrecht gestudeerd net zoals de hoofdpersoon en er zijn nog veel meer van deze overeenkomsten.
B
Het verhaal is geschreven in de ik-vorm.
C
De tijd verloopt chronologisch, de gebeurtenissen zijn opeenvolgend. Dit kun je zien doordat er aan het begin van elk hoofdstuk een datum staat.
D
Dit verhaal verteld over de tijd tussen januari 1990 en de nazomer van 1991. Dus er zit iets meer dan anderhalf jaar tussen het begin en het eind van het boek.
E
Het verhaal is verdeeld in hoofdstukken.
F
Het verhaal speelt zich op meerdere plaatsen af. Maar het grootste gedeelte speelt zich af in en nabij Utrecht. In het 3e hoofdstuk is Giph in Zwitserland in het plaatsje Veysonnez op wintersport en ze zijn ook een keer aan het kamperen in de Ardennen. Verder spelen heel veel stukjes zich op feestjes en recepties af.
Thema
Het thema van dit boek is: het studentenleven anno nu. In dit boek kom je alle elementen van het studentenleven steeds weer tegen. Zo gaat Giph naar talloze feestjes en worden deze ook uitgebreid beschreven.
Motieven
Dit verhaal kent meerdere motieven. Dit zijn ze:
Liefde. Er komt veel liefde voor in dit boek. Zo is Giph verliefd op twee meisjes tegelijk. Freanne en haar dochter Noëlle. Dit speelt een belangrijk element in dit verhaal.
Vriendschap. Giph heeft een hechte groep van vrienden. De belangrijkste hiervan zijn Thijm en Monk. Dit zijn zijn twee beste vrienden. Uiteindelijk krijgt Giph ruzie met steeds meer vrienden en houd hij er niet veel meer over.
Seks is een heel belangrijk element in dit verhaal. Er komt in dit boek veel seks voor en de hoofdpersoon, Giph, praat ook heel veel over seks met iedereen. Ook is seks een belangrijke koppeling met het thema. Als je denkt aan het studentenleven denk je ook meteen aan seks en feestjes.
Feestjes. De hoofdpersoon van dit boek gaat naar heel veel feestjes. Het past ook goed bij het thema, het studentenleven. Op deze feestjes gebeuren vaak dingen die belangrijk zijn voor het verhaal. Zo ontmoet Giph alle meisje waar hij mee naar bed gaat op feestjes, vaak onder invloed van alcohol.
Literatuur is ook een belangrijk onderdeel van dit boek. De hoofdpersoon is schrijver en als hij niet over seks praat, praat hij wel over literatuur. Meestal doet hij dit met zijn vrienden, die ook schrijvers zijn.
Titel en motto
De titel van het boek is Giph. Die naam komt duidelijk van de achternaam de schrijver, Ronald Giphart. Ik heb ook ergens gelezen dat je Giph ook kunt uitspreken als gif. Dit zou dan te maken hebben met het ‘giftige’ karakter van Giph.
Er komt geen motto voor in dit boek.
Welk stuk heeft het meeste indruk op je gemaakt?
Dit stukje gaat over een soldaat, die zit te huilen aan de bar.
Noelle kon het niet langer aanzien. Ze vroeg de jongen wat er aan de hand was, maar hij gaf geen antwoord.
‘Waarom ga je niet naar huis,’zei ze, terwijl ze lief met haar hand over de arm van de soldaat streek. “Je voelt je hartstikke rot en hier zitten alleen maar lachende mensen. ‘De jongen reageerde niet. Hij huilde verder. ‘Dat is voor jou natuurlijk ook niet leuk, zo’n gezellige sfeer. Daar wordt je niet vrolijker van. En voor de mensen is het natuurlijk ook geen prettig gezicht als er aan de bar iemand zit te huilen...’ Op dat moment vloog de jongen wild op. Thijm schoot toe en een splitseconde later had hij de rechterarm van de soldaat vast. De jongen zwaaide met zijn linkerarm, waar bij de pols een enorme wond zat. Het bloed spoot in het rond. Door de greep van Thijm liet de jongen het aardappelschilmesje vallen waarmee hij zich had verwond. De jongen schreeuwde: ‘Ik wil dood! Ik wil dood!‘ Enorme consternatie. Een meisje kreeg bloed in haar gezicht. Het was verschrikkelijk. …
‘Ik wil dood!’riep de jongen alsmaar, ‘Ik wil dood!’Ik begon te zuchten, terwijl er zwarte wolken in mijn ooghoeken kwamen. Misselijk van medelijden en walging waggelde ik naar de uitgang. Weg van hier. Buiten kokhalsde ik, maar kotste niet.
Deze mislukte zelfmoordactie vond ik wel heel indrukwekkend. Ik vond dat het heel reëel was beschreven en het laat je ook wel nadenken over zo’n soort situatie. Ook was dit een belangrijk stukje voor het boek, want vlak hierna omhelsden Noëlle en Giph elkaar om deze gebeurtenis en ze zoenden. Dit was het begin van de relatie tussen Giph en Noëlle.
Personen
De hoofdpersoon, Giph is een jongen van 25 jaar oud. Hij gaat vaak naar feestjes en beleefd veel. Hij heeft zijn studie Nederlands nooit afgemaakt. Giph is een schrijver en hij schrijft het liefst over literatuur en seks. Hij heeft veel vrienden en die vinden hem grappig en leuk. Hij heeft vaak snel zijn oordeel al klaar over mensen die hij niet kent. Meestal is dat negatief. Ook als hij een gesprek met iemand heeft die hij niet kent wordt hij vaak bot of snappen mensen zijn grappen niet. Giph heeft veel zelfvertrouwen en hij vind zichzelf heel goed. Hij zegt regelmatig dat hij zichzelf heel grappig en leuk en knap en geweldig vind. In het begin van het boek zegt hij ook dat als hij homo was, hij op zichzelf zou vallen. Ook over zijn schrijverstalenten is hij heel tevreden en hij verwacht dan ook dat hij later een bekende schrijver zal worden.
