Titel: Eigen rechter
Auteur: Jan Terlouw
Uitgevrij: Lemniscaat
Aantal bladzijden: Ca 250
Verfilming: Geen
Genre: Misdaad
Samenvatting
Die dag zou de vader van Justus de uitslag van zijn rechtszaak krijgen. 2 jaar en een maand moest de familie Verdaasdonk wachten op deze uitspraak.
De advocaat “Boudewijn” dat het wel goed zou komen, en dat was ook zo, want hij werd vrij gesproken. Vormfout werd er gezegd. Wat dat was mocht Joost weten.
Maar de volgende avond was de vader van Justus met iemand aan het praten. Hij bleef er mee in zijn hoofd zitten. En hij vroeg zich af wie die man was en wat hij met vader te maken had. 3 dagen later werd dat pijnlijk duidelijk. Niet zo zeer voor Justus maar voor die onbekende man. Want de man brak in het huis van de familie Verdaasdonk in. Maar hij wist niet dat Justus nog wel in het huis aanwezig was. En als een bewoner in de nacht kwam Justus tevoorschijn. En sloeg hem met een honkbal knuppel op zijn knie.
Justus belde de alarmcentrale om te melden dat er een inbreker in zijn huis was, en om te vertellen dat die inbreker een doktor nodig had. Toen kwam de politie in de vorm van inspecteur Holtriger. Maar in plaats van de inbreker in de bak te steken werd hij bijna in de bak gestoken. Omdat hij veel te veel geweld had gebruikt tegen deze ongewapende man. Die naar later bleek op een illegale wijze een stuk grond voor een te lage prijs aan vader verkocht te hebben. En daar had vader een hoop geld aan verdiend.
Toen Justus er achter kwam dat hij gevoed werd met crimineel geld. Wilde hij het huis verlaten. Hij stopte met school. Hij zat net in zijn laatste jaar dit jaar zouden dus de examens beginnen. Maar hij vond dat deze konden wachten.
Hij ging weg hij nam een tentje en 150 gulden mee en hij vertrok. De 150 gulden waren snel op en hij ging op zoek naar een baantje. Dit vond hij bij de autosloperij van Klaas van Wakkeren. Maar Justus kon amper een dynamo van een bougie onderscheiden, maar gelukkig werkte daar iemand die dat wel kon. Deze man heette Bashir Abdullai Haile. Hij hielp en begeleide hem. En na een tijd was Justus een volleerd auto monteur. Omdat de tent een beetje te koud was huurde hij een kamer in het zelfde huis waar Bashir een kamer huurde. Zij kregen ook een vriendschappelijke band. Maar Bashir was illegaal in Nederland. Toen de politie op een gegeven moment voor de deur van de autosloperij stond moest Bashir mee, en Justus werd ontslagen. Het ergste was wel dat Bashir in zijn vaderland niet welkom was, maar hij kon dit niet hard maken.
De zus van Justus “Yvonne” deed een opleiding tot advocaat. En zij had er voor gezorgd dat Bashir niet werd uitgezet. Want hij was heel erg kunstzinnig met ijzer. Hij maakte van oud ijzer de mooiste dingen. En dat moest door Nederland behouden worden.
Maar geld had Justus niet meer want hij was nog steeds ontslagen. Dus moest hij naar ander werk gaan zoeken. Dat vond hij bij een apotheek. De bezorger van de apotheek had een gebroken enkel en tot dat die genezen was kon Justus het voor hem waarnemen. Alles in de apotheek ging zijn gangetje behalve een klant, Meneer Vreugdehil zijn pakje lag nooit bij de andere pakjes. Maar deze werd altijd speciaal gegeven door Annette. Maar op een dag kwam Annette niet opdagen. Ze was op de weg naar huis aangereden door een auto. En zij vroeg speciaal aan Justus om haar te komen bezoeken in het ziekenhuis. Toen hij daar was gaf Annette hem het laatste pakje dat voor meneer Vreugdehil bestemd was. Hij bezorgde dit pakje. En de dag na dat hij het pakje had bezorgd werd hij dood gevonden. Een overdosis morfine. En dit bleek afkomstig uit de pakjes die hij van Annette kreeg afkomstig te zijn. En daar werd Annette voor vervolgd. Zij komt hier met een symbolische boete van één gulden van af. Maar Justus heeft het hier wel moeilijk mee want mensen die echte misdaden hebben begaan gaan vrij uit. Maar mensen die goed proberen te doen worden gestraft.
Maar hij moet weer weg bij de apotheek want de jongen die zijn baan eerst had was weer genezen en Justus had weer geen werk. Hij schreef zich in bij een arbeidsbureau, en hij kreeg de tip om avond onderwijs te gaan volgen. Al gouw kreeg hij een baan bij een soort van liefdadigheid`s instelling. Hij moest kleren ontvangen en inschrijven. Zijn baas was een joviale man. Zijn naam was Kozijnse. Het werk viel echter wat tegen. Want pas na enkele dagen kwam er iemand kleding brengen. Het was meer een neuspeuterbaantje.
Toen op een dag Justus weer druk bezig was met neuspeuteren zag hij een meisje een vette kras op de auto van meneer Kozijnse maken. Maar halverwege de deur stopte ze en liep snel weg.
Dit voorval verbaasde Justus. Want hij kende meneer Kozijnse als een joviale man. Het bleef hem maar bezig houden. Tot dat Justus haar weer ontmoette. Justus zag haar in de supermarkt.
Maar hij had het lef niet om haar aan te spreken. Hij had hier later spijt van als haren op zijn hoofd. En hij besloot om haar op te zoeken. Maar hij wist niet waar ze woonde dus hij besloot de supermarkt in de gaten te houden. Deze strategie bleek een zeer goede want binnen een aantal dagen had hij haar al gevonden. En met wat omwegen en gestuntel kwam Justus met haar aan de praat. Ze bleek Noortje te heten. En met nog wat meer omwegen en gestuntel kwam Justus om de vraag waarom zij die kras op de auto van meneer Kozijnse maakte.
Ze zei dat haar vader opgelicht was door meneer Kozijnse. Dit verbaasde Justus want hij kende meneer Kozijnse als een rechtschapen man. Maar hij vroeg door. En zij ging vertellen. Haar vader had namelijk een zaak die tuinmeubelen verkocht. En meneer Kozijnse wilde voor een lage prijs een mooie hoeveelheid plastic tuinmeubelen verkopen. Zodat hij ze voorveel geld kon verkopen.
Maar hij geloofde Kozijnse op zijn woord. Dit had hij beter niet kunnen doen. Niemand kocht de meubelen. Toen hij bij het bedrijf waar meneer Kozijnse de meubelen gekocht had vroeg waarom niemand zijn meubelen wilde kopen. Kreeg hij als antwoord dat plastic meubelen uit de tijd waren en dat iedereen over ging op houten meubelen. Ondanks de lage prijs was het toch een hoog bedrag.
En door deze miskoop ging zijn bedrijf bijna op de fles. Maar door zijn huis te verkopen kon hij zijn bedrijf houden. Maar bij de verkoop stond Kozijnse op de eerste rij. En omdat hij de enige bieder was kocht hij het pand voor een te lage prijs. En in dit huis werd zijn liefdadigheidscentrum. De joviale man bleek dus een oplichter te zijn. Maar wel een oplichter die dor de mazen van de wet door zwemt. Dit was vreselijk onrechtvaardig in de ogen van Justus.
Dat vond hij vooral omdat hij een beetje heel erg verliefd op Noortje werd. Hij moest en zou het huis dat door meneer Kozijnse op slinkse wijze afhandig was gemaakt aan de familie van Noortje terug geven. Maar hoe? Dit was een goede vraag. Hij riep hulp in van zijn beste vriend Stijn, Annette, Bashir en Noortje natuurlijk. Ze moesten gebruik maken van de hebberigheid van meneer Kozijnse. Ze moesten van iets waardeloos laten blijken dat het enorme waarde heeft. Maar ja dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Ze vonden in een rommelwinkel een oude viool die best als dure viool kon doorgaan.
En het was nu alleen wachten tot dat meneer Kozijnse weer eens op kantoor kwam. Hij was er hooguit 1 keer in de 2 weken. En toen meneer kozijnse eindelijk weer kwam opdagen liet justus hem de viool zien, en hij zei tegen meneer kozijnse dat hij deze op de zolder tussen de planken gevonden had. En daarna zij justus tegen hem de vader van noortje een eigendoms bewijs had, en dat deze viool heel veel geld waard was. Maar daarmee houd je een slimme man als meneer kozijnse niet mee voor de gek. Er moesten mensen komen die konden bevestigen dat deze viool heel erg veel geld waard was. De man van annette wist wel wat van muziekinstrumenten, en hij kwam dus wel in aanmerking voor een nep taxateur. Hij kwam dus langs en bekeek het oude instrument. Hij speelde er even op. En hij zij dat de viool heel veel geld waard kon zijn, en ongeveer 2 miljoen zou kunnen opbrengen. Maar dit was nog lang niet overtuigend genoeg. Ze kwamen op het idee om een inbraak te faken zo dat het leek dat de vader van Noortje zijn viool terug heeft proberen te halen. Zo gezegd zo gedaan. Er moesten niet te veel mensen naar binnen want dat zou gaan opvallen. Dus gingen alleen Justus en Bashir naar binnen. Ze haalden alles over de hoop zo dat het leek dat er naar de viool gezocht was. Toen Justus de volgende morgen zogenaamd er achter kwam dat alles over de hoop gehaald was. Belde hij de politie. Maar er was geen bewijs van daders. Daarna belde Justus meneer Kozijnse om te vertellen dat er in gebroken was. Hij vertelde ook dat hij de viool die avond op een andere plaats had verstopt.
Meneer Kozijnse was vrij zeker dat deze viool heel veel geld waard was. Maar hij wilde het nog wel door een paar andere taxateurs laten taxeren. En dus moest het bekende riedeltje van de nep taxateur worden herhaald.
Na dit ritueel ging Kozijnse met de vader van Noortje in onderhandeling over de prijs van de viool. Hij begon met 1 ton. Maar dat vond de vader van Noortje veel te weinig. Kozijnse verhoogde het bod met 1 ton. In totaal dus 2 ton. Maar ook daar ging de vader van Noortje niet op in. Hij deed wel een tegen bod. Hij wilde de viool tegen het huis ruilen. Na een tijd nadenken ging Kozijnse er op in. En de deal was rond.
Een tijdje later kwam Kozijnse te weten dat hij bij de neus genomen was. Maar in plaats van boos zijn wilde hij dat Justus hem ging helpen met zijn legale oplichting praktijken. Hier ging Justus niet op in. Hij bleef liever aan de legale kant van de wet.
Betekenis titel
Ik vind eigen rechter een goed gekozen titel, want het gaat over een jongen die de wet niet vertrouwd en het recht in eigen handen neemt.
Bespreking tijd
Er wordt ook geen tijd genoemd, ik schat dat het boek een tijdsbestek van ongeveer een jaar heeft.
Bespreking ruimte
Het verhaal speelt in een fictief dorp met de naam Stoutendam. Maar er wordt niet heel veel verteld hoe de ruimten er verder uit zien.
Bespreking personen
1. Justus Verdaasdonk: Hij is in het begin van het verhaal 16 en gaat het huis uit omdat zijn vader illegale dingen doet. Justus is goudeerlijk. Hij zou zelfs nooit een appel stelen. Hij vindt dat je de wet moet accepteren en moet naleven, want daar is deze tenslotte voor. En hij worstelt er ook heel erg moeilijk mee dat de grootste criminelen door de mazen van de wet door zwemmen.
2. Yvonne Verdaasdonk: dit is de zus van Justus. Zij studeert rechten in Leiden om advocaat te worden. Justus heeft een hele goede band met haar, en belt haar regelmatig voor advies.
3. Jan Hendrik Verdaasdonk: dit is de vader van Justus. Hij heeft een misdrijf gepleegd en dat kon Justus niet verhapstukken en daarom is Justus het huis uitgegaan.
4. Boudewijn De Geus: dit is de advocaat van Jan Hendrik Verdaasdonk.
5. Stijn: de vriend van Justus. Hij houdt van meteorologie en hij schrijft gedichten.
6. Joke: de (ex)vriendin van Stijn.
7. Klaas van Wakkeren: de baas van de autosloperij.
8. Bashir Abdullai Haile: Bashir werkte ook in de autosloperij en zo leerde hij Justus kennen. Ze worden goede vrienden en Bashir helpt met een plannetje.
9. Noortje: de vriendin van Justus.
10. Meneer Kozijnse: Justus werkt bij deze man en doet hulp voor arme mensen via Noortje ontdekt hij dat hij helemaal niet zo vriendelijk is en met een list het huis van Noortje haar ouders heeft “gestolen”.
11. Frans Nachtegaal: deze man helpt Justus met een plan.
12. Annette Nachtegaal: de vrouw van Frans en ze werkte in de apotheek `de Zeewald`.
13. Inspecteur Holtriger: werkt bij de politie en verhoort Justus een paar keer.
Onderwerp
Ik vind het een aansprekend onderwerp. Want ik vind misdaad leuk, maar dit boek belicht misdaad van een heel ander perspectief. Het boek heeft mij laten zien dat de ergste misdadigers eigenlijk door de mazen van de wet heen zwemmen, en de mensen die goed willen doen worden wel tegen gehouden door de wet. En dan ga je toch wel denken wat we nou echt aan de wet hebben. Maar volgens mij hebben wij gewoon de pech dat we op aarde wonen, en dat dus niets perfect is. De wet dus ook niet.
Voor dat ik begon met het lezen van het boek heb ik een samenvatting gelezen en ik wist de grote lijnen van het verhaal wel, maar sommige dingen hebben mij toch wel verrast.
Ik vind het wat minder dat het boek een beetje laat doorschemeren dat je wel misdaden tegen misdadigers mag plegen. Want je mag niet stelen dus ook niet van een crimineel.
Ik dacht altijd dat als je iemand oplicht dat je dan vroeg of laat wel eens tegen de lamp zou lopen, maar ik wist niet dat er zoveel gaten in de wet zaten (en nog zitten). En er wordt redelijk nauwkeurig verteld hoe er gehandeld is door de mensen, en dus ook hoe er tussen de mazen van de wet gezwommen wordt. Er zit dus voldoende diepgang in. Het wordt wel een beetje voorspelbaar als Justus Noortje ontmoet weet je al dat er liefde in de lucht zit.
Ik heb vroeger wel andere misdaad boeken gelezen, dat waren vooral wolf (schrijver: Jan Postma) boeken, maar ook andere boeken, maar daar weet ik de naam niet meer van. Maar die bekijken het meer vanuit de ogen van justitie.
Gebeurtenissen
Het is een leuk verhaal met veel gebeurtenissen, maar er zit een beetje te veel herhaling in. Want bij alle 4 de taxateurs moet je het hele riedeltje weer lezen, dat vond ik vrij irritant. Er zitten ook indrukwekkende stukken in. Bijvoorbeeld als Noortje gaat vertellen hoe haar vader belazerd is. Dan lees je hoe doortrapt mensen kunnen zijn.
Het geen Justus dot getuigd van veel lef, en daar herken ik mijzelf absoluut niet in. Ik ben meer voorzichtig. En daarom denk ik niet dat ik in een dergelijk verhaal terecht zal komen. Zeker weten doe ik het niet, maar verwachten ook niet.
Maar andere dingen in het boek zou ik wel willen meemaken, bijvoorbeeld de manier waarop Justus Noortje tegenkomt is een leuke manier om aan een meisje te raken.
Personages
De hoofdpersoon is iemand die gaat leven, dat is vooral te danken aan de gedachten die ruimschoots in het boek aanwezig zijn. Maar de rest blijft een beetje vaag want daar lees je alleen de dialogen van. Je kunt je dus goed inleven in de gedachten en problemen van de hoofdpersoon. Maar van de rest van de personages kreeg ik niet veel hoogte.
En ik vind wel dat ik een beetje op de hoofdpersoon lijk. Want ik kan het ook niet verkroppen dat het rechtssysteem niet altijd werkt. Maar ik ga er op een andere manier mee om. Ik leer er mee leven, en de hoofdpersoon onderneemt actie. Dat bevalt mij wel, maar ik zou het rechtssysteem niet durven te bevechten. Met de ideeën van de hoofdpersoon ben ik het gedeeltelijk eens, want ik ben het er mee eens dat het rechtssysteem niet deugt, maar ik ben het er niet mee eens dat je kwaad met kwaad moet vergelden. Dus ook geen oplichter oplichten.
Maar de hoofdpersoon heeft mij wel beïnvloed, ik zou nu namelijk eerder opkomen voormijn recht.
Omdat je weet hoe de hoofdpersoon denkt kan je heel erg goed voorspellen wat de hoofdpersoon gaat zeggen of doen. Dat heeft meerwaarde, maar je mist wel wat spanning.
Al weet je niet veel van de personen in het verhaal kan je hun gedrag toch goed herlijden.
En daardoor hoef je niet veel zelf te bedenken.
Ik snap de beslissingen van Justus wel behalve de beslissing om het huis uit te gaan. Dat zou ik niet doen. Volgens mij kan je beter je school eerst afmaken voor dat je iets anders gaat doen.
Opbouw
De gebeurtenissen volgen elkaar logies op. Helaas zit er geen spanning in het boek. Er is ook helemaal niets ergs aan de hand. En mijn brein heeft tijdens het lezen van dit boek geheel op nul gestaan, echt alles wordt voorgekauwd. Het had wel iets ingewikkelder gemogen.
Er is ook maar een verhaallijn want eigenlijk word alleen Justus maar gevolgd.
Ik heb zelf het liefst dat het verhaal eindigt met “en ze leefden nog lang en gelukkig” en dit boek heeft hier prima aan voldaan.
Taalgebruik
Het boek is heel makkelijk te lezen, het taalgebruik is makkelijk, en het verhaal is makkelijk. (ik vraag mij werkelijk af hoe dit ooit op een 3HAVO boekenlijst terecht gekomen is)
De zinnen zijn ook makkelijk te lezen, om over moeilijke woorden maar te zwijgen. Er komen veel beschrijving in het boek voor. Dat maakt het lezen nog wat makkelijker, maar het verhaal wordt er wel langdradig van. Er zitten wel veel dialogen in, dit is het enige moeilijke in het boek. Soms was het "ik" en soms was het "Justus" dat vond ik nogal verwarrend.
Eigen mening
Het was een zeer makkelijk te lezen boek. Wat ook aan een aantal kant herkenbaar was. Maar heel erg simpel, en ik vond ook de spanning een beetje matig. Maar op de een of andere manier wilde ik het boek wel graag uitlezen. Ik had het bijna in een dag gelezen. Ik was toen ziek en ik had niks beters te doen.
Over de schrijver
De schrijver van dit boek is Jan Terlouw. Hij is geboren in 1931 te Kamperveen. Zijn vader was dominee en het gezin verhuisde vaak. Hij maakte een paar oorlogsjaren mee en verschillende ervaringen zie je terug in zijn boeken. In 1948 ging Jan Terlouw wis- en natuurkunde studeren. Later deed hij een dertien jarig durend onderzoek in Nederland, de Verenigde Staten en in Zweden. Later heeft hij ook nog in de politiek gewerkt. Zijn 1e boek is ontstaan door de verhalen die hij aan zijn kinderen vertelde, op aandringen van zijn vrouw is het Oom ‘Willibrord’ tot stand. Het eerste boek dat verscheen was een ander boek namelijk ‘Pjotr’ .
Dat kwam omdat de uitgever liever geen boek wou uitbrengen met losse verhalen. Later verscheen en deze boeken: Koning van Katoren , Oorlogswinter , Briefgeheim , Oosterschelde windkracht 10 , De kloof , gevangenis met open deur en De kunstrijder.
Het boek Oorlogswinter is verfilmd. Geboren: 15 november 1931
Studie: Wis- en natuurkunde, gepromoveerd in kernfysica. Heeft ook lange politieke carrière: was gemeenteraadslid, fractievoorzitter D'66, Lid van Tweede Kamer, Minister van Economische Zaken, Secretaris-Generaal, Commissaris der Koningin in Gelderland en sinds 1999 Senator van de Eerste Kamer.
Debuut: De avonturen van Oom Willibrord (1970)
Auteur: Jan Terlouw
Uitgevrij: Lemniscaat
Aantal bladzijden: Ca 250
Verfilming: Geen
Genre: Misdaad
Samenvatting
Die dag zou de vader van Justus de uitslag van zijn rechtszaak krijgen. 2 jaar en een maand moest de familie Verdaasdonk wachten op deze uitspraak.
De advocaat “Boudewijn” dat het wel goed zou komen, en dat was ook zo, want hij werd vrij gesproken. Vormfout werd er gezegd. Wat dat was mocht Joost weten.
Maar de volgende avond was de vader van Justus met iemand aan het praten. Hij bleef er mee in zijn hoofd zitten. En hij vroeg zich af wie die man was en wat hij met vader te maken had. 3 dagen later werd dat pijnlijk duidelijk. Niet zo zeer voor Justus maar voor die onbekende man. Want de man brak in het huis van de familie Verdaasdonk in. Maar hij wist niet dat Justus nog wel in het huis aanwezig was. En als een bewoner in de nacht kwam Justus tevoorschijn. En sloeg hem met een honkbal knuppel op zijn knie.
Toen Justus er achter kwam dat hij gevoed werd met crimineel geld. Wilde hij het huis verlaten. Hij stopte met school. Hij zat net in zijn laatste jaar dit jaar zouden dus de examens beginnen. Maar hij vond dat deze konden wachten.
Hij ging weg hij nam een tentje en 150 gulden mee en hij vertrok. De 150 gulden waren snel op en hij ging op zoek naar een baantje. Dit vond hij bij de autosloperij van Klaas van Wakkeren. Maar Justus kon amper een dynamo van een bougie onderscheiden, maar gelukkig werkte daar iemand die dat wel kon. Deze man heette Bashir Abdullai Haile. Hij hielp en begeleide hem. En na een tijd was Justus een volleerd auto monteur. Omdat de tent een beetje te koud was huurde hij een kamer in het zelfde huis waar Bashir een kamer huurde. Zij kregen ook een vriendschappelijke band. Maar Bashir was illegaal in Nederland. Toen de politie op een gegeven moment voor de deur van de autosloperij stond moest Bashir mee, en Justus werd ontslagen. Het ergste was wel dat Bashir in zijn vaderland niet welkom was, maar hij kon dit niet hard maken.
De zus van Justus “Yvonne” deed een opleiding tot advocaat. En zij had er voor gezorgd dat Bashir niet werd uitgezet. Want hij was heel erg kunstzinnig met ijzer. Hij maakte van oud ijzer de mooiste dingen. En dat moest door Nederland behouden worden.
Maar geld had Justus niet meer want hij was nog steeds ontslagen. Dus moest hij naar ander werk gaan zoeken. Dat vond hij bij een apotheek. De bezorger van de apotheek had een gebroken enkel en tot dat die genezen was kon Justus het voor hem waarnemen. Alles in de apotheek ging zijn gangetje behalve een klant, Meneer Vreugdehil zijn pakje lag nooit bij de andere pakjes. Maar deze werd altijd speciaal gegeven door Annette. Maar op een dag kwam Annette niet opdagen. Ze was op de weg naar huis aangereden door een auto. En zij vroeg speciaal aan Justus om haar te komen bezoeken in het ziekenhuis. Toen hij daar was gaf Annette hem het laatste pakje dat voor meneer Vreugdehil bestemd was. Hij bezorgde dit pakje. En de dag na dat hij het pakje had bezorgd werd hij dood gevonden. Een overdosis morfine. En dit bleek afkomstig uit de pakjes die hij van Annette kreeg afkomstig te zijn. En daar werd Annette voor vervolgd. Zij komt hier met een symbolische boete van één gulden van af. Maar Justus heeft het hier wel moeilijk mee want mensen die echte misdaden hebben begaan gaan vrij uit. Maar mensen die goed proberen te doen worden gestraft.
Maar hij moet weer weg bij de apotheek want de jongen die zijn baan eerst had was weer genezen en Justus had weer geen werk. Hij schreef zich in bij een arbeidsbureau, en hij kreeg de tip om avond onderwijs te gaan volgen. Al gouw kreeg hij een baan bij een soort van liefdadigheid`s instelling. Hij moest kleren ontvangen en inschrijven. Zijn baas was een joviale man. Zijn naam was Kozijnse. Het werk viel echter wat tegen. Want pas na enkele dagen kwam er iemand kleding brengen. Het was meer een neuspeuterbaantje.
Toen op een dag Justus weer druk bezig was met neuspeuteren zag hij een meisje een vette kras op de auto van meneer Kozijnse maken. Maar halverwege de deur stopte ze en liep snel weg.
Dit voorval verbaasde Justus. Want hij kende meneer Kozijnse als een joviale man. Het bleef hem maar bezig houden. Tot dat Justus haar weer ontmoette. Justus zag haar in de supermarkt.
Maar hij had het lef niet om haar aan te spreken. Hij had hier later spijt van als haren op zijn hoofd. En hij besloot om haar op te zoeken. Maar hij wist niet waar ze woonde dus hij besloot de supermarkt in de gaten te houden. Deze strategie bleek een zeer goede want binnen een aantal dagen had hij haar al gevonden. En met wat omwegen en gestuntel kwam Justus met haar aan de praat. Ze bleek Noortje te heten. En met nog wat meer omwegen en gestuntel kwam Justus om de vraag waarom zij die kras op de auto van meneer Kozijnse maakte.
Ze zei dat haar vader opgelicht was door meneer Kozijnse. Dit verbaasde Justus want hij kende meneer Kozijnse als een rechtschapen man. Maar hij vroeg door. En zij ging vertellen. Haar vader had namelijk een zaak die tuinmeubelen verkocht. En meneer Kozijnse wilde voor een lage prijs een mooie hoeveelheid plastic tuinmeubelen verkopen. Zodat hij ze voorveel geld kon verkopen.
En door deze miskoop ging zijn bedrijf bijna op de fles. Maar door zijn huis te verkopen kon hij zijn bedrijf houden. Maar bij de verkoop stond Kozijnse op de eerste rij. En omdat hij de enige bieder was kocht hij het pand voor een te lage prijs. En in dit huis werd zijn liefdadigheidscentrum. De joviale man bleek dus een oplichter te zijn. Maar wel een oplichter die dor de mazen van de wet door zwemt. Dit was vreselijk onrechtvaardig in de ogen van Justus.
Dat vond hij vooral omdat hij een beetje heel erg verliefd op Noortje werd. Hij moest en zou het huis dat door meneer Kozijnse op slinkse wijze afhandig was gemaakt aan de familie van Noortje terug geven. Maar hoe? Dit was een goede vraag. Hij riep hulp in van zijn beste vriend Stijn, Annette, Bashir en Noortje natuurlijk. Ze moesten gebruik maken van de hebberigheid van meneer Kozijnse. Ze moesten van iets waardeloos laten blijken dat het enorme waarde heeft. Maar ja dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Ze vonden in een rommelwinkel een oude viool die best als dure viool kon doorgaan.
En het was nu alleen wachten tot dat meneer Kozijnse weer eens op kantoor kwam. Hij was er hooguit 1 keer in de 2 weken. En toen meneer kozijnse eindelijk weer kwam opdagen liet justus hem de viool zien, en hij zei tegen meneer kozijnse dat hij deze op de zolder tussen de planken gevonden had. En daarna zij justus tegen hem de vader van noortje een eigendoms bewijs had, en dat deze viool heel veel geld waard was. Maar daarmee houd je een slimme man als meneer kozijnse niet mee voor de gek. Er moesten mensen komen die konden bevestigen dat deze viool heel erg veel geld waard was. De man van annette wist wel wat van muziekinstrumenten, en hij kwam dus wel in aanmerking voor een nep taxateur. Hij kwam dus langs en bekeek het oude instrument. Hij speelde er even op. En hij zij dat de viool heel veel geld waard kon zijn, en ongeveer 2 miljoen zou kunnen opbrengen. Maar dit was nog lang niet overtuigend genoeg. Ze kwamen op het idee om een inbraak te faken zo dat het leek dat de vader van Noortje zijn viool terug heeft proberen te halen. Zo gezegd zo gedaan. Er moesten niet te veel mensen naar binnen want dat zou gaan opvallen. Dus gingen alleen Justus en Bashir naar binnen. Ze haalden alles over de hoop zo dat het leek dat er naar de viool gezocht was. Toen Justus de volgende morgen zogenaamd er achter kwam dat alles over de hoop gehaald was. Belde hij de politie. Maar er was geen bewijs van daders. Daarna belde Justus meneer Kozijnse om te vertellen dat er in gebroken was. Hij vertelde ook dat hij de viool die avond op een andere plaats had verstopt.
Meneer Kozijnse was vrij zeker dat deze viool heel veel geld waard was. Maar hij wilde het nog wel door een paar andere taxateurs laten taxeren. En dus moest het bekende riedeltje van de nep taxateur worden herhaald.
Na dit ritueel ging Kozijnse met de vader van Noortje in onderhandeling over de prijs van de viool. Hij begon met 1 ton. Maar dat vond de vader van Noortje veel te weinig. Kozijnse verhoogde het bod met 1 ton. In totaal dus 2 ton. Maar ook daar ging de vader van Noortje niet op in. Hij deed wel een tegen bod. Hij wilde de viool tegen het huis ruilen. Na een tijd nadenken ging Kozijnse er op in. En de deal was rond.
Een tijdje later kwam Kozijnse te weten dat hij bij de neus genomen was. Maar in plaats van boos zijn wilde hij dat Justus hem ging helpen met zijn legale oplichting praktijken. Hier ging Justus niet op in. Hij bleef liever aan de legale kant van de wet.
Betekenis titel
Ik vind eigen rechter een goed gekozen titel, want het gaat over een jongen die de wet niet vertrouwd en het recht in eigen handen neemt.
Bespreking tijd
Er wordt ook geen tijd genoemd, ik schat dat het boek een tijdsbestek van ongeveer een jaar heeft.
Bespreking ruimte
Het verhaal speelt in een fictief dorp met de naam Stoutendam. Maar er wordt niet heel veel verteld hoe de ruimten er verder uit zien.
Bespreking personen
1. Justus Verdaasdonk: Hij is in het begin van het verhaal 16 en gaat het huis uit omdat zijn vader illegale dingen doet. Justus is goudeerlijk. Hij zou zelfs nooit een appel stelen. Hij vindt dat je de wet moet accepteren en moet naleven, want daar is deze tenslotte voor. En hij worstelt er ook heel erg moeilijk mee dat de grootste criminelen door de mazen van de wet door zwemmen.
3. Jan Hendrik Verdaasdonk: dit is de vader van Justus. Hij heeft een misdrijf gepleegd en dat kon Justus niet verhapstukken en daarom is Justus het huis uitgegaan.
4. Boudewijn De Geus: dit is de advocaat van Jan Hendrik Verdaasdonk.
5. Stijn: de vriend van Justus. Hij houdt van meteorologie en hij schrijft gedichten.
6. Joke: de (ex)vriendin van Stijn.
7. Klaas van Wakkeren: de baas van de autosloperij.
8. Bashir Abdullai Haile: Bashir werkte ook in de autosloperij en zo leerde hij Justus kennen. Ze worden goede vrienden en Bashir helpt met een plannetje.
9. Noortje: de vriendin van Justus.
10. Meneer Kozijnse: Justus werkt bij deze man en doet hulp voor arme mensen via Noortje ontdekt hij dat hij helemaal niet zo vriendelijk is en met een list het huis van Noortje haar ouders heeft “gestolen”.
11. Frans Nachtegaal: deze man helpt Justus met een plan.
12. Annette Nachtegaal: de vrouw van Frans en ze werkte in de apotheek `de Zeewald`.
13. Inspecteur Holtriger: werkt bij de politie en verhoort Justus een paar keer.
Onderwerp
Ik vind het een aansprekend onderwerp. Want ik vind misdaad leuk, maar dit boek belicht misdaad van een heel ander perspectief. Het boek heeft mij laten zien dat de ergste misdadigers eigenlijk door de mazen van de wet heen zwemmen, en de mensen die goed willen doen worden wel tegen gehouden door de wet. En dan ga je toch wel denken wat we nou echt aan de wet hebben. Maar volgens mij hebben wij gewoon de pech dat we op aarde wonen, en dat dus niets perfect is. De wet dus ook niet.
Ik vind het wat minder dat het boek een beetje laat doorschemeren dat je wel misdaden tegen misdadigers mag plegen. Want je mag niet stelen dus ook niet van een crimineel.
Ik dacht altijd dat als je iemand oplicht dat je dan vroeg of laat wel eens tegen de lamp zou lopen, maar ik wist niet dat er zoveel gaten in de wet zaten (en nog zitten). En er wordt redelijk nauwkeurig verteld hoe er gehandeld is door de mensen, en dus ook hoe er tussen de mazen van de wet gezwommen wordt. Er zit dus voldoende diepgang in. Het wordt wel een beetje voorspelbaar als Justus Noortje ontmoet weet je al dat er liefde in de lucht zit.
Ik heb vroeger wel andere misdaad boeken gelezen, dat waren vooral wolf (schrijver: Jan Postma) boeken, maar ook andere boeken, maar daar weet ik de naam niet meer van. Maar die bekijken het meer vanuit de ogen van justitie.
Gebeurtenissen
Het is een leuk verhaal met veel gebeurtenissen, maar er zit een beetje te veel herhaling in. Want bij alle 4 de taxateurs moet je het hele riedeltje weer lezen, dat vond ik vrij irritant. Er zitten ook indrukwekkende stukken in. Bijvoorbeeld als Noortje gaat vertellen hoe haar vader belazerd is. Dan lees je hoe doortrapt mensen kunnen zijn.
Het geen Justus dot getuigd van veel lef, en daar herken ik mijzelf absoluut niet in. Ik ben meer voorzichtig. En daarom denk ik niet dat ik in een dergelijk verhaal terecht zal komen. Zeker weten doe ik het niet, maar verwachten ook niet.
Maar andere dingen in het boek zou ik wel willen meemaken, bijvoorbeeld de manier waarop Justus Noortje tegenkomt is een leuke manier om aan een meisje te raken.
Personages
De hoofdpersoon is iemand die gaat leven, dat is vooral te danken aan de gedachten die ruimschoots in het boek aanwezig zijn. Maar de rest blijft een beetje vaag want daar lees je alleen de dialogen van. Je kunt je dus goed inleven in de gedachten en problemen van de hoofdpersoon. Maar van de rest van de personages kreeg ik niet veel hoogte.
En ik vind wel dat ik een beetje op de hoofdpersoon lijk. Want ik kan het ook niet verkroppen dat het rechtssysteem niet altijd werkt. Maar ik ga er op een andere manier mee om. Ik leer er mee leven, en de hoofdpersoon onderneemt actie. Dat bevalt mij wel, maar ik zou het rechtssysteem niet durven te bevechten. Met de ideeën van de hoofdpersoon ben ik het gedeeltelijk eens, want ik ben het er mee eens dat het rechtssysteem niet deugt, maar ik ben het er niet mee eens dat je kwaad met kwaad moet vergelden. Dus ook geen oplichter oplichten.
Omdat je weet hoe de hoofdpersoon denkt kan je heel erg goed voorspellen wat de hoofdpersoon gaat zeggen of doen. Dat heeft meerwaarde, maar je mist wel wat spanning.
Al weet je niet veel van de personen in het verhaal kan je hun gedrag toch goed herlijden.
En daardoor hoef je niet veel zelf te bedenken.
Ik snap de beslissingen van Justus wel behalve de beslissing om het huis uit te gaan. Dat zou ik niet doen. Volgens mij kan je beter je school eerst afmaken voor dat je iets anders gaat doen.
Opbouw
De gebeurtenissen volgen elkaar logies op. Helaas zit er geen spanning in het boek. Er is ook helemaal niets ergs aan de hand. En mijn brein heeft tijdens het lezen van dit boek geheel op nul gestaan, echt alles wordt voorgekauwd. Het had wel iets ingewikkelder gemogen.
Er is ook maar een verhaallijn want eigenlijk word alleen Justus maar gevolgd.
Ik heb zelf het liefst dat het verhaal eindigt met “en ze leefden nog lang en gelukkig” en dit boek heeft hier prima aan voldaan.
Taalgebruik
Het boek is heel makkelijk te lezen, het taalgebruik is makkelijk, en het verhaal is makkelijk. (ik vraag mij werkelijk af hoe dit ooit op een 3HAVO boekenlijst terecht gekomen is)
De zinnen zijn ook makkelijk te lezen, om over moeilijke woorden maar te zwijgen. Er komen veel beschrijving in het boek voor. Dat maakt het lezen nog wat makkelijker, maar het verhaal wordt er wel langdradig van. Er zitten wel veel dialogen in, dit is het enige moeilijke in het boek. Soms was het "ik" en soms was het "Justus" dat vond ik nogal verwarrend.
Het was een zeer makkelijk te lezen boek. Wat ook aan een aantal kant herkenbaar was. Maar heel erg simpel, en ik vond ook de spanning een beetje matig. Maar op de een of andere manier wilde ik het boek wel graag uitlezen. Ik had het bijna in een dag gelezen. Ik was toen ziek en ik had niks beters te doen.
Over de schrijver
De schrijver van dit boek is Jan Terlouw. Hij is geboren in 1931 te Kamperveen. Zijn vader was dominee en het gezin verhuisde vaak. Hij maakte een paar oorlogsjaren mee en verschillende ervaringen zie je terug in zijn boeken. In 1948 ging Jan Terlouw wis- en natuurkunde studeren. Later deed hij een dertien jarig durend onderzoek in Nederland, de Verenigde Staten en in Zweden. Later heeft hij ook nog in de politiek gewerkt. Zijn 1e boek is ontstaan door de verhalen die hij aan zijn kinderen vertelde, op aandringen van zijn vrouw is het Oom ‘Willibrord’ tot stand. Het eerste boek dat verscheen was een ander boek namelijk ‘Pjotr’ .
Dat kwam omdat de uitgever liever geen boek wou uitbrengen met losse verhalen. Later verscheen en deze boeken: Koning van Katoren , Oorlogswinter , Briefgeheim , Oosterschelde windkracht 10 , De kloof , gevangenis met open deur en De kunstrijder.
Het boek Oorlogswinter is verfilmd. Geboren: 15 november 1931
Studie: Wis- en natuurkunde, gepromoveerd in kernfysica. Heeft ook lange politieke carrière: was gemeenteraadslid, fractievoorzitter D'66, Lid van Tweede Kamer, Minister van Economische Zaken, Secretaris-Generaal, Commissaris der Koningin in Gelderland en sinds 1999 Senator van de Eerste Kamer.
Debuut: De avonturen van Oom Willibrord (1970)
REACTIES
:name
:name
:comment
1 seconde geleden