De meerval door Robin Hannelore

1. Korte biografie
Robin Hannelore of August Obbels is geboren in 1937 te Pulle. Hij is leraar aan het M.O.. In zijn geschriften is Hannelore een contesterende, wat opstandige persoon die zich laat leiden door een associatieve verbeelding. Sinds 1981 is hij voor de rubriek ‘courant’ in De Standaard chroniqueur van het reilen en zeilen in de Kempense natuur. Hij is ook een gewaardeerd dichter (bijv. De Kempense zwanenzang, een reeks natuurgedichten) en ongetwijfeld een van de zeldzame rasvertellers in de Vlaamse literaire wereld. Hij gaat zelfbewust zijn eigen gang, los van alle theorieën en stromingen. Enkele bekende titels uit zijn oeuvre: De venusberg, De traditionele kus, De haringkoning, Apologie voor een rat, … 2. Samenvatting
Het hoofdpersonage (de verteller) van het verhaal is op aanraden van zijn huisarts met vakantie in Hooidonk, omdat hij overspannen is. Daar vertelt een oud-schoolhoofd hem de geschiedenis van Leemdael (een verlaten landgoed met een bouwvallig kasteel) en over een vreemde persoon Elslander genaamd. Deze rare randfiguur beweert een vis van meer dan twee meter gevangen te hebben. De inwoners van het dorp beschouwen hem daardoor als een gekke leugenaar. Wanneer de verteller het oude kasteel gaat opzoeken, loopt hij Elslander tegen het lijf aan de slotgracht. De verteller luistert naar het verhaal over zijn verleden en de monstervis. Hoewel het hoofdpersonage zijn verhaal niet echt gelooft, besluit hij samen met hem de monstervis te vangen. Dat lukt hen echter niet. Maar op een dag treft men Elslander dood aan op het water van de slotgracht. En op het moment dat bijna heel het dorp zich rond de slotgracht heeft verzameld, komt een reusachtige meerval uit het water te voorschijn. Deze vis blijkt achteraf helemaal niet abnormaal te zijn, maar zéér zeldzaam. Elslander was dus geen leugenaar en betaalde zijn moed met zijn leven. 3. Bespreking van novellekenmerken

2 Het verhaal concentreert zich rond één hoofdgedachte van het hoofdpersonage: al dan niet onderdanig zijn en je eigen weg inslaan. Deze hoofdgedachte is ook de reden waarom hij overspannen geraakt is, en op vakantie is gegaan. Op het einde van het verhaal maakt hij voor zijn eigen duidelijk dat hij nooit meer zal terugdeinzen voor bazen die hem zeggen wat hij niet en wel mag schrijven (hoofdpersonage is een journalist). 5 Het verhaal is moraliserend en geeft kritiek op misstanden. De hoofdpersoon staat namelijk onder druk van zijn redacteur: hij mag bijvoorbeeld geen kwaad woord reppen over politieke steekpenningen, want het zijn juist die politici die de krant voorzien van subsidies. Op zo’n manier kan je dus gewoon niet objectief schrijven. (top-fragment gaat hier ook over) 4. Top-fragment (zie bijgevoegde bladen) Ik heb twee fragmenten uitgekozen, omdat ik vind dat het ene verband houdt met het andere. Het eerste fragment (p.27-29) gaat over de hoofdgedachte van het verhaal en van het hoofdpersonage (zie bespr. kenm.). Wat hierin wordt verteld, is datgene wat het hoofdpersonage dwarszit. Het is trouwens een moeilijk fragment om te begrijpen. Ik heb het twee keer moeten lezen omwille van de moeilijke woorden en de soms ingewikkelde zinsconstructie. In het 2e fragment (p.79-80) lost het hoofdpersonage zijn probleem op. 5. Persoonlijk besluit
Het is een goed boek en ik heb het zeer vlot gelezen, op pagina 27 tot 29 na. Onmiddellijk na het lezen, had ik vlug door dat de monstervis werd gebruikt om het verhaal in te kleden. Het niet of wel bestaan van de monstervis is helemaal niet de essentie van het verhaal. De essentie is het probleem van het hoofdpersonage. 8/10