Feitelijke gegevens over het boek

Verschijningsdatum 1e druk: 11 maart 2011
Gebruikte druk: 1e
Aantal bladzijden: 408
Uitgeverij: De Geus

Beschrijving van de cover

Op de cover een afbeelding van een man die voor een grote, doorzichtige ijzeren klok staat.

Genre

“De koning” zou je het beste een historische roman over een koning uit het oude Perzië kunnen noemen. Er is sprake van fictie verzonnen door een vertellerfiguur, dus het is niet een echte biografie (non-fictie). Je zou het verhaal ook een kroniek kunnen noemen, waarin koning Naser de hoofdrol speelt. Het is daarom meer een geschiedenisboek dan een roman.

De flaptekst

In De koning neemt Kader Abdolah ons mee terug in de tijd van de industriële revolutie. Telegrafie, de aanleg van spoorwegen en de ongekende mogelijkheden van elektriciteit zullen de oosterse wereld grondig veranderen. Engeland heeft onmetelijke olievelden gevonden in de Perzische bodem.

De koning van Perzië vreest dat hij door al deze nieuwe ontwikkelingen zijn macht zal verliezen. Hij wil de veranderingen tegenhouden, maar hoe?

Het is de tijd dat Iran nog Perzië is en grenst aan India. Afghanistan is een deelstaat van het grote Perzische rijk en eist zijn onafhankelijkheid op. Pakistan bestaat nog niet. Engeland en Rusland proberen via Perzië India binnen te dringen. De ayatollahs hebben nog geen macht, maar Engeland en Rusland gebruiken ze wel in het machtspel.

Samenvatting van de inhoud

In hoofdstuk 1 wordt in grote lijnen de voorgeschiedenis van het Perzische Rijk geschetst.
Daarna begint in hoofdstuk 2 het levensverhaal van sjah Naser Mohammed Fatali Mozafar.
Zijn moeder Mahdolia was een machtige, invloedrijke vrouw, Naser had 374 broers want zijn vader had 1200 vrouwen in zijn harem gehad. Naser heeft ook een belangrijke adviseur, de vizier Mirza Kabir. Naser heeft heel wat vrouwen minder dan zijn vader, maar het overbrengen ervan van de plaats Tabriz naar de hoofdstad Teheran is toch een bezienswaardigheid van de bovenste plank. Bij zijn troonsbestijging is Perzië een arm en leeg land. Mirza Kabir adviseert Naser vanaf het begin dan ook anders te gaan regeren dan zijn zwakke vader. Hij raadt hem aan naar westerse landen te kijken en het land naar westerse modellen te regeren, maar onder invloed van zijn moeder verandert Naser voorlopig helemaal niets. Ze paait haar zoon door over een enorme Indiase schat te vertellen die onder in de kelders van het paleis ligt en als “appeltje voor de dorst” voor de familie moet worden aangewend. Zijn spirituele adviseur Sjeeg Agasi laat hem die rijkdom een keer zien: er zijn heel veel juwelen, briljanten, diamanten enz.

MK geeft politieke adviezen aan de sjah. Zorg voor een beter contact met de Fransen. Ook adviseert Mirza Kabir hem zijn broer gratie te verlenen in de hoop op een beter contact. Maar de sjah luistert liever naar Mahdolia en hij laat zijn broer in het openbaar ophangen. De vizier die de functie van minister-president heeft, is laaiend op de sjah. Naser heeft ook een belangrijke dochter van zijn eigen stam, Tadji. Hij wil dat ze hem een zoon zal baren die hem later zal kunnen opvolgen. Natuurlijk heeft hij wel zoons bij de haremvrouwen, maar die tellen gewoon niet mee. De hele harem is eigenlijk niet van tel: hij verwaarloost die vrouwen en soms vernedert hij hen in seksueel opzicht. Een van zijn andere vreemde hobby’s is het schieten met een groot kanon dat hij ooit van Napoleon heeft gekregen. Hij slaapt het kanon vaak met zich mee om op het platteland schietoefeningen te gaan doen. Mirza Kabir wil dat het land hervormd wordt door de hulp van de Fransen, Britten en de Russen. Er is namelijk een belangrijke inkomstenbron in Perzië: aardolie. De Britten gedragen zich nogal hautain: ze weigeren hun schoenen in het paleis uit te trekken, waardoor Naser boos wordt. Mahdolia is echter achter de schermen bezig geweest en ze laat zich omkopen door de Britten, waardoor bij een overval 34 Russen worden gedood door Perzische inwoners. Om de Russen te vriend te houden laat Naser een verantwoordelijke ayatollah in het openbaar straffen, wat de bevolking niet pikt. Om zijn onderdanen tevreden te stellen moet Naser vaak gouden munten uit zijn paleiskelders halen.

