De ontaarde slapers door Ward Ruyslinck

1. Bibliografische gegevens Ward Ruyslinck, De ontaarde slapers
Jaar van oorspronkelijke uitgave: 1957
Uitgeverij Smits Wommelgem, Antwerpen
Druk van gebruikte uitgave: tweeentwintigste druk, 1990 2. Opdracht en motto Bij dit boek is geen opdracht of motto aanwezig. 3. Motivering boekkeuze Ik wilde eerst eigenlijk ‘Het gouden ei’ lezen maar die hadden ze niet meer in de mediatheek. Toen zag ik de passievrucht liggen en dat leek me op zich best een mooi boek. Totdat iedereen me vertelde dat het een heel saai en langdradig boek is. Ik heb het boek gelijk teruggelegd en ben op zoek gegaan naar een ander boek. Na lang zoeken ben ik eindelijk een boek tegengekomen dat mij wel aansprak. Ik heb toen om de mening van de juf gevraagd en die vertelde mij dat dit een heel mooi boek was. Dus toen ben ik het maar gaan lezen. 4. Verslag van je leeservaring 7 februari 2003

Deel 1, pagina 5 t/m 31
Ik vind het best een leuk verhaal. In het begin had ik een beetje moeite om door het boek te komen. De eerste paar bladzijdes waren zo ongelofelijk saai, dat ik telkens twee bladzijdes las en dan er weer mee stopte. En zo ging dat nog een paar dagen door. Totdat ik er even echt voor ging zitten en het eerste deel in een ruk heb uitgelezen. Ik vind de schrijfstel van het boek op zich best ingewikkeld. De zinnen zijn vaak veel te lang zodat je als je aan het eind van je zin bent, het begin al niet meer weet. Het verhaal wordt gewoon op chronologische volgorde verteld. Dat is wel makkelijk want dan kan je niet zo makkelijk in de war raken. Het taalgebruik van Silvester en Margriet vind ik wel grappig, het is tenminste weer eens een keer wat anders als dat saaie, strakke Nederlands. Af en toe moet je wel een paar keer goed kijken totdat je echt goed begrijpt wat er nou eigenlijk staat, maar het is niet echt storend. Het verhaal wordt vertelt op een hij/ zij manier. Er wordt heel de tijd gezegd hij dit, zij dat enz. Ik denk dat het thema van dit deel van het verhaal luiheid is. Silvester en Margriet willen zo weinig mogelijk doen, en als ze iets moeten doen stellen ze het zo vaak mogelijk uit. Ik denk dat Margriet ergens in het verhaal doodgaat ofzo. Ik weet niet hoe ik hierop kom maar ik heb gewoon zo’n gevoel. Ik denk ook dat Silvester uiteindelijk met de koets meegaat en zijn vrouw en zijn huis ‘vergeet’. Het verhaal speelt zich af rond 1930/ 1940 in Vlaanderen (ze praten namelijk Belgisch). 11 februari 2003
Deel 2, pagina 32 t/m 61
Het verhaal is heel langdradig en doordat het zo langdradig is word het automatisch ook een beetje saai. De gebeurtenissen op zich zijn niet zo saai, maar de manier waarop het uitgebreid verteld word maakt het saai. Bijvoorbeeld als Silvester het dak op gaat, zo’n stuk kan je in vier zinnen beschrijven, maar in dit boek verdelen ze dit kleine stukje over drie bladzijdes. Het boek op zich is wel grappig. Ik vond vooral de reacties van Silvester leuk, telkens als hij buiten komt. Ik heb het idee dat Silvester en Margriet een nieuw leven op gaan bouwen als Silvester op het dak staat en eens goed naar de wereld kijkt. Dat ze toch wel graag deel uit willen maken van de wereld. Het verhaal wordt nog steeds in een hij/zij vorm verteld. Het thema van dit deel van het boek is eveneens luiheid. Ze doen nog steeds de hele tijd niks. De plaats waar het verhaal zich afspeelt is nog steeds Vlaanderen, half 20e eeuw. 19 februari 2003
Deel 3, pagina 62 t/m 92
Er komt eindelijk wat meer actie en beweging in het verhaal. Ik was al bang dat het hele boek al zo saai zou zijn. Het verhaal is nu wat afwisselender en er gebeurt nu tenminste ook wat. Het wordt nu ook op een wat boeiendere manier verteld. Ik denk niet dat de voorspellingen die ik eerder heb gedaan kloppen. Ik denk wel dat er een oorlog komt. Toch is het niet echt een boek wat ik verwacht had. Ik dacht dat verhaal zou gaan over een man die eindelijk het leven weer op zou pakken, maar die dan doodziek wordt. Het blijkt dus dat ik de achterkant van het boek een beetje verkeerd begrepen heb. In dit deel van het boek is het thema anders. De luiheid van de mensen is een heel klein beetje over gegaan. De luiheid verandert in angst. Angst dat er een nieuwe oorlog uitbreekt. Deze angst heerst vooral bij Margriet, die al langer last heeft van een ziekelijke angst voor oorlog. Het verhaal speelt zich nog steeds af in Vlaanderen ongeveer half 20e eeuw. 22 februari 2003
