Zakelijke gegevens
Titel van het boek: De Turkenflat
Auteur: Henk Apotheker
Aantal bladzijdes: 311
Jaar van uitgave: 2000
Genre: Thriller

Eerste reactie
Toen ik het boek zag, viel me als eerst de titel op. Toen ik de achterkant van het boek las, sprak me het verhaal ook aan. Ondanks dat het een heel dik boek is, besloot ik het om te lezen. Toen ik het eenmaal was begonnen met lezen, vond ik het wel leuk. Het werd ook steeds spannender.

Samenvatting
In het boek worden er twee verhalen verteld. Het ene verhaal gaat over Ayse, een verdwenen meisje van vier jaar. Op een middag moet de vader van Ayse, Hikmet, op haar passen. De vader van Ayse is een gokverslaafde en geeft al zij geld uit aan een fruitmachine. Daarom heeft de moeder van Ayse, Ceren, al het geld verstopt voordat ze naar haar werk ging. Toch zorgt iemand anders er voor dat Hikmet aan geld komt en zo naar een gokmachine gaat. Hij laat Ayse alleen thuis. Zij is op straat aan het spelen. Van haar oom krijgt ze haar fietsje waarmee ze heel erg ver weg fietst. Later wordt Ayse gezien door een 8 jarige Peter en een 5 jarige Arkan. Dat zijn de enige getuigen die informatie kunnen leveren aan de leiders van deze zoektocht, namelijk Klein Drienen en Kressen. De getuigen vertellen de inspecteurs dat ze Ayse samen met een Nederlandse, korte en kale man hadden gezien. Arkan zegt dat hij Ayse met 2 meisjes had gezien die een hoofddoek droegen. Het fietsje van Ayse wordt gevonden die onder struiken is verstopt. En tijdens het zoeken in de oevers wordt het lijkje van Ayse gevonden.

En het andere verhaal gaat over Dennis. Dennis wilt met zijn busje een reis maken met andere mensen en zo geld verdienen. Zijn vriendin is hoogzwanger en wilt niet dat hij op reis gaat. Dennis moet nog alleen zijn oude busje opknappen en grootrijbewijs halen. Met het opknappen van zijn busje wordt hij geholpen door Ibrahim, een Turkse jongen van 14 jaar. Ibrahim is een jongen die eigenlijk diep in de problemen zit. Hij werkt namelijk voor een pizzakoerier die samen met de pizza’s ook zakjes met cocaïne stuurt naar de liefhebbers. Hiervoor gebruikt hij Ibrahim. Ibrahim vindt het best, als hij maar zijn geld krijgt. De vader van Ibrahim vindt het ook goed. Hij krijgt het geld van Ibrahim en Ibrahim krijgt hierna ook meer zakgeld. Met het halen van zijn grootrijbewijs wordt hij geholpen door Bert. Hij is een vreemde man volgens Dennis. Tijdens zijn rijlesuren gaat hij samen met Bert gele pakketjes wegbrengen. Bert zegt dat daar een afslankmiddeltje in zit. Later blijkt dat daar helemaal geen afslankmiddel in zit, maar kinderpornobladen. Daar is Dennis erg geschokt over. Hij komt hier door Ibrahim achter. Hij vertelt aan Dennis dat Bert heel vaak rare dingen aan hem vraagt over zijn zusjes Meral en Senay. Hij vroeg een keer bijvoorbeeld: Zijn de zesjes wel geschoren? Ibrahim wist niet wat voor antwoord hij daar op moest geven. Zijn zusjes zijn ook verkracht door Bert in zijn auto. En Ibrahim komt via zijn zusjes ook aan zo een geel pakketje. Daar kijkt hij soms ook in en heeft het verstopt in de werkschuur van Dennis. De politie vindt het en denkt dat het van Dennis is.
Later in het verhaal gaat de twee verhalen steeds meer met elkaar mengen. Zo wordt het duidelijk dat Ayse helemaal niet ontvoerd is door pedofielen, maar dat ze is verdronken toen ze met de 2 zusjes van Ibrahim naar het park ging. De zusjes van Ibrahim wilden haar wel redden, maar waren bang dat hun kleren vies zouden worden. En als hun kleren vies worden of als ze iets doen wat niet mag van hun vader, worden ze op de goederenlift van hun flat gezet door hun vader als straf. Ze hebben het aan hun broer Ibrahim verteld dat Ayse was verdronken. Die heeft het fietsje van Ayse verstopt onder de struiken, en heeft takken over het lijk van Ayse gezet zodat niemand haar zou zien.
Aan het eind van het verhaal wordt ze hoogzwangere vriendin van Dennis, Elena, ontvoerd door Bert. Dennis gaat samen met Ibrahim zijn vriendin redden. Ze zijn net op tijd als ze in het ziekenhuis aankomen. Ze krijgen een dochtertje.