De Russen willen met hem onderhandelen. Mahdolia biedt aan als onderhandelaarster naar Moskou te vertrekken, zonder dat de vizier Mirza Kabir het weet. Intussen komt er een eerste inlands opstandje dat Mirza Kabir weet te beteugelen. Hij laat de man die verantwoordelijk is opsluiten, maar een woedende sjah brengt de man om door hem weer te laten ophangen. Dat is niet goed voor de binnenlandse situatie. Mahdolia sluit een voor Perzië ongunstig verbond: ze willen de toegang tot de Kaspische Zee in ruil voor de herovering van de stad Herat op de Britten. Dat stadje is een statussymbool voor de familie van de sjah. De vizier is het er niet mee eens en overlegt met zijn vader met het doel de sjah opzij te zetten. Sjeeg Agasi heeft een visioen waarin hij succes door een val van Herat ziet. De inval wordt met hulp van de Russen inderdaad een succes. Maar later blijkt dat de Russen en de Britten zelf een val voor Naser hebben gezet, waardoor het Perzische Rijk weer in gevaar komt. In een veldslag om Perzië te verdedigen raakt de vizier gewond en hij is een tijdje uit beeld. Maar als hij hersteld is, is hij wel de held van het volk en hij kan weer een overeenkomst met de Britten sluiten. Nu het tij weer wat gunstiger is, wil Naser meteen weer dat Tadji hem een zoon schenkt. Maar ze vindt zich nog veel te jong (13 jaar)

De vizier die een veel betere visie op de toekomst heeft dan de sjah onderhandelt met de Britten over de aanleg van telegraafpalen en een spoorlijn die de Britten willen hebben om India snel te kunnen bereiken. Mirza weet uit te onderhandelen dat er ook een spoorlijn voor het binnenland komt en dat er een binnenlands telegraafnetwerk wordt aangelegd. Hierdoor wordt hij geliefd en maar door enkelen ook gehaat in het volk. De pest breekt uit in Teheran, waardoor er veel mensen sterven. De vizier wordt ontboden door de sjah en gevangen genomen. Later wordt hij gedood en daardoor sterft een belangrijke adviseur van de sjah. Hij houdt het feit een tijdje stil, maar Britse spionnen en Perzische loslippige verkondigers verspreiden het nare bericht onder de bevolking. Ook de vrouwen van de harem komen het te weten en die treuren in stilte.
Op een van zijn reizen neemt de sjah een klein jongetje en zijn zusje mee naar zijn paleis. Het jongetje heet Malidjak, is eerst vermakelijk maar wordt later een “ ettertje” en een vette papzak. Hij komt als troetelkind bij de sjah als vervanging van zijn poes die ineens spoorloos verdwenen blijkt te zijn en bij wie hij vaak troost zocht als het allemaal een beetje teveel werd.

Nu Mirza Kabir dood is, is Sjeeg Agasi de nieuwe vizier geworden. De sjah komt met de Britten overeen dat hij in ruil voor steekpenningen geen binnenlands telegraafwerk laat aanbrengen en hij verkoopt ook de tabakshandel aan de Britten. Daartegen komt verzet in het land onder aanvoering van de oppositieleider Djamal Kan die een groep intellectuelen om zich heen verzameld heeft. Hij houdt overal in het land opruiende toespraken over parlement en grondwetten naar Frans model. Hij strooit ook het verhaal rond dat Mirza Kabir gedood is door de sjah. Die pakt de verzetshelden aan en vervolgt ze. Zij willen nu dat een oude ayatollah het voor hen opneemt, want ayatollahs hebben als geestelijk leiders veel invloed op het volk. Die schrijft een brief aan de sjah maar die luistert niet naar hem. Wanneer hij de ayatollah vervolgens schoffeert, spreekt die een fatwa uit over het gebruik van tabak. Dat was een belangrijk genotmiddel in Perzië en de handel is in handen van de Britten die “ not amused” zijn. Symbolisch wordt de opstand vorm gegeven door het kapotsmijten van waterpijpen. Wanneer de sjah zich niet aan de fatwa houdt (en toch rookt) keert ook de harem zich tegen hem, net als het volk dat onder invloed is van de ayatollahs.

