De kleine blonde dood. Samenvatting Het boek is een autobiografisch verhaal over het leven van Boudewijn Buch. Er zijn twee verhaallijnen. De ene verhaallijn gaat over zijn jeugd en de band met zijn vader. En de andere verhaallijn gaat over de herinneringen aan zijn zoontje Micky. De verhaallijnen lopen door elkaar. Het verhaal begint op het moment dat Boudewijn een schoolreisje heeft naar Nijmegen. Boudewijn wil een vlinder voor zijn vader vangen en komt zo in Duitsland terecht. Zijn vader is heel erg anti-Duits en als Boudewijn zich dan per ongeluk laat ontglippen, dat hij in Duitsland is geweest, wordt zijn vader woedend en slaat hem. De vader van Boudewijn vertoont vooral thuis heel vreemd gedrag. Zo is hij soms een hele poos weg en staat dan opeens weer op de stoep. Of hij beslist dat er geen feest meer wordt gevierd. Boudewijn moet naar een psychiatrische inrichting, omdat hij veel problemen heeft. Hij mag daar niet lezen en dat is nogal een marteling voor hem. Na ongeveer een jaar mag Boudewijn daar weg en niet al te lange tijd daarna blijkt dat hij buikvliesontsteking heeft. Hij raakt in coma en zijn vader waakt de hele tijd over hem. Hieruit blijkt toch weer dat zijn vader van hem houdt. Boudewijn's vader wordt vaak om de meest onbenullige dingen boos en daarvan is de oorlog de oorzaak. Hij heeft een broer, die heel erg gemarteld is en die daardoor gek is geworden. Als die komt logeren moet Boudewijn met hem gaan wandelen en als ze dan te laat thuiskomen, krijgt Boudewijn straf. Boudewijn verliest op den duur het contact met zijn vader en krijgt 6 jaar na de laatste ontmoeting, die niet bepaald vriendelijk verliep omdat hij vertelde dat hij homoseksueel was, een rouwkaart. Twee weken later krijgt hij ook een brief van 20 vellen, die zijn vader speciaal voor hem had geschreven. De brief verbrandt hij nadat hij een paar regeltjes over heeft genomen. Hij komt erachter dat zijn vader op een hele pijnlijke manier zelfmoord heeft gepleegd. De tweede verhaallijn is aanzienlijk korter dan de eerste. Het was ook een veel kortere periode. Micky woont bij Boudewijn, omdat zijn moeder, Mieke alcoholiste is. De eerste hoofdstukken gaan vooral over Boudewijn's belevenissen met Micky. Op een keer gaat Boudewijn een weekendje weg met vrienden naar Parijs. Hij brengt Micky onder bij Mieke's beste vriendin Gerda en drukt haar op het hart Micky niet aan Mieke mee te geven. Dit gebeurt toch. Micky krijgt een ongeluk en ligt in coma. In het ziekenhuis blijkt dat Micky ook iets in zijn hersenen heeft, een soort tumor, waardoor hij nooit meer beter zal worden. Na een zware tijd besluit Boudewijn de knoop door te hakken en een eind aan Micky's leven te maken door te zeggen dat de doktoren de knoppen mogen omzetten en de slangen weg mogen halen. Zo verliest hij ook zijn zoontje. Hij besluit om Micky te laten cremeren. Hij kwelt zichzelf hier nog meer mee, hij wil dat er geen spoor meer van Micky op aarde blijft bestaan. Boudewijn wil in zijn eentje op de crematie zijn. Enkele jaren na Micky's dood bezoekt Boudewijn het crematorium, om een artikel te schrijven. Hij beseft dat hij de dood van zijn zoontje nog steeds niet verwerkt heeft en hij besluit daarom een micrografie van Micky's leven te schrijven. Analyse: De hoofdpersoon in het boek is Boudewijn, hij komt in het boek een hoop problemen tegen. Het grootste probleem is nog wel dat zijn zoontje, Micky doodgaat. Ook heeft hij een hele moeilijke jeugd gehad, zijn vader had namelijk jarenlang in een Duits kamp gezeten en was daar nog steeds door getraumatiseerd. In zijn leven heeft hij eigenlijk geen tegenstanders, hij heeft in ieder geval geen mensen die hem bewust in de weg staan. Wel heeft hij veel moeilijkheden. Hij heeft in het boek geen echte helpers, de hoofdpersoon staat er alleen voor. Micky verandert van een op het eerste gezicht irritant kind die alleen maar jengelt in een heel schattig jochie. Ook verandert de vriendin van Boudewijn de hele tijd van karakter, het ene moment lijkt ze aardig en het andere moment lijkt ze een heks. In het boek hebben