Inhoudsopgave
Wat Blz.
Inhoudsopgave 2
Opdracht 1 en 2a 3
Opdracht 2b en 3a 4
Opdracht 3a 5
Opdracht 3a en 3b 6
Opdracht 3b 7
Opdracht 3b 8
Opdracht 3b 9
Opdracht 3b 10
Opdracht 3b 11
Opdracht 3b 12
Opdracht 3b en 4 13
Opdracht 5 en 6 14
A-opdracht 15
B-opdracht 16
Artikel B-opdracht. 17
Artikel B-opdracht. 18
Artikel B-opdracht. 19
Artikel B-opdracht. 20
Artikel B-opdracht. 21
C-opdracht 22
C-opdracht 23
Bronvermelding 27 1) a Titel: Eilandgasten
b Auteur: Vonne van der Meer
c Verschenen in: 2001 (13e druk) d Uitgever: Uitgeverij Contact
e Eerste druk: 1999 2) a Flaptekst: Duinroos is een eenvoudig maar gastvrij huurhuis op een Waddeneiland. De tijdelijke bewoners kennen elkaar niet, maar doordat ze van dezelfde tafel eten, in hetzelfde bed slapen en in het gastenboek schrijven, komen ze met elkaar in aanraking. Zonder het te weten en haast onmerkbaar beïnvloeden ze elkaars leven en voegen ze zich tot één verhaal. Alleen de lezer is getuige van alle dromen en geheimen die schuilgaan achter de zinnetjes in het gastenboek. Eilandgasten is een subtiel en kleurrijk weefsel van mensen, dat de lezer van meet af aan inspint. De pers over eilandgasten: ‘Het gaat er subtiel aan toe in dit verhaal, zoals trouwens in al deze verhalen, waarin de kleinste gemoedsbewegingen, de bijna geheime gemoedsbewegingen aan het licht worden gebracht.’ Marjoleine de Vos- NRC Handelsblad ‘Het geheim van Vonne van de Meers beste werk -en daar behoort dit boek toe- is een raadselachtige helderheid, waarin overbekende onderwerpen, zonder uit hun alledaagse setting te worden gehaald, opgaan in een subtiel weefsel van stemmen en motieven dat alles op een ander, moeilijk benoembaar plan brengt.’ Robert Anker- Het Parool ‘Subtiele, heldere en tegelijk diepzinnige vertelwijze.’ T. van Deel- Trouw ‘Wondermooie pen, Compositorisch vernuft en sublieme observaties.’ Elsbet Etty- NRC Handelsblad B Titelverklaring: De titel Eilandgasten, slaat op de mensen die in het vakantiehuis ‘Duinroos’ op het eiland Vlieland logeren. 3) A Hoofdperso(o)n(en): De werkster: De werkster heeft blond haar en is ongeveer 55 á 60 jaar. Ze heeft groene ogen en werkt al 10 jaar als werkster in Duinroos. Ze is een beetje mollig en is ongeveer 1.68. Ieder dag fietst ze langs Duinroos, kijkt ze even naar binnen en zwaait ze even. Het huis is niet van haar, maar van ‘meneer Duinroos’. Deze laatste komt in het boek niet voor. Chiel: Chiel is ongeveer 32 jaar. Hij heeft kort blond haar, blauwe ogen en een normaal postuur. Hij is ongeveer 1.80 lang. Samen met zijn vrouw Dana heeft hij één zoon, Floris. Chiel is tijdens een congres in Oost-Duitsland een nachtje vreemd gegaan met een vrouw. Dana: Dana is dertig jaar. Ze heeft kort blond haar, grijze ogen en een normaal postuur met een lengte van ongeveer 1.70 m. Samen met haar man Chiel heeft ze één zoon Floris. Dana doet veel met haar neus en mond. Ze ruikt aan dingen. Ze ruikt bijvoorbeeld aan de dekens. Chiel weet dit en is bang dat Dana kan ruiken en proeven dat hij vreemd is gegaan: “Haar neus, daar was hij het bangst voor geweest. Dat ze het meteen zou ruiken en proeven, het zout op zijn lippen.” Floris: Floris is 17 maanden. Hij heeft blonde haartjes, blauw/grijze ogen en is ongeveer 75 cm lang. Floris is de zoon van Dana en Chiel. Chiel, Dana, Floris: Dit jonge gezin is een week op vakantie in een poging hun huwelijk te redden. Ze wonen op een afstand van 2 uur rijden van Harlingen. Martine: Martine is drieënveertig jaar oud en heeft halflang donkerblond haar. Ze heeft blauwe ogen. Martine is ongeveer 1.65 lang en is vrij slank. Martine is erg sportief en die zie je ook terug in haar kleding. Ze heeft een vriend, Bas van 50, maar die is niet mee omdat hij op zakenreis is in Osaka. Over hem wordt in het boek verder niet verteld. Sanne: Sanne is 20 jaar. Ze heeft kastanjebruin haar en bruine ogen. Sanne heeft een beetje plomp figuur, maar door de kleding die ze draagt verbergt ze dit. Sanne is ongeveer 1.70 lang. Ze is 5 weken zwanger en denkt in de vakantie in Duinroos na over wat ze wil: het kind houden, of het weg laten halen. Martine en Sanne: Martine heeft tot haar spijt nooit kinderen kunnen krijgen en vind het moeilijk om te accepteren dat jonge meisjes zoals Sanne zomaar zwanger worden en dan nog overwegen om het kind te houden of niet. Aan het begin is het contact tussen de twee nog niet zo goed, maar langzamerhand wordt dit beter. Leo: Leo is bijna zeventig en heeft kort grijs haar. Hij draagt een bril en heeft grijze ogen. Hij is aan de magere kant en is ongeveer 1.72 m. lang. Leo is sinds kort weduwnaar en daar heeft hij het erg moeilijk mee. Hij gaat naar Duinroos met het voornemen zich te verdrinken in zee, maar tijdens de voorbereidingen hiervan krijgt hij weer zin in het leven en besluit hij dit toch maar niet te doen. Nils: Nils is drieënveertig jaar oud en heeft zwart haar met hier en daar een grijze lok. Hij heeft groen/grijze ogen en een fors postuur. Nils is ongeveer 1.80 m lang. Hij heeft samen met zijn vrouw Simone twee kinderen: Karlien en Roos. Als hem het bericht bereikt dat een jongere college promotie gemaakt heeft in plaats van hemzelf, wordt hij erg chagrijnig. Simone: Simone is ongeveer 40 jaar. Ze heeft kort bruin haar en bruine ogen. Ze heeft een normaal postuur en is ongeveer 1.64m lang. Simone ergert zich erg aan het gedrag van haar man en overweegt op een bepaald moment om naar huis te gaan. Ze heeft samen met haar man Nils twee kinderen: Karlien en Roos. Karlien: Karlien is 4 jaar. Ze heeft blond haar wat meestal in twee vlechten zit. Ze heeft blauwe ogen, een normaal postuur en is ongeveer 1.10 m lang.Karlien is de oudste dochter van Nils en Simone. Roos: Roos is 2 jaar. Ze heeft net als Karlien blond haar en blauwe ogen. Ze is een beetje mager en is ongeveer 90 cm lang. Roos is de jongste dochter van Nils en Simone. Nils, Simone, Karlien, Roos: Dit gezin gaat drie weken op vakantie naar Vlieland. Daar krijgt Nils het bericht dat een jongere collega promotie gemaakt heeft. Dit vindt hij maar niks en hij wordt heel chagrijnig. Even lijkt de hele vakantie ook voor de kinderen in het water te vallen, als Simone overweegt om te vertrekken. Gelukkig trekt de bui van Nils van het ene op het andere moment over en wordt het toch nog een leuke vakantie. Walter: Walter is 20 jaar. Hij heeft sluik zwart haar en donker bruine ogen. Hij is mager en ongeveer 1.85 m lang. Walter zit er in het boek erg mee dat Willemijn, zijn huisgenote, verliefd wordt op Tom, zijn vriend. Uiteindelijk besluit hij het eiland te verlaten. Walter is student. Willemijn:Willemijn is 20 jaar.Ze heeft blond haar, wat meestal in een paardenstaart zit, en bruine ogen. Ze is tenger en ongeveer 1.70 m lang. Willemijn twijfelt in het boek heel erg over wat ze voor wie voelt. Ze is student en wordt door Walter ‘Wim’ genoemd. Tom: Tom is 20 jaar, hij heeft peroxide gebleekt haar en lichte ogen. Hij is ongeveer 1.80 m en is een tikje dik. Tom voelt in het boek veel voor Willemijn, maar durft dit niet te uiten omdat hij denkt dat Walter en Willemijn meer dan een vriendschappelijke relatie hebben. Walter werkt als onderwijzer. Marleen: Marleen is bijna zeventig en heeft donker haar met een spierwitte lok van voren. Ze is ongeveer 