Geronnen bloed door René Appel

De beschrijving van de leeservaring Primaire gegevens van het gelezen werk Auteur: René Appel
Titel: Geronnen Bloed
Ondertitel: Verschenen in: 1994
Aantal blz.: 199 pagina’s
Leestijd: 2 dagen
Uitgelezen op: 23 nov. 04 Verwachtingen vooraf Doordat het een omnibus is, kun je niet aan de afbeelding op de voorkant zien waar het boek over gaat. De titel spreekt me echter wel aan. Als je hoort geronnen bloed ga je er vanuit dat er mensen vermoord worden en er redelijk veel bloed in voor zal komen. Na het lezen van de achterkant blijkt dat er iemand is gewurgd. Waarschijnlijk dus een boek met spanning en actie, en daar houd ik wel van. Ik denk dat ik er wel plezier aan zal beleven. Korte samenvatting Een vrouw is vermoord, en ligt ergens in de bosjes. Natuurlijk moeten rechercheurs op onderzoek uit. Haar broer, Gerard, zit in een woonboot te huilen, hij was naar de buren gelopen die de politie hadden gebeld. Gerard was eigenlijk sprakeloos waarop ze (rechtercheur, Josien) een gesprek ging voeren met de buurman. Hij wist niet veel. De vrouw had een vriend, waar ze wel sex mee had, een ‘stoer type’. Gerard was de weg kwijt en kon het niet bevatten. Is ze echt dood? Niet alleen gewond? Dit vroeg hij meerdere malen. Josien kwam erachter dat, Bea, Gerard’s zus en de overledene die avond naar haar vriend was gegaan om het uit te maken, ze was liever bij haar broer dan bij haar vriend, Steef, en ging het daarom uitmaken. Ze was gewurgd bleek uit onderzoek, door een bekende. Iemand die ze vertrouwde. De volgende dag ging Josien met haar collega Fred naar haar werk, even een praatje met de baas maken voordat ze Steef zouden spreken. De baas leek nogal gespannen en was ook niet altijd even eerlijk. Ook Steef vertelde andere verhalen. Zo zou Bea het helemaal niet uit willen maken, maar zou ze bij hem komen wonen. Op naar Veld maar weer, vragen of hij misschien seks met Bea had geprobeerd te hebben. Hij ontkende, al was hij wel redelijk seksistisch. De beste vriendin van Bea dan. Ook zij meldde wat nieuws, Steef z’n ex-vriendin wou hem terug, en was weleens op de boot geweest om dit Bea te vertellen. Dat ze van hem af moest blijven. Ook zei ze dat Bea’s baas nog weleens aan Bea wou zitten. Ongevraagd. Genoeg verdachten en motieven dus. Steef’s ex dan, een vrouw ongeveer 10 jaar ouder als Bea. Was inderdaad weleens naar de woonboot geweest. Zei ook dat ze de beruchte avond naar de kroeg was geweest, dit bleek echter niet waar te zijn. Hoofdverdachte was tog Steef, door zijn sterke handen en de verhalen van Gerard. Maar bewijzen waren er echter nog niet.. Steef deed er ook alles aan om te ontkennen en zijn verhaal te laten doen geloven. Het bleef vaag wie de dader nu was. De week erop kreeg ze ruzie met Gerard. Hij wou dat ze bij hem kwam wonen, net als Bea deed. Toen ze zei dat dat niet kon, ging hij huilend naar z’n slaapkamer. Dezelfde kamer als waar ze hem vond toen Bea was vermoord. Had Bea ook zoiets gezegd? Dat ze niet meer bij hem kon wonen, omdat ze verder wou met Steef? Het werd langzaamaan duidelijk. Bea en Gerard, broer en zus. Ze hadden meerdere malen sex gehad, het was voor hun heel normaal. Tot Bea Steef leerde kennen. Toen wou Bea niet meer. Ze wou bij Steef gaan wonen. Gerard snapte dat niet, en was boos op Steef, het was zijn schuld, hij was een hufter. Toen pakte hij Josien. Drukte haar mond tegen de zijne, pakte haar billen vast. Maar Josien wou niet, en gaf een knietje. Toch stond hij op en sleurde haar mee naar zijn slaapkamer. Ze moest haar kleren uittrekken. Ze was machteloos, moest wel, kon niet tegen hem winnen. Tot Theo binnen kwam en Gerard neersloeg. Dood. Op Josien’s arm zaten vlekken, geronnen bloed. De collega’s van Josien wisten natuurlijk van niks, en