De (ver)wording van de jongere Durer door Leon de Winter

Korte motivatie van de boekkeuze.

Omdat ik niet wist welk boek ik wilde gaan lezen, ging ik naar de bibliotheek. Ik was verteld dat Hoffman's honger van Leon de Winter een goed boek was, maar ik vond dat iets te dik om te lezen. Van alle boeken die in de bibliotheek aanwezig waren van Leon de Winter, leek dit boek het meest interessant.

Samenvatting

De 19-jarige Dürer verlaat de jeugdgevangenis Nieuw Vosseveld te V. (plaatsnamen in Nederland kort de schrijver zo af) en keert terug naar zijn ouderlijk huis. Onderweg in de bus ziet hij buiten verschillende dingen tegelijk gebeuren: hij ziet een stelletje zoenen, een voetballer maakt een doelpunt op een voetbalveld achter een benzinestation, een treinrails loopt tussen het voetbalveld en het benzinestation, een goederentrein rijdt er langzaam overheen. Even later zit hij in een stationsrestauratie en leest hij verschillende dingen, waarbij hij niet hoefde na te denken. Bij alles wat hij zag ontdekte hij een moeilijkheid. Op weg met de trein naar zijn woonplaats A. voelt hij van alles tegelijk: onmacht, eenzaamheid, niets leek hem nog logisch. Thuis gekomen ervaart hij een grote afstand tussen hem en zijn ouders. De eerste dagen bij zijn ouders thuis waren weinig bijzonder. Na een paar dagen ziet hij het boek "Uit het leven van een Nietsnut" wat hij had meegenomen uit de gevangenisbibliotheek. Hij houdt het boek constant bij zich en leest er af en toe in. Na een paar dagen, als Dürer weer in de Nietsnut leest, wil hij net als Nietsnut (de hoofdpersoon van het boek heet zo) een tocht maken. Op de verjaardag van zijn zus vertelt hij in een nutteloos gesprek aan zijn neef dat hij weg wil, naar Italië (net als Nietsnut). Waarom? "om weg te gaan" zegt Dürer. Ook ontmoet hij Yoyce, een vriendin van zijn zus. Hij wordt verliefd op haar.
Dürer ontmoet Peter, de jongen waarmee hij een taxi had gestolen waarvoor Dürer naar de gevangenis moest. Peter was eenzaam, hij vond het maar niks in Nederland, dus wilde weg. Dürer kreeg een paar dingen van hem, waaronder een stiletto, en Peter ging weg. Dürer wil ook weg naar Italië, hij wil vrijheid. De ouders van Dürer hebben een oude schoolmaat van hem laten komen om met hem te praten. Die gaat een stukje met Dürer rijden, maar die heeft er al lang schoon genoeg van en verdwijnt. Dürer ging weg, de Nietsnut wees hem de weg. Hij ziet in een buurthuis een ruzie, en hij zorgt dat de betrokken jongens ophouden en naar huis gaan. Karina werkte in het buurthuis, en Dürer blijft bij haar slapen, en het is voor het eerst dat hij met iemand zo openlijk sprak. De volgende ochtend vertrekt hij nog voordat Karina wakker is. Hij steelt geld van haar, genoeg om 3 maanden van te kunnen leven. Voordat hij echt vertrekt gaat hij nog op bezoek bij het werk van zijn moeder, maar hij vindt haar niet. In een warenhuis koopt hij een schrift en schrijfwaren, een rugzak en kleding.
Dürer begint nu echt aan zijn tocht, hij lift mee met een Duitse arts, die een congres in A. had bijgewoond. Zijn naam was Herwig Jungmann. Ze reden naar München, waar Herwig woonde. Dürer wil vanuit München verder liften, maar dat lukt niet. Vanaf die dag gaat hij een soort dagboek bijhouden. Hij overnacht in een pension, waar hij Italianen ontmoet die zeggen dat Italië slecht is. De volgende dag verblijft hij weer in het pension, waar hij iets meemaakt wat zijn beeld van Italië doet veranderen. Een Italiaanse illegale gastarbeider vertelt dat hij uit Zuid Italië komt waar veel armoede heerst. Hij wordt gezocht door de politie, en pleegt zelfmoord door van het dak af te springen. Hij komt erachter dat er ook slechte dingen over Italië worden verteld in de Nietsnut, en dat Nietsnut er helemaal niet blijft omdat hij het niks vindt. Na 15 dagen verliet Dürer München, en ging met de trein weg, waarheen wist hij nog niet. In de trein ontmoet hij Sabine, een mooi meisje. Ze was op weg naar H.v.H. om daar vandaan naar Engeland te reizen. Hoewel Dürer niet terugwilde naar Nederland ging hij toch naar H.v.H., alleen om Sabine te zien. In een hotel blijven ze bij elkaar slapen, die volgende morgen wordt Dürer alleen wakker.
Na een paar dagen verlaat Dürer het hotel en gaat naar een dancing. Daarna houdt hij een taxi aan. De volgende dag wordt de taxi gevonden, en ook de dode chauffeur. Dürer heeft toen nog bij een boerderij wat gegeten en nieuwe kleding meegenomen. Toen is Dürer nog naar Karina geweest. Ze vond het niet erg dat hij geld van haar had gestolen, ondanks dat het zo'n 3000 gulden was. Communicatie was niet mogelijk met hem vertelde ze. Nu gaat Dürer naar zijn ouders waar hij van alles heeft gesloopt en toen is hij door de politie gepakt. Hij zit nu in een kliniek waar hij niks doet, hij is als een plant. Volgens de verteller "keert Dürer deze wereld in triomf de rug toe, en zal hij voortaan zwijgen als het graf".

