De lachaanval door Tjibbe Veldkamp

De Beschrijving De auteur is: Tjibbe Veldkamp
De titel van het boek is: De lachaanval
De uitgever van dit boek is: Wolters-Noordhoff
Druk: (dit is een schooluitgave-Lijsters) Eerste druk: ± 2002
Aantal pagina’s: 112 (origineel 126) Illustraties: aanwezig Samenvatting De hoofdpersoon is een lid van “De Kring”, “De Kring” is een groep die iedereen belachelijk maakt waar je bij staat. Maar wat het vervelende probleem is, is het feit dat als jij iets fout doet ze jou ook uitzieken totdat je het helemaal zat bent. De hoofdpersoon (vanaf nu Klaas genoemd) begint met een spreekbeurt over Marcel Duchamp maar daar komt helemaal niks van terecht als zijn klasgenootjes het helemaal voor hem verzieken, hij kreeg dus ook een 1 voor zijn spreekbeurt. Klaas en De Kring wachten zoals gewoonlijk weer op Auke om zijn leven te verzieken maar dat veranderd allemaal als Auke, Klaas meevraagt om een rondje om de school te lopen. Ze ontdekken dat ze veel met elkaar gemeen hebben en dat ze allebei goede grappenmakers zijn. Ze vinden Marcel Duchamp ook allebei geweldig dus richten ze het Wereld Kapstok Genootschap op (WKG). Toen Klaas en Auke een verkiezingsposter zagen hangen op school met de boodschap “wil jij de ‘baas’ zijn van de school???” wilden zij zich inschrijven als een verkiezingspartij maar de deadline voor de inschrijvingen was al verstreken. Citaat: “Het prikbord in de hal hing al behoorlijk vol, toen voor onze verkiezingsposter een plek zochten. We hingen Lijst Caligula iets naar rechts en Het Militante Holle Frasen Front iets naar links en prikte onze poster ertussenin” Toen moesten ze naar De Man toe (Mr. Scholtes bij ons) om zich in te laten schrijven maar die was genadeloos maar hij liet ze meedoen, maar het enige waar Auke en Klaas voor kwamen was om de zaal te laten lachen. Auke en Klaas moesten een optreden maken voor de school (soort van Vondelrevue) en dat ging goed, ze wilden de zaal aan het lachen maken door alleen een paar spullen neer te zetten en het publiek daar 10 minuten naar laten kijken. Tijdens het “repeteren” ging Auke steeds rare dingen doen, maar dat vond Klaas niet erg. Toen ze klaar met hun ‘toneelstuk’ kwamen alle mensen binnen lopen zij waren als 2e aan de beurt, maar niemand lachte en dat viel vies tegen voor Auke en Klaas. Dit ongeluk werd hun nog lang nagejoeld en geschreeuwd maar dat vonden ze niet erg. Toen werd Klaas ’s avonds gebeld of hij met Auke en Sybille en nog een paar vriendinnen van Sybille in een huisje gingen logeren. Voor een paar dagen vond Klaas dat goed en ging mee. Later bij het bushokje bleek dat Auke en Sybille verkering hadden en dat vond Klaas totaal niet leuk maar ja. Eenmaal daar aangekomen bleek het toch nog wel iets te worden, Auke en Sybille gingen naar de stad om inkopen te doen voor die 2 nachten. Die vriendinnen gingen ook naar de stad om sieraden te kopen, ondertussen moest Klaas een puzzeltocht maken maar daar had hij helemaal geen zin in. Hij was erachter gekomen dat hij niet mee ging omdat ze het leuk vonden maar het anders zielig vonden voor Auke dat hij de enige jongen was. Hij had ook echter de speurtocht uit zijn duim gezogen en zomaar wat op het papiertje gekrabbeld en dat was de super speurtocht. Citaat: “Ik sloeg mijn kladblok open. Jongelui. Dit is een jofele puzzelrit met jofele prijsjes. Dit moet je doen