gingen verder op onderzoek uit. Josien moest mee, omdat het anders wel erg opviel. Zo had Josien en diens collega Fred nog een gesprek met een wat oudere man die in een iglotentje bij de woonboten woonde. Hij is erg gelovig, en als ze vroeg waar hij heen was geweest. Zei hij dingen als mijn geest was er nog en verplaatsing in de ruimte is onbetekenend zolang de grenzen van de 7e ring niet worden overschreden. Ook bij Josien thuis ging het slechter, met haar man. Ze was eigenlijk helemaal de weg kwijt na de gebeurtenissen met Bea en Gerard, en ging ook nog vreemd met een man genaamd Arno. Als Josien en Theo op koffiebezoek gaan bij Josiens collega Fred, heeft diens vrouw een theorie hoe het gegaan kan zijn. En verrekt, alles wat ze zegt klopt nog ook. Maar dat weten alleen Josien en Theo. Dan wordt de ontdekking gedaan dat Gerard is overleden. Ook hier werd een onderzoek naar gesticht, niemand (uitgezonderd Theo en Josien) wisten wie de dader was. Maar Josien kon het geheim niet meer bewaren. Ze vertelde het de dochter van Arno. De dag daarna belde Deppo, een man die ook in het kamp woonde. Of ze langs wou komen. Hij had informatie. En ja, hij wist dat zij en Theo het hadden gedaan. Toen ging ze naar de woonboot van Bea en Gerard, en voer weg…
De verdieping Tijd en Ruimte In het verhaal is de vertelde tijd ongeveer 1 of 2 maanden. Het zijn meestal gebeurtenissen die de dag erna plaatsvinden, een enkele keer gaat het van: ‘de week daarop’ of ‘een week daarna’. Het boek is chronologisch geschreven. Gebeurtenis na gebeurtenis, en niet voor op de zaken lopen. Je zou dit wel kunnen denken omdat de rechercheur bij de eerste moord weet wie de dader is, in tegenstelling tot de meeste andere personen, en ook bij de tweede moord weet ze wie de dader is (haar man) in tegenstelling tot de andere rechercheurs. Wel wordt in het verhaal af en toe gebruik gemaakt van flashback. Worden door mensen alle gebeurtenissen even op een rijtje gezet of iets dergelijks. Er is geen sprake van een medias res, wel is er een open einde. De vrouw weet precies hoe alles is gegaan en gaat ervan door. Hoe de andere rechercheurs en haar man hierop reageren kun je zelf bedenken. De wijze van vertellen Het boek ‘Geronnen Bloed’ is eigenlijk net als ‘Tegenliggers’ geschreven in de alwetende verteller. Op sommige momenten kruip je als lezer in de huid van een persoon, en bent op dat moment dus de ik. Je leest wat hij denkt en doet, en waarom. Dit is niet bij enkel één persoon het geval, maar vooral bij de hoofdpersonen. Ook schrijft de schrijver af en toe als personale verteller. Er wordt door iemand anders z’n ogen gekeken naar een persoon. Hierdoor kom je meer te weten over hoe anderen over hem denken. Door deze 2 vormen van vertellen is het boek geschreven in de vorm van alwetende verteller. Thema en Motieven Het thema van het boek is moord. Dit omdat er in het boek 2 moorden plaatsvinden en eigenlijk het hele draait om de moorden, en dan vooral de 1e. De tweede moord is een gevolg op de eerste. Bij de eerste woord is Bea het haasje omdat ze wil gaan samenwonen met haar vriend Theo, door Gerard. Bij de tweede moord is het Gerard zelf die wordt vermoord, door Theo omdat Gerard zijn vrouw Josien wil verkrachten. Motief: Het hele boek gaat over over Josien die een moord onderzoekt en er zelf heel persoonlijk bij betrokken wordt. Personages Hoofdpersonen
Josien: Josien is de vrouwelijke rechercheur. Zij moet op onderzoek uitgaan wie de dader is van de moord op Bea. Krijgt daardoor een hele hechte band met diens broer, Gerard, wat uiteindelijk zijn dood wordt als hij Josien wil verkrachten. Aan het einde vaart ze weg met Gerard’s schip. Theo: Theo is de man van Josien. Hij vermoord Gerard als deze zijn vrouw wil verkrachten. Niemand behalve hij en Josien weet dat hij dat gedaan heeft. Zijn relatie met Josien wordt er niet beter op. Gerard: Gerard is het broertje van Bea, de vrouw die wordt vermoord. Hij is niet helemaal 100% en Josien denkt dat het een lief en zielig jongetje is waardoor ze een hechte band met hem krijgt. Gerard wil haar daarop verkrachten en wordt vermoord. Bijpersonen
