Berry ontmoet Thera, en voor zijn gevoel begint zijn leven dan pas echt. Hij ontmoet haar omdat hij toevallig een plastic tas met lichtgevende hoorntjes van de straat opraapt, en besluit deze te gaan verkopen. Thera komt deze kopen. Dan staat heel het verdere leven van Berry op zijn kop. Na een poosje zit Berry na een dag foto`s maken van de wolken in een café, en daar zit ze: Thera, het meisje waar hij zo verliefd op is. En dan komt ze ook nog naar hem toe! Ze vraagt of hij Raymond is. Natuurlijk is hij Raymond, als zij maar met hem blijft praten. Natuurlijk valt hij snel door de mand, en daardoor is ze best geïrriteerd, maar ze besluit toch met hem te gaan winkelen. En daarna neemt ze hem mee naar het restaurantje Nam Kee, waar ze hem trakteert op een portie mosselen, die hij nog steeds verschrikkelijk vies vindt, maar omdat hij haar niet teleur wil stellen probeert hij zijn gezicht zo neutraal te houden terwijl hij de mosselen weg probeert te krijgen (wat hem best wat moeite kost). Berry maakt altijd foto`s van de lucht, en Thera is dan ook beledigd als hij geen foto van haar wil maken, maar een foto van de lucht voor Nam Kee maakt, en zegt dat dat zijn foto van haar is. Dan vertelt Thera over haar werk als danseres. Danseres in een nachtclub. Berry mag haar op komen halen. Hij komt er binnen, in de zeepbellenkelder, waar je een glas moet huren voor 45 gulden. En dan komt ze tevoorschijn, in een zilveren string en met een donkere pruik op. Berry vindt het maar niks dat ze zo danst voor vieze mannetjes die hun zak naast hun sportbroekjes hebben hangen, maar zegt er niks van, ook niet als hij min of meer bij haar inwoont; hij slaapt ongeveer 3 nachten per week bij haar op de zolder van het oude dametje wat nu in het verpleeghuis zit. Daar hebben ze een hele gave tijd samen. Op de avond dat Thera na lang zeuren van de moeder van Berry ‘eindelijk’ een keer bij hem thuis komt eten, krijgt Thera een epileptische aanval. Berry maakt zich onwijs veel zorgen, maar Thera wil niks van artsen en ziekenhuizen weten. In haar jeugd heeft ze ook alle ziekenhuizen en huisartsen afgesjouwd om de juiste dosering medicijnen te vinden, en dat wil ze niet meer. Op een avond zegt Thera de woorden waar Berry zo lang van heeft gedroomd: Ik stop ermee. Ik stop met dansen. Ik kan het gewoon niet meer opbrengen. Dat is dan geschiedenis, zegt ze, “ex-scholier”, “ex-softpornomodel”, “ex-danseres”, tijd om iets nieuws te bedenken. Er is alleen 1 probleem. Ze hebben geen van beiden geld. Ze denken er allebei lang over na, en dan komt Thera met het briljante idee. Het is zo simpel dat het wel moet mislukken, volgens Berry, maar hij kan de fout niet vinden. Ze laten 15 sleutels van de zolder van Thera maken, en verhuren hem 15 keer onder. Met een flinke stapel geld gaan ze eerst een paar nachten in het Hilton slapen, in de suite van Yoko en John. Daar geven ze het geld met bakken uit, maar het raakt niet op. Ze zouden kaartjes voor naar Parijs halen, maar het komt er niet van. Zeker niet als Thera weer last krijgt van haar epilepsie. Berry schrikt er nu niet meer zo heel erg van, maar die keer in het Hilton duurt het zo lang dat hij toch een ambulance belt. Ze wordt opgenomen, en ziet er heel slecht uit in haar ziekenhuisbedje. Haar moeder bezoekt haar ook, en Berry kan niet anders over haar denken dan als dracula. Hij vindt haar maar een vreemd mens. Berry zelf komt 2 keer per dag bij zijn lief op bezoek, en `s nachts als ze niet kan slapen bellen ze nog uren met elkaar. Dan mag ze weer weg uit het ziekenhuis, en ze blijft bij haar moeder om te kunnen herstellen. Berry belt haar nog vaak, maar krijgt moeder dracula aan de telefoon die hem afscheept. Na een poosje is haar moeder bijna in paniek, want ze is er niet meer en heeft niks van zich laten horen. Weken hoort hij niks van haar. Dan komt het idee dat ze bij Ben kan zijn in hem op. Hij zet alles in zijn werk om het adres en telefoonnummer van Ben te achterhalen. Hij breekt bij Ben in en laat Ben flink schrikken. Hij bespioneert het huis van Ben iedere dag, en dan ziet hij haar lopen, Thera, met de hond van Ben. Hij loopt haar achterna, spreekt haar aan, en ze lopen terug naar het huis van Ben, maar Thera wil werkelijk niks meer met hem te maken hebben, en echt accepteren kan hij dat niet. Nog steeds niet. Dan komt Ben langs, intimideert hem met zijn houding, en Berry durft eigenlijk niet meer terug te komen. Maar het verlangen blijft. Hij gaat op een dag gewoon naar het huis van Ben, belt aan, zegt via de intercom dat hij voor Thera komt, en na een minuutje staat ze voor zijn neus. Ze zegt dat hij weg moet gaan, en dan gaat Ben zich er mee bemoeien, hij geeft hem een zetje, waardoor de revolver die hij van Otman heeft geleend op het stoepje valt. Ben en Thera schrikken ervan, en Berry wordt nu echt weggestuurd door Thera. Hij verdwijnt naar de snackbar waar hij te horen krijgt dat alle anderen naar de opening van het nieuwe buurthuis zijn. Daar is iedereen naar zijn idee een toneelstukje aan het opvoeren, en zeker de burgemeester met zijn toespraak. Hij wil de revolver teruggeven aan Otman, maar die is die dag beveiliging op het feestej, en moet er even niks van weten. Niet nu man! Dan ziet hij de steen liggen onder het bankje waar hij op zit. Overmeesterd door beelden van Thera gooit hij de steen naar de burgemeester die door de kracht naar achteren vliegt en bewusteloos raakt. Bijna wordt hij gepakt, maar hij schiet de agent die hem bijna aanhoudt door zijn been. Dan vlucht Berry naar Brette sur laize, naar het oude vakantiehuis van zijn ouders. Het huis waar al zijn herinneringen weer loskomen, en daar wordt hij gepakt voor inbraak. Later komen ze terugrijden om hem nog eens op te pakken en uit te leveren aan Nederland, en daar begint het verhaal van het boek pas.