Verhaaltechniek
• Schrijfstijl
De schrijfstijl van dit boek is niet echt moeilijk. Het is makkelijk te begrijpen en er waren ook net echt woorden die ik niet begreep. Het was allemaal in gewoon alledaags Nederlands geschreven.
“Rond middernacht zag Kressen hoofdinspecteur Gavel zijn kantoor binnenlopen. Hij nam zijn kans waar en liep direct achter hem aan naar binnen en sloot de deur. ‘Het onderzoeken van Yildirims garage was een blunder,’zei Kressen.”
Zoals hier ook gezien is het makkelijk om te lezen.

• Plaats
Het verhaal speelt zich af in Nederland, in Arnhem. Het verhaal speelt zich ook heel vaak voor in de buurt van de Turkenflat. Die staat in de Elfenbankstraat. Dat is een flat waar veel Turken in wonen. Ook speelt het verhaal zich vaak af op het politiebureau. Daar worden vergaderingen gehouden.

• Tijd
Het verhaal speelt zich af in deze tijd, want in het verhaal komen dingen voor die er vroeger niet waren. Bijvoorbeeld; mobieltjes. Verhaalduur is 11 dagen. Het verhaal is verteld in een chronologische volgorde. Dat betekent dat het verhaal begin van het begin en eindigt aan het eind van een avontuur. Het verhaal is ook gebaseerd op een waar gebeurd verhaal. Dat staat helemaal achter in het boek onder ‘Verantwoording’. Er staat: ‘De plot van De Turkenflat, is in grote lijnen, ontleend aan een zaak die de Arnhemse politie in 1991 heeft behandeld. De personages, hun beweegredenen en hun betrokkenheid bij criminele activiteiten zijn volledig aan mijn fantasie ontsproten.’


• Personages
Peter Kressen: Hij is de rechercheur en hij leidt de zoektocht naar Ayse. Twee jaar geleden heeft hij een meisje niet kunnen vinden die ontvoerd was door een man. Daarom wilt hij deze keer zijn best doen om Ayse te vinden. Hij heeft altijd een nette pak en een colbert aan.
Klein Drienen: Hij is een echte Arnhemmer. Klein Drienen werkt eerst op een andere afdeling van het politiebureau. Hij weet al twee jaar dat hij homoseksueel is, maar durft het tegen niemand te zeggen. Klein Drienen houdt niet van nette pakken en heeft daarom meestal zijn uniform aan.
Dennis Hiemstra: Dennis is een jongen van iets in de 20. Hij heeft een Kroatische vriendin Elena, die hoogzwanger is. Hij werkt samen met René. Ze hebben een busje waarmee ze met andere mensen een reis gaan maken. Hun bedrijfje heet Bear Travels. Dennis praat vaak over allerlei dingen met Ibrahim. En hij krijgt buslessen van Bert Goossens.
Ibrahim Yϋcedağ: Hij is een jongen van 14 jaar en werkt voor een pizzakoerier waarvan hij soms ook drugs moet bezorgen aan klanten. En soms werkt hij bij Dennis in de schuur, en helpt hem met het poetsen van het busje van Dennis. Ibrahim is bang voor de politie, want hij denkt dat als ze hem zien, ze hem zullen oppakken.
Hikmet Karmak: hij is de vader van Ayse. Het lijkt wel alsof hij niet van zijn dochtertje houdt. En alleen maar denkt aan de fruitmachine. Hij is dus gokverslaafde. Hij gehoorzaamd zijn oom Bayram Amca heel erg goed. Hij leent veel geld van hem en is dus echt machteloos en slap.
Ceren Karmak: zij is de moeder van Ayse. Ze houdt heel erg veel van haar dochter. Ze heeft een zwarte baan, namelijk zwart schoonmaken. Ze verstopt altijd haar waardevolle spullen en geld zodat haar man er niet mee gaat gokken.
Hatice: zij is de grote nicht van Ayse. Ze helpt Kressen met door dingen te vertellen aan hem die in de familie gebeuren zodat Kressen makkelijker de problemen kan oplossen.