1.70 m en heeft een normaal postuur. Marleen heeft bruine ogen. Marleen is ernstig ziek en ze voelt zelf aan dat ze niet lang meer te leven heeft. In Duinroos haalt ze herinneringen op over haar leven en schrijft ze op. B Karakter beschrijving: Werkster: De werkster is zorgvuldig en nieuwsgierig. Dit blijkt uit de volgende dingen: Zorgvuldig: “Dekens, moltons en gordijnen was ik aan het eind van het seizoen, en aan het begin strijk ik de gordijnen, maar mij ontgaat ook wel eens wat.” “ Goed dat ik gisteren alle ramen en deuren, van de grote openslaande deuren tot het doorgeefluikje en de dakramen aan toe, tegen elkaar heb opengezet om de winterslaaplucht eruit te laten waaien.” “Als ik de boot hoor terwijl ik hier nog ben voel ik me net Assepoes op het bal. Was de koelkast nou dicht? Het ik een nieuwe wc– rol in de houder gehangen, ligt er een doosje lucifers naast het fornuis? Is de radio uit? Nog één keer door het huis, rustig, eerst worden de bagagekarren van de boot gereden, dan pas mogen de passagiers eraf.” Nieuwsgierig: Ze vindt het heel belangrijk dat de gasten het gastenboek zien en er ook in schrijven. Zo kan zij dan ook weer van alles te weten komen over deze mensen. Als ze in Duinroos komt leest ze altijd even in het gastenboek. “(…..) en in principe hoef ik hier de hele zomer niet meer te komen. Maar er is ook nooit gezegd dat ik tussendoor niet eens een kijkje mag nemen. Dat mag best.” “(….) Welke pret? Denk ik (….) Waarom zijn die mensen naar het eiland gekomen?” “Soms zou ik willen dat ik dit huis niet alleen schoonhield, maar dat mijn armen de muren waren, mij ogen de ramen. Dan kon ik zien en horen wat Duinroos meemaakt.” Het blijkt ook uit het verhaal van een gast ( die vrouw = de werkster): “(…..) Ook door die vrouw, steeds dezelfde vrouw die iedere avond om dezelfde tijd langsreed en nieuwsgierig naar binnen keek.” Chiel: Chiel is een aantal weken voor de vakantie een nachtje vreemd gegaan. Hij voelt zich in het boek erg schuldig: “(…..) Hij had Floris liever boven, zodat hij niet van iedere voetstap, van ieder echtelijk kreuntje zou wakker schrikken, maar hij wilde Dana niet tegen spreken. Hij sprak haar al zes weken zo min mogelijk tegen.” “(….) Ze keek hem breed glimlachend aan. Hoewel het hem ergerde dat ze zodra ze Duits sprak meteen zo’n tuttig smoel trok, alsof alle Duitsers reusachtig burgerlijk waren, glimlachte hij terug.” “ (….) Rode saus vind jij toch het lekkerst?” Het vreemde gedrag van Chiel valt ook Dana op: “Maar zo langzamerhand begon zijn Nederigheid haar te irriteren (…) ‘Hou op met die Wiedergutmachung’ riep ze uit.” Dana: Dana is precies en bezorgd. Precies: “(….) De man gaf haar gehaast de koffers aan (…) Dana lette op of er niet per ongeluk een koffer van hen werd uitgeladen.” “Deze wc was in orde. De muren waren wit en liepen over in glanzend witte tegels. De bril was zwart, de wc pot schoon, het fonteintje ook en het rook naar groene zeep.” “Ze wist dat zijn handje een soort maag was, waarin niets heel bleef en deed hem voor hoe hij het veertje moest vasthouden zonder het te beschadigen” Bezorgd: “(…) Nee de t.v. mag niet aan. Vanavond pas, net als thuis. Mag niet! Asbak. Eerst gaat pappa Floris’ bed neerzetten, dan gaan we je bed opmaken… Ja, dennenappel. Ruik je het bos? Niet in je mond!” “(…) terwijl ze met haar andere zijn arm greep en om zich heen keek of ze nog ergens een scherpe punt zag. Thuis kende ze zo langzamerhand iedere plek waaraan hij zich kon stoten, snijden, optrekken of juist niet, maar hier maar hier moest ze dat nog allemaal ontdekken, (…) Als Floris even uit haar blikveld was, schrok ze bij ieder geluid op en rende naar hem toe om te zien wat hij nu weer aanrichtte. Wat het al te lang stil, dan zag ze al voor zich hoe hij met uitgestrekte vingers naar een stopcontact toe kroop.” Floris: Over Floris wordt in het boek nauwelijks gesproken. Eén eigenschap komt echter wel naar voren, hij in erg ondernemend. Dit blijkt uit het bovenstaande en ook uit: “Onze zoon Floris (17 maanden) heeft ontdekt dat het doorgeefluik ook als deur dienst kan doen(…)” Martine: Martine heeft er nog steeds moeite mee dat ze zelf geen kinderen heeft: “In de stilte die op het verzoek volgde, voelde Martine een wrok opkomen. Een ruim 20 jaar oude wrok tegen vriendinnen die afspraken op het laatste moment konden veranderen, te laat komen, of helemaal niet -vanwege kinderen. In de weekends viel er sowieso niet tot een afspraak te komen want dan moesten haar vriendinnen en hun mannen een elftal coachen, een wedstrijd fluiten, met het elftal poffertjes eten, halen, brengen of alles tegelijk. Door de week was ook een probleem want dan moesten de kinderen overhoord worden, of in ieder geval achter hun vodden gezeten anders voerden ze niets uit.” “Met jonge vrouwen ging het tenminste niet meteen over kinderen” Martine is ook erg sportief: “(….) Vreemd, want ze was heel sportief. Iedere ochtend rende ze langs het strand en ze had twee tennisrackets meegebracht en meteen de eerste dag een spel gekocht, met een soort pingpongbats en klevende ballen, dat je ook met windkracht acht op het strand kon spelen.” “Morgenochtend moest ze Sanne maar eens overhalen om mee langs het strand te rennen(…)” Ze houdt er niet van om het roer uit handen te geven, met andere woorden, ze wil zelf graag het roer in handen houden: “Zij kon zich niet overgeven aan een plan dat ze niet zelf gemaakt had, aan een koers die een ander voor haar bepaalde.” Bovendien probeert Martine tijdens de vakantie toch min of meer de toon te zetten en een beetje ‘de baas’ te blijven. Sanne, de dochter van een vriendin van Martine, is met Martine mee op vakantie. Sanne heeft met een probleem te kampen, wat eerst voor Martine nogal raadselachtig is. Martine wil dan graag als ‘praatpaal’ fungeren: “Als ze uitgerust was zou ze misschien ook vrijuit met haar durven praten.” “Ze kon het niet hebben dat Sanne haar in de steek liet om met iemand anders te gaan praten.” Tenslotte is er nog één ding wat Martine graag zou willen: een relatie: “Ze vond het onaangenaam in een halfdonker huis terug te keren, want dan was het net alsof je alleen woonde.” “Toen zij Sanne’s leeftijd had probeerde ze alles uit, soms met mannen die zo nog maar net kende.” Sanne: Sanne is er vlak voor de vakantie met Martine achter gekomen dat ze zwanger is. Tijdens de vakantie denkt ze na over een eventuele abortus. Ondanks dit probleem houdt Sanne rekening met anderen: “Als Martine geen kinderen kon krijgen was het pijnlijk om erover te beginnen.” “Ze had het gevoel dat ze met ieder argument om het kind te houden, iets van Martine afnam, afknaagde.” Sanne is erg in zichzelf gekeerd ze zegt vooral aan het begin van de vakantie geen stom woord, behalve dan ‘maakt me niet uit’: “Tot nu toe had Sanne geen stom woord gezegd. ‘Welke kamer wil jij Sanne?’ Maakt me niet uit.’Wil je thee of koffie?’ Maakt me niet uit. ‘Wat zullen we vanavond eten? ‘Maakt me niet uit’” “Sanne knikte afwezig” Leo: Leo komt naar het eiland met de bedoeling om zichzelf te verdrinken, op zo’n manier dat het lijkt alsof het een ongeluk was. Alles is heel weloverwogen: Hij doet inkopen voor de hele week, koopt een zwembroek, huurt een fiets voor de hele week, reserveert een tafeltje voor de volgende avond, Hij pakt al zijn spullen uit. Dit alles zodat het lijkt of hij werkelijk van plan was er een leuke week van te maken. Hij is echter van plan om dezelfde avond nog zelfmoord te plegen. Hij houdt onder het voorbereiden wel steeds rekening met zijn kinderen en kleinkinderen: “Hij wilde zijn kinderen en kleinkinderen niet opzadelen met de vraag of ze het niet hadden kunnen voorkomen.” “Arme dochter die hem in het mortuarium moest gaan bekijken: is dit uw vermiste vader? “ Leo is na de dood van zijn vrouw erg eenzaam geworden: “Meestal bleef hij lang in bed, met de gordijnen dicht naar de radio luisteren, naar een Philips wereldontvanger die sinds de dood van zijn vrouw Johanna, nu elf maanden geleden, op haar kussen lag.” “Hij zag niemand meer” “Hij was altijd wat hees wanneer hij lang niet had gepraat.” “Ook dat de rouw een jaar duurt, na een jaar zou het ergste voorbij zijn” Toch blijft hij een zekere eigenwaarde houden: “Hij wilde geen dwaas zijn in de ogen van zijn dochters” Overal in huis hangen ook briefjes, bij de wc-rol houder bijvoorbeeld hangt een briefje met de tekst: ‘Denk niet na het laatste vel, wie na mij komt die red zich wel’ Leo vind deze briefjes echter bemoeizuchtig. Leo is wel netjes: Hij leent een boek bij de bieb omdat hij weet dat zijn dochters weten dat hij er de man niet voor is om zijn boeken niet op tijd terug te brengen. Dus zouden ze nooit kunnen vermoeden dat hij zich expres zou laten verdrinken. Simone: Simone is erg gesteld op privacy: (…) de vakanties waren van haar gezin, daar kon niemand bij” Ze probeert een goede moeder en echtgenote te zijn en verzorgt dus, ondanks dat ze over Nils inzit, haar kinderen goed: “Simone stond op om de stoel van Roos aan te schuiven, servetten in truien te stoppen. Ze stortte zich op alle mogelijke handelingen om het vertrokken gezicht van haar man, de lippen die nu nog maar twee streepjes waren, zo dun als alleen Karlien ze kon tekenen,niet te hoeven zien.” “Toen de kinderen tegen half drie wakker werden, had de wind de hemel schoongeveegd. Ze verzamelden handdoeken, schepjes, en lieten een briefje achter: ‘Wij zijn op het strand, waar we altijd zitten’” Simone wordt ongelukkig van het slechte humeur van haar man: “Ook zonder alles te lezen wist ze dat nog nooit iemand zo ongelukkig was in dit huis als zij. Als zij nu was, al 11 dagen.” Simone beschikt wel over een dosis humor: “Het was veel te leuk om even voor gescheiden door te gaan.” Ze staat er het hele jaar alleen voor omdat Nils laat, of niet, thuis komt van zijn werk. In het boek gaat haar verdriet en ontreddering langzaam over in boosheid: “Ze wilde hem zien bloeden, horen jammeren, om iets echts.” “Het liefst zou ik de deur uitlopen, mijn fiets pakken, wegrijden..” Nils: Nils is altijd met zijn werk bezig, zelfs op vakantie heeft hij voortdurend de mobiele telefoon bij zich. Hij voelt zich gepasseerd, omdat ze een jongere collega benaderd hebben voor promotie en niet hem “Ze hadden me tenminste kunnen polsen” “Hij moest het kwijt, wat het ook was dat bezit van hem genomen had toen hij voor het café in de dorpsstraat Edward aanhoorde. Hij moest het eruit zweten. Mannen gingen naar de sauna om hun kater uit te zweten en vrouwen iets dat ze kwade sappen noemden, hij moest Dennis uitzweten. Karlien en Roos: Ook over Karlien en Roos wordt in het boek verder niets verteld. Het verhaal draait om het probleem van Nils, en de moeilijkheden die dat in het huwelijk van Nils en Simone oplevert. Karlien en Roos zijn nog te klein en worden er dus verder niet bij betrokken. Walter: Walter is een aardige jongen die zorgzaam is voor Willemijn en het huis: “Walter was niet alleen aardig en zorgzaam voor haar, maar ook voor het huis. Hij legde de vruchten zo op de schaal dat je ze zou willen schilderen..” “Ze kon Walter inzetten zoals het haar uitkwam, en hij deed hetzelfde met haar, wist ze.” Walter is niet alleen aardig en zorgzaam, maar hij is ook eerlijk: terwijl hij liever niet heeft dat Willemijn een relatie krijgt met Tom, bekent hij Tom toch eerlijk dat hij en Willemijn niets hebben. Natuurlijk heeft ook Walter slechte eigenschappen, zo is hij jaloers en bezitterig: Jaloers: “Wanneer zij een nacht wegbleef wilde hij de volgende dag weten of ze verliefd was en in welke mate.” Bezitterig: Walter is wat Willemijn betreft nogal bezitterig, hij beschouwt haar als de zijne, terwijl ze geen relatie hebben. Walter houdt van stillevens en die stelt hij steeds samen, op allerlei plaatsten in Duinroos. Hierdoor maakt hij Duinroos een beetje tot zijn eigendom. Willemijn: Hoewel Walter een goede vriend van Willemijn is, doet hij haar verder niets.: “Maar toen hij eind mei voor haar stond, trok haar verlangen zich terug, snel, alsof het schrok.” “(….) voelde ze voor het eerst in al die jaren weerzin tegen hem” Willemijn is verliefd op Tom: “Toms verwarring was Willemijn niet ontgaan. Ze wist niet hoe ze hem moest duidelijk maken dat ze Walters vrouw niet was, en dat hij haar mocht begeren, begeren, o ja….. Als ze tien was had ze het wel geweten. Als ze bij hem in de klas zat zou ze een cd met pianosonates van Mozart meenemen en vragen of hij die het laatste uur wilde draaien. Voor geschiedenis haar opa interviewen die de oorlog nog had meegemaakt. Tijdens het speelkwartier naast Tom gaan lopen en haar boterhammen met hem delen. Over haar dode hamster vertellen, haar dode oma, haar vriendje Walter, die heel onverwacht bij een afgrijselijk auto ongeluk was omgekomen. Ze had nooit een kamer met Walter moeten delen, duidelijker moeten zijn, van meet af aan.” Willemijn is zachtaardig: Wim had geen oog voor wreedheid, niet in mensen en niet in de natuur. Mensen die geen oog hadden voor wreedheid, zagen die ook niet in zichzelf. Tom: De liefde van Willemijn komt niet van één kant; Tom ziet Willemijn ook wel zitten. Aan het begin van de vakantie denkt hij nog dat Willemijn wat met Walter heeft, maar zodra hij erachter komt dat dit niet zo is hij ineens heel enthousiast. Verliefd: “ Hij wist dat Willemijn bij Walter hoorde en toch was hij meegegaan om voor haar te koken, naar haar te staren, en haar weer te ontlopen als het hem te machtig werd. Wanneer hij haar in haar rode bikini op het strand zag liggen, wenste hij vurig dat hij naast haar lag. Wenste vurig dat Walter een brief kreeg dat hij met spoed naar huis moest komen. Dat Walter zelf ziek werd en afdroop, of te ver ging zwemmen in zee.” Marleen: Marleen is ernstig ziek, ze heeft kanker. Ze staat voor en zware operatie en is er alleen tussenuit gegaan om op adem te komen. Vlieland heeft voor Marleen een aantal gelukkige herinneringen. In Duinroos bereidt ze zich voor op haar dood. Ze denkt veel terug aan vroeger, aan de droevige en leuke momenten. Ze wordt weer erg boos op haar moeder. Die, uit pure gierigheid, haar konijn slachtte om het op te eten. Marleen hield veel van haar konijn, veel meer als van haar broertje Ron, de oogappel van haar ouders. Ook denkt ze na over wat ze had willen worden, schrijfster.Uit het verhaal dat ze schrijft blijkt dat ze op veel momenten misschien meer voor zichzelf had moeten uitkomen. Dat ze haar in meer had moeten doordrijven. Maar dat is achteraf. Marleen neemt op het eiland afscheid van haar leven.