Monk en Thijm zijn de twee beste vrienden van Giph. Zij zijn ook best belangrijk in het verhaal. Je komt niet zo heel veel te weten over het karakter van hen. Alleen dat ze van dezelfde dingen houden als Giph. Ze kunnen ook heel goed overweg met zijn drieën.
Freanne is een vrouw van 36 jaar oud en is de moeder van Noëlle. Ze is uitgeefster bij Sub Rosa. Ze weet heel veel over literatuur, net zoveel als Giph en ze hebben ook vaak hele diepgaande gesprekken, meestal over seks of literatuur. Freanne houd heel van seks. Haar ultieme doel is om 10 minnaren te hebben en ze is al een aardig eind onderweg daarmee. Ze is getrouwd met Nic, de eigenaar van Sub Rosa, maar ze hebben een open relatie. Verder is ze een heel aardig persoon, maar je komt niet veel specifieke eigenschappen tegen over haar.
Noëlle is een meisje van 19 jaar. Ze is een beetje jongensachtig en draagt ook jongensachtige kleren. Giph vindt haar ‘bruusk, verveeld, verwend en tegelijkertijd (of misschien wel daarom) heel erg mooi en leuk’ Giph is al vanaf het begin van het boek verliefd op haar. Je komt verder niet zo heel veel te weten over haar karakter.
Advies aan de hoofdpersoon
In de eerste alinea van dit boek staat:
“Ik schreef eens: als ik een homo was, zou ik jou in mij bed willen. Toen vond ik dat de hoogste vorm van vriendschap.”
In de laatste alinea staat:
Beroerd stond ik op van de pot. Ik leunde tegen de muur en draaide me om naar de wc naast me. Recht in z’n ogen keek ik hem, die gozer. Ik stelde vast dat hij een raar gezicht trok. Nu zag ik ook eindelijk wie hij was. Ik heb het gezien. Giph heeft alles gezien. Hij had rood doorlopen ogen, een bevuild gezicht, op zijn voorhoofd plakkende haren. Hij hijgde niet alleen apathisch, maar hij was ook zo lelijk. Dat was het erge, dat hij zo lelijk was. Zuchten stonden we elkaar aan te kijken, minutenlang. Hoe moet dat nou, dachten we samen. Hoe moet dat nou met ons, mijn jongen.
Deze zinnen schrijft hij over zichzelf. In het begin vindt hij zichzelf heel leuk, mooi en perfect, maar aan het eind van het boek is dat beeld verandert.
Als ik iemand in dit boek een vraag zou moeten stellen, zou ik Giph het volgende graag willen vragen aan het eind van het boek:
Vind jij jezelf nu nog steeds zo leuk, mooi en perfect dat je jezelf in je bed zou willen hebben als je homo was?
Ik zou deze vraag aan Giph stellen, omdat het me opviel, dat het begin en het eind van het boek zo tegenstrijdig zijn.
Alternatieve titel
Een alternatieve titel voor dit boek zou kunnen zijn:
Een groot geil gezellig feest
Ik vind dit wel een goede en passende titel, want op de achterkant van het boek staat:
Giph de hoofdpersoon, verteld met vaart en bijtende vrolijkheid over het studentenleven anno nu, door hem ‘een groot geil gezellig feest’ genoemd.
Evaluatie
Het onderwerp
Het onderwerp van dit boek was Giph en zijn studentenleven. Hierbij ging het vooral om feesten, seks en literatuur. Ik vond dit onderwerp wel heel interessant, want al die studentendingen spreken me wel aan. Het onderwerp was niet echt herkenbaar in mijn belevingswereld. Dit komt natuurlijk omdat ik ook nog geen student ben, misschien herken ik dit soort dingen later ook nog wel in mijn studententijd. Ik kijk er in ieder geval al wel naar uit. Ik had al wel vaak over dit onderwerp nagedacht. Hoe het zal zijn om een student te zijn en of het ook echt zo leuk is als het lijkt. In dit boek gaan alle dingen eigenlijk best wel zoals ik er ook over dacht. Als ik aan studenten denk, dan denk ik ook aan heel veel feesten, seks en dat soort dingen. Ik weet niet of het in het echt ook zo gaat. Ik denk dat het daar wel een stuk minder extreem is allemaal, want ik weet niet of het wel zo gezond is om zoveel feestjes te hebben en alcohol te drinken als Giph. Ik vond dat het onderwerp wel voldoende diepgang had, alleen zat er niet echt een verhaal in. Het waren meer allemaal losse dingen wat Giph allemaal beleeft. Als ik er wat aan zou kunnen veranderen zou ik er wat meer een verhaal van maken. Ik weet niet of het juist de bedoeling van de schrijver was om het zo te schrijven, maar het lijkt mij op die manier leuker. Ik weet niet of ik films ken die over dit onderwerp gaan. Ik denk het niet, want ik kan er zo gauw niet een bedenken.
De gebeurtenissen
Ik denk dat de gebeurtenissen en de gevoelens allebei heel belangrijk zijn in dit boek.