Fred: Helpt Josien bij diens onderzoek

Steef: De ex-vriend van Bea. Steef en Bea zouden gaan samenwonen waarop Gerard Bea vermoordde. Steef wordt gezien als één van de verdachten. Deppo: Een man die ook in het kamp woont. Hij heeft gezien dat Josien bij de moord op Gerard was. Voordat hij dat kan doorvertellen vertrekt Josien. Bea: De zus van Gerard. Om haar door begint het allemaal. Zij wil gaan samenwonen met haar vriend waarna ze wordt vermoord. Titel De woorden van de titel, Geronnen Bloed, komen ook voor in het verhaal zelf. Dit als Gerard wordt vermoord in Josien’s bijzijn. Zij krijgt dan bloed van hem op haar lichaam. Als ze er later naar kijkt is het bruinig geworden: Geronnen bloed. Ondertitel en motto zijn niet aanwezig. Persoonlijke Beoordeling Het onderwerp Ook bij dit boek spreekt het onderwerp me aan. Dit natuurlijk omdat beide boeken over moord gaan. Moord komt elke dag wel voor. Gelukkig niet in mijn directe omgeving, maar ik lees er wel bijna dagelijks over n de krant. Op het moment dat je het leest denk je er wel over na. Ook beelden, zoals de 1e onthoofding in Irak, doen je wel wat. Het is en blijft natuurlijk iets wat absoluut niet kan. Je kan het niet maken een einde aan iemands leven te maken, wat die persoon ook gedaan heeft of wil gaan doen. Er zit niet veel diepgang over moord in het boek, alhoewel er wel even wordt gezegd waarom de moorden worden gepleegd. Er zijn natuurlijk veel boeken en films die over moord gaan. Hannibal is een voorbeeld, maar ook Tegenliggers. De gebeurtenissen Eigenlijk zijn in het boek de gevoelens en gedachten belangrijker dan de gebeurtenissen. De gebeurtenissen zijn vaak het gevolg van andere gebeurtenissen die gevoelens oproepen. Zo wordt Bea vermoord doordat zij bij haar broer Gerard wil weggaan (=gebeurtenis). Gerard wil dit absoluut niet (=gedachten / gevoelen) en vermoord haar (=gebeurtenis). Het aantal gebeurtenissen is denk ik iets te veel. Er zaten enkele gebeurtenissen bij waarvan ik denk dat het meer gaat om het schrijven van een pagina dan om een gebeurtenis te schrijven die direct iets met de rode draad te maken heeft. Het vreemdgaan van Josien met Arno is daar een voorbeeld van. De gebeurtenissen waren eigenlijk niet speciaal, ze werden niet snappender of triester geschreven. Wel waren de gebeurtenissen geloofwaardig en zijn de redens ervoor te begrijpen. Dse afloop van het verhaal is open. Josien vaart weg, maar wat er verder gebeurt met het onderzoek naar de moordenaars of met Theo is niet bekend. De personen De personen, zowel hoofd- als bijpersonen, komen op mij erg geloofwaardig over. Het boek is in z’n algemeen ook geloofwaardig. Ik kan me goed inleven in de personen, en dan ook in allemaal. Hetgeen wat de personen dachten en deden is voor mij erg begrijpelijk en zijn menselijke reacties. Zelf zit ik niet zo in elkaar dat ik iemand z’n kop insla als die mijn vrouw verkracht. Ik zou hem eerder knock out proberen te slaan. Ik ken ook niemand in mijn omgeving die overeenkomsten vertoont. Ik ken geen mensen als Gerard, geen rechercheurs, geen mensen die vreemd zijn gegaan, gemoord hebben of verdachte zijn (geweest). De hoofdpersoon osien s eigenlijk wel een goed mens. Zij probeert de zwakkere Gerard te helpen en wil haar man niet in de cel terecht laten komen. Daarom vlucht ze aan het einde ook weg, ze ziet geen oplossing meer. De personen hebben wel goed gehandeld.