4) Tijd
Het speelt zich in het voorjaar en de zomer van 1997 af. Dit blijkt uit een stukje gastenboek, dat een gast (die overigens niet verder beschreven wordt) geschreven heeft.
5) Waar?
Het speelt zich af op het eiland Vlieland en in het vakantiehuis ‘Duinroos’
Als je Duinroos binnenkomt dan zie je een smal gangetje. Direct links zit een deur die leid naar de badkamer. In de badkamer zie je een w.c. en een douche. Schuin tegenover de badkamer is weer een deur die leidt naar een kleine slaapkamer. Voor het raam (wat zich als je binnenkomt recht tegenover je bevindt) hangen ouderwetse gordijnen met gele en rode bloemetjes. Als je ze dicht doet is het licht wat er doorheen komt groenig. Links van de deur staat een bed, rechts een kast.
De volgende deur die je tegenkomt is die van een grotere, tweepersoons slaapkamer. Het bed staat weer direct links met de zijkant tegen de muur en rechts staat een kast. Aan zowel het voeteneind als aan de zijkant van het bed zijn ramen, waar gele gordijnen voorhangen. Als je het gangetje uitloopt kom je in de woonkamer. In de kamer staat een salontafel met daaromheen een ouderwetse (‘vooroorlogse’) Oost-Duitse bruine bank en een klein houten bankje. Via een steile trap vanuit de woonkamer kom je op de eerste verdieping. Hier zie je twee deuren. De ene deur is gesloten, hierop zit een bordje met het opschrift “privé”. De andere deur leid naar een geheel in het lichtblauw geschilderde slaapkamer. Achter de kajuit staat een bureautje en in de hoek staat een bed.
6) Genre
Het boek is een roman.
A8
a) Met welke perso(o)n(en) uit het boek het je medelijden? Leg uit waarom je dat hebt.
b) Welke figu(u)r(en) bewonder je? Leg uit waarom. (200-300 woorden)
a) Ik heb medelijden met twee verschillende personen uit het boek:
Ten eerste heb ik medelijden met Leo. Hij komt naar het eiland met de bedoeling zichzelf te verdrinken, zodat het lijkt of het een ongeluk is. Hij heeft net zijn vrouw verloren en is daardoor erg eenzaam. Bovendien heeft hij nergens meer zin in: geen zin om uit bed te komen, geen zin om te eten, geen zin om zijn energie eens goed te verbruiken. Tijdens de voorbereidingen van zijn zelfmoord is hij zo druk bezig met het te laten lijken dat hij echt van plan was er een leuke en actieve week van de maken dat hij zonder het zelf te merken weer zin krijgt in het leven. Daarom besluit hij uiteindelijk om af te zien van de zelfmoord en opnieuw te beginnen. Aan het begin vind ik Leo erg eenzaam, op dat moment vind ik het een zielige man, die behoefte heeft aan een nieuw lichtpunt in zijn leven. Ik kreeg bij het lezen gewoon de behoefte om naar Leo toe te gaan en hem regelmatig te bezoeken. Gelukkig ziet hij zelf later ook het nut in van leven en wordt hij weer vrolijker.
Ten tweede heb ik medelijden met Marleen. Zij heeft een vrij harde opvoeding gehad en heeft maar weinig tijd gehad om te kunnen genieten van het leven. Ondanks het feit dat ze een vriend heeft is en blijft ze eenzaam. Ze is alleen op vakantie om tot zich zelf te komen. Tijdens die vakantie houdt ze een soort van dagboek bij, wat je als lezer van het boek leest. Ik vind Marleen een zielige vrouw en evenals bij Leo, krijg ik bij Marleen de behoefte om haar een bezoekje te brengen en haar wat op te vrolijken.Het verhaal van Marleen eindigt niet zo goed als dat van Leo: ze is ernstig ziek en weet, als ze van het eiland vertrekt, dat de kans groot is dat ze nooit meer de kans zal krijgen om dit eiland te bezoeken en dat de dood steeds dichterbij komt en het niet lang meer zal duren voordat ze ook daadwerkelijk zal sterven.
b) Ik bewonder Martine. Martine heeft het er erg moeilijk mee dat zij geen kind heeft (en er ook nooit mee één zal krijgen doordat haar vriend het niet zit zitten.) en dat meisjes zoals Sanne zomaar een kind krijgen en er zelfs over denken om het te laten weghalen. Ondanks dat ze het er erg moeilijk mee heeft, weet ze zich lang goed te houden tegenover Sanne.
B9 Zoek uit een krant of tijdschrift een artikel dat bij (een deel van) dit boek past. Leg uit (in 100-150 woorden) waarom dit zo is. Kopieer het artikel en doe dit erbij.
Ik vind dat dit artikel bij hoofdstuk 3 van het boek past. In hoofdstuk 3 komt Leo in de Duinroos. Leo is, net als de vrouw in dit artikel, erg eenzaam nadat hij weduwnaar is geworden. Hij heeft het hier erg moeilijk mee en is daarom van plan om zichzelf in zee te verdrinken. Marja (de vrouw in dit artikel) is ook erg verdrietig en ook zij heeft het moeilijk na het overlijden van haar echtgenoot.
Nog een overeenkomst tussen de twee is dat ze beide geen zin meer hebben om te eten en de andere dagelijkse dingen te doen. Ze zouden het liefst in bed willen blijven liggen. En ook Marja ziet na een tijdje het nut van leven weer. Ook zij heeft weer zin om leuke dingen te gaan doen.
Ik vind dat het artikel precies past bij hoofdstuk 3 uit het boek. Het is praktisch het zelfde verhaal. Het had van één en dezelfde persoon kunnen zijn.
Bron artikel: Mijn Geheim- nr 1113
C6 Zoek uit Diepzee, Tikker, Bumper of uit een ander boek of tijdschrift en gedicht dat volgens jou bij dit boek past. Leg uit waarom dat zo is.