• Vertelwijze
De auteur verteld een verhaal uit zijn oogpunt. Maar ik vind dat hij een beetje racistisch verteld, want hij doet alsof Turken heel erg dom zijn, en dat geen enkel Turk Nederlands kan spreken. Dat ze niets zelf kunnen oplossen en dat het allemaal probleemmensen zijn. Ik vind dat hij niet naar een klein stukje van de Turkse bevolking in Nederlands moet kijken als hij zo een verhaal gaat schrijven. Hij schrijft dat ze personages in het verhaal dingen over Turken zeggen die helemaal niet kunnen volgens mij. Zoals op bladzijde 74: “‘zijn vrouw loopt met zo’n oranje bril op. En maar lezen in de Koorkraan.”
Daarmee wordt de Koran bedoeld en ik vind het echt niet kunnen dat ze over zulke serieuze religieuze dingen grappen maken. Daardoor vond ik het op een gegeven moment ook niet meer echt leuk om te lezen.


Thematiek
Thema
De thema van dit verhaal is detective, want er wordt veel onderzocht en ondervraagd in dit verhaal om achter allerlei geheimen te komen. Er worden allerlei puzzelstukjes gevonden en naast elkaar gezet. En het is ook zoals ik al zei gebaseerd op een waar gebeurd verhaal.
Motieven
Een van de belangrijkste motieven voor mij is het motief communicatie. In het boek, als mensen tegen elkaar praten, wordt er slecht naar elkaar geluisterd. Er zijn natuurlijk ook momenten waarop mensen heel erg goed naar elkaar luisteren. Bijvoorbeeld als iemand ondervraagd wordt. Maar als Ibrahim en Dennis bijvoorbeeld met elkaar praten, luisteren ze niet echt prefect naar elkaar. Soms lopen ze zelfs weg als ze ander praat.
Een ander belangrijk motief is criminaliteit. In het verhaal komen er veel soorten van criminaliteit voor. Één voorbeeldje ervan is dat Bayram Amca de leider is van drugsverkopers. En dat Ibrahim een droegskoerier is.

Titelverklaring
De titel van dit verhaal is Turkenflat, omdat het meisje dat verdwaald is, want in de Turkenflat. Dat is een flat in de Elfenbankstraat in Arnhem, waarin bijna alleen maar Turken wonen.

Fragment boek
‘Is mij kind. Meisje!’
‘Meneer?’ zei de agent in de meldkamer, ‘meneer? Wat is uw naam?’
‘Is niet in de huis.’
16.24;(verm.)Allocht.man, schreef de agent, kind? Hij zag
op de computer dat het een adres in Malburgen was.
‘Wat is er met uw kind, meneer?’ riep hij.

‘Niet is de huis!’ De agent hoorde de wanhoop in de stem.
weg, schreef hij. Toen vroeg hij naar de leeftijd.
‘Vier jaar.’
Hij beloofde dat er een wagen langs zou komen.
‘Waarom schreeuwde je zo?’vroeg zijn collega.
‘Iemand uit Kalmukkië die er óók niks aan kan doen
dat hij geen Nederlands spreekt,’ zei hij en rolde met zijn ogen.
Zijn collega glimlachte en keek even mee op het formulier.
‘Geen naam?’
‘Kalmukkaans zit weer niet in míjn culturele…’
‘De Elfenbankstraat… Daar zit een code op.’ Ze toetste
de naam in op haar computer. ‘Klonk hij Turks? Oei oei.
Heb je al een wagen gestuurd?’
‘Nee,’ zei de agent.
‘Gelukkig,’ zei zijn collega terwijl ze naar een telefoon
reikte, ‘laat mij maar even.’

Ik heb dit fragmentje gekozen omdat het hele verhaal eigenlijk hier begint. De vader van Ayse belt naar de politie en die weten dat het de Elfenbankstraat is en dat het zeker van de Turkenflat is. Ik vind dat je dit gelezen moet hebben voordat je aan het hele verhaal begint, want als je niet weet dat er wordt gebeld voor een melding, dat je dat later denkt van: wat gebeurt er?

Eigen mening
Ten eerste vind ik het boek leuk. Ik vind het boek leuk omdat het over Turken gaat. Het zijn allemaal bekende namen en dus was het zo wel een beetje leuk lezen. Ook was het leuk om te lezen omdat het erg duidelijk was geschreven, en dat het geen moeilijke taalgebruik was.