De opbouw Net als in Tegenliggers heb ik ook dit boek vlot kunnen lezen. De schrijver bescgreef de gebeurtenissen, gedachten en dialogen op een dusdanige manier dat je niet lang hoefde te denken over het waarom, wie en hoe. Ook was het boek absoluut niet saai. Echt hele spannende momenten kwamen er eigenlijk niet in voor maar dit hoeft ook niet om een boek aantrekkelijk te maken. De gebeurtenissen werden wel goed en op het juiste moment beschreven. Alleen waren sommige zoals al eerder gezegd onnodig. De afloop van het verhaal is toch onbevredigend. Het is net of de schrijver zijn boek moest afmaken en maar snel een oplossing zocht: de hoofdpersoon laten vluchtten. Het taalgebruik Het taalgebruik van het boek is niet te moeilijk. Mede daardoor kon ik vlot door het boek heen lezen. Dit ook omdat de gebeurtenissen helder en duidelijk werden beschreven. De redens voor een bepaalde gebeurtenis waren bij mij ook duidelijk. De dialogen in het boek waren ook makkelijk te lezen. Dit is toch ook een kunst. Wel kamer er best veel dialogen in voor, maar die werden dus op zo’n manier beschreven dat het eigenlijk niet opvalt. Verwerkingsopdrachten Opdracht 1 Overeenkomsten tussen Tegenliggers en Geronnen Bloed · Veel dialogen. In beide boeken zijn erg veel dialogen te vinden. Wel zijn die op een dusdanige manier beschreven dat het makkelijk leest. · Naar een andere persoon overgaan. In beide boeken spelen meerdere personen een rol. Er wordt dan regelmatig een regel open gelaten, en dan wordt er weer vanuit een ander persoon naar het verhaal gekeken. · Duidelijk wie en wat. De schrijver maakt op de een of andere manier altijd goed duidelijk over wie hij het heeft. In de eerste 2 regels kan dit nog even gissen zijn, maar daarna weet je meteen wie er beschreven wordt. · De schrijver heeft geen angst voor het beschrijven van sexuele gebeurtenissen. Hier kunnen we van beide boeken het best een voorbeeld geven. In tegenliggers: Ze stonden om hem heen te kijken hoe hij schokkend zijn zaad op het klaarliggende wc-papier schoot. In geronnen bloed: Enkele druppels sperma gleden kietelend langs haar dijen · De alwetende verteller. Beide verhalen zijn geschreven in de vorm van alwetende verteller. · De moordenaars onbekend. In beide boeken laat de schrijver je in een heel groot deel gissen naar de moordenaar. Je weet niets wat de personen niet weten. Je weet ook pas wie de dader is als een persoon uit het boek dit weet. · In beide boeken gaat het over mensen die door zichzelf in de problemen komen. In tegenliggers was dit Martin. In geronnen bloed was dit Josien. · In beide boeken spelen relatieproblemen een rol. In Tegenliggers is er een scheiding, in Geronnen bloed gaat Josien vreemd. · In beide boeken komen gewone mensen in ongewone omstandigheden · Het onderwerp is bij beiden moord · Beschrijving van de personen: in beide boeken worden de personen niet echt qua uiterlijk, maar meer qua innerlijk beschreven. · De spanningsopbouw is in beide verhalen wel hetzelfde. In het begin is het nog niet spannend, hoe langer het boek duurt hoe spannender het wordt. Er is geen sprake van pieken en dalen. · Gruwelijke moorden. In beide boeken is het niet zo dat er wordt gemoord met een geweer. Er worden stenen van een brug gegooid, iemand wordt van haar fiets gereden, er wordt iemand gewurgd en er wordt iemand met een pook doodgeslagen. Opdracht 2 Verschillen tussen Tegenliggers en Geronnen Bloed · In Geronnen Bloed is de hoofdpersoon een vrouwelijke rechercheur. Het boek begint dan ook als een min of meer gewone politieroman (een lijk, een aantal verdachten, en tenslotte een dader, maar dan zitten we nog maar ongeveer halverwege het boek). In Tegenliggers geen hoofdrol voor de politie. Het belangrijkste personage is een 'burger'. Geronnen Bloed is dus als het waar half een politieroman en half een psychologische thriller, terwijl Tegenliggers in zijn geheel als een psychologische thriller is te beschouwen. · Geronnen Bloed kent een min of meer open eind (wat gebeurt er nadat Josien weg is), terwijl dat in Tegenliggers niet het geval is. · In Geronnen Bloed spelen eigenlijk alleen maar volwassen personen mee. Er is één enkel kind dat even meespeelt, maar dit heeft niet veel te maken met de rode draad van het verhaal. De moorden worden dus ook gepleegd door volwassenen. In Tegenliggers spelen de kinderen echter een hele belangrijke rol. Bij de scheiding gaat het er om wie de kinderen krijgt. Doordat Jeanine deze krijgt wordt Martin boos. Hier is een kind ook de moordenaar van Martin. Conclusie
Er zijn nogal wat meer overeenkomsten dan verschillen tussen de boeken van Appel. De overeenkomsten zijn oa: veel dialogen, alwetende verteller, moord als onderwerp, en relatieproblemen. De verschillen zijn oa: open/gesloten einde, politie/geen politie achter de zaak, geen kinderen die meespelen /kind zelfs moordenaar.