Zee
Ik wil alleen zijn met de zee, Ik wil alleen zijn met het strand, Ik wil mijn ziel wat laten varen, Niet mijn lijf en mijn verstand. Ik wil gewoon een beetje dromen
Rond de dingen die ik voel
En de zee, ik weet het zeker, Dat ze weet wat ik bedoel. Ik wil alleen zijn met de golven ‘k wil alleen zijn met de lucht, ik wil luist’ren naar mijn adem, ik wil luisteren naar mijn zucht. Ik wil luist’ren naar mijn zwijgen, Daarna zal ik verder gaan
En de zee, ik weet het zeker, Zal mijn zwijgen wel verstaan. Toon Hermans: “Verzamelde versjes” Ik vind dat dit gedicht in twee opzichten bij het boek past. Ten eerste past het gedicht bij het boek omdat het gaat over de zee. Ten tweede vind ik dat het gedicht bij het boek past omdat het gaat over alleen zijn en over na kunnen denken en ‘een beetje dromen’. De gasten die Duinroos bezoeken hebben vaak ook tijd nodig om na te denken, alleen, of met elkaar: Dana en Chiel (hoofdstuk 1) komen naar het eiland met de bedoeling hun relatie weer te verbeteren nadat Chiel een nachtje vreemd is gegaan. Beide hebben ze tijd nodig om na te denken en weer dichter bijelkaar te komen; Martine (hoofdstuk 2) gaat op een nacht ook daadwerkelijk naar de zee om rustig na te kunnen denken over haar problemen maar vooral over die van Sanne. Sanne (hoofdstuk 2) denkt op het eiland veel na over het kind wat zich in haar buik vormt en of ze het zal houden of niet; Leo (hoofdstuk 3) komt in eerste instantie naar het eiland om zichzelf te verdrinken in zee, maar de voorbereidingen hiervan zetten hem aan het denken over het nut van zijn leven en over wat hij allemaal nog kan doen. Simone en Nils (hoofdstuk 4) komen niet met een probleem naar het eiland. Dit probleem vormt zich pas als Nils het bericht krijgt dat een jongere collega gepromoveerd is en niet hij. Dit leidt tot chagrijnige buien van Nils die zowel Simone als Nils aan het denken zetten. Walter, Willemijn en Tom (hoofdstuk 5) denken na over wie voor wie bestemd is. Marleen (hoofdstuk 5) is ernstig ziek en denkt na over haar leven. Alle bronnen op een rijtje: 1 ‘Eilandgasten’ Vonne van de Meer Hele werkstuk
2 www.vlieland.pagina.nl Verwijzingen naar Armhuis, Duinroos en Posthuys. 3 http://www.vlieland.net/gidsonline.html Plaatje Duinroos
4 http://www.armhuis.com Plaatje Armhuis
5 http://www.posthuys.com/ Plaatje Posthuys
6 ‘Mijn Geheim 1113’ Artikel opdracht B9
7 ‘Verzamelde versjes’, Toon Hermans Gedicht opdracht C6
Opdracht 1 en 2a 3
Opdracht 2b en 3a 4
Opdracht 3a 5
Opdracht 3a en 3b 6
Opdracht 3b 7
Opdracht 3b 8
Opdracht 3b 9
Opdracht 3b 10
Opdracht 3b 11
Opdracht 3b 12
Opdracht 3b en 4 13
Opdracht 5 en 6 14
A-opdracht 15
B-opdracht 16
Artikel B-opdracht. 17
Artikel B-opdracht. 18
Artikel B-opdracht. 19
Artikel B-opdracht. 20
Artikel B-opdracht. 21
C-opdracht 22
C-opdracht 23
Bronvermelding 27 1) a Titel: Eilandgasten
c Verschenen in: 2001 (13e druk) d Uitgever: Uitgeverij Contact
e Eerste druk: 1999 2) a Flaptekst: Duinroos is een eenvoudig maar gastvrij huurhuis op een Waddeneiland. De tijdelijke bewoners kennen elkaar niet, maar doordat ze van dezelfde tafel eten, in hetzelfde bed slapen en in het gastenboek schrijven, komen ze met elkaar in aanraking. Zonder het te weten en haast onmerkbaar beïnvloeden ze elkaars leven en voegen ze zich tot één verhaal. Alleen de lezer is getuige van alle dromen en geheimen die schuilgaan achter de zinnetjes in het gastenboek. Eilandgasten is een subtiel en kleurrijk weefsel van mensen, dat de lezer van meet af aan inspint. De pers over eilandgasten: ‘Het gaat er subtiel aan toe in dit verhaal, zoals trouwens in al deze verhalen, waarin de kleinste gemoedsbewegingen, de bijna geheime gemoedsbewegingen aan het licht worden gebracht.’ Marjoleine de Vos- NRC Handelsblad ‘Het geheim van Vonne van de Meers beste werk -en daar behoort dit boek toe- is een raadselachtige helderheid, waarin overbekende onderwerpen, zonder uit hun alledaagse setting te worden gehaald, opgaan in een subtiel weefsel van stemmen en motieven dat alles op een ander, moeilijk benoembaar plan brengt.’ Robert Anker- Het Parool ‘Subtiele, heldere en tegelijk diepzinnige vertelwijze.’ T. van Deel- Trouw ‘Wondermooie pen, Compositorisch vernuft en sublieme observaties.’ Elsbet Etty- NRC Handelsblad B Titelverklaring: De titel Eilandgasten, slaat op de mensen die in het vakantiehuis ‘Duinroos’ op het eiland Vlieland logeren. 3) A Hoofdperso(o)n(en): De werkster: De werkster heeft blond haar en is ongeveer 55 á 60 jaar. Ze heeft groene ogen en werkt al 10 jaar als werkster in Duinroos. Ze is een beetje mollig en is ongeveer 1.68. Ieder dag fietst ze langs Duinroos, kijkt ze even naar binnen en zwaait ze even. Het huis is niet van haar, maar van ‘meneer Duinroos’. Deze laatste komt in het boek niet voor. Chiel: Chiel is ongeveer 32 jaar. Hij heeft kort blond haar, blauwe ogen en een normaal postuur. Hij is ongeveer 1.80 lang. Samen met zijn vrouw Dana heeft hij één zoon, Floris. Chiel is tijdens een congres in Oost-Duitsland een nachtje vreemd gegaan met een vrouw. Dana: Dana is dertig jaar. Ze heeft kort blond haar, grijze ogen en een normaal postuur met een lengte van ongeveer 1.70 m. Samen met haar man Chiel heeft ze één zoon Floris. Dana doet veel met haar neus en mond. Ze ruikt aan dingen. Ze ruikt bijvoorbeeld aan de dekens. Chiel weet dit en is bang dat Dana kan ruiken en proeven dat hij vreemd is gegaan: “Haar neus, daar was hij het bangst voor geweest. Dat ze het meteen zou ruiken en proeven, het zout op zijn lippen.” Floris: Floris is 17 maanden. Hij heeft blonde haartjes, blauw/grijze ogen en is ongeveer 75 cm lang. Floris is de zoon van Dana en Chiel. Chiel, Dana, Floris: Dit jonge gezin is een week op vakantie in een poging hun huwelijk te redden. Ze wonen op een afstand van 2 uur rijden van Harlingen. Martine: Martine is drieënveertig jaar oud en heeft halflang donkerblond haar. Ze heeft blauwe ogen. Martine is ongeveer 1.65 lang en is vrij slank. Martine is erg sportief en die zie je ook terug in haar kleding. Ze heeft een vriend, Bas van 50, maar die is niet mee omdat hij op zakenreis is in Osaka. Over hem wordt in het boek verder niet verteld. Sanne: Sanne is 20 jaar. Ze heeft kastanjebruin haar en bruine ogen. Sanne heeft een beetje plomp figuur, maar door de kleding die ze draagt verbergt ze dit. Sanne is ongeveer 1.70 lang. Ze is 5 weken zwanger en denkt in de vakantie in Duinroos na over wat ze wil: het kind houden, of het weg laten halen. Martine en Sanne: Martine heeft tot haar spijt nooit kinderen kunnen krijgen en vind het moeilijk om te accepteren dat jonge meisjes zoals Sanne zomaar zwanger worden en dan nog overwegen