Intussen heeft Naser voor een schoonzoon gezorgd en die wordt opperbevelhebber van het leger. Hij laat op de demonstranten schieten en dat vindt het volk verbijsterend. Toch zetten de mensen hun strijd door en ze weten te bewerkstelligen dat Sjeeg Agasi wordt afgezet. Een nieuwe vizier (een wijs man) raadt de sjah aan om eens verder te kijken dan zijn Perzische neus lang is en ideeën op te doen in Europa. Intussen is zijn dochter Tadji eindelijk bevallen van een troonopvolger. De erfopvolging is dus geregeld. De voorbereidingen van de reis door de sjah duren ongeveer een jaar, maar vrijwel niemand mag ervan weten. Hij doet voorkomen of hij heilige plaatsen van de Islam gaat bezoeken.
Tijdens zijn afwezigheid gaat het verzet van Djamal Kan en zijn trawanten verder. Ze hebben een Perzische vertaling van het Franse grondwetmodel laten maken: de intellectuelen verenigen zich. Naser maakt een reis van een half jaar (Rusland, West-Europa o.a. Nederland) en schrijft er een dagboek over. Hij heeft veel cadeaus onderweg gekocht (367) koffers. Als hij terug wil inschepen in een Russische haven, worden al zijn bezittingen geroofd. Bovendien wordt hij knap ziek op de terugreis.

De sjah krijgt als geschenk van de Britten een telegraafcabine en de mensen kunnen hem nu vanuit het hele land een bericht sturen. Het zijn voornamelijk kabelklachten (een soort email voor die tijd) en dat worden er heel veel, want het volk is erg ontevreden geworden onder zijn heerschappij. Maar hij heeft nog wel gezag. Maar hij wordt ouder en zwakker en de invloed van zijn zieke moeder wordt ook een flink stuk minder. Hij heeft ook een onvergeeflijke fout gemaakt. Hij heeft tijdens zijn reis aan de Russen beloofd dat ze hun ambassade mogen uitbouwen, maar dat doen ze op een oude islamitische begraafplaats wat een heel grote schande is vanwege de zielenrust van de begraafplaats. Dat verergert weer het verzet onder de bevolking. In Teheran hebben ze bovendien genoeg van de vervelende Malidjak die inmiddels ook een volwassen man is geworden maar steeds vervelender gedrag vertoont.

De verzetsmensen proberen Engelse hulp in te roepen en de ambassade steekt een handje toe. Zeer tot woede van de sjah. Hij geeft zijn schoonzoon opdracht op te treden en hij schiet op de demonstranten, maar nu staan de ayatollahs achter de demonstranten. Die verzetten zich hevig en schoonzoon Eenoldole raakt eveneens zwaar gewond. De oppositie stelt de sjah nu een ultimatum: hij krijgt een dag de tijd om in te gaan op hun eisen een parlement te verkrijgen. De sjah ziet nu overal vijanden. Zelfs zijn eigen mensen vertrouwt hij niet meer. Hij gaat de volgende dag het ultimatum tekenen en hij zegt dat de demonstranten de volgende zitting het wetboek kunnen bekijken. Achter hun rug om zoekt hij weer contact met de Russen, die het naar vinden als de Britten meer invloed krijgen in het land. Bij de tweede zitting van het aankomende parlement probeert Naser te verhinderen dat Djamal Kan en zijn volgelingen verder kunnen gaan en dat lijkt te lukken. De opstandelingen moeten het hazenpad kiezen. Als Naser zich d volgende dag voor het nageslacht wil laten vereeuwigen, komt er uit de bosjes een man die hij herkent als Mirza Reza, de handlanger van Kan. Die schiet de sjah neer. Na veertig dagen van rouw wordt Tadji als voogdes voor de kleine prins aangesteld maar de grondwet wordt in het parlement aangenomen. Tadji verklaart Afghanistan soeverein en ze geeft de legendarische stad Herat prijs.