Ik denk niet dat je kunt zeggen dat een van de twee niet belangrijk is. In dit boek worden alle gebeurtenissen beschreven die Giph meemaakt, en hierbij lees je ook steeds over zijn gevoelens en zijn mening over mensen en dingen. Soms is alleen al de mening van Giph over iets of iemand wel 3 pagina’s lang. Gelukkig verteld hij het allemaal wel op een grappige manier, dus het is niet storend of zo. Het aantal gebeurtenissen die voorkwamen vond ik precies goed. Er waren er niet te veel, maar ook niet zo weinig dat je je verveeld. Er kwamen veel grappige stukjes voor in het boek. Ik heb hier een voorbeeld. Daar heeft Giph een gesprek met een vloerenlegger op een feest, maar dat loopt niet zo goed af..
‘Het gesprek met de vloerenlegger liep helemaal verkeerd af. Ik stond zuchtend om me heen te kijken, niet te luisteren naar het gepraat, dat maar duurde en duurde. In de keuken begon plotseling een meisje heel vrolijk alle laden van het aanrecht om te keren. Zomaar. Dolletje. Lekker omkeren. En het was nog niet eens twaalf uur. ‘Kijk dat nou toch eens,; zei ik. Met de vloerenlegger keek ik naar het meisje. Ze had een gezicht alsof ze permanent een gaap onderdrukte. ‘Rare halfmongool,’fluisterde ik samenzweerderig. Dit bleek een van mijn minder geslaagde opmerkingen. Mijn vriend de vloerlegger werd een beetje wit rond zijn neus. ‘Die halfmongool is mijn vriendin,’zei hij krampachtig, Aha. Halfmongool vriendin vloerenlegger. Opeens kreeg ik zin om enorme stennis te trappen. Die vloerenlegger onverwachts een kaakslag te geven. Nog beter: mijn knie in dat rare gezicht van zijn vriendin te prakken. Ik heb wel vaker de drang zonder enige aanleiding mensen pijn te doen. Soms denk ik wel eens dat ik gek ben. Zo kan ik bijvoorbeeld geen zwangere vrouw zien zonder de panische angstgedachte dat ik haar plotseling in haar buik zal trappen. Zomaar. Niet omdat ik het zou willen, maar uit een soort reflex of zo. Iets dat sterker is dan jezelf.
Ik vind het leuk dat hij dit soort stukjes zo droog verteld. Stukjes zoals deze lees je regelmatig in dit boek en daar houd ik wel van.
Ik vond de gebeurtenissen heel geloofwaardig, alles werd heel echt beschreven alsof het ook echt gebeurd was allemaal. Dat vond ik wel goed aan dit boek. Er kwamen ook een paar schokkende stukjes in voor. Een daarvan heb ik net al genoemd. Dat was de mislukte zelfmoordactie van de soldaat. De gebeurtenissen riepen geen bepaalde gevoelens bij mij op, behalve dat ik om sommige stukjes echt moest lachen. Ik heb de afloop al eerder geciteerd. Deze afloop snapte ik eerst niet helemaal. Ik dacht dat er gewoon een ander persoon stond bij de toiletten, maar later kwam ik erachter dat hij zichzelf zag. Toen vond ik de afloop wel passend, vooral toen ik ook nog de tegenstelling vond tussen het begin en het einde van het boek.
De personen
Ik vond dat de hoofdpersoon levensecht overkwam, want het leek net of je over Giph’s schouder mee keek naar zijn gebeurtenissen. Ik vond zijn gevoelens en meningen over dingen ook heel reëel en ze kwamen heel echt en geloofwaardig over. Ik kon me hierdoor ook heel goed inleven in hem. Ik herkende ook wel eigenschappen van hem in mezelf. Zo denkt hij vaak heel negatief over mensen, dat komt mij ook wel bekend voor. Dit is een goed voorbeeld daarvan.
Ik stond in een groepje over de wintersport te praten (hoe leuk het wel niet was geweest), toen een van die chimpanthieke mensen bij ons kwam staan. Mijn probleem is dat ik zo eenkennig ben, dat ik spontaan diarree krijg als een wildvreemde zich opdringt aan een gezelschap, vooral als die iemand ook nog amusant blijkt te willen zijn. ‘Ik ken een leuk gezelschapsspel,’zei de jongen ongevraagd tegen Andrea, maar eigenlijk tegen ons allemaal, ‘dertien mensen (veertien zou eventueel ook nog wel mogen, dertien mensen gaan in een afgesloten kamer in een cirkel op de grond zitten. Alle dertien nemen zij een fles whisky en alle dertien drinken zij hun fles helemaal leef. Een van de dertien verlaat vervolgens de kamer, en doe van het spel is dat de resterende twaalf mensen proberen te raden wie dat ook al weer was.’ Niet alleen Andrea, iederéén schoot in een ultieme kwijlepilepsie van het lachen. Ik keek van de jongen, die superieur glimlachend om zich heen stond te staren, naar zijn over de grond rollende toehoorders. Er is iets met dit feest besloot ik, maar wat? Wat was hier aan de hand?
Later beklaagde Giph zich tegenover Andrea over die jongen. Maar die jongen bleek haar broer te zijn. Dus dat liep ook al niet zo lekker.
Ik ben niet door het gedrag van de hoofdpersoon beïnvloed, ook al ben ik het wel met veel dingen met hem eens. Ik weet niet echt wat ik moet waarderen aan het gedrag van Giph. Het is niet zo heel goed en perfect of zo. Maar ik vind het ook niet onaangenaam. Ik herken zijn gedrag ook wel een beetje in mijn gedrag. Wat ik wel negatief vind is dat Giph al negatief over iemand denkt als hij hem alleen maar ziet staan. Dat zou hij wel anders kunnen doen. Ik zou de hoofdpersoon niet anders laten handelen als ik de auteur was geweest.