Ook vind ik het een spannend boek, omdat er steeds meer nieuwe puzzelstukjes bij komen. En dan wil ik weten hoe het af gaat lopen en of het wel allemaal goed gaat komen of niet. En het is ook erg spannend als Dennis geluiden hoort in de goederenlift. Hij hoort een huilend meisje, waarvan later blijkt dat ze er op moest staan voor straf.
Als laatst vond ik het boek mooi, want toen Ayse werd gevonden, moest inspecteur Kressen ook bijna huilen. Hij hield haar echt goed vast en was daar voor ook erg bezorgd over haar. Ik vind het ook heel erg zielig voor de moeder van Ayse, als ze hoort dat Ayse dood is.

B. Verwerkingsopdrachten

2. Schrijf een ander eind aan het verhaal
Als de brandweerman in een oranje pak een been omhoog haalt, is het precies het been van de omschrijving van het meisje Ayse. Het lichaam is nog warm. Dat betekent dat ze er net in is gevallen. Er worden meteen ambulances en onderzoeksteams geroepen. Ayse wordt naar het ziekenhuis gebracht. De ambulance sirenes loeien door de straten van Malburgen. Iedereen denkt dat het Ayse niet meer kan zijn. Als ze aankomen bij het ziekenhuis, wordt ze meteen naar de operatiekamer geholpen. Als het water wordt uit haar longen gehaald. Haar ouders zijn ondertussen gebeld. Een half uur later komen de ouders het ziekenhuis binnen rennen, en zien inspecteur Kressen daar staan. Ze mogen Ayse even zien. Ze heeft een beetje haar kleur terug gekregen. En haalt weer rustig adem. Gelukkig, alles is voorbij, denk de moeder van Ayse. De ouders van Ayse, Hikmet en Ceren, vragen aan de dokter wanneer ze weer naar huis mogen. De dokter zegt dat ze over een dagje weer naar huis kan gaan. Tenminste als het voorlopig zo blijft. Kressen vraagt de ouders van Ayse naar huis te gaan. En het nieuws aan iedereen te vertellen. En dat ze haar morgen op kunnen komen halen. Maar dat willen ze niet. Ze willen bij hun lieve, kleine, prinsesje blijven. Kressen neemt dan afscheid van de ouders en van de dokter en gaat zelf naar huis. Nu kan hij tenminste lekker slapen. Zonder schuldgevoel. De volgende dag gaat inspecteur Kressen weer naar het ziekenhuis om te kijken hoe het met Ayse en de ouders gaat. Als hij de gang in loopt ziet hij de hele familie Yildirim daar staan. Hij groet hun allemaal een voor een en gaat dan kijken hoe het met Ayse is. Hij ziet dat ze haar oogjes al open heeft gedaan. Ze kan nog niet praten, maar dat komt nog wel, denkt hij. Dan mogen ze ouders Ayse weer meenemen naar huis. Ze bedanken de dokter en Kressen voor hun moeite, en gaan met Ayse in de armen van haar vader naar huis. Kressen neemt een besluit om over een paar dagen even op bezoek te gaan bij Ayse. Om te vragen hoe het met haar gaat. Een paar dagen later gaat hij naar de Elfenbankstraat. Hij stapt de Turkenflat in en gaat naar de derde etage. Hij belt aan bij de Yildirims. En Kressen schrikt als hij ziet wie er open doet..! Het is Ayse! Hij laat het niet merken, maar hij is erg gelukkig om haar weer op haar benen te zien. En ze lacht weer zo lief. Ze nodigt hem naar binnen, en daar is haar vader al. Toen Kressen een kopje koffie kreeg, merkte dat Ayse even niet meer in de woonkamer was. Ze was al een tijdje weg. Kressen zat daar maar naar de vader van Ayse te kijken. Hij kon hem toch niet verstaan als hij praatte. Toen hij net opstond om weg te gaan, kwam Ayse rennend de woonkamer binnen stromen. ‘Politie! Politie!,’ schreeuwde ze, ‘ik heb cadeautje!’ ‘Nou laat maar een zien’, zei Kressen. Ze duwde hem een papier in de hand en keek erg verlegen. Het was een tekening van Kressen en Ayse hand in hand, in het water. Kressen moest lachen. ‘Dit is de mooiste tekening die ik ooit heb gezien, Ayse’, zei hij. ‘Ik ga het boven mijn bureau hangen, oke?’, vroeg hij. ‘Oke politie’, zei Ayse. En Kressen vertrok. De tekening van Ayse kreeg een mooi plekje in het kantoor van Kressen. Een heel mooi plekje.