Titelverklaring

De roman “De Koning”gaat in zijn geheel over de sjah van Perzië die aan het einde van de `19e eeuw en in het begin van de 20e eeuw aan het bewind was. In het Perzisch betekent de naam sjah “koning.” Het boek beschrijft het leven van de Naser vanaf het moment dat hij aan het bewind kwam tot aan zijn dood en zijn opvolging door de regentes, zijn dochter.

Opdracht

Kader Abdolah plaatst een opdracht voor in het boek.
Opgedragen aan de twee voornaamste Perzische minister-presidenten in de tweede helft van de 19e eeuw
Mira Abolghasem Ghaemmagham Farahani en Mirza Tagi Khan Amir Kabir

Structuur van het boek

De structuur van de roman is heel eenvoudig. Er zijn 64 hoofdstukken die het leven van sjah Naser vertellen. In het laatste hoofdstuk wordt verteld over de voogdes. Het is dus een chronologisch verteld verhaal. Het verhaal vertelt in hoofdstuk 2 over het moment dat Naser aan de macht komt en in het laatste hoofdstuk wordt op één korte pagina verteld wat er na de dood van de sjah gebeurd is.

Perspectief

Het verhaal is een vertelling over het leven van een Perzische koning aan het einde van de 19e eeuw. Het verhaal wordt verteld vanuit een alleswetende verteller die het verhaal en de afloop al kent en dus enkele keren kan vooruitgrijpen in de tijd. Het is een impliciet aanwezig verteller, die je maar in enkele zinnen als het ware “ onzichtbaar aantreft.”

Enkele voorbeelden van de vertelstijl uit deze roman zijn:
- (blz. 17) Er was eens een Perzische prins die later toen hij koning was Parijs bezocht.
(Dat lijkt bijna op het begin van een sprookje, maar de prins leefde misschien wel lang, maar lang niet altijd gelukkig.)
- (blz. 90) De viziermoest dat nu zelf achterhalen. Hij kwam er pas achter toen het te laat was voor hem en voor het land. Anders had hij het volgende vernomen…”
- (blz. 272) “De oude bejaarde ayatollah kon niet overzien welke gevolgen zijn fatwa voor de komende honderd jaar zou hebben en hoe zijn woorden de verhoudingen in et Midden-Oosten zouden veranderen.
- (blz. 328) “Het is de sjah nooit duidelijk geworden hoe, of door wie, maar de volgende dag waren zijn karren leeggeroofd “
- (blz. 408) De koningsverhalen zijn nooit helemaal afgerond, omdat de vertellers altijd iets moeten bewaren voor de volgende nacht. “

De tijdlagen van het verhaal

Uit het eerste hoofdstuk weten we in welke tijd het verhaal zich moet afspelen, maar er worden in de dikke roman verder geen data of jaartallen genoemd. Ook wordt zelden verteld hoeveel tijd er in een periode verstreken is.
Uit de informatie op Wikepedia (zie hieronder de bijlage ) kun je afleiden dat de sjah Naser van deze roman leefde van 1831 tot 1896. Maar deze jaartallen worden zelf niet in de roman van Kader Abdolah genoemd.

Het decor van de handeling

Het decor wordt gevormd door het grote Perzische Rijk van de 19e/20e eeuw. De hoofdstad daarvan is Teheran waar het paleis van de koning was gevestigd. De meeste gebeurtenissen vinden plaats aan het hof van de sjah. Hij maakt ook als eerste sjah een reis naar Europa waarvan hij in zijn dagboek melding maakt.

Uitgewerkte thematiek

Het hoofdthema van deze roman is de beschrijving van het leven van koning Naser, een van de belangrijkste vorsten uit het Perzische koningshuis. Zijn levenswandel met betrekking tot de geschiedenis van zijn land staat centraal in deze roman. Abdolah laat zien hoe al ruim een eeuw geleden de Russen, Fransen en Britten hun invloed lieten gelden in een van de rijkste maar daardoor ook gevaarlijkste streken op onze aardbol. De oliebelangen van het land zijn erg groot. Daardoor zijn de Russen en de Britten steeds in een onderling gevecht gewikkeld om hun belangen te verdedigen. Machtspolitiek is het directie gevolg en de corruptie viert dan ook hoogtij. De familie van de sjah laat zich regelmatig verrijken door zich te binden aan een van de landen die profijt willen trekken van hun positie (bijv. Engeland met betrekking tot India, Rusland met betrekking tot Afghanistan en de Kaspische zee)
Verder is er de macht van de religieuze leiders, de ayatollahs die ook in het Iran van onze tijd een belangrijke rol spelen. Duidelijk wordt hoeveel macht ze op het gewone volk kunnen uitoefenen door de macht van de religie. Ook kun je in het boek lezen hoe de machtsverhoudingen binnen de Koninklijke familie zijn geregeld. De invloed van moeder Mahdolia op de sjah is erg groot, soms meer dan die van zijn minister-president , de vizier. Dat heeft te maken met de maternalistische inslag van de cultuur in de landen rondom Middellandse zee en het Midden-Oosten. Ook geeft de roman een kijkje in de hofcultuur van de Perzische koningen o.a. hoe ze met hun vrouwen en de harems omgaan. Tenslotte maakt de roman ook duidelijk hoe machtig de positie is van de adviseurs van de sjah, de viziers, die in onze westerse maatschappij te vergelijken zouden zijn met de minister-president. Onder hun invloed probeert het land zich te modelleren naar een West-Europese staat.

