Schrijver: Yves Petry

Titel: De Maagd Marino

Uitgever: De Bezige Bij

Oorspronkelijk jaar van uitgave: 2010

Tijd: Het boek is gebaseerd op de moord die zich in 2003 afspeelt, dus je kan ervan uitgaan dat het boek zich hierna afspeelt. Verder wordt er soms iets gezegd over “de twintigste eeuw”, dus het verhaal speelt zich af ergens in de afgelopen 15 jaar.

Het verhaal speelt zich af in de tijd dat Marino in de cel zit, hij vertelt hier het verhaal van hem en Bruno. Het is onbekend hoelang deze periode duurt. Hij wordt in oktober opgepakt. Op de dag van zijn arrestatie lees je: “Het was vroeg in de avond op een ongewone zachte dag in oktober.” (blz 274)
Verder lees je op blz 15: “Het heeft maanden geduurd om Marino zo ver te krijgen dit verhaal op te schrijven.” Hoeveel maanden de schrijver precies bedoelt met ‘maanden’ weet ik niet, maar het verhaal speelt zich dus af tot maanden na oktober.
De belangrijkste gebeurtenis, dat Bruno en Marino elkaar leren kennen en hun plan opzetten, speelt zich af van april tot maanden na zijn arrestatie, de tijd dat Marino en Bruno elkaar. Op blz 202 lees je: “De dag waarop Marino en ik elkaar hebben ontmoet, was een van die dagen waarvan er steeds meer voorkwamen: een recorddag. Nadat een hele reeks recorddagen voor de warmste decembermaand, de droogste januarimaand en de somberste februarimaand sinds het begin van de waarnemingen had gezorgd, waren we beland in de heetste aprilmaand ooit.”

Chronologie: het verhaal speelt zich chronologisch af. Er gebeurt niet heel veel in de vertelde tijd. De flashbacks gaan veel verder en zijn ook veel meer aanwezig. Die gaan terug tot de jeugd van Marino en duren tot het moment Marino wordt opgepakt.

Ruimte: Het huis van Marino is een erg belangrijke ruimte. Wanneer Marino en Bruno elkaar ontmoeten, is dat altijd in dat huis. Bij de grote gebeurtenis, de (zelf)moord van Bruno, staat de ruimte erg parallel aan de gebeurtenis. Heel de woonkamer, waar de moord zich afspeelt, wordt veranderd. Bruno wilde niet in die trieste woonkamer sterven, dus die moest veranderd worden. Dat staat parallel aan de gebeurtenis, de gebeurtenis die eindelijk verandering in de levens van de mannen moet brengen.
Verder staat in het boek als ruimte-element ruimtes met een kleine bewegingsruimte centraal. Bruno en Marino zitten aan het einde van het boek gevangen. Marino in de gevangenis, en Bruno in het hoofd van Marino.

Spanningsopbouw: Aan het begin van verhaal lees je al over de bizarre moord op Bruno. Hierna wordt er terug gegaan naar de personages, en worden deze eigenlijk heel lang ingeleid, en wordt er langzaam geschreven richting het moment dat Bruno en Marino elkaar leren kennen en tot dit plan komen. De climax komt op het punt waarbij Marino wordt opgepakt, want na de moord lijkt hij gewoon door te kunnen leven. Na de moord wordt er nog toegewerkt naar het moment waarop Marino wordt opgepakt, waar dus de climax zit.

Personages:
Bruno Klaus:
Bruno Klaus is 42 jaar oud en een docent Literatuurwetenschappen aan de Universiteit van Brussel. Hij leefde, in zijn ogen, een prima leven, met een goede baan waar hij goed in was. Hij begint toch te twijfelen, en dat doet hij over alles. Het begon klein, maar hij gaat ook twijfelen over het nut van de literatuur, waar hij eerst helemaal gek op was. Hij neemt ontslag, en twijfel slaat alleen maar meer toe. Hij begint ook te twijfelen over de zin van het leven en besluit dat hij dood wil. En dit wil hij niet simpeltjes doen, maar hij denkt hier goed over na en stippelt een heel plan uit. Aan het einde van het verhaal is hij tevreden met hoe alles is gegaan, hij is dood en wel op de manier zoals hij het wilde. Hij heeft verder geen problemen aan de gevolgen van zijn dood.

Marino Mund:
Marino Mund is 37 jaar oud en heeft een computerwinkel. Hij was een ongelofelijk moederskindje, en behalve met Bruno, is zijn moeder de enige waar hij ooit een gewone relatie mee heeft gehad. Zijn relatie met zijn moeder was wel enigszins apart, hij kon erg jaloers worden als er andere mannen bij haar in de buurt kwamen (oedipuscomplex). Hij is niet sociaal en communiceren met anderen kan hij niet. Hij laat toch n persoon in zijn leven toe, en dat is Bruno. Marino heeft niks meer naar uit te kijken en niks meer te doen, nadat hij zijn winkel heeft verkocht. Hij gaat mee in het plan van Bruno, en de gevolgen voor hem zijn dat zijn leven opeens de grootste wending ooit neemt. Marino heeft altijd al iemand gehad die zijn leven voor hem uitstippelde. Vroeger was dit zijn moeder, maar nu Bruno. Bruno bedenkt zijn moord en Marino moet daar gewoon in meegaan, wat hij ook doet, omdat hij altijd naar iemand luistert.

Thema: Isolement leidt tot vluchten.
Bruno en Marino zijn allebei extreem eenzaam, ze hebben niemand, en later vinden ze elkaar. Hun leven heeft vrij weinig zin, en Bruno wil weg. De enige manier, volgens hem, om zijn leven nog nuttig te maken is door dood te gaan. Hij vlucht voor het leven wat hij heeft en hoopt gewoon op iets anders, na zijn dood. Hij ziet het als zijn enige uitweg. Marino weet niet hoe hij uit dat isolement moet komen, en Bruno helpt hem daar mee. Je weet niet goed wat de motieven zijn van Marino om mee te doen, maar hij vindt het niet erg als er eindelijk iets zou gebeuren met zijn leven.
Een verder thema zou kunnen zijn: verlies van identiteit. Marino moet het verhaal van Bruno en hem opschrijven, wat de geest van Bruno hem dicteert. Hij heeft daar zelf niks te zeggen, en verliest zijn ‘ik’. Alles wordt door Bruno gedicteerd, ook dingen die over Marino’s jeugd gaan. Doordat Marino Bruno heeft vermoord en vlees van hem heeft gegeten, hebben ze zo’n band, wat Marino’s identiteit doet laten verdwijnen.