De opbouw
Ik vond het verhaal niet moeilijk opgebouwd. Ik kon het wel redelijk vlot lezen. Er zaten geen delen in het boek die te saai of onbegrijpelijk waren. Er kwamen niet echt veel spannende delen voor in het boek. Er waren wel een paar stukje die erotische spanning te weeg brachten. Vooral de passage van het triootje met Gip, Noëlle en Freanne. Wat eigenlijk heel ziek is, omdat Freanne de moeder is van Noëlle. Dus het is dikke incest.. Voor de rest kwam er niet veel spanning in voor. Ik vond de afloop in het begin onbegrijpelijk, want ik snapte hem niet helemaal. Later kwam ik erachter dat hij naar zichzelf keek en er toen achter kwam dat hij er niet uit zag, een deel van zijn vrienden niks meer met hem te maken wil hebben en zijn vorige minnaressen niet meer met hem praten. En dan vraag hij heel zielig aan zijn bezopen spiegelbeeld: ‘Hoe moet dat nou met ons, mijn jongen?’ Toen vond ik de afloop wel passend.
Het taalgebruik
Ik vond het taalgebruik heel makkelijk. Ik begreep op enkele woorden na alles. De gebeurtenissen werden op heldere wijze beschreven. Ik kon me van alle gebeurtenissen heel goed een voorstelling maken, alsof ik over de schouder van Giph meekeek. Er kwamen heel veel dialogen in voor en ze werden ook op natuurlijke wijze weergegeven. Er is wel een fragment uit het boek die ik zou willen onthouden. Niet omdat hij zo mooi of slim was, maar zodat ik weet hoe ik niét met meisjes om moet gaan.
Giph wilde over tieten praten…
Laat ik daar maar eens met Inge een boompje over opzetten dacht ik, maar Inge lulde en lulde maar over haar eigen kleine probleempjes, dus dat feest ging niet door. Eigenlijk vond ik Inge een beetje veel would-be. Tijdens het praten stond ze maar supervrouwelijk haar haar achterover te gooien en zwoel haar sigaret af te zuigen, en deed ze alsof wij elkaar al jaren kenden. Om niet onbeleefde te zijn, gaf ik haar zo nu en dan antwoord, en ik knikte regelmatig heel geïnteresseerd, maar na een kwartier door haar te zijn verveeld, werd het me toch echt te dol. Ik stop ermee, besloot ik, je kan lullen wat je wil, maar ik zeg niets meer. No feed-back anymore, baby, you’re through. Inge had mijn ondermijnende gezwijg in het geheel niet door, ze blééf maar praten. Wat was dit? Net op een feest word je opgeslokt door een plat pratende parfumzwam. Zuchtend stond ik om me heen te staren, geconcentreerd niet te luisteren. Niemand kwam me redden. Ik kon er niet meer tegen, tegen Inge. ‘Kan jij nu niet gewoon eens even je kop dichthouden?’ vroeg ik abrupt. Inge keek me aan, heel even met open mond. ‘Sorry hoor,’zei ik bijna giechelend, ‘maar je kan toch wel even je kop dichthouden? Ik ben net op dit feest we kennen elkaar nauwelijks, en…’ Inge keek om zich heen. ‘Nou ja,’brieste ze. ‘Nou ja,’brieste ze nog een keer. Boos liep ze van me weg.
Al met al vond ik het een heel leuk en grappig boek. Er had van mij alleen wat meer een verhaal in mogen zitten.
Biografie Ronald Giphart:
Ronald Edgar Giphart werd geboren op 17 december 1965.Hij is een Nederlandse schrijver en werd bekent met boeken als Ik ook van jou (1992) en Phileine zegt sorry (1996).
Ronald Giphart werd geboren in Dordrecht, als zoon van een huisvestingsambtenaar en Wijnie Jabaaij die later kamerlid zou worden voor de PvdA. Zijn ouders gingen scheiden toen Giphart 11 was. Hij ging met zijn vader in Soest wonen en verhuisde in 1987 naar Utrecht, waar hij Nederlands ging studeren. Na drie jaar brak hij zijn studie af. Tijdens zijn werk als nachtportier begon hij te schrijven. Giphart debuteerde in 1992 met Ik ook van jou. Hij schreef daarna nog diverse romans, en was redacteur van het literair tijdschrift Zoetermeer.
Giphart publiceert in uiteenlopende tijdschriften, waaronder het NS-tijdschrift Rails, waarvan hij enige tijd hoofdredacteur was. Hij schrijft ook onder het pseudoniem Arnold Hitgrap (anagram).
In 1998 maakte hij samen met Joost Zwagerman de literaire theatershow Hamerliefde, die in 2000 wegens succes werd geprolongeerd.
In 2003 was zijn novelle Gala boekenweekgeschenk. Sommige christelijke boekhandels weigerden het geschenk te verstrekken vanwege de godslasterlijke taal, het voorkomen van overspel en bedrog. De Bond tegen vloeken protesteerde tegen de islamgrievende scènes in het boek. Gedurende een zaterdag was Gala geldig als 2e-klastreinkaartje voor treinreizen binnen Nederland.
Giphart is lid van het Republikeins Genootschap. In 1998 was hij lijstduwer voor de lokale partij Leefbaar Utrecht. Hij treedt ook op in het theater; in het seizoen 2005/2006 met Bart Chabot en Martin Bril in het programma Giphart en Chabot met Bril.