Boudewijn en Mieke een tijdje een relatie. Ook hebben Boudewijn en Micky een vader-zoon relatie. Boudewijn heeft als drijfveer in het boek om Micky gelukkig te maken. In de loop van het boek gaat Boudwijn steeds meer van Micky houden. Zo vindt hij het aan het eind heel erg dat Micky dood is. Boudewijn heeft denk ik als leefregel dat de wereld één grote speeltuin is. Dit denk ik omdat hij redelijk los is en zich niet heel erg vaderlijk gedraagt. Je leert de personages kennen door de ogen van de hoofdpersoon. Ik denk dat de betrouwbaarheid redelijk goed is. Af en toe heb ik het idee dat dit bij Mieke niet helemaal het geval is, want soms schildert hij haar af als een grote slet. Ik denk dat het thema van het boek wel liefde en haat is, dit denk ik omdat dat in dit boek heel dicht bij elkaar ligt. Het ene moment haat Boudewijn Micky maar het andere moment houdt hij van hem. Enkele subthema's zijn denk ik: dood, Micky gaat dood in het boek, en het andere subthema is oorlog. Dit laatste denk ik omdat die vader en zijn broer helemaal gek zijn geworden in de oorlog. Er zijn in dit boek 2 verhaallijnen, de eerste is die van Boudewijn in zijn jeugd en de andere verhaallijn is die van Boudewijn en Micky. De gebeurtenissen zijn in een logische volgorde, het boek is echter niet chronologisch. De algemene structuur van verhalen kun je ook in dit boek toepassen. Het is een redelijk losse structuur, je weet niet altijd waar ze het over hebben. Het verhaal is fragmentarisch, Boudewijn diept vaak dingen op uit zijn herinneringen, zo wordt het een volledig verhaal. Er zijn meerdere verhaallijnen, eentje uit zijn jeugd en een verhaallijn met Micky. De verhaallijn uit zijn jeugd vind ik eigenlijk ondergeschikt. Ik denk dat deze er ook bijzit om zijn gedrag een beetje te verklaren. Het verteltempo is heel langzaam. hij kan echter wel zijn hele leven in dit boek beschrijven doordat wat hij vertelt fragmentarisch is. Er komen in het verhaal best veel flashbacks voor, dit maakt het verhaal wel een leuk verhaal. De titel van het boek slaat op zijn zoontje. Dit vermeldt hij ook in het boek, hij zegt dat hij af en toe 's nachts wakker wordt met de gedachte: "Nu is die kleine blonde dood, best een goede titel voor een boek". Het perspectief is het perspectief van de schrijver. Dit is meteen het ik-perspectief.
Leeservaring: Ik vond het een heel leuk boek om te lezen. Dit komt vooral door de kleine Micky die grappige opmerkingen maakt. Hij is in het boek in een hele leuke periode waarin hij alles wil weten. Hij is ook ontzettend slim en blijft doorvragen. Hiertegenover staat zijn vader, die hem per ongeluk verwekt heeft. Zo ontstaat er een tweestrijd tussen zijn moeder en vader. Dit is de leukste verhaallijn, maar ook deze bevat elementen die ik ontzettend zielig vind. Zo gedraagt Boudwijn zich niet altijd even vaderlijk. Het boek bevat naast grappige gebeurtenissen veel zielige, b.v. over Boudewijn als hij klein is. Hij heeft veel moeite gedaan voor zijn vader door een vlinder voor hem te vangen, maar als de vader hoort dat het een vlinder is die in Duitsland is geweest vertrapt hij de vlinder. Dit is heel triest, want Boudewijn doet er alles aan om zijn vader hiermee blij te maken. Wat ook ontzettend zielig is voor Boudewijn is dat zijn vader hem niet accepteert zoals hij is. Boudwijn komt een keer op bezoek bij zijn vader maar daar wordt hij er al snel uitgeflikkerd. Ik vond dit heel naar voor de hoofdpersoon maar ook voor diens vader. Zijn vader heeft namelijk jarenlang in een Duits kamp gezeten. Daardoor is hij nog steeds getraumatiseerd, waarschijnlijk is dit wat hem in de weg ligt bij een goede relatie opbouwen met zijn zoon. Het meest zielige in het boek is nog wel dat Boudewijn alleen is bij de crematie van zijn zoontje. Het is dan wel zo dat hij daar zelf voor heeft gekozen, maar ik zou dat niet zo doen. Boudewijn maakt het nog dramatischer doordat er allerlei dingen bijkomen, zo is de originele hoes van zijn grammofoonplaat die op de crematie gedraaid werd niet meer aanwezig en is het geluid niet hard genoeg.