Titelverklaring.

Het boek gaat over Dürer, die als ex-gedetineerde iets meemaakt waardoor hij voor goed verandert. Het is dus een verwording van Dürer.

Sfeerbeschrijving.

In het begin weet de verteller alles van Dürer. Hij weet volledig wat Dürer's gedachten zijn, en waar hij is en wat hij doet. Naarmate het boek vordert moet de schrijver afgaan op verklaringen en dagboeknotities van Dürer. Dit hoort bij het boek, omdat Dürer zich van iedereen wil afzonderen, uiteindelijk ook van de schrijver, en dus ook de lezer.

Eerste persoonlijke reactie.

Dit is een boek van klasse. Het boek is verreweg het beste boek wat ik tot nu (07/01/2001) toe heb gelezen. Zelfs Dürer zou niet kunnen omschrijven hoe goed dit boek is.

Verdieping.

Karakter van Dürer: hij is heel rationeel, hij ziet dingen op een speciale manier. Hij krijgt een eigen kijk op de wereld, vindt veel dingen die voor de gewone mens onmisbaar is nutteloos. Hij vindt dat de huidige samenleving veel fouten bevat.

Het doel van Dürer is om weg te gaan van Nederland, naar een land waar iedereen in harmonie leeft, en waar hij veel vrijheid heeft, en niet wordt gestoord door de uniformering door de tv, reclames e.d. Dit doel bereikt hij niet.

De hoofdpersoon uit dit boek is natuurlijk Dürer. Andere personen in het boek zijn niet zozeer belangrijk voor het boek, wat de gedachtes van Dürer beschrijft. Een ander belangrijk (fictief) persoon is Nietsnut. Zonder de Nietsnut was Dürer misschien nooit weg gegaan.

Evaluatie.

Hoe goed dit boek is valt niet te beschrijven. Sinds ik dit boek heb gelezen, verwacht ik dat maar weinig boeken die ik nog ga lezen zo goed zijn als deze. Het is ook best moeilijk om over dit boek een uittreksel te maken, dat komt waarschijnlijk omdat de tekst best moeilijk te verwoorden is.