Hij heeft ook 2 prijzen voor zijn boeken gekregen.
Hij kreeg in 1993 voor zijn boek Ik ook van jou een Gouden Ezelsoor.
Ook kreeg hij in 2004 de CC.S. Crone-prijs voor zijn gehele oeuvre.
Verscheidene van zijn boeken zijn ook nog verfilmd.
Titel:Giph
Auteur:Ronald Giphart
Eerste druk: 1993
Aantal bladzijden:279
Soort werk: Roman
Literaire stroming: Moderne Nederlandse literatuur
Motivatie
Ik heb dit boek gekozen, omdat de bibliothecaresse mij dit boek aanbood. Ze zei dat wanneer ik geïnteresseerd was in het studentenleven, ik dit boek wel leuk zou vinden. Mijn verwachtingen zijn dus ook door haar verwekt en waren ook wel best hoog, aangezien het studentenleven me echt gaaf lijkt.
Korte samenvatting:
De hoofdpersoon van dit boek is Giph. Hij beschrijft uitgebreid het studentenleven anno nu. Hij vertelt over literatuur, beschrijft zijn seksavonturen, zijn wintersportvakantie, het Boekenbal, het Nederlandse Toiletteren en vele feestjes. Giph heeft het ook veel over vrouwen. Zo heeft hij tegelijk een affaire met Freanne en haar dochter Noëlle. Dit brengt heel veel moeilijkheden voort. Giph kan hier niet zo goed mee overweg en uit eindelijk praten ze niet meer met hem.
A
De schrijver van het boek maakt deel uit van het boek, want het is een autobiografische roman. Dat betekent dat er elementen in het boek
voorkomen die uit het leven van de schrijver komen. Zo heeft Ronald Giphart ook in Utrecht gestudeerd net zoals de hoofdpersoon en er zijn nog veel meer van deze overeenkomsten.
B
Het verhaal is geschreven in de ik-vorm.
C
De tijd verloopt chronologisch, de gebeurtenissen zijn opeenvolgend. Dit kun je zien doordat er aan het begin van elk hoofdstuk een datum staat.
D
Dit verhaal verteld over de tijd tussen januari 1990 en de nazomer van 1991. Dus er zit iets meer dan anderhalf jaar tussen het begin en het eind van het boek.
E
Het verhaal is verdeeld in hoofdstukken.
F
Het verhaal speelt zich op meerdere plaatsen af. Maar het grootste gedeelte speelt zich af in en nabij Utrecht. In het 3e hoofdstuk is Giph in Zwitserland in het plaatsje Veysonnez op wintersport en ze zijn ook een keer aan het kamperen in de Ardennen. Verder spelen heel veel stukjes zich op feestjes en recepties af.
Thema
Het thema van dit boek is: het studentenleven anno nu. In dit boek kom je alle elementen van het studentenleven steeds weer tegen. Zo gaat Giph naar talloze feestjes en worden deze ook uitgebreid beschreven.
Dit verhaal kent meerdere motieven. Dit zijn ze:
Liefde. Er komt veel liefde voor in dit boek. Zo is Giph verliefd op twee meisjes tegelijk. Freanne en haar dochter Noëlle. Dit speelt een belangrijk element in dit verhaal.
Vriendschap. Giph heeft een hechte groep van vrienden. De belangrijkste hiervan zijn Thijm en Monk. Dit zijn zijn twee beste vrienden. Uiteindelijk krijgt Giph ruzie met steeds meer vrienden en houd hij er niet veel meer over.
Seks is een heel belangrijk element in dit verhaal. Er komt in dit boek veel seks voor en de hoofdpersoon, Giph, praat ook heel veel over seks met iedereen. Ook is seks een belangrijke koppeling met het thema. Als je denkt aan het studentenleven denk je ook meteen aan seks en feestjes.
Feestjes. De hoofdpersoon van dit boek gaat naar heel veel feestjes. Het past ook goed bij het thema, het studentenleven. Op deze feestjes gebeuren vaak dingen die belangrijk zijn voor het verhaal. Zo ontmoet Giph alle meisje waar hij mee naar bed gaat op feestjes, vaak onder invloed van alcohol.
Literatuur is ook een belangrijk onderdeel van dit boek. De hoofdpersoon is schrijver en als hij niet over seks praat, praat hij wel over literatuur. Meestal doet hij dit met zijn vrienden, die ook schrijvers zijn.
Titel en motto
De titel van het boek is Giph. Die naam komt duidelijk van de achternaam de schrijver, Ronald Giphart. Ik heb ook ergens gelezen dat je Giph ook kunt uitspreken als gif. Dit zou dan te maken hebben met het ‘giftige’ karakter van Giph.
Er komt geen motto voor in dit boek.
Welk stuk heeft het meeste indruk op je gemaakt?
Dit stukje gaat over een soldaat, die zit te huilen aan de bar.
Noelle kon het niet langer aanzien. Ze vroeg de jongen wat er aan de hand was, maar hij gaf geen antwoord.
‘Ik wil dood!’riep de jongen alsmaar, ‘Ik wil dood!’Ik begon te zuchten, terwijl er zwarte wolken in mijn ooghoeken kwamen. Misselijk van medelijden en walging waggelde ik naar de uitgang. Weg van hier. Buiten kokhalsde ik, maar kotste niet.
Deze mislukte zelfmoordactie vond ik wel heel indrukwekkend. Ik vond dat het heel reëel was beschreven en het laat je ook wel nadenken over zo’n soort situatie. Ook was dit een belangrijk stukje voor het boek, want vlak hierna omhelsden Noëlle en Giph elkaar om deze gebeurtenis en ze zoenden. Dit was het begin van de relatie tussen Giph en Noëlle.
