Floris ende Blancefloer door Diederic van Assenede

Auteur                                                           Diederic van Assenede

Titel                                                               Floris ende Blancefloer

Uitgave                                                          Amstelpaperback, 1967

Eerste uitgave                                                1255

Aantal bladzijden                                              22

Genre                                                             ridderroman

Dit verhaal heb ik me ook door mijn moeder laten aanraden. Karel ende Elegast werd al door veel andere leerlingen gedaan, daarom wilde ik een ander. Dit verhaal stond in dezelfde bundel.

Samenvatting

Floris is de zoon van de koning van Spanje, waar de islam toen nog de overheersende religie was. Blancefloer is het dochtertje van een Frankische, christelijke gravin. Deze gravin is op een plundertocht door de koning buitgemaakt als cadeau voor zijn vrouw. Blancefloer is op dezelfde dag als Floris geboren in Spanje. Ze groeien vervolgens samen op en weten al op heel jonge leeftijd dat ze voor elkaar bestemd zijn. Hun verliefdheid kunnen ze niet verborgen houden voor de koning. Maar de koning wordt woedend als hij dit verneemt, omdat Blancefloer niet dezelfde religie aanhangt als hij en bovendien niet gelijkwaardig is, tenslotte de dochter van een buitgemaakte gravin, wilt hij haar doden. De koningin is het hier niet mee eens en bedenkt tot tweemaal toe een list om het leven van Blancefloer te sparen. Aan Floris wordt verteld dat zij dood is, de tweede list. Hij is hier zo verschrikkelijk verdrietig van, dat hij zelfmoord wilt plegen. Voor de derde maal haalt de koningin haar man over, hierdoor vertellen ze hem de waarheid: Blancefloer leeft, maar is verkocht. Onmiddellijk neemt Floris alle middelen tot zijn beschikking om haar terug te vinden en begint zijn grote zoektocht. Mensen koppelen hem aan Blancefloer omdat ze qua uiterlijk en gemoedstoestand zoveel overeenkomsten vertonen: een blanke huid en intens verdrietig.           

Uiteindelijk vindt hij haar terug, waarna een terechtstelling volgt omdat hij hierbij de verboden toren toch is binnengekomen. Echter, hun liefde wekt zoveel bewondering op dat ze vrijuit mogen gaan. Hierna trouwen ze en keren terug naar Spanje, waar ze nog lang en gelukkig leven.

Verhaaltechniek

Het verhaal van Floris ende Blancefloer speelt zich voornamelijk af in Spanje. Hier groeien beide kinderen op totdat Blancefloer door de koning en koningin verkocht wordt. Dan verplaatst het verhaal zich naar Babylon, waar Blancefloer terecht is gekomen. het verhaal is op chronologische wijze verteld door een alwetende-verteller. Rond welke tijd het zich afspeelt, is niet helemaal duidelijk. Aan het eind van het verhaal wordt gezegd dat Floris en Blancefloer, tevens de belangrijkste verhaalfiguren, de grootouders zijn van Karel de Grote. Waarschijnlijk zal het verhaal zich dus rond de zevende eeuw hebben afgespeeld.

Floris is een dappere, edelmoedige jongen. In zijn jeugd heeft hij zijn hart gegeven aan Blancefloer, waarna hij alles voor haar over heeft en niet zonder haar kan. In hun jeugd hebben ze op een dergelijke wijze dezelfde opvoeding gehad, dat ze veel op elkaar lijken. Beiden hebben ze een uiterst blanke huid en fijne trekken. Net als Floris heeft ook Blancefloer zich overgegeven aan hun liefde. Als zij van de koning weg moet, verzet ze zich niet maar uit alleen haar verdriet.

Motieven

list

Een van de motieven in dit verhaal is list. Floris ziet zijn Blancefloer terug door de toren binnen te komen waarin zij opgesloten zit. Dit is echter verboden, maar samen met een goedgezinde gelukt het hem.           

Daarnaast gebruikt de koningin in zekere zin ook verschillende lists om de koning van zijn plan af te brengen.

liefde

De liefde van Floris en Blancefloer wordt gedurende het verhaal telkens opnieuw benoemd. Deze is zo ontzettend groot, dat voor hen op en gegeven moment alles hierom fraait. Om het samenzijn en het beminnen van elkaar.

Ook de koningin uit haar liefde, maar door middel van daden in plaats van woorden. Zij wil Floris leed besparen en overtuigt de koning hiervan. Daarnaast wil ze de dood van Blancefloer sowieso niet op haar geweten hebben en voorkomt die ook voor zichzelf.       

verdriet

Het verdriet van Floris en Blancefloer is zo groot als ze niet bij elkaar zijn. De koning scheidt hen van elkaar in de hoop dat Floris zich op een waardig meisje gaat richten, maar het tegengestelde is het effect. Hij hangt helemaal in zijn verdriet en kan nergens anders mee bezig zijn. Mede door de gezamenlijke opvoeding die zij genoten hebben, lijken Floris en Blancefloer ook in hun verdriet op elkaar. Zij uiten deze namelijk op dezelfde manier en gaan er ook op dezelfde manier mee om. Dit is waardoor Floris haar uiteindelijk terugvindt, mensen koppelen hen aan elkaar omdat ze zijn verdriet herkennen in het verdriet dat Blancefloer eerder al liet zien.         

geloof in God

Religie is een belangrijk aspect in dit verhaal. Meteen aan het begin wordt al beschreven hoerveel geloof de gravin en haar edelmoedige vader hadden. Ook later, als de gravin eenmaal buitgemaakt is, houdt zij vast aan haar geloof. Dit wordt bewonderd door de koningin. Floris houdt op zijn eigen manier ook vast aan het geloof, al blijkt Blancefloer voor hem nog belangrijker te zijn.    

Nadat Floris en Blancefloer uiteindelijk zijn teruggekeerd naar Spanje, wordt het christendom de nieuwe overwegende religie in plaats van de islam. 

Motto

Dit verhaal heeft geen motto.

Titelverklaring

De titel Floris ende Blancefloer slaat terug op de twee belangrijkste verhaalfiguren om wie alles in het boek draait. Zijn het jonge, intens verliefde koppel die door otedoen van anderen uit elkaar drijven maar vervolgens weer samen komen.

Schrijfstijl

De eerste uitgave van dit verhaal is uit 1255. De versie die ik heb gelezen is bewerkt, maar het oude Nederlands is nog zeer duidelijk te merken. Na een aantal bladzijden is het goed te doen, al vond ik persoonlijk af en toe de woordvolgorde in de zin wat verwarrend.

Plaats in literatuurgeschiedenis