Sabine Kroese is 23 jaar en net terug van een burn-out, als ze in de krant leest dat er een reünie is van haar oude middelbare school in Den Helder. Ze heeft niet zulke fijne herinneringen aan die school en ze krijgt steeds weer flash backs van haar verdwenen, eerst geliefde toen gehate, vriendin Isabel. Op de school werd ze veel gepest door een groepje waar Isabel de lijder van was. Sabine krijgt steeds weer meer over de zaak, die nog niet is opgelost, te weten door flashbacks, gedachtes en dromen.
Als ze terugkomt op haar werk merkt ze dat er veel is verandert, Renée is hoofd van het secretariaat geworden en heeft volledig gezag en Jeanine waarmee ze het altijd goed kon vinden werkt niet meer bij de bank. Sabine mag Renee gelijk al niet meer en er ontstaat een stille vijandschap tussen deze twee. Diezelfde dag nog zoekt ze Jeanine nog op, ze staat helemaal voor Sabine open.
In de epiloog word beschreven hoe Isabel vermoord is, in het bos.
Sabine besluit een nieuw leven te beginnen, en probeert het dilemma een tweede keer weg te stoppen.
Mening
Ik vond het boek De reünie zeker een mooi boek. Het is een geloofwaardig en origineel verhaal, dat spreekt mij aan. Het boek is heel gedetailleerd wat het in principe langdradig maakt, maar omdat er genoeg gebeurtenissen in het verhaal voorkomen en het in niet-chronologische tijdsvolgorde staat is het absoluut niet langdradig en zeker niet saai. Ik vond het lekker om te lezen, dat betekend voor mij dat ik snel door het verhaal kan vliegen en als ik iets mis
niet hoef terug te lezen, dus eigenlijk vond ik het verhaal niet te ingewikkeld.
Ik zou van deze schrijfster zeker nog veel meer willen lezen, het boek vond ik écht leuk. Dit was het eerste boek van haar dat ik ooit gelezen heb, en het heeft een grote indruk op mij gemaakt. Als alle boeken van Simone van der Vlugt zo indrukwekkend zijn, wil ik ze allemaal lezen.
Nog bedankt voor de tip, vorig jaar had je onze klas dit boek aangeraden en daardoor heb ik dit boek gelezen.
Verwerkingsopdracht
Ik, waarom zo?
waarom voel ik mij zo
zo vergeten
wat is er aan de hand
ik wil het weten
niet lekker in mijn vel
thuis weer een rel
ik voel me rot
het maakt mij kapot
teveel zorgen, teveel onrust
te veel aan mijn hoofd
niets doet mij wat
niets maakt mij vrolijker
waarom dit
waarom, heb ik dit verdiend
moet ik dit nu hebben
hoelang duurt dit nog
het positief denken
gaat mij krenken
het wil niet meer zoals
zoals ik wil mijn leven lijden
- jenske -
http://www.gedichten-freaks.nl/toon.asp?num=548466
• Dit gedicht vind ik bij het begin van het verhaal passen. In het begin zit ze alleen verlaten thuis, haar familie woont ver weg en vrienden heeft ze niet.
Omdat ze een burn-out heeft klopt alles wat er in het gedicht staat met haar, ze zit niet lekker in haar vel, teveel zorgen en niets maakt haar vrolijk.
Ik heb dit gedicht uitgekozen omdat Sabine zou dit zelf geschreven zou kunnen hebben.
Onzekerheid -
het verleden achtervolgt je stap na stap
dingen die je liever weg wilt in 1 hap
de momenten blijf je herbeleven
ook al zijn ze je al vergeven
nog steeds kan ik niet helder denken
en met een glimlach liefde schenken
maar toch blijf ik graag in leven
voor diegenen die mij zoveel liefde hebben gegeven
- -broken- -
http://www.gedichten-freaks.nl/toon.asp?num=547902
• Dit gedicht heb ik uitgekozen omdat dit haar grootste probleem beschrijft. Ze heeft namelijk grote problemen met haar verleden, haar middelbare schooltijd. Vooral de verdwijning van Isabel zit haar dwars, ‘de momenten blijf je herbeleven’, steeds komt bij haar weer dezelfde herinnering boven van het moment dat ze Isabel voor het laatste zag.
DE BULT
Ik heb je uit de modder opgeraapt, als ’n klein
verloren diertje. Je was geschramd en geschaafd, je hoest
was onbedaarlijk, en ook je vleugeltjes waren verwoest:
waarlijk, ellendiger kon je ‘r niet aan toe zijn.
Ik heb toen, om je niet te verontrusten
twee van je soortgenootjes aangehouden, even git-
zwart en verward van haar als jij, en voorzien van bit,
leidsels en zeel, zo zijn we opgetrokken.
Ik suste je voortdurend, terwijl je in ’t karretje lag.
aan niets had ik schuld, want: niemand zag
die bult op de weg, hij lag volstrekt verhuld
in de schaduw en toch: je hebt me ontzettend gekuld:
als ’n bezetene kwam je uit je karretje gevlogen,
je hebt me geranseld, bespuugd, bespogen!
Uit: ‘Liederen van weemoed, wanhoop en waanzin’, 1974.
http://www.gedichten.nl/nedermap/gedichten/gedicht/55008.html?zoekresultaat=ja
• Dit gedicht geeft niets precies aan, maar ik vond dit gedicht zo bij het verhaal passen omdat dit de relatie tussen Isabel en Sabine weergeeft. Sabine heeft heel veel voor Isabel betekend maar als het erop neer kwam was Isabel er nooit voor Sabine. In de eerste strofe denk ik bijvoorbeeld aan
REACTIES
Log in om een reactie te plaatsen of maak een profiel aan.
:name
:name
:comment
1 seconde geleden
F.
F.
precies duizend woorden!
10 jaar geleden
Antwoorden