Personen
De hoofdpersoon, Giph is een jongen van 25 jaar oud. Hij gaat vaak naar feestjes en beleefd veel. Hij heeft zijn studie Nederlands nooit afgemaakt. Giph is een schrijver en hij schrijft het liefst over literatuur en seks. Hij heeft veel vrienden en die vinden hem grappig en leuk. Hij heeft vaak snel zijn oordeel al klaar over mensen die hij niet kent. Meestal is dat negatief. Ook als hij een gesprek met iemand heeft die hij niet kent wordt hij vaak bot of snappen mensen zijn grappen niet. Giph heeft veel zelfvertrouwen en hij vind zichzelf heel goed. Hij zegt regelmatig dat hij zichzelf heel grappig en leuk en knap en geweldig vind. In het begin van het boek zegt hij ook dat als hij homo was, hij op zichzelf zou vallen. Ook over zijn schrijverstalenten is hij heel tevreden en hij verwacht dan ook dat hij later een bekende schrijver zal worden.
Monk en Thijm zijn de twee beste vrienden van Giph. Zij zijn ook best belangrijk in het verhaal. Je komt niet zo heel veel te weten over het karakter van hen. Alleen dat ze van dezelfde dingen houden als Giph. Ze kunnen ook heel goed overweg met zijn drieën.
Freanne is een vrouw van 36 jaar oud en is de moeder van Noëlle. Ze is uitgeefster bij Sub Rosa. Ze weet heel veel over literatuur, net zoveel als Giph en ze hebben ook vaak hele diepgaande gesprekken, meestal over seks of literatuur. Freanne houd heel van seks. Haar ultieme doel is om 10 minnaren te hebben en ze is al een aardig eind onderweg daarmee. Ze is getrouwd met Nic, de eigenaar van Sub Rosa, maar ze hebben een open relatie. Verder is ze een heel aardig persoon, maar je komt niet veel specifieke eigenschappen tegen over haar.
Noëlle is een meisje van 19 jaar. Ze is een beetje jongensachtig en draagt ook jongensachtige kleren. Giph vindt haar ‘bruusk, verveeld, verwend en tegelijkertijd (of misschien wel daarom) heel erg mooi en leuk’ Giph is al vanaf het begin van het boek verliefd op haar. Je komt verder niet zo heel veel te weten over haar karakter.
Advies aan de hoofdpersoon
In de eerste alinea van dit boek staat:
“Ik schreef eens: als ik een homo was, zou ik jou in mij bed willen. Toen vond ik dat de hoogste vorm van vriendschap.”
Beroerd stond ik op van de pot. Ik leunde tegen de muur en draaide me om naar de wc naast me. Recht in z’n ogen keek ik hem, die gozer. Ik stelde vast dat hij een raar gezicht trok. Nu zag ik ook eindelijk wie hij was. Ik heb het gezien. Giph heeft alles gezien. Hij had rood doorlopen ogen, een bevuild gezicht, op zijn voorhoofd plakkende haren. Hij hijgde niet alleen apathisch, maar hij was ook zo lelijk. Dat was het erge, dat hij zo lelijk was. Zuchten stonden we elkaar aan te kijken, minutenlang. Hoe moet dat nou, dachten we samen. Hoe moet dat nou met ons, mijn jongen.
Deze zinnen schrijft hij over zichzelf. In het begin vindt hij zichzelf heel leuk, mooi en perfect, maar aan het eind van het boek is dat beeld verandert.
Als ik iemand in dit boek een vraag zou moeten stellen, zou ik Giph het volgende graag willen vragen aan het eind van het boek:
Vind jij jezelf nu nog steeds zo leuk, mooi en perfect dat je jezelf in je bed zou willen hebben als je homo was?
Ik zou deze vraag aan Giph stellen, omdat het me opviel, dat het begin en het eind van het boek zo tegenstrijdig zijn.
Alternatieve titel
Een alternatieve titel voor dit boek zou kunnen zijn:
Een groot geil gezellig feest
Ik vind dit wel een goede en passende titel, want op de achterkant van het boek staat:
Giph de hoofdpersoon, verteld met vaart en bijtende vrolijkheid over het studentenleven anno nu, door hem ‘een groot geil gezellig feest’ genoemd.
Evaluatie
Het onderwerp
Het onderwerp van dit boek was Giph en zijn studentenleven. Hierbij ging het vooral om feesten, seks en literatuur. Ik vond dit onderwerp wel heel interessant, want al die studentendingen spreken me wel aan. Het onderwerp was niet echt herkenbaar in mijn belevingswereld. Dit komt natuurlijk omdat ik ook nog geen student ben, misschien herken ik dit soort dingen later ook nog wel in mijn studententijd. Ik kijk er in ieder geval al wel naar uit. Ik had al wel vaak over dit onderwerp nagedacht. Hoe het zal zijn om een student te zijn en of het ook echt zo leuk is als het lijkt. In dit boek gaan alle dingen eigenlijk best wel zoals ik er ook over dacht. Als ik aan studenten denk, dan denk ik ook aan heel veel feesten, seks en dat soort dingen. Ik weet niet of het in het echt ook zo gaat. Ik denk dat het daar wel een stuk minder extreem is allemaal, want ik weet niet of het wel zo gezond is om zoveel feestjes te hebben en alcohol te drinken als Giph. Ik vond dat het onderwerp wel voldoende diepgang had, alleen zat er niet echt een verhaal in. Het waren meer allemaal losse dingen wat Giph allemaal beleeft. Als ik er wat aan zou kunnen veranderen zou ik er wat meer een verhaal van maken. Ik weet niet of het juist de bedoeling van de schrijver was om het zo te schrijven, maar het lijkt mij op die manier leuker. Ik weet niet of ik films ken die over dit onderwerp gaan. Ik denk het niet, want ik kan er zo gauw niet een bedenken.