1. Fiets in de richting van het centrum. Dat kon alvast, en het had de juiste lullige toon. Nu een puzzel. Cryptogram: Deze nazie-generaal is gek op Mac (8 letters). De eerste letter is de laatste letter. Geen idee wat de oplossing kon zijn, er was natuurlijk helemaal geen oplossing. Maar klonk het als een cryptogram of niet? Ik schreef als een dolle. Ik stuurde ze naar de kerk en naar paal 12, al die eilanden hadden een paal 12. Ik stuurde ze de 2e weg links en de 3e weg rechts. Ik liet ze grafschriften lezen, rebussen oplossen, en weet ik wat allemaal. Toen ik klaar was schreef ik de hele zaak in het net over.” Toen iedereen weer op school aankwam wou niemand geloven dat Auke en Sybille iets hadden maar dat was dus wel zo. Toen Klaas naar huis fietste kwam hij 3 hekken tegen, hij vond dat heel boeiend en stopte bij de eerste telefooncel om de gemeente te bellen hoe die hekken heten. Klaas had iets met de telefoniste afgesproken om het gehele gedoe te bespreken en die hekken hete kli-klamhekken. Aan het eind van het boek ziet Klaas opeens Nikki in een café en besluit op haar af te stappen maar wat nogal moeilijk gaat omdat het zo druk dat je je eigen schoen nog geeneens kan zien
Klaas verliest haar uit het oog en gaat als een wezenloze zoeken. Opeens staat hij naast haar en pakt haar hand. Hij loopt naar de gang met haar maar hij weet niet wat hij moet zeggen, hij komt er opeens bij dat hij nog plakband in zijn zak had zitten Nikki probeert het eruit te halen en het lukt! Hoofdpersoon De hoofdpersoon heeft geen naam wat nogal bijzonder is maar het is een ik-persoon
Hij zit bij een club dat “De Kring” heet, dat zijn een paar jongens die grappig zijn en iedereen afkraken die ook maar iets fout doen of het laatste druppeltje geduld uit een leraar halen (als het er tenminste nog in zat!!). Later neemt hij een soort afstand van “De Kring” omdat de kring voor hem
niet meer zo héél belangrijk is en een nieuwe vriend Auke heeft gevonden Bijpersonen Auke: Auke was eerst een “aulazittter” maar dat veranderde drastisch toen hij de hoofdpersoon meevroeg om een rondje om de school te lopen. Ze kwamen erachter dat ze veel gemeen hadden dus het klikte wel tussen Auke en de hoofdpersoon. Vooral omdat ze allebei iets van Marcel Duchamp wisten, ze vonden het ook geniaal wat die man allemaal verzonnen had (een haakje voor de jassen aan de vloer vastmaken, een urinoir signeren en opsturen naar een tentoonstelling, een fietswiel aan een kruk vastmaken enz…) Sybille: Sybille is een meisje. De hoofdpersoon wil haar laten lachen of gapen omdat ze elkaar niet mogen door een incident van vroeger op de basisschool, wat allemaal nog gezelliger wordt als Sybille en Auke een relatie met elkaar aangaan.
Perspectief Het boek beleef je door de ogen van de hoofdpersoon, een ik-standpunt Eigen mening Ik vind dit boek heel leuk om te lezen omdat er ook wat educatie inzat zoals Marcel Duchamp en een verkiezingscampagne. Dit boek is best verslavend om te lezen omdat je WILT weten wat er komen gaat en hoe iets terecht komt als een van de personages iets fouts doet of als iemand
weer iets verzonnen heeft. Wat ik wel HEEL raar vind is dat het boek zeer vreemd eindigt (de laatste zin)Citaat: “Ik voelde dat ik moest lachen, maar niet om een grap. Dat was het vreemdste: niet om een grap. Maar de warmte van haar hand trok door mijn lichaam en er was geen houden meer aan. Mijn mondhoeken gingen omhoog.” Schrijver De schrijver van het boek heet Tjibbe Veldkamp. Hij is geboren op 19 oktober 1962 in Groningen. Toen Tjibbe klein was fantaseerde hij veel over van alles en nog wat. Wanneer hij klaar was met zijn studie werd hij wetenschapper. Hij was 26 en kreeg een leeg boek met de boodschap erin dat hij maar eens iets moest gaan schrijven, dat deed hij niet. 2 jaar later ziet hij het boek weer liggen en besluit toch maar om iets te gaan schrijven. Tot zijn verbazing wint hij een wedstrijd en zijn boek word uitgegeven als een prentenboek genaamd “Een ober van niks” geïllustreerd door Philip Hopman. In 1992 wint hij met een bundel van allemaal korte verhalen die hij geschreven heeft de Hendrik de Vries Stipendiumprijs(dat is een aanmoedigingsprijs voor jonge schrijvers). Een jaar later gaat hij werken voor de Donald Duck en de Disneyland. 3 jaar later stop hij met het schrijven voor de Donald Duck. Dat doet hij omdat hij het geld van Disney niet meer nodig heeft, hij leeft nu van het geld dat hij verdien door zijn eigen boeken te verkopen.