Deel 4, pagina 93 t/m 122
Ik vond het best een leuk boek om te lezen. In het begin was het een beetje saai, maar als je ongeveer in het midden van het boek zit, gebeurt er vanalles wat je niet verwacht. Daarom is dus ook geen voorspelling van mij uitgekomen. Het boek geeft zeg maar eerst van die ‘tips’ dat je denkt van ooh er komt oorlog. Dan zit je helemaal te wachten totdat het begint en dan breekt dat stuk nooit aan. Dat is op zich wel weer eens een keertje leuk. Het is weer eens wat anders als die boeken waarvan je drie bladzijdes leest en dat je dan al kan raden wat er verder in het boek allemaal gaat gebeuren. Het hele boek is in de vorm van en hij/zij verhaal verteld. Er valt niet precies in een woord te zeggen wat nou het thema is, maar het gaat over een man die eindelijk zijn leven weer wilt opbouwen, maar dat het dan al te laat is. Het hele verhaal heeft zich rond 1930/1940 afgespeeld in Vlaanderen. Ik vond het wel jammer dat ik me niet goed in de personen kon inleven. Bij heel veel boeken heb ik dat wel en dan lijkt het net of je het allemaal echt meemaakt. Ik vond het wel jammer dat dat bij dit boek niet zo was. Ik denk dat dat komt omdat die mensen heel lui waren en ikzelf kan eigenlijk nog geen minuut stilzitten. Het verhaal was wel heel realistisch. Het had ook eigenlijk een beetje stom gestaan als je zo’n serieus verhaal hebt, dat er dan ineens zo’n heel onrealistisch stukje in voorkomt. Dat zou heel het verhaal verpesten. Ondanks dit alles vond ik het een heel leuk boek. 5. Korte samenvatting Een man en een vrouw leven alleen van de bijstand en doen geen moeite om werk te vinden. Als ze hiertoe de kans krijgen proberen ze eronderuit te komen. Ze liggen de hele tijd in bed en doen niets nuttigs met hun leven. Als de man dan uiteindelijk zijn leven wil opbouwen komt hij door een ongeluk om het leven.
6. Informatie over de schrijver Ward Ruyslinck werd als Raymond Karel Maria De Belser op 17 juni 1929 geboren in Berchem, bij Antwerpen. Hij was de tweede zoon van Leo De Belser, bibliothecaris bij een oliemaatschappij, en Clothilde Nauwelaers. De eerste roman die Raymond op zijn twaalfde had geschreven ging verloren door een luchtaanval van de Duitsers in 1943, waarbij ook zijn huis werd verwoest. Voorafgaand aan die roman had hij al de nodige gedichten en verhalen geschreven. Het dagblad ‘Het Vlaamsche Land’ publiceerde zelfs een aantal van die verhalen. Na zijn middelbare schooljaren vertrok hij in 1947 naar Gent en begon aan de studie Germaanse filologie. Hij hield de studie slechts maar een jaar vol. In 1984 gaat Ruyslinck vervroegd met pensioen. Met zijn vrouw woont hij in Pulle in de Kempen, waar zij zich in 1964 vestigden. Na de dood van zijn vrouw in1990 verhuist hij naar Meise, bij Brussel, waar hij woont met Monica Lo Cascio, met wie hij ‘De speeltuin’ schrijft. 8. Reactie op recensies De recensies vertelden heel veel over de schrijver en over de andere boeken die hij allemaal heeft geschreven. Er stond op zich niet zo heel veel in over het boek ‘De ontaarde slapers’. Wat er in de recensies stond over het boek was ik het meestal wel mee eens. In bijna elke recensie stond dat ze eenzame, verloren mensen waren, die ten onder gaan aan angst en dood. Hier was ik het natuurlijk wel mee eens. Er was een stukje waar ik het absoluut niet mee eens was. Jan Fontijn schreef dat vervreemd van elkaar en van de omgeving was. Dat ze vervreemd zijn van de omgeving is natuurlijk wel waar, want ze komen amper buiten en liggen alleen maar in bed. Maar dat ze vervreemd zijn van elkaar snap ik eigenlijk niet helemaal. Ze zijn al jaren bij elkaar en het enige wat ze doen is slapen en praten. Dan kan je toch niet vervreemd van elkaar zijn. Ik vond eigenlijk dat ze elkaar heel goed kennen en dat ze helemaal niet van elkaar vervreemd zijn. 9. Bronnenlijst Jan Spierdijk ‘Ontaarde slapers’en‘Wierook en tranen’:Ward Ruyslinck:nieuwe belofte voor Vlaamse proza
De Telegraaf, 1959
Jan Fontijn
Nieuwe en oude verhalen van Ward Ruyslinck
Het Parool, 1965
Anoniem
Eerste en laatste van Ward Ruyslinck
Nederlands Dagblad, 1975