De gebeurtenissen
Ik denk dat de gebeurtenissen en de gevoelens allebei heel belangrijk zijn in dit boek.
‘Het gesprek met de vloerenlegger liep helemaal verkeerd af. Ik stond zuchtend om me heen te kijken, niet te luisteren naar het gepraat, dat maar duurde en duurde. In de keuken begon plotseling een meisje heel vrolijk alle laden van het aanrecht om te keren. Zomaar. Dolletje. Lekker omkeren. En het was nog niet eens twaalf uur. ‘Kijk dat nou toch eens,; zei ik. Met de vloerenlegger keek ik naar het meisje. Ze had een gezicht alsof ze permanent een gaap onderdrukte. ‘Rare halfmongool,’fluisterde ik samenzweerderig. Dit bleek een van mijn minder geslaagde opmerkingen. Mijn vriend de vloerlegger werd een beetje wit rond zijn neus. ‘Die halfmongool is mijn vriendin,’zei hij krampachtig, Aha. Halfmongool vriendin vloerenlegger. Opeens kreeg ik zin om enorme stennis te trappen. Die vloerenlegger onverwachts een kaakslag te geven. Nog beter: mijn knie in dat rare gezicht van zijn vriendin te prakken. Ik heb wel vaker de drang zonder enige aanleiding mensen pijn te doen. Soms denk ik wel eens dat ik gek ben. Zo kan ik bijvoorbeeld geen zwangere vrouw zien zonder de panische angstgedachte dat ik haar plotseling in haar buik zal trappen. Zomaar. Niet omdat ik het zou willen, maar uit een soort reflex of zo. Iets dat sterker is dan jezelf.
Ik vind het leuk dat hij dit soort stukjes zo droog verteld. Stukjes zoals deze lees je regelmatig in dit boek en daar houd ik wel van.
Ik vond de gebeurtenissen heel geloofwaardig, alles werd heel echt beschreven alsof het ook echt gebeurd was allemaal. Dat vond ik wel goed aan dit boek. Er kwamen ook een paar schokkende stukjes in voor. Een daarvan heb ik net al genoemd. Dat was de mislukte zelfmoordactie van de soldaat. De gebeurtenissen riepen geen bepaalde gevoelens bij mij op, behalve dat ik om sommige stukjes echt moest lachen. Ik heb de afloop al eerder geciteerd. Deze afloop snapte ik eerst niet helemaal. Ik dacht dat er gewoon een ander persoon stond bij de toiletten, maar later kwam ik erachter dat hij zichzelf zag. Toen vond ik de afloop wel passend, vooral toen ik ook nog de tegenstelling vond tussen het begin en het einde van het boek.
De personen
Ik vond dat de hoofdpersoon levensecht overkwam, want het leek net of je over Giph’s schouder mee keek naar zijn gebeurtenissen. Ik vond zijn gevoelens en meningen over dingen ook heel reëel en ze kwamen heel echt en geloofwaardig over. Ik kon me hierdoor ook heel goed inleven in hem. Ik herkende ook wel eigenschappen van hem in mezelf. Zo denkt hij vaak heel negatief over mensen, dat komt mij ook wel bekend voor. Dit is een goed voorbeeld daarvan.
Ik stond in een groepje over de wintersport te praten (hoe leuk het wel niet was geweest), toen een van die chimpanthieke mensen bij ons kwam staan. Mijn probleem is dat ik zo eenkennig ben, dat ik spontaan diarree krijg als een wildvreemde zich opdringt aan een gezelschap, vooral als die iemand ook nog amusant blijkt te willen zijn. ‘Ik ken een leuk gezelschapsspel,’zei de jongen ongevraagd tegen Andrea, maar eigenlijk tegen ons allemaal, ‘dertien mensen (veertien zou eventueel ook nog wel mogen, dertien mensen gaan in een afgesloten kamer in een cirkel op de grond zitten. Alle dertien nemen zij een fles whisky en alle dertien drinken zij hun fles helemaal leef. Een van de dertien verlaat vervolgens de kamer, en doe van het spel is dat de resterende twaalf mensen proberen te raden wie dat ook al weer was.’ Niet alleen Andrea, iederéén schoot in een ultieme kwijlepilepsie van het lachen. Ik keek van de jongen, die superieur glimlachend om zich heen stond te staren, naar zijn over de grond rollende toehoorders. Er is iets met dit feest besloot ik, maar wat? Wat was hier aan de hand?
Later beklaagde Giph zich tegenover Andrea over die jongen. Maar die jongen bleek haar broer te zijn. Dus dat liep ook al niet zo lekker.
Ik ben niet door het gedrag van de hoofdpersoon beïnvloed, ook al ben ik het wel met veel dingen met hem eens. Ik weet niet echt wat ik moet waarderen aan het gedrag van Giph. Het is niet zo heel goed en perfect of zo. Maar ik vind het ook niet onaangenaam. Ik herken zijn gedrag ook wel een beetje in mijn gedrag. Wat ik wel negatief vind is dat Giph al negatief over iemand denkt als hij hem alleen maar ziet staan. Dat zou hij wel anders kunnen doen. Ik zou de hoofdpersoon niet anders laten handelen als ik de auteur was geweest.