om het kind te houden of niet. Aan het begin is het contact tussen de twee nog niet zo goed, maar langzamerhand wordt dit beter. Leo: Leo is bijna zeventig en heeft kort grijs haar. Hij draagt een bril en heeft grijze ogen. Hij is aan de magere kant en is ongeveer 1.72 m. lang. Leo is sinds kort weduwnaar en daar heeft hij het erg moeilijk mee. Hij gaat naar Duinroos met het voornemen zich te verdrinken in zee, maar tijdens de voorbereidingen hiervan krijgt hij weer zin in het leven en besluit hij dit toch maar niet te doen. Nils: Nils is drieënveertig jaar oud en heeft zwart haar met hier en daar een grijze lok. Hij heeft groen/grijze ogen en een fors postuur. Nils is ongeveer 1.80 m lang. Hij heeft samen met zijn vrouw Simone twee kinderen: Karlien en Roos. Als hem het bericht bereikt dat een jongere college promotie gemaakt heeft in plaats van hemzelf, wordt hij erg chagrijnig. Simone: Simone is ongeveer 40 jaar. Ze heeft kort bruin haar en bruine ogen. Ze heeft een normaal postuur en is ongeveer 1.64m lang. Simone ergert zich erg aan het gedrag van haar man en overweegt op een bepaald moment om naar huis te gaan. Ze heeft samen met haar man Nils twee kinderen: Karlien en Roos. Karlien: Karlien is 4 jaar. Ze heeft blond haar wat meestal in twee vlechten zit. Ze heeft blauwe ogen, een normaal postuur en is ongeveer 1.10 m lang.Karlien is de oudste dochter van Nils en Simone. Roos: Roos is 2 jaar. Ze heeft net als Karlien blond haar en blauwe ogen. Ze is een beetje mager en is ongeveer 90 cm lang. Roos is de jongste dochter van Nils en Simone. Nils, Simone, Karlien, Roos: Dit gezin gaat drie weken op vakantie naar Vlieland. Daar krijgt Nils het bericht dat een jongere collega promotie gemaakt heeft. Dit vindt hij maar niks en hij wordt heel chagrijnig. Even lijkt de hele vakantie ook voor de kinderen in het water te vallen, als Simone overweegt om te vertrekken. Gelukkig trekt de bui van Nils van het ene op het andere moment over en wordt het toch nog een leuke vakantie. Walter: Walter is 20 jaar. Hij heeft sluik zwart haar en donker bruine ogen. Hij is mager en ongeveer 1.85 m lang. Walter zit er in het boek erg mee dat Willemijn, zijn huisgenote, verliefd wordt op Tom, zijn vriend. Uiteindelijk besluit hij het eiland te verlaten. Walter is student. Willemijn:Willemijn is 20 jaar.Ze heeft blond haar, wat meestal in een paardenstaart zit, en bruine ogen. Ze is tenger en ongeveer 1.70 m lang. Willemijn twijfelt in het boek heel erg over wat ze voor wie voelt. Ze is student en wordt door Walter ‘Wim’ genoemd. Tom: Tom is 20 jaar, hij heeft peroxide gebleekt haar en lichte ogen. Hij is ongeveer 1.80 m en is een tikje dik. Tom voelt in het boek veel voor Willemijn, maar durft dit niet te uiten omdat hij denkt dat Walter en Willemijn meer dan een vriendschappelijke relatie hebben. Walter werkt als onderwijzer. Marleen: Marleen is bijna zeventig en heeft donker haar met een spierwitte lok van voren. Ze is ongeveer 1.70 m en heeft een normaal postuur. Marleen heeft bruine ogen. Marleen is ernstig ziek en ze voelt zelf aan dat ze niet lang meer te leven heeft. In Duinroos haalt ze herinneringen op over haar leven en schrijft ze op. B Karakter beschrijving: Werkster: De werkster is zorgvuldig en nieuwsgierig. Dit blijkt uit de volgende dingen: Zorgvuldig: “Dekens, moltons en gordijnen was ik aan het eind van het seizoen, en aan het begin strijk ik de gordijnen, maar mij ontgaat ook wel eens wat.” “ Goed dat ik gisteren alle ramen en deuren, van de grote openslaande deuren tot het doorgeefluikje en de dakramen aan toe, tegen elkaar heb opengezet om de winterslaaplucht eruit te laten waaien.” “Als ik de boot hoor terwijl ik hier nog ben voel ik me net Assepoes op het bal. Was de koelkast nou dicht? Het ik een nieuwe wc– rol in de houder gehangen, ligt er een doosje lucifers naast het fornuis? Is de radio uit? Nog één keer door het huis, rustig, eerst worden de bagagekarren van de boot gereden, dan pas mogen de passagiers eraf.” Nieuwsgierig: Ze vindt het heel belangrijk dat de gasten het gastenboek zien en er ook in schrijven. Zo kan zij dan ook weer van alles te weten komen over deze mensen. Als ze in Duinroos komt leest ze altijd even in het gastenboek. “(…..) en in principe hoef ik hier de hele zomer niet meer te komen. Maar er is ook nooit gezegd dat ik tussendoor niet eens een kijkje mag nemen. Dat mag best.” “(….) Welke pret? Denk ik (….) Waarom zijn die mensen naar het eiland gekomen?” “Soms zou ik willen dat ik dit huis niet alleen schoonhield, maar dat mijn armen de muren waren, mij ogen de ramen. Dan kon ik zien en horen wat Duinroos meemaakt.” Het blijkt ook uit het verhaal van een gast ( die vrouw = de werkster): “(…..) Ook door die vrouw, steeds dezelfde vrouw die iedere avond om dezelfde tijd langsreed en nieuwsgierig naar binnen keek.” Chiel: Chiel is een aantal weken voor de vakantie een nachtje vreemd gegaan. Hij voelt zich in het boek erg schuldig: “(…..) Hij had Floris liever boven, zodat hij niet van iedere voetstap, van ieder echtelijk kreuntje zou wakker schrikken, maar hij wilde Dana niet tegen spreken. Hij sprak haar al zes weken zo min mogelijk tegen.” “(….) Ze keek hem breed glimlachend aan. Hoewel het hem ergerde dat ze zodra ze Duits sprak meteen zo’n tuttig smoel trok, alsof alle Duitsers reusachtig burgerlijk waren, glimlachte hij terug.” “ (….) Rode saus vind jij toch het lekkerst?” Het vreemde gedrag van Chiel valt ook Dana op: “Maar zo langzamerhand begon zijn Nederigheid haar te irriteren (…) ‘Hou op met die Wiedergutmachung’ riep ze uit.” Dana: Dana is precies en bezorgd. Precies: “(….) De man gaf haar gehaast de koffers aan (…) Dana lette op of er niet per ongeluk een koffer van hen werd uitgeladen.” “Deze wc was in orde. De muren waren wit en liepen over in glanzend witte tegels. De bril was zwart, de wc pot schoon, het fonteintje ook en het rook naar groene zeep.” “Ze wist dat zijn handje een soort maag was, waarin niets heel bleef en deed hem voor hoe hij het veertje moest vasthouden zonder het te beschadigen” Bezorgd: “(…) Nee de t.v. mag niet aan. Vanavond pas, net als thuis. Mag niet! Asbak. Eerst gaat pappa Floris’ bed neerzetten, dan gaan we je bed opmaken… Ja, dennenappel. Ruik je het bos? Niet in je mond!” “(…) terwijl ze met haar andere zijn arm greep en om zich heen keek of ze nog ergens een scherpe punt zag. Thuis kende ze zo langzamerhand iedere plek waaraan hij zich kon stoten, snijden, optrekken of juist niet, maar hier maar hier moest ze dat nog allemaal ontdekken, (…) Als Floris even uit haar blikveld was, schrok ze bij ieder geluid op en rende naar hem toe om te zien wat hij