Beoordeling scholieren.com

“De Koning” is een ouderwetse historische roman over het politieke leven in het voormalige Perzië, het huidige Iran. Het lezen van het boek kan inzicht verschaffen aan de machtsverhoudingen van nu in het Midden-Oosten. Daardoor is het boek vooral geschikt voor lezers met een brede politieke belangstelling. Je zou daarbij kunnen denken aan leerlingen in een E&M-profiel van havo en vwo.
Lezers die vooral van fictie houden, komen misschien toch een beetje bedrogen uit. Als spannende roman is de roman niet echt gelukt. Het verhaal is niet heel saai, maar het is geen thriller om te lezen. Bovendien is het boek nogal dik en het zal niet als een makkelijk te verteren leesbrokje gelden. “Moeilijke lezers” kunnen het beter laten rusten.

De literaire waarde voor de lijst wil ik waarderen met 2 punten.

Over de schrijver Kader Abdolah en eerder gepubliceerde werk

Bron: website auteur
Kader Abdolah is het schrijverspseudoniem van de Iraanse balling Hossein Sjeeg Agasidjadi Ghaemmaghami Farahani (Iran, 1954). Hij werd geboren in Arak in de streek Farahani, waar de islam streng wordt nagevolgd. De jonge Abdolah droomt ervan schrijver te worden, net als zijn betovergrootvader Qhaem Megham Ferahni.
Vanaf zijn twaalfde begint hij heimelijk westerse literatuur te lezen en hij ruikt zo aan de vrijheid die in andere landen heerst. Ook luistert hij in het geheim naar westerse radiostations en clandestiene verzetszenders.

Tijdens zijn studie natuurkunde in Teheran sluit hij zich aan bij een ondergrondse linkse partij die tegen de dictatuur van de sjah en later die van de ayatollahs vecht. Hij schrijft voor een illegaal blad en publiceert twee clandestiene verhalenbundels onder de naam Kader Abdolah.
Nadat hij moet vluchten uit Iran belandt hij in 1988 in een asielzoekerscentrum in Apeldoorn en krijgt vervolgens een huis in Zwolle toegewezen. In Zwolle gaat Abdolah werken in een natuurhistorisch museum en een conservenfabriek. Als een bezetene leest hij Nederlands, vooral poëzie. Worstelend met de taal begint hij zijn verhalen in het Nederlands te schrijven. In 1993 debuteert Kader Abdolah met de verhalenbundel De adelaars, die meteen bekroond wordt met de belangrijke debutantenprijs, Het Gouden Ezelsoor.
Twee jaar later krijgt hij voor de tien verhalen in De meisjes en de partizanen het Charlotte Köhler-stipendium, een aanmoedigingsbeurs voor de meest veelbelovende auteur van het moment. De reis van de lege flessen (1997) is de eerste roman van Kader Abdolah; in 2000 verschijnt zijn tweede roman Spijkerschrift. Verder verschenen bij De Geus de derde bundeling columns onder de titel Karavaan, de verhalenbundel De koe (de verhalen van Kélilé en Demné) en De droom van Dawoed (eerder uitgegeven als Portretten van een oude man).
De roman Het huis van de moskee mag zich sinds verschijning in 2006 volop in de belangstelling van de Nederlandse lezer verheugen. Ruim 200.000 exemplaren vonden hun weg naar de lezer en de waardering voor het boek was unaniem. Het eindigde op de tweede plaats bij de verkiezing van de NS-publieksprijs 2006 en het werd gekozen tot de op een na beste Nederlandse roman aller tijden.
Ook in het buitenland is het talent van Abdolah niet onopgemerkt gebleven. Vertalingen van zijn werk verschenen in Engeland, Italië, Spanje, Denemarken, Noorwegen, Zweden, Israël, Turkije en Bosnië.
Voor zijn letterkundig werk ontving Kader Abdolah de volgende onderscheidingen:
1993 Het Gouden Ezelsoor voor De adelaars
1995 Charlotte Köhler-stipendium voor De meisjes en de partizanen
1997 ASN-ADO-Mediaprijs voor zijn wekelijkse column Mirza in de Volkskrant
1998 Mundial Award voor zijn landelijke verdiensten op het gebied van internationale Sjeeg Agasimenwerking, vrede en veiligheid
2000 Koninklijke onderscheiding voor zijn inzet op het gebied van literatuur, internationale Sjeeg Agasimenwerking en vrede
2001 E. du Perronprijs voor zijn gehele oeuvre
2004 Onderscheiden met de Franse ridderorde
2006 Tweede plaats NS Publieksprijs
2007 Gekozen tot op een na beste Nederlandse roman aller tijden
2008 Franse onderscheiding Chevalier des Arts et des Lettres