De opbouw
Ik vond het verhaal niet moeilijk opgebouwd. Ik kon het wel redelijk vlot lezen. Er zaten geen delen in het boek die te saai of onbegrijpelijk waren. Er kwamen niet echt veel spannende delen voor in het boek. Er waren wel een paar stukje die erotische spanning te weeg brachten. Vooral de passage van het triootje met Gip, Noëlle en Freanne. Wat eigenlijk heel ziek is, omdat Freanne de moeder is van Noëlle. Dus het is dikke incest.. Voor de rest kwam er niet veel spanning in voor. Ik vond de afloop in het begin onbegrijpelijk, want ik snapte hem niet helemaal. Later kwam ik erachter dat hij naar zichzelf keek en er toen achter kwam dat hij er niet uit zag, een deel van zijn vrienden niks meer met hem te maken wil hebben en zijn vorige minnaressen niet meer met hem praten. En dan vraag hij heel zielig aan zijn bezopen spiegelbeeld: ‘Hoe moet dat nou met ons, mijn jongen?’ Toen vond ik de afloop wel passend.
Ik vond het taalgebruik heel makkelijk. Ik begreep op enkele woorden na alles. De gebeurtenissen werden op heldere wijze beschreven. Ik kon me van alle gebeurtenissen heel goed een voorstelling maken, alsof ik over de schouder van Giph meekeek. Er kwamen heel veel dialogen in voor en ze werden ook op natuurlijke wijze weergegeven. Er is wel een fragment uit het boek die ik zou willen onthouden. Niet omdat hij zo mooi of slim was, maar zodat ik weet hoe ik niét met meisjes om moet gaan.
Giph wilde over tieten praten…
Laat ik daar maar eens met Inge een boompje over opzetten dacht ik, maar Inge lulde en lulde maar over haar eigen kleine probleempjes, dus dat feest ging niet door. Eigenlijk vond ik Inge een beetje veel would-be. Tijdens het praten stond ze maar supervrouwelijk haar haar achterover te gooien en zwoel haar sigaret af te zuigen, en deed ze alsof wij elkaar al jaren kenden. Om niet onbeleefde te zijn, gaf ik haar zo nu en dan antwoord, en ik knikte regelmatig heel geïnteresseerd, maar na een kwartier door haar te zijn verveeld, werd het me toch echt te dol. Ik stop ermee, besloot ik, je kan lullen wat je wil, maar ik zeg niets meer. No feed-back anymore, baby, you’re through. Inge had mijn ondermijnende gezwijg in het geheel niet door, ze blééf maar praten. Wat was dit? Net op een feest word je opgeslokt door een plat pratende parfumzwam. Zuchtend stond ik om me heen te staren, geconcentreerd niet te luisteren. Niemand kwam me redden. Ik kon er niet meer tegen, tegen Inge. ‘Kan jij nu niet gewoon eens even je kop dichthouden?’ vroeg ik abrupt. Inge keek me aan, heel even met open mond. ‘Sorry hoor,’zei ik bijna giechelend, ‘maar je kan toch wel even je kop dichthouden? Ik ben net op dit feest we kennen elkaar nauwelijks, en…’ Inge keek om zich heen. ‘Nou ja,’brieste ze. ‘Nou ja,’brieste ze nog een keer. Boos liep ze van me weg.
Al met al vond ik het een heel leuk en grappig boek. Er had van mij alleen wat meer een verhaal in mogen zitten.
Biografie Ronald Giphart:
Ronald Edgar Giphart werd geboren op 17 december 1965.Hij is een Nederlandse schrijver en werd bekent met boeken als Ik ook van jou (1992) en Phileine zegt sorry (1996).
Ronald Giphart werd geboren in Dordrecht, als zoon van een huisvestingsambtenaar en Wijnie Jabaaij die later kamerlid zou worden voor de PvdA. Zijn ouders gingen scheiden toen Giphart 11 was. Hij ging met zijn vader in Soest wonen en verhuisde in 1987 naar Utrecht, waar hij Nederlands ging studeren. Na drie jaar brak hij zijn studie af. Tijdens zijn werk als nachtportier begon hij te schrijven. Giphart debuteerde in 1992 met Ik ook van jou. Hij schreef daarna nog diverse romans, en was redacteur van het literair tijdschrift Zoetermeer.
Giphart publiceert in uiteenlopende tijdschriften, waaronder het NS-tijdschrift Rails, waarvan hij enige tijd hoofdredacteur was. Hij schrijft ook onder het pseudoniem Arnold Hitgrap (anagram).
In 2003 was zijn novelle Gala boekenweekgeschenk. Sommige christelijke boekhandels weigerden het geschenk te verstrekken vanwege de godslasterlijke taal, het voorkomen van overspel en bedrog. De Bond tegen vloeken protesteerde tegen de islamgrievende scènes in het boek. Gedurende een zaterdag was Gala geldig als 2e-klastreinkaartje voor treinreizen binnen Nederland.
Giphart is lid van het Republikeins Genootschap. In 1998 was hij lijstduwer voor de lokale partij Leefbaar Utrecht. Hij treedt ook op in het theater; in het seizoen 2005/2006 met Bart Chabot en Martin Bril in het programma Giphart en Chabot met Bril.
Hij heeft ook 2 prijzen voor zijn boeken gekregen.
Hij kreeg in 1993 voor zijn boek Ik ook van jou een Gouden Ezelsoor.
Ook kreeg hij in 2004 de CC.S. Crone-prijs voor zijn gehele oeuvre.
Verscheidene van zijn boeken zijn ook nog verfilmd.
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden