Dubbelliefde door Adriaan van Dis

De beschrijving: Motivatie Ik ben dit boek gaan lezen omdat iemand (familielid) mij dit boek heeft aangeraden. Nadat deze persoon verteld had wat er in het boek gebeurt, leek het mij een erg leuk boek om te lezen. De titel daagde mij ook uit om het boek te gaan lezen. Inhoud Dubbelliefde is de ‘geschiedenis van een jongeman’, die op zoek is naar zijn ware aard, zijn (seksuele) identiteit tegen de woelige achtergrond van de jaren zestig en zeventig. Direct na zijn eindexamen ontvlucht hij het verstikkende klimaat van Halfstad (Hilversum) om naar Amsterdam te vertrekken. Hij heeft het voornemen toneelspeler te worden, overtuigd dat hij is dat hij elke rol kan spelen. Hij wordt echter niet toegelaten. Vervolgens gaat hij Nederlands studeren op zoek naar de schoonheid in de literatuur. Hij zoekt heil in de protestbeweging tegen het Griekse kolonelsregime en leeft aan de zelfkant van de samenleving: bezoeken aan hoeren en darkrooms van homobars wisselen elkaar in snel tempo af. Hij schrikt niet terug om zelf hoer te spelen, zowel met mannen als vrouwen. Het is èèn groot rollenspel van een man die zichzelf in het middelpunt van de belangstelling plaatst, een man die geen afstand van zichzelf kan nemen, geen anderen tot zichzelf kan toelaten, een man die fundamenteel onzeker is en daarom een beeld van zichzelf construeert waaraan hij denkt te moeten voldoen in de ogen van zijn omgeving. De verlossing dient zich pas later aan, wanneer hij besluit zijn leven toe te vertrouwen aan het papier. Dat blijkt zijn ware aard te zijn: schrijver. Als schrijver kan hij trouw zijn aan zijn ware zelf. Persoonlijke reactie Het onderwerp van het boek is volgens mij ‘de geschiedenis van een jongeman’ , zoals de schrijver al vermeldde. Ik vind het boek zeker boeiend, omdat de ik-persoon steeds verschillende personages aanneemt.Het boek heeft mij wel doen nadenken over wat het leven allemaal in petto heeft.Ik vind dat het onderwerp duidelijk, misschien wel iets de duidelijk wordt verted. De schrijver laat je alle details van het leven van de ik-persoon in de jaren zestig en zeventig zien. Ik heb nog nooit een film gezien of boek gelezen dat ook maar een heel klein beetje op dit boek lijkt. Ik vind dat er in dit boek geen ‘belangrijke’ gebeurtenissen voorkomen, maar dat het meer èèn verhaal over de gevoelens van de ‘student’ is. De gedachten van de ik-persoon zijn dus veel belangrijker dan de gebeurtenissen in het boek. Ik vind de gebeurtenissen zeker boeiend, want het is telkens weer afwachten wat de ik-persoon zal gaan doen. De gebeurtenis die het meest indruk op me heeft gemaakt is dat de ‘toneelspeler’ voor het eerst met een man seks heeft, omdat de schrijver je zo laat inleven (alles zo precies vertelt) dat het lijkt alsof je het zelf meemaakt. Ik heb geen moment moeten worstelen om door het boek heen te komen, ik vond de gebeurtenissen zo boeiend, schokkend maar toch ook verrassend, dat ik maar bleef doorlezen. De gebeurtenissen worden zeer duidelijk verteld, soms misschien wel iets te duidelijk, echt alles wordt tot in details behandeld. Ik vind de ‘jongeman’ geen held, want hij doet niets bijzonders. Je komt er, vind ik, niet goed achter wat voor karakter hij heeft. Dat komt voornamelijk doordat de ik-persoon in zo veel verschillende personages ‘duikt’. Het hoofdpersonage in het verhaal is zeker levensecht en het vertoont trekken van de schrijver. Ik ben niet beïnvloed door de personen uit het boek. Ik keur het gedrag van de ‘jongeman’ goed, want ik vind dat hij een echte levensgenieter is en hij zijn eigen ideën volgt. Er zijn weinig mensen die dat ook kunnen zeggen. Ik vind de beslissingen van de ‘jongeman’ duidelijk en aanvaadbaar, omdat ik vind dat iedereen zijn eigen beslissingen moet nemen, dus het is ieder zijn eigen keuze. De ik-persoon reageert nooit zoals ik verwacht, of in ieder geval bijna nooit. Ik vind dit juist het leuke aan het boek, want als je al weet hoe de personen zullen gaan reageren, had je het boek net zo goed zelf kunnen schrijven of zou je al snel stoppen met lezen. Ik vind de opbouw van het boek wel moeilijk, want er zitten veel wisselingen van tijd in het boek, zodat ik het moeilijk vind om te begrijpen waar de ik-persoon zich bevindt. In het begin en aan het eind van het boek bevindt de ik-persoon zich in het heden, de rest van het boek is een flashback. Aan het eind van het boek blijf je zonder vragen zitten, want alles wordt heel duidelijk verteld. Ik vind dat prettig, want ik haat het als je niet weet hoe het afloopt, dus een boek met open einde. Dit boek boeide me al vanaf het begin, omdat je zoals ik al eerder heb gezegd, nooit weet hoe de reactie van de ‘jongeman’ zal zijn. Ik vind het taalgebruik van het boek redelijk moeilijk, omdat er woorden zijn gebruikt waarvan ik de betekenis niet weet. Ik vind wel dat het het heel open taalgebruik is. Daar bedoel ik mee dat de schrijver geen bald voor de mond neemt. Dat viel mij echt op. Ik vind dat er te weinig dialogen zijn, daarmee zeg ik natuurlijk ook dat er te veel beschrijvingen zijn. Dit komt doordat er weinig personages in het boek voorkomen. De gesprekken die in het boek voorkomen passen wel bij de personages uit het boek. Allebei zijn ze heel direct. Direct in de zin van ‘gewoon’ alles zeggen en doen.
Verdiepingsopdracht: Ik verwachtte dat het een leuk boek zou zijn, aan de titel kon je ook zien dat het een ingewikkeld boek zou zijn. Al mijn verwachtingen zijn dus uitgekomen, dus het boek sloot goed aan bij mijn verwachtingen. Er is zeker een verband tussen mijn verwachtingen en mijn oordeel over het boek, want in mijn verwachtingen zei ik dat het een leuk boek zou zijn en dat kwam ook voor in mijn oordeel. In het boek zijn weinig open plekken, omdat alles zo duidelijk en tot in de details door de schrijver werd uitgewerkt. De titel vind ik de grootste open plek van het boek, want het is niet duidelijk wat de gevoelens van de ‘student’ zijn. Voor mij is het ook een belangrijke open plek of het een mogelijke autobiografie is. De belangrijkste spanningsboog in het boek is dat de ik-persoon een rollenspel speelt, waarin hij zijn ware aard ontdekt. Ik vind het niet echt spannend, omdat het meer boeiendis dan dat de rillingen over je rug lopen omdat het zo griezelig is. Er wordt informatie achtergehouden namelijk wie de ik-persoon echt is. Er is een gesloten einde, want het verhaal eindigt ermee dat de ik-persoon eindelijk zichzelf heeft gevonden. Ik ben tevreden met dit einde, want ik vind het vervelend als een boek een open einde heeft en je niet weet hoe het eindigt. De tekst is fictie, literatuur en proza. Fictie omdat het niet een waargebeurd verhaal is, literatuur omdat het erkend en proza omdat er hoofdstukken en alinea`s zijn gebruikt. Evaluatie: Ik vind dat het boek een leuk en vooral boeiend boek is, omdat het een onverwacht verhaal is en daar houd ik van. Ik had dit verhaal zelf nooit kunnen bedenken, dat vind ik er erg goed aan. Wat ik minder vind is dat de ‘student’ er moeilijk te volgen is, door alle personen die hij speelt. Je komt er niet goed achter wie hij nu echt is en dat is best vervelend als je aan het lezen bent. Mijn eerste mening is niet veranderd. Ik ben tevreden met de verdiepingsopdracht en met de uitvoering van de beschrijving. Ik vond dat het wel mee viel, omdat het boek heel boeiend was, zodat je altijd verder wilt lezen. Het onduidelijkste aan het verhaal, vind ik, dat de ‘student’ zo veel verschillende personages speelt. Op sommige momenten weet ik niet goed welke rol hij nu weer speelt. Het moeilijkste aan de verdiepingsopdracht vind ik vertellen waar de open plekken zijn. Ik vind dat ik alle benodigde vaardigheden heb om dit verslag te maken, dus ga ik het de volgende keer niet anders doen.