nu weer aanrichtte. Wat het al te lang stil, dan zag ze al voor zich hoe hij met uitgestrekte vingers naar een stopcontact toe kroop.” Floris: Over Floris wordt in het boek nauwelijks gesproken. Eén eigenschap komt echter wel naar voren, hij in erg ondernemend. Dit blijkt uit het bovenstaande en ook uit: “Onze zoon Floris (17 maanden) heeft ontdekt dat het doorgeefluik ook als deur dienst kan doen(…)” Martine: Martine heeft er nog steeds moeite mee dat ze zelf geen kinderen heeft: “In de stilte die op het verzoek volgde, voelde Martine een wrok opkomen. Een ruim 20 jaar oude wrok tegen vriendinnen die afspraken op het laatste moment konden veranderen, te laat komen, of helemaal niet -vanwege kinderen. In de weekends viel er sowieso niet tot een afspraak te komen want dan moesten haar vriendinnen en hun mannen een elftal coachen, een wedstrijd fluiten, met het elftal poffertjes eten, halen, brengen of alles tegelijk. Door de week was ook een probleem want dan moesten de kinderen overhoord worden, of in ieder geval achter hun vodden gezeten anders voerden ze niets uit.” “Met jonge vrouwen ging het tenminste niet meteen over kinderen” Martine is ook erg sportief: “(….) Vreemd, want ze was heel sportief. Iedere ochtend rende ze langs het strand en ze had twee tennisrackets meegebracht en meteen de eerste dag een spel gekocht, met een soort pingpongbats en klevende ballen, dat je ook met windkracht acht op het strand kon spelen.” “Morgenochtend moest ze Sanne maar eens overhalen om mee langs het strand te rennen(…)” Ze houdt er niet van om het roer uit handen te geven, met andere woorden, ze wil zelf graag het roer in handen houden: “Zij kon zich niet overgeven aan een plan dat ze niet zelf gemaakt had, aan een koers die een ander voor haar bepaalde.” Bovendien probeert Martine tijdens de vakantie toch min of meer de toon te zetten en een beetje ‘de baas’ te blijven. Sanne, de dochter van een vriendin van Martine, is met Martine mee op vakantie. Sanne heeft met een probleem te kampen, wat eerst voor Martine nogal raadselachtig is. Martine wil dan graag als ‘praatpaal’ fungeren: “Als ze uitgerust was zou ze misschien ook vrijuit met haar durven praten.” “Ze kon het niet hebben dat Sanne haar in de steek liet om met iemand anders te gaan praten.” Tenslotte is er nog één ding wat Martine graag zou willen: een relatie: “Ze vond het onaangenaam in een halfdonker huis terug te keren, want dan was het net alsof je alleen woonde.” “Toen zij Sanne’s leeftijd had probeerde ze alles uit, soms met mannen die zo nog maar net kende.” Sanne: Sanne is er vlak voor de vakantie met Martine achter gekomen dat ze zwanger is. Tijdens de vakantie denkt ze na over een eventuele abortus. Ondanks dit probleem houdt Sanne rekening met anderen: “Als Martine geen kinderen kon krijgen was het pijnlijk om erover te beginnen.” “Ze had het gevoel dat ze met ieder argument om het kind te houden, iets van Martine afnam, afknaagde.” Sanne is erg in zichzelf gekeerd ze zegt vooral aan het begin van de vakantie geen stom woord, behalve dan ‘maakt me niet uit’: “Tot nu toe had Sanne geen stom woord gezegd. ‘Welke kamer wil jij Sanne?’ Maakt me niet uit.’Wil je thee of koffie?’ Maakt me niet uit. ‘Wat zullen we vanavond eten? ‘Maakt me niet uit’” “Sanne knikte afwezig” Leo: Leo komt naar het eiland met de bedoeling om zichzelf te verdrinken, op zo’n manier dat het lijkt alsof het een ongeluk was. Alles is heel weloverwogen: Hij doet inkopen voor de hele week, koopt een zwembroek, huurt een fiets voor de hele week, reserveert een tafeltje voor de volgende avond, Hij pakt al zijn spullen uit. Dit alles zodat het lijkt of hij werkelijk van plan was er een leuke week van te maken. Hij is echter van plan om dezelfde avond nog zelfmoord te plegen. Hij houdt onder het voorbereiden wel steeds rekening met zijn kinderen en kleinkinderen: “Hij wilde zijn kinderen en kleinkinderen niet opzadelen met de vraag of ze het niet hadden kunnen voorkomen.” “Arme dochter die hem in het mortuarium moest gaan bekijken: is dit uw vermiste vader? “ Leo is na de dood van zijn vrouw erg eenzaam geworden: “Meestal bleef hij lang in bed, met de gordijnen dicht naar de radio luisteren, naar een Philips wereldontvanger die sinds de dood van zijn vrouw Johanna, nu elf maanden geleden, op haar kussen lag.” “Hij zag niemand meer” “Hij was altijd wat hees wanneer hij lang niet had gepraat.” “Ook dat de rouw een jaar duurt, na een jaar zou het ergste voorbij zijn” Toch blijft hij een zekere eigenwaarde houden: “Hij wilde geen dwaas zijn in de ogen van zijn dochters” Overal in huis hangen ook briefjes, bij de wc-rol houder bijvoorbeeld hangt een briefje met de tekst: ‘Denk niet na het laatste vel, wie na mij komt die red zich wel’ Leo vind deze briefjes echter bemoeizuchtig. Leo is wel netjes: Hij leent een boek bij de bieb omdat hij weet dat zijn dochters weten dat hij er de man niet voor is om zijn boeken niet op tijd terug te brengen. Dus zouden ze nooit kunnen vermoeden dat hij zich expres zou laten verdrinken. Simone: Simone is erg gesteld op privacy: (…) de vakanties waren van haar gezin, daar kon niemand bij” Ze probeert een goede moeder en echtgenote te zijn en verzorgt dus, ondanks dat ze over Nils inzit, haar kinderen goed: “Simone stond op om de stoel van Roos aan te schuiven, servetten in truien te stoppen. Ze stortte zich op alle mogelijke handelingen om het vertrokken gezicht van haar man, de lippen die nu nog maar twee streepjes waren, zo dun als alleen Karlien ze kon tekenen,niet te hoeven zien.” “Toen de kinderen tegen half drie wakker werden, had de wind de hemel schoongeveegd. Ze verzamelden handdoeken, schepjes, en lieten een briefje achter: ‘Wij zijn op het strand, waar we altijd zitten’” Simone wordt ongelukkig van het slechte humeur van haar man: “Ook zonder alles te lezen wist ze dat nog nooit iemand zo ongelukkig was in dit huis als zij. Als zij nu was, al 11 dagen.” Simone beschikt wel over een dosis humor: “Het was veel te leuk om even voor gescheiden door te gaan.” Ze staat er het hele jaar alleen voor omdat Nils laat, of niet, thuis komt van zijn werk. In het boek gaat haar verdriet en ontreddering langzaam over in boosheid: “Ze wilde hem zien bloeden, horen jammeren, om iets echts.” “Het liefst zou ik de deur uitlopen, mijn fiets pakken, wegrijden..” Nils: Nils is altijd met zijn werk bezig, zelfs op vakantie heeft hij voortdurend de mobiele telefoon bij zich. Hij voelt zich gepasseerd, omdat ze een jongere collega benaderd hebben voor promotie en niet hem “Ze hadden me tenminste kunnen polsen” “Hij moest het kwijt, wat het ook was dat bezit van hem genomen had toen