Bijlage: historische feiten over de hoofdpersoon op Wikepedia.

Naser ed-Din Kadjar, ook: Nāser ad-Dīn Schah,(Teheran, 16 juli 1831 - Teheran, 1 mei 1896) was een Perzische sjah uit de dynastie der Kadjaren.
Hij was een van de twintig kinderen van Mohammad Sjah Kadjar. Hij was de langst regerende sjah over Perzië en de enige die zijn herinneringen in de vorm van dagboeken gepubliceerd heeft.
Naser verbleef in Tabriz toen hij hoorde van het overlijden van zijn vader op 5 maart 1848. Even later nam hij bezit van de Pauwentroon. Hij trachtte meteen het oostelijke gedeelte van Perzië, dat onder Brits mandaat stond, terug te winnen (met name Herat, dat tegenwoordig in Afghanistan ligt). Maar na een Britse aanval op Bushehr moest hij zijn legers terugtrekken. Hoewel Naser hervormingsgezind leek, heerste hij als een absoluut vorst. Hij vervolgde de bábí's en de bahá'ís en deze vervolging werd behoorlijk verhevigd toen enkele Bábí's in 1852 een aanslag op zijn leven pleegden.
Hij was de eerste Perzische monarch die Europa bezocht en wel voor het eerst in 1873 toen hij de Wereldtentoonstelling in Wenen bezocht. Tijdens zijn rondreis door Europa hield hij een reisdagboek bij[1], dat in het Perzisch, Duits en Nederlands is gepubliceerd.
Door keizer Frans Jozef I werd de sjah ondergebracht in slot Laxenburg. Meer nog dan voor de wereldtentoonstelling was de sjah naar Wenen afgereisd om keizerin Elisabeth te ontmoeten. Voor haar had hij enkele honden, een paar paarden en vier gazellen meegebracht. De keizerin, die zich in die tijd regelmatig - wegens zogenaamde ongesteldheid - buiten Wenen ophield, vertoonde zich evenwel niet. De sjah, die zich in Wenen ook amuseerde met lokale jonge vrouwen, weigerde Oostenrijk te verlaten zonder de keizerin te hebben gezien. Na onder grote druk te zijn gezet, verscheen Sisi op de afscheidssoirree, die ter ere van de sjah op slot Schloss Schönbrunn werd gegeven.[2] Door de Oostenrijkse keizer werd Naser opgenomen in de Orde van het Gulden Vlies. Na zijn Weense bezoek, vertrok hij naar Londen, waar hij door koningin Victoria werd benoemd tot ridder in de Orde van de Kousenband.
Naser ed-Din introduceerde een aantal Westerse verworvenheden in Perzië. Zo werd op zijn bevel een Europees postsysteem ingevoerd. Ook het treinverkeer, een modern bancair stelsel en de dagbladjournalistiek werden door hem geïntroduceerd.
Naser werd in 1896 vermoord door Mirza Reza Kermani, een aanhanger van Jamal al-Din al-Afghani, toen hij aan het bidden was bij het graf van zijn voorvaderen.