hij voor het café in de dorpsstraat Edward aanhoorde. Hij moest het eruit zweten. Mannen gingen naar de sauna om hun kater uit te zweten en vrouwen iets dat ze kwade sappen noemden, hij moest Dennis uitzweten. Karlien en Roos: Ook over Karlien en Roos wordt in het boek verder niets verteld. Het verhaal draait om het probleem van Nils, en de moeilijkheden die dat in het huwelijk van Nils en Simone oplevert. Karlien en Roos zijn nog te klein en worden er dus verder niet bij betrokken. Walter: Walter is een aardige jongen die zorgzaam is voor Willemijn en het huis: “Walter was niet alleen aardig en zorgzaam voor haar, maar ook voor het huis. Hij legde de vruchten zo op de schaal dat je ze zou willen schilderen..” “Ze kon Walter inzetten zoals het haar uitkwam, en hij deed hetzelfde met haar, wist ze.” Walter is niet alleen aardig en zorgzaam, maar hij is ook eerlijk: terwijl hij liever niet heeft dat Willemijn een relatie krijgt met Tom, bekent hij Tom toch eerlijk dat hij en Willemijn niets hebben. Natuurlijk heeft ook Walter slechte eigenschappen, zo is hij jaloers en bezitterig: Jaloers: “Wanneer zij een nacht wegbleef wilde hij de volgende dag weten of ze verliefd was en in welke mate.” Bezitterig: Walter is wat Willemijn betreft nogal bezitterig, hij beschouwt haar als de zijne, terwijl ze geen relatie hebben. Walter houdt van stillevens en die stelt hij steeds samen, op allerlei plaatsten in Duinroos. Hierdoor maakt hij Duinroos een beetje tot zijn eigendom. Willemijn: Hoewel Walter een goede vriend van Willemijn is, doet hij haar verder niets.: “Maar toen hij eind mei voor haar stond, trok haar verlangen zich terug, snel, alsof het schrok.” “(….) voelde ze voor het eerst in al die jaren weerzin tegen hem” Willemijn is verliefd op Tom: “Toms verwarring was Willemijn niet ontgaan. Ze wist niet hoe ze hem moest duidelijk maken dat ze Walters vrouw niet was, en dat hij haar mocht begeren, begeren, o ja….. Als ze tien was had ze het wel geweten. Als ze bij hem in de klas zat zou ze een cd met pianosonates van Mozart meenemen en vragen of hij die het laatste uur wilde draaien. Voor geschiedenis haar opa interviewen die de oorlog nog had meegemaakt. Tijdens het speelkwartier naast Tom gaan lopen en haar boterhammen met hem delen. Over haar dode hamster vertellen, haar dode oma, haar vriendje Walter, die heel onverwacht bij een afgrijselijk auto ongeluk was omgekomen. Ze had nooit een kamer met Walter moeten delen, duidelijker moeten zijn, van meet af aan.” Willemijn is zachtaardig: Wim had geen oog voor wreedheid, niet in mensen en niet in de natuur. Mensen die geen oog hadden voor wreedheid, zagen die ook niet in zichzelf. Tom: De liefde van Willemijn komt niet van één kant; Tom ziet Willemijn ook wel zitten. Aan het begin van de vakantie denkt hij nog dat Willemijn wat met Walter heeft, maar zodra hij erachter komt dat dit niet zo is hij ineens heel enthousiast. Verliefd: “ Hij wist dat Willemijn bij Walter hoorde en toch was hij meegegaan om voor haar te koken, naar haar te staren, en haar weer te ontlopen als het hem te machtig werd. Wanneer hij haar in haar rode bikini op het strand zag liggen, wenste hij vurig dat hij naast haar lag. Wenste vurig dat Walter een brief kreeg dat hij met spoed naar huis moest komen. Dat Walter zelf ziek werd en afdroop, of te ver ging zwemmen in zee.” Marleen: Marleen is ernstig ziek, ze heeft kanker. Ze staat voor en zware operatie en is er alleen tussenuit gegaan om op adem te komen. Vlieland heeft voor Marleen een aantal gelukkige herinneringen. In Duinroos bereidt ze zich voor op haar dood. Ze denkt veel terug aan vroeger, aan de droevige en leuke momenten. Ze wordt weer erg boos op haar moeder. Die, uit pure gierigheid, haar konijn slachtte om het op te eten. Marleen hield veel van haar konijn, veel meer als van haar broertje Ron, de oogappel van haar ouders. Ook denkt ze na over wat ze had willen worden, schrijfster.Uit het verhaal dat ze schrijft blijkt dat ze op veel momenten misschien meer voor zichzelf had moeten uitkomen. Dat ze haar in meer had moeten doordrijven. Maar dat is achteraf. Marleen neemt op het eiland afscheid van haar leven.
Ik wil alleen zijn met de zee, Ik wil alleen zijn met het strand, Ik wil mijn ziel wat laten varen, Niet mijn lijf en mijn verstand. Ik wil gewoon een beetje dromen
Rond de dingen die ik voel
En de zee, ik weet het zeker, Dat ze weet wat ik bedoel. Ik wil alleen zijn met de golven ‘k wil alleen zijn met de lucht, ik wil luist’ren naar mijn adem, ik wil luisteren naar mijn zucht. Ik wil luist’ren naar mijn zwijgen, Daarna zal ik verder gaan
En de zee, ik weet het zeker, Zal mijn zwijgen wel verstaan. Toon Hermans: “Verzamelde versjes” Ik vind dat dit gedicht in twee opzichten bij het boek past. Ten eerste past het gedicht bij het boek omdat het gaat over de zee. Ten tweede vind ik dat het gedicht bij het boek past omdat het gaat over alleen zijn en over na kunnen denken en ‘een beetje dromen’. De gasten die Duinroos bezoeken hebben vaak ook tijd nodig om na te denken, alleen, of met elkaar: Dana en Chiel (hoofdstuk 1) komen naar het eiland met de bedoeling hun relatie weer te verbeteren nadat Chiel een nachtje vreemd is gegaan. Beide hebben ze tijd nodig om na te denken en weer dichter bijelkaar te komen; Martine (hoofdstuk 2) gaat op een nacht ook daadwerkelijk naar de zee om rustig na te kunnen denken over haar problemen maar vooral over die van Sanne. Sanne (hoofdstuk 2) denkt op het eiland veel na over het kind wat zich in haar buik vormt en of ze het zal houden of niet; Leo (hoofdstuk 3) komt in eerste instantie naar het eiland om zichzelf te verdrinken in zee, maar de voorbereidingen hiervan zetten hem aan het denken over het nut van zijn leven en over wat hij allemaal nog kan doen. Simone en Nils (hoofdstuk 4) komen niet met een probleem naar het eiland. Dit probleem vormt zich pas als Nils het bericht krijgt dat een jongere collega gepromoveerd is en niet hij. Dit leidt tot chagrijnige buien van Nils die zowel Simone als Nils aan het denken zetten. Walter, Willemijn en Tom (hoofdstuk 5) denken na over wie voor wie bestemd is. Marleen (hoofdstuk 5) is ernstig ziek en denkt na over haar leven. Alle bronnen op een rijtje: 1 ‘Eilandgasten’ Vonne van de Meer Hele werkstuk
2 www.vlieland.pagina.nl Verwijzingen naar Armhuis, Duinroos en Posthuys. 3 http://www.vlieland.net/gidsonline.html Plaatje Duinroos
4 http://www.armhuis.com Plaatje Armhuis
5 http://www.posthuys.com/ Plaatje Posthuys
6 ‘Mijn Geheim 1113’ Artikel opdracht B9
7 ‘Verzamelde versjes’, Toon Hermans Gedicht opdracht C6
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden